Εθνική καταστροφή… Ό κατήφορος τής Παιδείας!

Ένας άπό τους κορυφαίους Γάλλους μαρξιστές, ό ιστορι­κός Ζάν Έλλενστάϊν, συγγραφέας μεταξύ άλλων τού ογκώ­δους βιβλίου «Μαρξ, ή ζωή καί τό έργο του» (έκδ. Fayard, 1981), στην πρώτη μας συνάντηση στην Αθήνα τό 1985, απαν­τώντας σε ερώτηση μου γιά τους λόγους τής διαγραφής του άπό τό ΚΚ Γαλλίας τρία χρόνια πριν, μού είχε πει: «Θά πρέ­πει νά διαβάσετε τήν ιστορία τού Μαρξ γιά νά καταλάβετε σε ποιόν βαθμό είναι ξένος σέ αυτούς πού τόν επικαλούνται όταν βρίσκονται στην εξουσία. Όλα τά ολοκληρωτικά κα­θεστώτα, ασχέτως χρώματος, κύριο μέλημα έχουν τήν υπα­γωγή τής εκπαίδευσης στην εξουσία τους. Ή αριστεία, ή κριτική γνώση καί ή ιστορική μνήμη είναι οι μεγάλοι τους αντίπαλοι. Πρέπει λοιπόν νά τους εξοντώσουν...».

Πολύ σωστά, λοιπόν, στην σημερινή Ελλάδα, ό κυβερνητι­κός σχηματισμός -τό ουσιαστικό έργο τού οποίου βρίσκεται ακόμη στην αρχή- κύριο μέλημα του έχει τήν άλωση τής εξου­σίας καί τήν παραμονή σέ αυτήν.

Δέν ενδιαφέρεται, συνεπώς, γιά τήν εξεύρεση λύσεων σέ καυτά προβλήματα, όπως ή κατα­πολέμηση τής ανεργίας καί ή επανεκκίνηση τής καταρρέουσας πτωχευμένης οικονομίας, γιατί προέχει ή δημιουργία προϋπο­θέσεων παραμονής καί διαιωνίσεως στην εξουσία…

Σέ πρώτη φάση, έτσι, συγγενείς καί φίλοι των ηγετικών στελεχών, τού ΣΥΡΙΖΑ κατά κύριο λόγο, καταλαμβάνουν τις αρθρώσεις τής λειτουργίας τού Δημοσίου, μέ απώτερο στόχο αυτές οι τελευταίες νά ύπαχθούν στην κομματική εξουσία.

Στην συνέχεια, προέχουν ή υποβάθμιση τής παι­δείας, ό έλεγχος των τραπεζών καί τής αστυνομίας καί ή σταδιακή έξοδος τής χώρας άπό τό ευρωπαϊκό δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο.

Στό σημείο αυτό θά πρέπει νά επισημανθεί ότι όλες οί ενέργειες καί επιδιώξεις τού κυβερνητικού σχη­ματισμού -ό όποιος σίγουρα θά διασπασθεί όταν έλθει ή ώρα τής μοιρασιάς τών «λαφύρων» τής εξουσίας- διευκο­λύνονται καί άπό τις πολιτικές πού ακολούθησαν οί υποτι­θέμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. 

Ή μή εφαρμογή τών ουσιαστικών διαρθρωτικών μέτρων πού προβλέπονταν άπό τά μνημόνια καί ή ενίσχυση τής δια­πλοκής στον δημόσιο τομέα, πού παραμένει παντοδύναμος, υπήρξαν ό προθάλαμος γιά τήν άνοδο στην εξουσία του «υπαρ­κτού λαϊκισμού», τό κόστος τού όποιου θά αποδειχθεί κατα­στροφικό γιά τήν χώρα. Αρχής γενομένης άπό τήν παιδεία. 

Όπως έγραφε καί ό πρώτος Ρώσος μαρξιστής ιστορικός, Μικαέλ Ποκρόφσκι (1863-1932), ή παιδεία «πρέπει απαραιτήτως νά τεθεί στην υπηρεσία τών επαναστατικών δυνάμεων καί νά γίνει τό υπόβαθρο τής πνευματικής καί ιδεολογικής τους εξου­σίας. ..». Ύπό αυτή τήν έννοια, προσθέτει ό Ρώσος μαρξιστής, «ή Ιστορία είναι ή πολιτική στραμμένη στό παρελθόν». 

Μέ πιό άπλα λόγια, ό Μ. Ποκρόφσκι πίστευε ότι ή Ιστο­ρία ήταν ανάγκη νά μπει στην υπηρεσία τής εξουσίας καί άρα οί μπολσεβίκοι δέν έπρεπε νά εθνικοποιήσουν μόνον τά μέσα παραγωγής, άλλα καί όλους τους τομείς τής υπάρξεως, κυρίως δέ τήν μνήμη.

