Τα μπάνια του λαού είναι η χαρά του πολιτικού!

Πήγαινε, φίλε μου, διακοπούλες και άσε την τύχη σου να δουλεύει!

Άλλωστε ήταν βέβαιο πως δεν θα άλλαζαν και κάτι οι ευρωεκλογές. Χτύπησε μια-δυο φορές ο Αντώνης το χέρι στο τραπέζι και κάτι τρέχει στα γύφτικα!

Ουσία μηδέν, σε συνδυασμό με την ανοχή ενός εκ των άμεσα φταιχτών για τα μνημόνια εξ αρχής και ενός εν δυνάμει αριστερού, που προετοιμάζει καρτερικά τη δήθεν θριαμβευτική ενθρόνισή του.

Θεατές παραμένουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (πυροτέχνημα γαρ) και το ΚΚΕ που εξακολουθεί να τριπάρει σε άλλες εποχές και γαλαξίες (who says time travel is nοt real?).

Κάπου στο βάθος βρίσκεται και η άκρα (συστημική) δεξιά, ενώ ακόμα παραπέρα εμφανίζεται η ΔΗΜΑΡ να δηλώνει "παρών". Μιλάμε για δημοκρατία εξαιρετικών συνθηκών, όχι αστεία.

Λείπουν, βλέπεις, εδώ και χρόνια και οι μυριάδες "αγανακτισμένοι" που άραζαν στο Σύνταγμα, έτρωγαν "βρώμικο", έπαιζαν με τα laser των οκτώ ευρώ και ενίοτε μούντζωναν.

Μα να πάει στράφι τέτοιου βεληνεκούς εξέγερση; Κρίμα!

Να μου πεις, ακόμα και όταν ήταν της μοδός η επίσκεψη στην πλατεία, τη θερινή περίοδο υπήρχε ένα είδος εκεχειρίας.

Να μην πάει ο δύσμοιρος ο επαναστάτης στο εξοχικό του, να κάνει τα μπάνια του;

Και για να τα λέμε όλα, αν πήγαινες πριν τρία χρόνια στο Σύνταγμα και πρόσφερες μόνιμη θεσούλα στο δημόσιο στους παρευρισκομένους με αντίτιμο να αποχωρήσουν από το χώρο, ένα τεράστιο ποσοστό θα το έκανε.

Διότι όσο μεγάλη ιδεολογία και να έχει ο μέσος (νεο)έλληνας, αυτό που ουσιαστικά τον νοιάζει είναι να βολευτεί!

Αλλιώς θα είχε πάρει των ομματιών του και θα είχε εγκατασταθεί σε ένα χωριουδάκι και θα καλλιεργούσε ζαρζαβατικά για να ζει.

Αλλά φτάνει με το παρελθόν.

Άλλωστε πολλοί από δαύτους παρευρέθηκαν στην ΕΡΤ, για να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Συμπαθάτε με, είμαι υπέρ της όποιας ουσιαστικής κίνησης ενάντια στο κατεστημένο, αλλά (μεταξύ μας) ο φραπές και η καυλάντα, ουδέποτε οδήγησε σε αφύπνιση.

Το ίδιο ισχύει για τον κοπαδισμό, που ενισχύουν οι απανταχού εν δυνάμει τσοπάνηδες.

Αλλά μη δίνεις σημασία στα τριγύρω σου. Άραξε!

Διακοπούλες, μπανάκια, μπυρίτσα, φραπεδάκι, ιδεολογία (του κώλου) και "Μύκονοοος".

Και τελικά το πήραμε το χάπι. Και μας άρεσε πολύ.

Και ας ήταν σε μορφή υποθέτου.

Στέφανος Στεφανόπουλος 

Provocateur