Ο κόσμος ψήφισε Τσίπρα για να φέρει αλλαγές; Μπα …

O κόσμος ψήφισε Τσίπρα. Προφανώς, πάντοτε ο κόσμος ψηφίζει ηγέτη. Αλλά όχι απλά το πρόσωπό, ψήφισε και τις πολιτικές του εξαγγελίες, τη στάση του στα μεγάλα πολιτικά επίδικα των τελευταίων χρόνων, την πολιτική του εικόνα.

Ο κόσμος δεν ψήφισε τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια όχι, γιατί τις αγνοούσε.

Έλα όμως που και αυτών οι πολιτικές θέσεις ήταν, μέσες άκρες, ίδιες με τις θέσεις του αρχηγού.

Ο κόσμος ψήφισε τη διάθεση του Τσίπρα να κάνει αλλαγές;

Σωστό, αλλά τι αλλαγές;

Αυτές που θα επανέφεραν τη χώρα στην προ μνημονίου κατάσταση.

Εξάλλου ο πρωθυπουργός δεν το έκρυψε ποτέ. Κατάργηση όλων των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων με ένα άρθρο και ένα νόμο...

Αντικατάσταση όλων των στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης με τα δικά μας παιδιά τα αντιμνημονιακά.

Περισσότερο και βαθύτερο κράτος.

Διασφάλιση των προνομίων των συντεχνιών.

Κάποιοι ψήφισαν από απόγνωση, μπας και βρουν μια δουλειά να θρέψουν τα παιδιά τους. Μόνο που δεν ήξεραν ότι ως outsiders δεν είχαν καμιά ελπίδα σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία σε εποχή κρίσης.

Ο όλος ΣΥΡΙΖΑ είχε μια, έστω και θολή, πολιτική εικόνα η οποία εξέπεμπε χοντρικά αυτό: «Έχουμε τον τρόπο να βρούμε τα χρήματα που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση της επιστροφής στο παρελθόν».

Μεγάλο μέρος των πολιτών ψήφισε τον κ. Τσίπρα για να βρει τη νέα χρηματοδότηση εκείνου του παλιού αγαπημένου κράτους. Αυτού που δεν μπορούσαν πλέον να καλύψουν (αν και προσπάθησαν) ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και γι αυτό απαξιώθηκαν.

Όχι για να το μεταρρυθμίσει, να το ανοίξει, να το εκλογικεύσει, να το κάνει δίκαιο. Η αδικία του, εξάλλου, ήταν και είναι κοσμοαγάπητη. Γιατί βόλευε τους ημέτερους, τους πελάτες των κομμάτων που κατάλαβαν τα έξυπνα και έσπευσαν να  αλλάξουν μαζικά νταλαβεριτζή.

Και κείνος πιστός στο κοινό του φρόντισε να κάνει τις κατάλληλες αλλαγές, όπου τον έπαιρνε, να το στελεχώσει «σωστά», ώστε να είναι έτοιμο να υποδεχθεί το νέο χρηματοδοτικό πακέτο προς διάθεση.

Με κομματικό κράτος δεν κάνεις μεταρρυθμίσεις. Το προσπάθησαν και άλλοι και απέτυχαν.

Και αν γίνεται όλη αυτή η φασαρία με τις διαπραγματεύσεις είναι για να μείνει αλώβητο το κράτος και οι άνθρωποι που σιτίζονται από αυτό.

Ο κόσμος δεν ψήφισε Τσίπρα για να ανοίξει την οικονομία στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ούτε για να φτιάξει μια πραγματική και σύγχρονη Παιδεία. Τέτοια «κακά» πράγματα ο αρχηγός δεν υπαινίχτηκε ποτέ.

Δεν ξέρω αν ο κ. Μπαλτάς είναι σκοταδιστής. Αριστερός κοπής ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι σίγουρα.

Και η αντιμεταρρύθμισή του βρίσκει αποδοχή στα μέλη του κόμματος κατά 100%. Ο πρόσφατος νόμος υλοποιεί ένα μέρος από τις πάγιες πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, άρα και του ηγέτη του.

Αν μακροημερεύσει στην εξουσία θα δούμε να υλοποιούνται κι άλλες, όλες στην ίδια κατεύθυνση. Αλλά δεν είδα και καμιά αντίδραση από τους ψηφοφόρους, όλους αυτούς τους δεξιούς και πασόκους που αλλαξοπίστησαν.

Στα Πανεπιστήμια είναι σαφές ότι υπάρχει αντίθεση από τους διδάσκοντες, από τους φοιτητές όμως όχι. Γιατί όλοι καταλαβαίνουν ότι θα επανέλθει άμεσα το κλίμα της δεύτερης πενταετίας των 00’s, όπου ξεκίναγες να πας στη δουλειά σου στη σχολή και δεν ήξερες αν θα βρεις το γραφείο σου καλοκαιρινό ή την πόρτα του χτισμένη.

