Το πλαστό και το γνήσιο…

Πόσο απέχει το πλαστό από το γνήσιο;

Εξαρτάται από την ποιότητα της πλαστογραφίας, θα μου πείτε.

Αν είναι καλή θα μπορούσε κανείς να πει πως δεν απέχει καθόλου.

Εξαρτάται και από την οπτική γωνιά.

Αν ταυτίζεσαι με την τυπολατρική αντίληψη της ελληνικής διοίκησης, τότε, όντως, η ποιότητα της πλαστογραφίας είναι το ουσιώδες.

Αν είσαι αρκετά αφελής ώστε να πιστεύεις ότι κάθε έγγραφο οφείλει να έχει κάποιο αντίκρισμα στην πραγματικότητα για να είναι γνήσιο, τότε ισχύουν άλλες παράμετροι…

Οι οποίες φαίνεται δεν ίσχυσαν όταν έγιναν οι περίφημες νομιμοποιήσεις των εκτάκτων στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Γιατί δεν ίσχυσαν;

Επειδή για το πνεύμα του ελληνικού Δημοσίου το δικαίωμα στη μονιμοποίηση είναι υπεράνω πάσης γνησιότητας.

Αν υπογράψεις πλαστή επιταγή πας φυλακή.

Αν όμως υπογράψεις ψευδή δήλωση για να μονιμοποιηθείς, τότε είσαι άξιος σεβασμού γιατί ο σκοπός σου είναι ευγενής.

Αυτήν την τυπολατρική αντίληψη της πραγματικότητας που στοιχειώνει τη ζωή μας και συμμετείχε ενεργά στην πτώχευση της χώρας –οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική– προσπαθούν να σώσουν τώρα όσοι δήμαρχοι δεν δέχονται να προβούν στον έλεγχο νομιμοποίησης.

Χωρίς να σκεφτούν πως υπήρξαν και διάφορα ηλίθια θύματα, τα οποία επειδή δεν είχαν τα απαιτούμενα διπλώματα δεν δήλωσαν ψευδώς ότι τα έχουν και δεν μονιμοποιήθηκαν.
Υπάρχει και κάτι άλλο, ίσως πιο ουσιαστικό.

Ποια είναι η αξία ενός γνήσιου διπλώματος για τη συνείδησή μας, και τι αντιπροσωπεύει αυτό;

Ας πούμε ένα δίπλωμα αγγλικής σημαίνει ότι ο κάτοχός του ξέρει αγγλικά;

Οχι βέβαια. Συνήθως σημαίνει το αντίθετο.

Ως εκ τούτου, γιατί να κάθεσαι να χολοσκάς για τη γνησιότητα του διπλώματος;

Ας είναι εντάξει η σφραγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας και το λογότυπο και η γνώση της αγγλικής δεν ενδιαφέρει, αχρείαστη να είναι.

Κάποιος υπάλληλος χιουμορίστας είχε αντικαταστήσει το Νομαρχία Δυτικής Αττικής με νομαρχία Δυτικής Αφρικής.

Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να ανακαλυφθεί η λαθροχειρία.

Οπου τα έγγραφα όμως που κυκλοφόρησαν, εν τω μεταξύ, αν και πλαστογραφημένα, ήσαν πολύ κοντύτερα στην πραγματικότητα από όσο τα γνήσια.

Το ζήτημα βέβαια είναι όχι πόσο απέχει το πλαστό από το γνήσιο.

Το ζήτημα είναι ποια απόσταση χωρίζει μια ολόκληρη κοινωνία από τη γενικευμένη σχιζοφρένεια όταν δεν μπορεί να συμφωνήσει ούτε καν στην απόσταση που χωρίζει το πλαστό από το γνήσιο.

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή