Μέχρι που θα το φτάσει η Ζωή;

Η πολιτική ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι.

Ο χρόνος τελειώνει και όλοι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για συναρπαστικές εξελίξεις.

Δραματοποιημένες, αρκούντως πολωτικές και οπωσδήποτε οριακές.

 

Η Ζωζώκα και ο Βλαδίμηρος;

Εάν επέλθει συμφωνία με τους εταίρους θα συνοδεύεται από νέα μέτρα.

Τα νέα μέτρα όμως θα είναι δυσάρεστα.

Και όπως είναι γνωστό, σε κανέναν δεν αρέσουν τα δυσάρεστα.

Ειδικά σε όσους συνήθισαν να λειτουργούν με την ψυχολογία του εφήμερου και της υποσχετικής «απαλλαγής» για το μέλλον…

Ετοιμάζονται λοιπόν οι σεσημασμένοι «λαϊκοί ηγέτες» να προτάξουν τα στήθη τους απέναντι σε οτιδήποτε προκαλέσει δυσαρέσκεια στην κοινωνία. Και είναι σίγουρο ότι θα βρεθούν πολλοί που δεν θα χάσουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν μια θέση στην πινακοθήκη των «ηρώων».

Ποιος όμως θα είναι ο νέος μπροστάρης, η νέα δυναμική φυσιογνωμία που θα εξάψει το λαϊκό μένος εναντίον των «καταπιεστών»;

Θα ήθελε ο Πάνος Καμμένος, ίσως ο Λαφαζάνης κι άλλοι πολλοί.

Δεν μπορούν όμως. Είναι πολύ λίγοι και έχουν αναστολές.

Δεν είναι «ολοκληρωμένοι χαρακτήρες» μέσα στην περίπλοκη αφήγηση του νεοελληνικού δράματος.

Πέρα από κάθε συναγωνισμό, η «σύγχρονη», η εθνολαϊκή «αριστερά», η προσαρμοσμένη στα δεδομένα των Βαλκανίων βρήκε τον μεγάλο ηγέτη της, στο πρόσωπο της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Η Ζωή ετοιμάζεται.

Στη χθεσινή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας κατηγόρησε την κυβέρνηση και προσωπικά τον Γ. Δραγασάκη για αναξιοπιστία και καταστρατήγηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης.

Εν τω μεταξύ, μαζί της συντάχθηκε η Πολιτική Γραμματεία, προαναγγέλλοντας πρωτοβουλίες για την ενημέρωση του λαού!

Το βέβαιο είναι ότι ο Τσίπρας έχει εγκλωβιστεί στα αδιέξοδα που έπρεπε να τα περιμένει αν η διανοητική του επάρκεια τού το επέτρεπε.

Επίσης, αν είχε την απαραίτητη ηγετική προνοητικότητα δεν θα ανέθετε στη Ζωή την προεδρία της Βουλής, κατοχυρώνοντας μόνο ότι δεν θα του δημιουργούσε προβλήματα ως υπουργός.

Αντί λοιπόν, να λάβει τα μέτρα του περιμένοντας σκηνικό ρήξης, αυτός εξέθρεψε την ανεξέλεγκτη κατάσταση εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Εκτός βέβαια και αν, κατά βάθος, ονειρεύεται και ο ίδιος τη διέξοδο στο απρόβλεπτο…

Η Ζωή προετοιμάζεται. Θα είναι ο επόμενος ηγέτης της Αριστεράς. Και θα είναι και το μοιραίο πρόσωπο (σύμπτωμα περισσότερο αλλά μοιραίο…) που θα την οδηγήσει σε χάος.

Μέσα στην παραζάλη και στην έξαψη της «επανάστασης», θα δημιουργήσει μια ακραία πραγματικότητα, εις βάρος τής οποιασδήποτε ιδεολογικής εντιμότητας υπήρχε ως τώρα.

Γιατί μου είναι λίγο δύσκολο να παρακολουθήσω μια εντελώς ακατάσχετη αντιευρωπαϊκή τάση που θα έχει μέσα της τους ΑΝΕΛ, τη Χρυσή Αυγή και τις ακραίες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Το μίγμα είναι εκρηκτικό και απολύτως επικίνδυνο και για τη χώρα.

Το ερώτημα όμως εδώ είναι αν το πλήθος θα ανταποκριθεί. Αν δηλαδή πιστέψει και σε νέους «προστάτες».

Γιατί υπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο να δεχτεί ότι κι αν ο Αλέξης δεν μπόρεσε, η Ζωή είναι η νέα «Μπουμπουλίνα» και θα τα καταφέρει.

Αν υπολογίσει κανείς την απέχθεια που αισθάνεται για Σαμαρά και Βενιζέλο, η πιθανότητα είναι υπαρκτή.

Βέβαια, οποιαδήποτε ανατροπή του υφιστάμενου σκηνικού θα ξεβολέψει πολλούς, οι οποίοι θα κληθούν να αποφασίσουν με κλειστές τράπεζες και ΑΤΜ. Και όλοι γνωρίζουμε πως οι «επαναστάσεις» στην Ελλάδα είναι περισσότερο ένας ιδιότυπος λεκτικός ακτιβισμός εκ του ασφαλούς. Σπανίως δηλαδή βλέπεις πεινασμένο ή απλήρωτο να επαναστατεί.

Παρ' όλα αυτά όμως, η Ζωή δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Ζει το όραμά της και είναι αποφασισμένη για όλα.

Διακατέχεται από εκείνον τον «μονήρη» οίστρο του ανθρώπου που ονειρεύεται να επιβάλει τον δικό του κόσμο σε όλες τις εκφάνσεις της πραγματικότητας.

Είναι απολύτως βέβαιη ότι όσοι δεν την καταλαβαίνουν έχουν πρόβλημα και γρήγορα θα το αισθανθούν…

Κι αν δεν μπορέσουν μόνοι τους, θα τους δείξει τον δρόμο αυτή!

Σε κάθε περίπτωση, μάλλον ήρθε η ώρα να συγκρουστούν οι δύο κόσμοι της κοινωνίας μας. Η Δύση με την Ανατολή.

Κάποτε θα έπρεπε να γίνει κι αυτό.

Ίσως είναι μια επικίνδυνη αναμέτρηση, αλλά καλή ευκαιρία να κοιτάξουμε κατάματα στον καθρέφτη…

Ανδρέας  Ζαμπούκας

Άρρητον