Ώς γνωστόν, ή μνήμη είναι αύτή πού κάνει τόν άνθρωπο καί, χωρίς αυτήν, ό άνθρωπος δέν είναι τίποτα περισσότερο άπό μάζα πληροφορήσεως, τήν οποίαν οί ελεγκτές τού παρελθόντος καί τής εκπαιδεύσεως μπορούν νά πλάθουν όπως θέλουν. 

Έτσι, σέ μίαν Ελλάδα όπου μεγάλο κομμάτι τής νεώτερης'Ιστορίας της έχει γραφτεί άπό τους ηττημένους τό 1948 καί όχι ώς είθισται άπό τους νικητές, τό έργο τής καταλή­ψεως τής πνευματικής εξουσίας, ήτοι τού εποικοδομήματος κατά Κάρολο Μαρξ, είναι πανεύκολο. Ιδιαίτερα δέ όταν στά πανεπιστήμια υπάρχουν καί οί απαραίτητες ομάδες κρούσεως, οί όποιες μπορούν ανενόχλητες νά εμπορεύον­ται τά πάντα -άπό βιβλία καί ναρκωτικά, μέχρι ληστείες καί άλλα τινά.

Ακόμα, ή γνωστή άπό τήν «προοδευτική» ρητο­ρική δογματική άποψη περί διαχωρισμού τής οικονομίας καί τού πανεπιστημίου, αποβλέπει στην διατήρηση τής κοινωνικής του απομονώσεως καί στην προστασία τής ασυλίας ενός κατεστημένου έναντι οποιασδήποτε απαιτήσεως τής κοινωνίας γιά προσφορά, παραγωγικότητα καί βελτίωση. 

Όπως τονίζει ό καθηγητής τού Ιονίου Πανεπιστημίου κ. Στ. Κάτσιος, «προσβλέπει στην συνέχιση τής ανεμπόδιστης καί ανέξοδης σκοταδιστικής ρητορικής περί εξωτερικών απειλών (κεφάλαιο, ολιγοπώλια, ιδιωτικός τομέας) μέ στόχο τήν συ­σπείρωση κάτω άπό τό πέπλο τού φόβου γιά τόν πραγματικό έξω κόσμο. Αυτός μάλιστα ό σκοταδισμός καί ό φόβος καλλιεργούνται μέσα σέ ένα περιβάλλον πού έχει ώς προορισμό τήν καλλιέργεια τής επιστημονικής γνώσης καί τής αυτογνω­σίας καί τήν άποκαθήλωση κάθε αναχρονισμού -μέ άλλα λόγια, τήν ελευθερία τής επιλογής, ή όποια θά επιτρέψει τήν διάχυση τού χαρίσματος σέ μεγάλα στρώματα τής νεολαίας ανακηρύσσοντας τό ταλέντο καί τήν δημιουργικότητα ώς προωθητική δύναμη τής ελληνικής κοινωνίας». 

Είναι έτσι κατάδηλο ότι ή νέα κυβέρνησις, μέ αφετηρία τήν ανώτατη παιδεία, επιχειρεί τήν έξοδο τής χώρας άπό τήν δημοκρατική Ευρώπη καί τους θεσμούς της, πού είναι αυτοί τής ελευθερίας τής γνώσεως καί τής κριτικής σκέψεως.

Στον βαθμό λοιπόν πού ή παρούσα κυβέρνηση καταστρέφει τήν παιδεία, ήτοι τήν πολυτιμότερη πρώτη ύλη τού 21ου αιώνα, είναι σαφές ότι πρόθεση της είναι νά προχωρήσει καί στην συνολικότερη καταστροφή τής οικονομίας καί τής κοινωνίας. 

Τά δείγματα γραφής είναι αδρά καί εύγλωττα. Οί πα­ράνομοι μετανάστες αφήνονται ελεύθεροι νά «λιάζονται», οί τρομοκράτες-δολοφόνοι βγαίνουν άπό τις φυλακές, ή αστυνομία αφοπλίζεται ηθικά καί επαγγελματικά καί ή ιδιωτική οικονομία πνίγεται. 

Ό «πιό έξυπνος λαός τού κόσμου» επέλεξε τήν κατα­στροφή του γιατί ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα δέν θέ­λησε ποτέ νά αναλάβει τό κόστος προσαρμογής τής χώρας σέ επιλογές πού τό ίδιο είχε κάνει.

Άθαν. Χ. Παπανδρόπουλος 

Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