Οι συνδικαλιστές κάνουν πόλεμο, με άντρες παλληκάρια!

Ήταν μπροστά από την εποχή του ο αείμνηστος Μανώλης Ρασούλης όταν έγραφε τους στίχους του τραγουδιού “Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...”

Μπορεί λοιπόν για την πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών τα τελευταία 4 χρόνια να ήρθαν τα πάνω κάτω και να καταστράφηκαν κυριολεκτικά οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, εν τούτοις κάποιοι, όχι απλά  δεν πήραν χαμπάρι τι έχει συμβεί, αλλά συνεχίζουν να πορεύονται όπως σαν άλλοτε!

Στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα  το οποίο μπορούμε ακόμα να χρησιμοποιούμε ως άλλοθι ότι δεν είναι πλήρως υποβαθμισμένη η ανώτατη παιδεία  στη χώρα μας και υπάρχουν έστω κάποια ιδρύματα που  αναγνωρίζονται στο εξωτερικό για το επίπεδο  τους, υπηρετούν  600 περίπου Διοικητικοί υπάλληλοι.
Αυτοί οι υπάλληλοι όπως και των άλλων πανεπιστημιακών σχολών, έχουν τεθεί στο καθεστώς της αξιολόγησης  και της κινητικότητας όπου κρίνεται ότι περισσεύουν.
Οι υπάλληλοι αυτοί που αντιδρούν σε όλη αυτή την προσπάθεια του Υπουργείου παιδείας  γιατί τους ξεβολεύει (ακούς εκεί να αξιολογηθούν!) συγκάλεσαν γενική συνέλευση για να αποφασίσουν κινητοποιήσεις.
Στη συνέλευση εμφανίστηκαν καμιά 40αριά από τους 600 και στη διάρκεια της, αποχώρησαν γιατί προφανώς είχαν κι άλλες υποχρεώσεις οι 13.
 Απόμειναν έτσι 27 υπάλληλοι και οι οποίοι στη συνέχεια ψήφισαν και αποφάσισαν ομόφωνα (!) απεργία. Μια απεργία στην  οποία έπρεπε να πειθαρχήσουν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι τους  ώστε να απειληθεί να χαθεί το εξάμηνο για χιλιάδες φοιτητές.
Δηλαδή μια ακόμα προσπάθεια για κοινωνικό εκβιασμό εις βάρος νέων παιδιών που και μόνο για να καταφέρουν να εισαχθούν στο ΕΜΠ δεν έκαναν και πολλά στη ζωή τους εκτός από διάβασμα, διάβασμα και πάλι διάβασμα.

Δεν είχαν κανένα πολιτευτή, πανεπιστημιακό ή συγγενή για να τους βάλλει στο πολυτεχνείο όπως μπήκαν οι περισσότεροι από τους διοικητικούς υπαλλήλους που τώρα προσπάθησαν ευτυχώς ανεπιτυχώς να κόψουν εξάμηνα από τη ζωή και από το μέλλον τους.

Φαίνεται πως την ύστατη στιγμή  κατάλαβαν κάποιοι πως η κοινωνική κατακραυγή θα ήταν τέτοια που δεν θα ήξεραν που να κρυφτούν, κι έκαναν πίσω.
Ανάλογα είχαν ενεργήσει το περασμένο φθινόπωρο και οι Διοικητικοί του πανεπιστημίου Αθηνών υπό την καθοδήγηση του αλήστου μνήμης πρύτανη Πελεγρίνη.
 Και νάταν μόνο οι διοικητικοί υπάλληλου των ΑΕΙ κάποιος τρόπος θα βρισκόταν να αντιμετωπιστεί από την πολιτεία αυτό το φαινόμενο.
Δείτε όμως τί γίνεται από σήμερα και με τη ΔΕΗ. 

Το απόλυτο come back της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ με πρακτικές από εποχές της απόλυτης συνδικαλιστοκρατίας  και της μεθόδου “κατεβάζουμε το διακόπτη” και βυθίζουμε στο σκοτάδι τη χώρα αν δεν ικανοποιήσετε τα αιτήματα μας.
Εποχές και μέθοδοι που  οδήγησαν σταδιακά τη χώρα στη χρεοκοπία καθώς το πολιτικό σύστημα της χώρας ένοιωθε πάντα αδύναμο να συγκρουστεί με οργανωμένα συμφέροντα αλλά κυρίως γιατί αυτά τα συμφέροντα , με την ψήφο τους ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις.
Συνδικαλιστές σκληροί, πράσινοι τότε, κόκκινοι τώρα που  συνδιοικούσαν δημόσιες επιχειρήσεις ωσάν να ήταν ιδιοκτησία τους και έχουν την απαίτηση να κάνουν το ίδιο ακόμα και σήμερα στο όνομα της ...προστασίας της περιουσίας του λαού.
Τώρα ποιος λαός τους εξουσιοδότησε να αναλάβουν φρουροί της λαϊκής περιουσίας, είναι ένα άλλο θέμα.
Σημασία έχει πως μέσα στο κατακαλόκαιρο και στην αιχμή της τουριστικής περιόδου, κάποιοι συνδικαλιστές θα μοιράζουν ρεύμα  στους καταναλωτές εκ περιτροπής.
Κι ύστερα λένε κάποιοι πως η οικονομική κρίση αν μη τι άλλο μας έκανε σοφότερους.
Κολοκύθια τούμπανα.

Ακόμα κι αν κάποτε τελειώσει η κρίση και ξεκουμπιστεί η τρόικα και τα τσιράκια της, αυτό που θα έχει μείνει στον τόπο θα είναι χειρότερο από πριν, γιατί απλούστατα όσοι είχαν τη δυνατότητα και τα προσόντα, απλά μετανάστευσαν από αυτή τη χώρα του παραλογισμού και του ιδιότυπου κρατικοκομουνισμού.

Βασίλης Στεφανακίδης

Πρώτο Θέμα