Οι τεμπέληδες στο απυρόβλητο…

Φαίνεται ότι το πολιτικό μας σύστημα από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά έχει πειστεί ότι η «καλλιέργεια» αργόμισθων και τεμπέληδων παράγει ψήφους με το τσουβάλι.

Είναι πραγματικά απίστευτη η καθολική και άνευ όρων ασυλία που απολαμβάνουν οι κηφήνες στη χώρα μας – πάλαι ποτέ λίκνο της δημοκρατίας.

Με φυσικό επακόλουθο να πολλαπλασιάζονται σαν τα μανιτάρια.

 Οι αναρίθμητοι τεμπέληδες όμως κάνουν ύπουλα και αθόρυβα, πολλαπλό κακό. Κοστίζουν απίστευτα κονδύλια που αν επενδύονταν με παραγωγικό τρόπο θα έκαναν τη χώρα μας εξαιρετικά ανταγωνιστική και θα την έβγαζαν με μιας από την κρίση.

Σε όλο τον δημόσιο τομέα (στενότερο και  ευρύτερο), από τη δημόσια διοίκηση, τους αναρίθμητους φορείς του δημοσίου, τις από το κράτος ελεγχόμενες επιχειρήσεις, τις Νομαρχίες, τους Δήμους, τις δημοτικές επιχειρήσεις (που ιδρύονται κατά χιλιάδες), ο κανόνας θέλει ανεξέλεγκτους διορισμούς χωρίς αντίστοιχες λειτουργικές ανάγκες.

Δεν υπάρχει π.χ. Δήμος στην χώρα που να μην απασχολεί τουλάχιστον 100 ανθρώπους παραπάνω από όσους χρειάζονται.

Στους μεγάλους Δήμους (που έχουν και δημοτικά ραδιόφωνα που οι εργαζόμενοι είναι περισσότεροι από τους ακροατές) οι «περισσευούμενοι» είναι πολλές εκατοντάδες!

Εκ πρώτης όψεως μπορεί να πει κανείς μπράβο, αφού προσφέρεται δουλειά (και μισθός) σε πολλές οικογένειες.

Όμως έτσι οι Δήμοι εξαντλούν τους λιγοστούς πόρους που έχουν, στη μισθοδοσία. Το αποτέλεσμα είναι να μην περισσεύει κυριολεκτικά δεκάρα για τις τόσο απαραίτητες υποδομές που αναβαθμίζουν την ποιότητα ζωής του πολίτη.

Που θέλοντας και μη πληρώνει, μη ανταποδοτικά δημοτικά τέλη.

Σε τουριστικές περιοχές τα πράγματα είναι δραματικά, καθότι η αδυναμία δημιουργίας υποδομών, έχει ευθεία επίπτωση στον τουρισμό.

Οι τουρίστες που θέλουν ποιότητα και έχουν απαιτήσεις, απλά μας γυρίζουν την πλάτη και στο τέλος, θα μας μείνουν μόνο οι λιγοστοί με τα σακίδια, που κοστίζουν περισσότερο απ’ ότι ξοδεύουν.

Η ανόητη  αυτή «σοσιαλιστική» πολιτική, πλήττει ευθέως το σύνολο των δημοτών, που γίνονται τελικά πολύ φτωχότεροι.

Έτσι, το δήθεν κοινωνικό έργο μετατρέπεται σε μπούμερανγκ που «σκοτώνει» όλους και κυρίως τις χιλιάδες των νέων που μένουν άνεργοι.

Το εξοργιστικό της υπόθεσης είναι ότι όλοι αυτοί οι αργόμισθοι αντί να αγωνιούν πώς να προσφέρουν (τουλάχιστον στην κοινωνία που ζουν) κοιτάνε πως θα λουφάρουν, πως δεν θα εργαστούν, πως δεν θα παράγουν τίποτε, πως θα απέχουν. Αν οι δημότες είχαν συναίσθηση της ζημιάς που υφίστανται στο σύνολο τους, θα είχαν ξεσηκωθεί και – δικαίως – θα έβγαιναν  στους δρόμους.

