Δεν θέλουμε να γίνουμε Βενεζουέλα!

Οι Ευρωπαίοι γράφουν στα δικά τους έντυπα ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ η Ελλάδα θα γίνει η Βενεζουέλα της Ευρώπης.

Υπερβολικό; Ενοχλητικό;

Ίσως!

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να τους επιβεβαιώσουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ της Καβάλας κάλεσε στην πόλη τους τον πρεσβευτή της Βενεζουέλας κ. Φαρίντ Φερναντέζ, να τους μιλήσει για τον μέθοδο Τσάβες στην εξόρυξη πετρελαίων!

Δεν τους αρέσει το παράδειγμα της Νορβηγίας. Προτιμούν εκείνο της Βενεζουέλας. Το αστείο είναι ότι πιστεύουν ότι είναι και πετυχημένο!

Είναι αμφίβολο αν υπάρχουν περισσότεροι οπαδοί του καθεστώτος της Βενεζουέλας σε όλο τον κόσμο απ΄ ότι στην Ελλάδα.

Εξαιρούνται, φυσικά, χώρες όπως η Κούβα ή η Βόρεια Κορέα.

Κάθε φορά που ασκούμε κριτική στο καθεστώς, οι εγχώριοι "επαναστάτες" μας χρεώνουν πρόθεση να διασύρουμε τις λαϊκές δυνάμεις.

Ο σκοπός τους είναι φανερός: Από την μία ονειρεύονται να γίνει η Ελλάδα η Βενεζουέλα της Ευρώπης και από την άλλη κατηγορούν όποιον τους το επισημαίνει. Θα ήταν προτιμότερο γι αυτούς να προχωρήσουν το έργο τους και να ακούν μόνο ζητωκραυγές.
Γιατί η εκδήλωση έγινε στην Καβάλα; Επειδή πετρέλαιο παράγουμε σήμερα μόνο στην Καβάλα.

Μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς σκέφτονται για την εκμετάλλευση των μελλοντικών κοιτασμάτων.

Να μην σταθούμε στο ότι η Νορβηγία έχει πετύχει πολλά περισσότερα με τον δυτικό τρόπο σκέψης.
Θα έπρεπε, όμως, να μας πουν οι άνθρωποι που διοργάνωσαν αυτή την εκδήλωση στην Καβάλα και προφανώς γνωρίζουν πολλά περισσότερα για την τοπική τους κοινωνία, τι ακριβώς είχε συμβεί στην περίοδο που την μονάδα της Θάσου την εκμεταλλευόντουσαν οι εργαζόμενοι.

Πώς πήγε, δηλαδή, το μοντέλο της αυτοδιαχείρισης.

Να μην σας κουράσουμε με γρίφους. Οι εργαζόμενοι πήραν στα χέρια τους την υπόθεση της Θάσου όταν η εταιρεία έπεσε σε "λάθος χέρια".

Τα "λάθος χέρια" ήταν ένας Ρουμάνος.

Σε αυτόν έδωσαν τα κοιτάσματα όσοι διαχειριζόντουσαν τότε τις κρατικές υποθέσεις και όχι σε μία σοβαρή εταιρεία.

Να τα λέμε κι αυτά, διότι υπάρχουν αμαρτίες και από αυτή την πλευρά, την λεγόμενη καπιταλιστική.

Ο Θεός να την κάνει τέτοια, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.

Την υπόθεση της Θάσου, λοιπόν, την πήραν πάνω τους οι εργαζόμενοι.

Αν δεν υπήρχε ο ... Ρουμάνος δεν θα μας είχαν προκύψει και τα πειράματα του σοσιαλισμού.

Και τι συνέβη; Χρέη, χρέη, χρέη!

Διότι πέρα από τους μισθούς και τα χρήματα των εργολάβων μία σοβαρή εταιρεία θα πρέπει να βγάλει χρήματα για να πληρωθούν οι φόροι στο κράτος, οι ασφαλιστικές εισφορές και οι προμηθευτές.

Λεπτομέρειες για όσους νομίζουν ότι η παραγωγή είναι μία εύκολη υπόθεση κι ότι το πετρέλαιο, για παράδειγμα, αρκεί να εξαχθεί για να το μοιράσουν στην συνέχεια στον λαό.
Αυτή η ιστορία - ευτυχώς- έμεινε πίσω και σήμερα η εταιρεία δουλεύει σε ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο.

Και τι θέλουν τώρα να μας πουν εκείνοι που σκέφτηκαν να κουβαλήσουν τον πρεσβευτή της Βενεζουέλας στην Θάσο;

Θέλουν να επιστρέψουν στην περίοδο που η εταιρεία χρωστούσε σε όποιον μιλούσε ελληνικά;

Κι επειδή μπορεί να μας χρεώνετε διάφορα, διαβάστε μόνοι σας τι δήλωσε σχετικά με την εκδήλωση και για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ, το στέλεχος του κόμματος Ηλίας Ιωαννίδης.

