Κάπου να πω τον πόνο μου…

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, εκτός από τα βιβλία που διάβαζα και διαβάζω παιδιόθεν,  διάβαζα τουλάχιστον και μια εφημερίδα την ημέρα, την Κυριακή δυο τρεις, και παρακολουθούσα μετά μανίας όλες τις ενημερωτικές πολιτικές εκπομπές, και τα δελτία ειδήσεων. Από το 2005 περίπου, έκοψα τις καθημερινές εφημερίδες, αφού λόγω του ίντερνετ είχα και έχω πρόσβαση στα ΜΜΕ όλου του κόσμου.

Έτσι, κάθε πρωί ενημερώνομαι από διάφορα διεθνή σάιτς, και στη συνέχεια από τα ελληνικά.

Με λίγα λόγια, αυτό που θέλω να πω είναι ότι γενικά θεωρώ τον εαυτό μου ενημερωμένο στα τεκταινόμενα.

Έλα όμως που οι περισσότεροι εξ ημών δεν είναι…

Όπως π.χ. οι περισσότεροι συγγενείς, γνωστοί, συνάδελφοι μου κλπ που έχουν μία επιδερμική και μόνο σχέση με την ενημέρωση, που απεχθάνονται το διάβασμα, και που η όποια πληροφόρηση διαθέτουν είναι είτε από κουβέντες παρέας, είτε από καμιά αθλητική εφημερίδα, είτε από κανένα περιοδικό (στυλ Χάι), είτε από τα πρωινάδικα. Στη καλύτερη περίπτωση από τον Μπογδάνο ή τον Χατζηνικολάου (οι πιο διανοούμενοι εξ αυτών).

Ναι, αλλά όλοι αυτοί ψηφίζουν! Και η ψήφος τους μετράει ίσα με τη δική μου, όπως η δική μου μετράει ίσα με αυτήν του Βέλτσου, και του Βέλτσου (ή του Νανόπουλου) ίσα με αυτήν του Μπάμπη του θερμοϋδραυλικού, που όλη μέρα ακούει Γονίδη και σεληνιάζεται.

Όπως ένας γνωστός μου ο Τάκης, τον οποίο είχα χρόνια να δω, και τον πέτυχα την επομένη του δημοψηφίσματος, όταν εγώ ήμουν μέσα στη μαύρη μαυρίλα.

Αυτός όμως ήταν μέσα στην άγια χαρά. Διότι, όπως μου είπε γελώντας, ο λαός έστειλε το μήνυμά του στους τοκογλύφους!

Μέσα από μια πεντάλεπτη συζήτηση-ανάκριση, έμαθα πως και γιατί ψήφισε αυτό που ψήφισε.

Τον Ιανουάριο ψήφισε τον συγκαμένο, διότι είναι πατριώτης, αν και η γυναίκα του (καθηγήτρια Μ.Ε.) τον έπρηξε να ψηφίσει Αλέξη, ο οποίος όμως είναι … άθεος και άρα δεν γίνεται.

Στο δημοψήφισμα ψήφισε ΟΧΙ, διότι από βραδίς πέτυχε στο καφενείο τον παιδικό του φίλο τον Χ, που είναι 50αρης συνταξιούχος της Ολυμπιακής (παλιός Πασόκος), και ο οποίος επειδή είδε την σύνταξή του να μειώνεται από τους σαμαροβενιζέλους έγινε αγαναΧτιστής και «Αριστερός», και τον έπεισε να ψηφίσει ΟΧΙ διότι «έτσι μόνο θα πάρουν το μάθημά τους οι κακοί ξένοι, που μας έχουν βάλει στο μάτι λόγω επειδής είμαστε Έλληνες να’ ουμ…». Ψέλλισε και κάτι κοινοτοπίες περί του Κίσινγκερ, που μας είχε στοχοποιήσει, ανακατέβοντας και διάφορα παλαβά περί του ελληνικού DNA, που μετρήθηκε από επιστήμονες, και βρέθηκε ότι όλοι καταγόμαστε από τον Περικλή, και τον Λεωνίδα (κανένας από τους τότε δούλους), αλλά το κρατάνε μυστικό οι Εβραίοι διότι αλλιώς θα κυριαρχούσαμε εμείς στον πλανήτη και όχι αυτοί.

Μια άλλη περίπτωση είναι η κυρά Σούλα η σπιτονοικοκυρά μου, που καταριέται τον Σαμαρά για τον ΕΝΦΙΑ, και που ψήφισε Σύριζα ο οποίος θα τον καταργούσε.

Τώρα όλη μέρα παραμιλάει, κι από ότι κατάλαβα περιμένει πως και πως το κόμμα του Δραχμαζάνη για να εκφράσει τα «αριστερά» πιστεύω της.