Διότι είναι άκρως εξοργιστικό ένας Δήμος να έχει 100 ανθρώπους που να κάθονται ή να περιφέρονται άσκοπα και οι δρόμοι να είναι μέσα στο σκουπίδι, τα πεζοδρόμια παγίδες θανάτου, οι κοινόχρηστοι χώροι ρυπαροί, κ.ο.κ.

Τα  πολιτικά κόμματα που έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι – υπηρετώντας υπέρτατες αρχές και αξίες – θα κάνουν γενναίες τομές, ούτε που σκέφτηκαν ποτέ να αντιδράσουν κατά της μάστιγας των αργόμισθων τεμπέληδων.

Αντίθετα τους ενθαρρύνουν, τους στρατολογούν και τους «παραμυθιάζουν» ότι έτσι προάγουν  δημοκρατικά και ατομικά δικαιώματα.

Ο μεγαλύτερος φασισμός, η χειρότερη καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων, η μεγαλύτερη κοινωνική αδικία, η μεγαλύτερη ντροπή, είναι να δουλεύουν κάποιοι σκληρά και κάποιοι άλλοι να είναι… αραχτοί και στο απυρόβλητο, ενώ την ίδια στιγμή η ανεργία διογκώνεται.

Να γιατί οι δυνάμεις της συντήρησης, που αυτάρεσκα αυτοαποκαλούνται «προοδευτικές», έχουν διαβρώσει την κοινωνία και έχουν αναγάγει την τεμπελιά και την ήσσονα προσπάθεια σε ύψιστη αξία.

Αν είχαν στοιχειώδη τσίπα, αν ήθελαν την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισοτιμία, τις ίσες ευκαιρίες, αν σεβόντουσαν στοιχειωδώς την προσωπικότητα και την υπόσταση χιλιάδων είτε ανέργων, είτε σκληρά εργαζόμενων και χαμηλά αμειβομένων, θα φρόντιζαν να πάψουν να υπάρχουν τεμπέληδες, αργόσχολοι και χαραμοφάηδες.

Με αυτή τη νοοτροπία, έφτασαν οι αργόμισθοι να λειτουργούν ως πρότυπο για χιλιάδες νέους που διαβρώνονται στην ψυχή και τη σκέψη, οραματιζόμενοι την αιώνια τεμπελιά.

Αντί για μεταρρυθμίσεις, οι υποψήφιοι όλων των κομμάτων – χαϊδεύοντας αυτιά για να υφαρπάσουν την ψήφο των αφελών – ας κάνουν προεκλογική σημαία το σύνθημα «Σύνταξη στα είκοσι, στράτευση στα εκατό».

Οι αργόμισθοι μοιραία εξελίσσονται σε τεμπέληδες που καταστρέφουν και διαβρώνουν τα πάντα, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό.

Για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους και να αισθανθούν πολύτιμοι (όταν δεν κοιμούνται όρθιοι ή στις καρέκλες τους), βάζουν προσκόμματα, είναι απρόθυμοι, είναι αγενείς, είναι αυταρχικοί και στέκονται εμπόδιο σε όσους έχουν την ατυχία να ζητήσουν τις «υπηρεσίες» τους.

Οι πολιτικοί μας πολύ κυνικά και με ασύλληπτη ελαφρότητα όλα αυτά τα επιδιώκουν, τα υποθάλπουν, τα ενισχύουν.

«Να σε κάνω τεμπέλη, να εξασφαλίσω την ψήφο σου και όλης της – ευγνωμονούσας – οικογένειας σου».

Έτσι δικαιολογείται η ύψιστη γραφειοκρατία και η ασύστολη πολυνομία και αντινομία. Έτσι εξηγείται και η τεράστια διαφθορά !

Υπάρχει άραγε ελπίδα ο Έλληνας πολίτης και γονέας να καταλάβει την τεράστια ζημιά που γίνεται με αυτή την τακτική, που ο ίδιος υποθάλπει και ζητά επίμονα ; Πολύ αμφιβάλλουμε.

«Ας βολευτούμε όπως μπορούμε και άσε τους άλλους να κουρεύονται» είναι η κυριαρχούσα άποψη στην παρακμάζουσα κοινωνία μας.

     Άρθρο του αειμνήστου Στέλιου Σταυρίδη που δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 5

     Σεπτεμβρίου 2009

    Freewill