Περί Ζαγοράκη…

Οι Αγγλοσάξονες λένε ότι το να σφάλλεις είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς όμως, είναι θεϊκό!

Μπορεί να το είπαν και άλλοι, όμως εγώ από αυτούς το έμαθα.

Και γιατί με έπιασε το "φιλοσοφικό" μου;

Διότι ζητάω συγχώρεση.

Διότι χθες βράδυ έμαθα κάτι, που με αναγκάζει να αναθεωρήσω κάποιες απόψεις μου, και να επανορθώσω, αποκαθιστώντας ίσως μια αδικία που πιθανόν να προκάλεσα…

Χθες βράδυ λοιπόν, είχα μια ενδελεχή συζήτηση με έναν καλό μου φίλο, ιδιαίτερα δικτυωμένο και ενημερωμένο, ο οποίος είναι απόλυτα φερέγγυος, και ο οποίος (γνωρίζοντας τις εμμονές μου) μου είπε το εξής καταπληκτικό, που έμαθε από πολύ υψηλή πηγή: Ότι ο μακράν καλύτερος ευρωβουλευτής σήμερα είναι ο Ζαγοράκης!

Ναι, αυτός που εγώ αποκαλώ Βουσμάνο, θεωρώντας ότι ήταν η χειρότερη επιλογή που μπορούσε να γίνει (άσχετα αν ο πολύς κόσμος τον ψήφισε με χέρια και με πόδια).

Ο Ζαγοράκης λοιπόν, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες,  έχει ορισμένα στοιχεία, που τον καθιστούν ιδανικό για την ευρωβουλή.

Πρώτον, έχει τη στόφα του πρωταθλητή, και άρα είναι ακούραστος και αγόγγυστος.

Δεύτερον, έχει επίγνωση των ανεπαρκειών του, και άρα διψάει για να μάθει και να ενημερωθεί.

Τρίτον,  έχει ισχυρή θέληση για να προσφέρει, εκτιμώντας πολύ την ευκαιρία που του δόθηκε, και την γεμάτη ρίσκο κίνηση του πρωθυπουργού που τον εμπιστεύτηκε.

Αποτέλεσμα; Πρώτος πάει και τελευταίος φεύγει, ενώ συνεχώς ρωτάει και μαθαίνει.

Εν ολίγοις είναι ο πιο προσγειωμένος και δραστήριος ευρωβουλευτής!

Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους της ΝΔ, ονόματα δεν λέω, που πήγαν στο Στρασβούργο για να κάνουν το κομμάτι τους, να παραγοντίσουν, και να πλουτίσουν άκοπα.

Συνεπώς, για να μη το κουράζω, ομολογώ ότι (αν όλα αυτά είναι αλήθεια) έπεσα έξω, και ζητάω ταπεινά συγγνώμη από τον Βουσμ…. εννοώ τον Ζαγόρ, αν τον αδίκησα.

Αυτά.

Strange Attractor (μεταμελημένος).