Για να μην αναφερθώ σε περιπτώσεις στυλ Ραχήλ, Μιχελογιαννάκη, Μπέου,  ή εκείνης της Ξουλίδαινας των ΑνΕλ, που ψηφίζει νομοσχέδια ανάλογα με τις συμβουλές που της δίνει τα βράδια ο … Άγιος Ευφραίμ.

Με λίγα λόγια, η δημοκρατία είναι καλή, και αποτελεί επίτευγμα της ανθρωπότητας, πλην όμως πάσχει εγγενώς αφού οι ψήφοι όλων είναι ίσες και έχουν την ίδια βαρύτητα. Εξ ου και οι Χαϊκάληδες, και οι Βαλαβάνηδες… που νομοθετούν για πάρτη μας.

Γι αυτό άλλωστε και την κατέκριναν ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, κ.ά. άσχετα αν αυτό δεν μας το λέγανε στο σχολείο (ακόμη και στο κλασικό που τελείωσα εγώ). Γι αυτό και οι Αρχαίοι Αθηναίοι, είχαν μεν δημοκρατία, αλλά δικαίωμα ψήφου ΔΕΝ είχαν όλοι.

Σήμερα όμως, που έχουν όλοι, βλέπουμε και τα αποτελέσματα.

Ένας λαός ημιμαθής στην πλειοψηφία του, που πέφτει θύμα του κάθε λαοπλάνου δημοκόπου, που του υπόσχεται τα πάντα, και που μόλις γίνει αυτός πρωθυπουργός, κάνει την κωλοτούμπα του αιώνα, και άντε ξανά μανά από την αρχή.

Με το μάρμαρο να το πληρώνει ο μέσος αθώος πολίτης (ενημερωμένος ή μη).

Για να εξηγούμαστε… αυτό που περιγράφω δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα. Έζησα, σπούδασα, και ταξίδεψα σε αναπτυγμένες χώρες, και το φαινόμενο αυτό είναι παντού κυρίαρχο. Ο μέσος πολίτης είναι αδαής, και στις περισσότερες δυτικές χώρες, ειδικά στη Β. Αμερική, όχι μόνο δεν ψηφίζει, αλλά πολλές φορές δεν γνωρίζει καν ποιο κόμμα είναι στη κυβέρνηση, ή πως λέγεται ο πρόεδρος ή πρωθυπουργός της χώρας του. Αλήθεια σας λέω.

Εκεί όμως λειτουργεί το σύστημα από μόνο του, υπάρχουν θεσμοί και δομές που το διατηρούν ανεπηρέαστο από την αδιαφορία ή την βλακεία του μέσου πολίτη.

Στις αναπτυγμένες χώρες οι ακατάρτιστοι ή αδιάφοροι πολίτες ΔΕΝ επηρεάζουν την λειτουργία του κράτους το οποίο κάνει την δουλειά του σωστά, άσχετα με την κάθε κυρά Σούλα ή τον κάθε Μήτσο.

Στα καθ ημάς όμως, επειδή ακριβώς ανέκαθεν είμαστε μια μπανανία (που δεν βγάζει καν μπανάνες), η κάθε ψήφος μετράει, ακόμη και αυτή του τελευταίου ψεκασμένου, συντελώντας στο μπάχαλο που ονομάζουμε κράτος.

Και επειδή άσχετα με την αγραμματοσύνη ή μη, ο κάθε Έλληνας παραδοσιακά είναι πολιτικοποιημένος, όλοι αυτοί ψηφίζουν, και το θεωρούν τιμή και καμάρι τους.

Άσχετα αν ψηφίζουν με ελλιπέστατη ή λανθασμένη (παρα)πληροφόρηση, βγαλμένη από εφημερίδες του στυλ ΚΟΝΤΡΑ, και σάιτς του στυλ Κατοχικά Νέα, κλπ. Ή επειδή έτσι ακούσανε στο κομμωτήριο…

Το συμπέρασμα; Κανένα… απλά τα λέω για να τα πω.

Βγάζω τον πόνο μου.

Και ζω την καθημερινή  μαυρίλα στην οποία μας ρίξανε οι ψήφοι ενός 36% των συμπατριωτών μας που θέλουνε αξιοπρέπεια, περηφάνια, και εθνική ανάταση, χωρίς να μας πατάνε οι ξένοι σαν τα μυρμήγκια, και χωρίς να μας ψεκάζουν από αέρος οι μασόνοι.

Ναι αυτά λέμε στις ουρές των ΑΤΜ, για να περνάει η ώρα…

Κι αν ο Σύριζα συνεχίσει το εθνικό του έργο, με προπομπό τον Δραχμαζάνη και την Ζωζώ, τα ίδια θα λέμε από Σεπτέμβριο και μετά και στις ουρές των σούπερ μάρκετ, αλλά και των ΔΟΥ.

Αυτά… και καλό χειμώνα!

Strange Attractor