Kαταλήψεις: προϊόν παραλυσίας του κράτους…

 «Οι καταλήψεις καταλύουν κάθε έννοια δημοκρατίας», υποστήριξε ο Χαράλαμπος Γαβράς, καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και πρόεδρος του Συμβουλίου Διοίκησης του Πανεπιστημίου Πατρών, σε πρόσφατο δημοσίευμα στο «Εθνος» της Κυριακής.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κόλαφος για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο ανενδοίαστα στήριξε και στηρίζει διαχρονικά από το 1991 τις καταλήψεις στα σχολεία και στα πανεπιστήμια.

Ζήσαμε όλοι πέρυσι τα θλιβερά γεγονότα στο χώρο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, με την πολύμηνη κατάληψή του από το διοικητικό προσωπικό. Πρωταγωνιστές του πελεγρίνειας σκηνοθεσίας δράματος στην πρώτη πράξη οι διοικητικοί υπάλληλοι και στη δεύτερη και τελευταία οι φοιτητές…

Θεατές του έργου η Πρυτανεία και το αμαρτωλό υπουργείο Παιδείας και... παιδεμού.

Θύμα στο βωμό της ασυνεννοησίας και των πολιτικών σκοπιμοτήτων οι φοιτητές, κυρίως οι νεοεισαχθέντες, που βίωναν πολύ νωρίς τη νέα «ονειρική» πραγματικότητα της φοιτητικής τους ζωής.

Και στην πράξη η αχρήστευση ενός νόμου, λίγο καιρό μετά την ψήφισή του από τη Βουλή των Ελλήνων, με μια πρωτοφανή πλειοψηφία για την ιστορία του κοινοβουλευτισμού εν Ελλάδι, των 250 βουλευτών.

Η έννοια του ασύλου κατέστη χλεύη και ιεροσυλία κάθε έννοιας δημοκρατίας, τάξης και πολιτισμού, αφού στο όνομα αυτού προστατεύεται όχι η ελευθερία αλλά η ασυδοσία.

Είχε δίκαιο ο Γρηγόριος Δικαίος, όταν το 1820 έγραφε στους προκρίτους της Πελοποννήσου: «Είμεθα έθνος φίλαρχον, φιλοτάραχον και διεφθαρμένον».

Τα αιτήματα των καταληψιών μπήκαν από την κυβέρνηση στη διαδικασία του χρόνου... ωρίμανσης, ως συνήθως, το ακαδημαϊκό έτος για τους φοιτητές άρχισε το Γενάρη του επόμενου έτους, αλλά σώθηκε, ως συνήθως, γιατί διαφορετικά τη σκυτάλη της κατάληψης θα την έπαιρναν οι φοιτητές και άντε μετά να τα βγάλεις πέρα με τον ανορθολογισμό, και, όπως γίνεται συνήθως, επετεύχθη προσωρινός συμβιβασμός.

Ο μηχανισμός που αναπαράγει τη νοσηρή αυτή συνήθεια στο χώρο της Μέσης Εκπαίδευσης ακούει στο όνομα «μαθητικές κοινότητες», που κάποιοι ουτοπιστές και αιθεροβάμονες παράγοντες του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ εισήγαγαν στα σχολεία, για να τα εκδημοκρατικοποιήσουν.

Και τα κατάφεραν. Τα διέλυσαν με... δημοκρατικές διαδικασίες.

Οι μαθητές κάθε χρόνο ψηφίζουν και αποφασίζουν τις καταλήψεις.

Τόσο απλά.

Και άντε να τους πείσεις ότι δεν έμαθαν όχι μόνο τη δημοκρατία στην πράξη, αλλά ούτε τον κανονισμό των μαθητικών κοινοτήτων να διαβάζουν.

Γιατί άλλα λέει ο κανονισμός.

Δεκαπέντε εκλεγμένοι μαθητές, συνήθως οι πιο αδύνατοι σε επιδόσεις, αλλά δυναμικοί και φιλόδοξοι, αναδεικνύονται «ηγετίσκοι» και με το μυαλό που διαθέτουν πιστεύουν ότι μπορούν να διοικούν το σχολείο αυτοί.

Υπερβολή, θα πείτε.

Σωστά, όμως η συμπεριφορά τους, ενισχυμένη από τις... ψήφους που κουβαλούν, τους δημιουργεί ανάλογες ψευδαισθήσεις και φρονώ ότι, αν δεν τολμήσουν οι υπεύθυνοι των πραγμάτων στην Παιδεία να επαναπροσδιορίσουν το θεσμό και να τον στρέψουν σε πολιτιστικές δραστηριότητες, έξω από πρότυπα συνδικαλιστικά, οι μαθητές μας θα αποπροσανατολίζονται από τους στόχους τους, όπως αποπροσανατολίζονται οι φοιτητές μας, τους οποίους έχουν κυριολεκτικά αλλοτριώσει τα κόμματα που μετέτρεψαν τα πανεπιστήμια από χώρους έρευνας και σπουδής σε φυτώρια κομματικής αντιπαράθεσης και πολιτικού φανατισμού.

Είναι καιρός λοιπόν για γενναίες αποφάσεις.

Θα τις πάρουν;

Περικλής Αφθονίδης

Αγγελιοφόρος