Η δήλωση αναφέρεται στην Πρωϊνή της Καβάλας:
«Έχουμε μεγάλη επιθυμία σαν ΣΥΡΙΖΑ να μάθουμε την προσπάθεια που κάνει ο λαός της Βενεζουέλας για να κυριαρχήσει στον «πόλεμο» που του γίνεται και για τα πετρελαϊκά συμφέροντα και για να μπορέσει αυτός ο λαός να επιβιώσει, το εγχείρημα αυτό σε όλες τις χώρες της λατινικής αμερικής μας ενδιαφέρει πάρα πολύ, πόσο περισσότερο τώρα που κι εμείς στη χώρα μας κάνουμε μία προσπάθεια μέσω των εκλογών να κυβερνήσουμε αυτή τη χώρα και να ανατάξουμε τον ελληνικό λαό που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.

Η Βενεζουέλα για μας είναι ένα παράδειγμα διαρκούς αγώνα προκειμένου οι λαϊκές δυνάμεις εκεί να κυβερνούν και να κυριαρχήσουνε και να επιβάλουνε τις δικές τους επιθυμίες, το δικό τους πολιτικό πρόγραμμα, να μας μεταφέρει τις εμπειρίες από την διακυβέρνηση εκεί της Βενεζουέλας και τις δυσκολίες που έχει…».
Θα κάνουμε τώρα κάτι άλλο. Θα μεταφέρουμε στον κ. Ιωαννίδη μία πραγματική εμπειρία από την ζωή στην Βενεζουέλα.

Η επιστολή αυτή έχει δημοσιευτεί στο Capital από τον Γιάννη Κουζινό, έναν άνθρωπο που έζησε από κοντά το θαύμα της επανάστασης.
Δεν θα αναφερθούμε εκτενώς στα θέματα της διαφθοράς, της αστυνομικής βίας, των θυμάτων από τις πρόσφατες διαδηλώσεις, της κρατικής βίας.

Θα σας θυμίσουμε όμως από το άρθρο του κ. Κουζινού μία εικόνα από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων στο Καράκας, αυτών που δήθεν υπηρετεί η ... επανάσταση: "Φτωχή, μεσαία ή πλούσια περιοχή αναζητώντας καθημερινά αγαθά όπως λάδι, γάλα, ζάχαρη, βούτυρο, κοτόπουλο, καφέ και χαρτί υγείας, έχεις τις ίδιες πιθανότητες να βρεθείς σε ατελείωτες ουρές ανθρώπων που περιμένουν ελπίζοντας κάποιο από αυτά τα αγαθά να εμφανιστεί και η πιθανότερη κατάληξη, που την έχω ζήσει αμέτρητες φορές, είναι να φύγεις μετά από 4-5 ώρες με ένα ή κανένα από τα προϊόντα που προανέφερα.

Εάν ανήκεις στην φτωχή ή την μεσαία οικονομικά τάξη δεν έχεις καμία απολύτως άλλη επιλογή από το να επαναλαμβάνεις καθημερινά αυτήν την χρονοβόρα και ψυχοφθόρα διαδικασία.

Κάποιες φορές θα σταθείς τυχερός, τις περισσότερες, όχι.

Οι οικονομικά ευκατάστατοι είχαν, έχουν και θα έχουν πάντα έστω και μετά από 15 χρόνια "επανάστασης" την δυνατότητα επιλογής σε επιλεγμένα καταστήματα κάποιων εισαγόμενων πανάκριβων προϊόντων που αντικαθιστούν τις ανάγκες τους αφού τα προϊόντα με ελεγχόμενη τιμή από την κυβέρνηση κυκλοφορούν περισσότερο σαν φήμη παρά σαν πραγματικότητα στα ράφια.

Και σε αυτό το ζητούμενο λοιπόν από τους διαδηλωτές είναι φανερό ποιος είναι ο μεγάλος αδικημένος".
Αν νομίζει κανείς ότι τα έχουμε δει όλα, ας φέρει στο μυαλό του αυτή την εικόνα κι ας αναρωτηθεί αν πράγματι είναι έτσι.

Κι όποιος βιάζεται μας πει ότι φέρνουμε τον ... τρόμο, ας το σκεφτεί δύο φορές! Δεν φωνάξαμε εμείς τον πρεσβευτή της Βενεζουέλας στην Καβάλα!

Δεν θεοποιήσαμε το ανελεύθερο καθεστώς του Καράκας.

Δεν είμαστε εμείς εκείνοι που χειροκροτήσαμε μία κυβέρνηση που δολοφονεί εν ψυχρώ διαδηλωτές... 

Θανάσης Μαυρίδης

Capital.gr