Αχχχχχχχχχχχ! Μακρόσυρτο. Και δεύτερο
αχχχχχχχχχχχ! Πιο μακρόσυρτο.
Και φέρεται να είπε ο Τσίπρας στον Τουσκ «Η
Ελλάδα έχει 1.500.000 ανέργους, 3 εκατομμύρια φτωχούς και χιλιάδες οικογένειες
που ζουν χωρίς εισόδημα, μόνο με τη σύνταξη των παππούδων. Αυτό δεν είναι
παιχνίδι».
Από περιγραφή γεγονότος σκίζουμε. Μπορεί και
μόνο αυτό να μας αρκεί.
Κάποιος μετέδωσε τον πόνο μας στα πέρατα της
οικουμένης.
Άνοιξε τις καρδιές μας, πήρε το ντέρτι μας και
το τραγούδησε.
Πες τον και Καζαντζίδη.
Και ανέκραξαν οι τηλεοπτικοί με ενθουσιασμό
«Καλά του τα 'πε!».
Λες και δεν τα ήξερε!
Και ξεφουσκώσανε στα καφενείο τον στεναγμό της
ψυχής τους…
Μα το αιώνιο θέμα μας δεν είναι να
πληροφορήσουμε ότι είμαστε ναυαγοί σε ωκεανό (αυτό νομίζω το γνώριζαν πριν από
μας), αλλά ότι ενώ επιβάλλεται να κολυμπήσουμε κατά το νησί που διαφαίνεται,
εμείς κολυμπάμε κατά πιο βαθύ ωκεανό. Αυτό είναι το τραγικά ανεξήγητό μας.
Η κατεύθυνση της κολύμβησής μας. Αυτό αδυνατεί
να συλλάβει ανθρώπινος νους σε γη ελεύθερης οικονομίας (και ας μην είναι μόνο
επαγγελίας).
Η περιγραφή του δράματός μας αντί να καταλήγει
σε επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις...
Αντί να καταλήγει σε αγκάλιασμα των ακραία
ρισκαδόρων υγιών επιχειρηματιών (πόσοι είναι, ρε αδελφέ;) που αντέχουν ακόμα σε
τούτον τον τόπο και συνεχίζουν να προσπαθούν...
Αντί να καταλήγει σε ένα φορολογικό -σύστημα
ΞΕΚΑΘΑΡΟ- μπούσουλα...
Αντί να καταλήγει στο ότι πρέπει να επενδύσουμε
στην επιχειρηματικότητα, καθώς όλα τα στοιχεία της, δηλαδή το τσαγανό, η
ευστροφία, το ρίσκο, ενυπάρχουν στην ψυχοσύνθεση του Έλληνα...
Αντί η κατάντια μας να μας κινητοποιήσει να
φερθούμε στυγνά σε τοπικά λαμόγια που δήθεν είναι επιχειρηματίες (και δηλώνουν
και αυτοδημιούργητοι, τρομάρα τους) και τους δημιούργησαν όλες οι κυβερνήσεις,
κυρίως για να αλληλονταραβερίζουν συμφέροντα...
Αντί στη θέση αυτών να δημιουργήσουμε τις
προϋποθέσεις ώστε εταιρείες να προσγειωθούν επιτέλους στα εδάφη μας για να μας
διδάξουν σύγχρονη οικονομία...
Αντί να είμαστε με το λίπασμα στα χέρια ώστε
κάθε νέος άνθρωπος και νέο μυαλό που έχει μια ιδέα να βρίσκει πρόσφορο έδαφος
για να την πραγματοποιήσει και φιλόξενο τραπεζικό σύστημα να την
πριμοδοτήσει...
Αντί να ασχοληθούμε με το να συντομεύσουμε τις
διαδικασίες για να ιδρύονται εταιρείες και φιλικό έδαφος για να
κατοικοεδρεύσουν...
Αντί να αφαιρέσουμε από το λεξιλόγιό μας τα
«πλουτοκρατία» και όλες τις παπαριές που μας ταΐζουν εντέχνως, κυρίως για να
ρίχνουν το φως κάπου, ώστε στο σκοτάδι του να κτίζουν προσωπικές
«πλουτοκρατίες»...
Αντί να πονηρευόμαστε με το «δημόσιες
επενδύσεις»...
Αντί να κλάψουμε ομαδικά καθώς οι εταιρείες με
κέρδη πάνω από 500.000 ευρώ είναι κάτω από 300 όλες κι όλες!
Αντί να μας πονάει κάθε καφέ (πόσα καφέ;) και
σουβλατζίδικο (πόσα σουβλατζίδικα;) που ανοίγει ως αδιέξοδο στα αδιέξοδα...
Αντί η πολιτική στάση και φιλοσοφία μας να ΜΗΝ
απειλεί ότι θα πιει το αίμα «αιμοδοτών» για να αιματοδοτήσει ζόμπι...
Αντί, αντί, αντί...
«Η Ελλάδα έχει 1.500.000 ανέργους, 3 εκατομμύρια
φτωχούς και χιλιάδες οικογένειες που ζουν χωρίς εισόδημα, μόνο με τη σύνταξη
των παππούδων.
Αυτό δεν είναι παιχνίδι».
Σώπα ρε Στελάρα! Μου τσάκισες τα σπλάχνα!
Ρέα Βιτάλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου