Τα λεφτά, τα μπικικίνια…

Οπως ήταν αναμενόμενο, ένα από τα πρώτα ζητήματα που τέθηκαν μετά τις εξαγγελίες Τσίπρα από τη Θεσσαλονίκη για τη δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, τροφής, εισιτηρίων, δώρων Χριστουγέννων κ.λπ., ήρθε η ώρα του λογαριασμού.

Για να αποδειχθεί το αυτονόητο: στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια το κόστος.

Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υπολογίσει τις ουρές κάθε κίνησης.

Για παράδειγμα: πώς θα πληρωθούν όσοι έχουν τοποθετήσει φωτοβολταϊκά, εάν η ΔΕΗ εκδώσει 300.000 μηδενικούς λογαριασμούς;

Και πώς αυτοί οι άνθρωποι θα αποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν για να επενδύσουν στην «καθαρή ενέργεια»;

Ή πόση θα είναι η επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού από τα δωρεάν εισιτήρια αστικής συγκοινωνίας στους νέους;

Πολλά τα ερωτήματα, που το καθένα «γεννάει» άλλα κι άλλα κι άλλα.

Και όλα σαν απάντηση έχουν έναν αριθμό, κάποια εκατομμύρια ευρώ.

Γι’ αυτό και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που κλήθηκαν να μιλήσουν για τα λεφτά απέχουν πολύ μεταξύ τους.

Αλλοι μιλούν για 9 δισ. ευρώ, άλλοι για 11,5 δισ., άλλοι για 13,5 δισ., ενώ η κυβέρνηση εκτοξεύει το λογαριασμό στα 17 δισ. ευρώ.

Λένε επίσης ότι γνωρίζουν και πού θα βρουν τα λεφτά που χρειάζονται.

Ψέμα.

Τα ευχολόγια και οι οραματισμοί απέχουν από την πραγματικότητα.

Εκτός κι αν πάρουμε στα σοβαρά τον κ. Μηλιό, ο οποίος διαβεβαιώνει ότι ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ σε πέντε μήνες θα έχει «συλλάβει» το 50% της φοροδιαφυγής.

Δηλαδή, θα τροφοδοτήσει τα ταμεία του κράτους με δεκάδες δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, οπότε όλα γίνονται. Μέχρι «θάλασσα στα Τρίκαλα»...

Σε μια οικονομία ελλειμματική η υλοποίηση συγκεκριμένων οικονομικών δεσμεύσεων συνδέεται με τη δυνατότητα δανεισμού, που η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή δεν έχει.

Επομένως η χώρα είναι υποχρεωμένη «να απλώσει τα πόδια της, μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα».

Εχει; Δίνει. Δεν έχει; Δε δίνει.

Η άλλη λύση είναι η κοροϊδία του εθνικού νομίσματος, που όσο και να τυπώσει μια χώρα, που σε περίοδο ύφεσης εισάγει τριπλάσια απ’ όσα εξάγει, δε φτάνουν.

Γιώργος Μητράκης

Αγγελιοφόρος