Η απομόνωση που επιχειρείται βάζει και σε κίνδυνο την εκτέλεση ερευνητικών προγραμμάτων με ότι αυτό συνεπάγεται. Αν η φοιτητική πλειοψηφία επιζητεί απλά ένα εύκολο πτυχίο δεν θα πει όχι στην αντιμεταρρύθμιση.

Στη Μέση Εκπαίδευση όμως η αποδοχή των νομοθετικών ρυθμίσεων είναι σχεδόν καθολική. Και αυτοί που διαφωνούν είναι γιατί το υπουργείο δεν τόλμησε να κάνει περισσότερα, πχ να μειώσει το ωράριο ή να καταργήσει τελείως το νόμο περί αξιολόγησης.

Γιατί δεν προχώρησε στην κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου λειτουργίας των Πειραματικών. Δεν είναι παράλογο.

Η συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών ούτε αξιολόγηση ήθελε, ούτε Τράπεζα Θεμάτων, ούτε αναπλήρωση των χαμένων ωρών λόγω καταλήψεων, ούτε τα νέα προγράμματα σπουδών ή το νέο τρόπο βαθμολόγησης των μαθητών.

Και το να ψηφίζουν το δικό τους άνθρωπο  για διευθυντή  το βρήκαν δημοκρατικότατο αλλά και βολικότατο.

Συνεπώς όσοι από αυτούς ψήφισαν Τσίπρα δεν τον ψήφισαν για να φέρει ένα νέο σχολείο αλλά για να επαναφέρει το παλιό, το βολικό, το διαλυμένο αλλά το δικό μας.

Αν είναι να κάνει αλλαγές στο υπάρχον αυτές θα πρέπει να τείνουν προς το ακόμα βολικότερο για τους εργαζόμενους και τους μαθητές.

Αλλά μήπως στην οικονομία ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε τίποτα διαφορετικό από την τόνωση του κρατισμού;

Ξεχνάμε ότι σε  ομιλία του στο πολεμικό Μουσείο πριν 1,5 χρόνο ζητούσε κρατικά ναυπηγεία και κρατική φαρμακοβιομηχανία;

Το αναπτυξιακό πακέτο που τώρα ζητά από τους δανειστές γιατί το θέλει;

Μήπως μόνο για δημόσιες επενδύσεις, δηλαδή αυτές που ένας δουλεύει και δέκα βλέπουνε και του κάνουν και κριτική;

Μήπως δεν υποσχέθηκε ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και ήδη έχει προβλήματα από τους ψηφοφόρους γιατί ελλείψει χρημάτων δεν μπορεί να υλοποιήσει τις προσδοκίες τους;

Ακούσατε πολλούς από τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν πρόβλημα με την ψιλοκατάργηση της Διαύγειας, η με τη συμπεριφορά της ΠτΒ και του υπουργού Αμύνης;

Ακούσατε διαμαρτυρίες για την επανασύσταση της νέας ΕΡΤ στα πατήματα της προηγούμενης;

Για το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων που έχουν ως απόρροια τη διάλυση της πραγματικής οικονομίας;

Ακούσατε να οργιστεί κανείς ψηφοφόρος με τον κ, Φίλη που απαξίωσε τα 400 ευρώ που πληρώνεται ο νέος που ανησυχούσε για πιθανή έξοδο από το ευρώ και ολική καταστροφή;

Σαφώς και η φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση θα πρέπει να υποστηρίξει την όποια συμφωνία με τους εταίρους. Γιατί μας γλιτώνει από τη χρεοκωπία και το grexit. Και είναι κρυστάλλινη και σωστή η θέση του ΠΟΤΑΜΙΟΥ επί αυτού.  

Αλλά θα πρέπει και έχουμε επίγνωση ότι έτσι δίνουμε το φιλί της ζωής σε αυτήν την κυβέρνηση για να συνεχίσει τις ολέθριες πολιτικές της που κάθε άλλο κάνουν παρά  να αλλάζουν την Ελλάδα προς το ορθολογικότερο.

Πολιτικές που θα την απομακρύνουν κάθε μέρα από τη σωτηρία και την ανάπτυξη. Πολιτικές που θα πασχίζουν να σβήσουν το μελάνι των υπογραφών.  

Γιατί αν ο κ. Τσίπρας θελήσει να υλοποιήσει ένα τρίτο μνημόνιο θα δει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του.

Θα του το’ χουν πάρει οι προηγούμενοι κυβερνώντες με το δικό τους αντιμνημονιακό αγώνα.

Ήδη ετοιμάζονται. 

Λεωνίδας Καστανάς

Μη Μαδάς τη Μαργαρίτα