Band on the run...

The Wings

Ποιος είναι αυτός ο Paul McCartney;

Η συνεχής, αμετανόητη ροή της ποπ κουλτούρας μοιάζει να είναι ειδικά σχεδιασμένη έτσι ώστε οι ηλικιωμένοι να ξέρουν ότι πλέον είναι βαρετοί και άσχετοι.

Η προσεκτικά κωδικοποιημένη και αριθμημένη πολιτισμική γνώση που όρισε την παιδική σας ηλικία, ή και την μεθύστερη, φτάνει στα όριά της, και μένετε μόνοι σας να κοιτάζετε κάποιες παλιές άσχημες μπλούζες των Nirvana, αναρωτώμενοι αν θα πρέπει να τις ξαναβάλετε στη ντουλάπα για μια ακόμη άσκοπη δεκαετία, ή απλά να τις ξεφορτωθείτε επί τόπου.

Η αντίδραση στη νέα συνεργασία μεταξύ Kanye και McCartney, μας υποδεικνύει τη δεύτερη λύση… να τις ξεφορτωθούμε…

Σάτιρα και θρησκευτικό μίσος…

Αυτή η ιστορία με τις δολοφονίες σκιτσογράφων (και άλλων) στο Παρίσι, από πλευράς κάποιων τρελαμένων φανατικών Ισλαμιστών, σηκώνει πολλή κουβέντα.

Και όχι μόνο για το ζήτημα της φανατικής θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, ή του ρατσισμού, ή της λαθρομετανάστευσης, ή ή ή…

Η όλη υπόθεση έχει κυρίως να κάνει με τη δημοσιογραφία, και δευτερευόντως με τη σάτιρα.

Η οποία δημοσιογραφία από τη φύση της είναι έτσι δομημένη, ώστε να διαχέει πληροφορίες, απόψεις, γνώμες, και αντιλήψεις, που όμως  σχεδόν πάντα είναι σίγουρο ότι θα δυσαρεστήσουν, ή θα προσβάλλουν κάποιους ατομικά ή ως μέλη ομάδων, εθνοτήτων, κοινοτήτων, κομμάτων κλπ.

Τα μαθήματα από την επίθεση στο Παρίσι.

Η επίθεση Ισλαμιστών στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo στο Παρίσι, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 12 ανθρώπων, και πολλούς τραυματίες, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη.

Το περιοδικό είχε στοχοποιηθεί και στο παρελθόν, όταν το 2011 κάποιοι του έβαλαν γκαζάκια επειδή είχε δημοσιεύσει μια καρικατούρα του Μωάμεθ. Μάλιστα, ο εκδότης του είχε και αστυνομική προστασία για κάποιο διάστημα.

Αν και είχε μπει στο μάτι των Ισλαμιστών, το περιοδικό δεν σταμάτησε να δημοσιεύει ιστορίες και γελοιογραφίες προσβλητικές για τις μουσουλμανικές ευαισθησίες…

Ο πελατειακός κορπορατισμός του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συζήτηση γύρω από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει εντέχνως μετατοπισθεί στο θέμα του χρέους και της αποπληρωμής του.

Αυτή η μετατόπιση της συζήτησης επιτρέπει στον κ. Τσίπρα να ενσαρκώνει τον ρόλο του «περήφανου Ρωμιού που αντιστέκεται στους Φράγκους» -ένας ρόλος που ήταν πάντοτε δημοφιλής στη χώρα μας.

Ακόμα, λοιπόν, και εκείνοι που επισημαίνουν ότι οι προτάσεις του είναι ανεδαφικές και δεν πρόκειται να γίνουν δεκτές από τους πιστωτές, το χειρότερο το οποίο μπορούν να του καταλογίσουν είναι ότι είναι ρομαντικός και αιθεροβάμων...

Ο φαύλος κύκλος του χρέους κι η ισχνή παραγωγικότητα…

Όταν μια χώρα δεν παράγει σχεδόν τίποτα, αντιθέτως εισάγει μέχρι και … παραμάνες ή καρφίτσες, δεν μπορεί παρά να έχει τ’ αποτελέσματα της δικής μας.

Όταν μια χώρα παράγει μόνο υπηρεσίες κι αυτές μέτριας ή κακής ποιότητος, δεν μπορεί να γίνει πόλος έλξης επενδύσεων, πολύ περισσότερο όταν υπάρχει ασταθές πολιτικό και φορολογικό περιβάλλον.

Όπως η δική μας.

Όταν μια χώρα ζει σε ρυθμούς μη κανονικότητας, μοιραία θα καταστεί ευάλωτη. Όπως η δική μας.

Υπάρχουν χώρες (π.χ. Ιαπωνία), οι οποίες έχουν χρέος –ΑΕΠ πολύ πιο μεγάλο από το δικό μας, αλλά δεν αντιμετωπίζουν την κρίση που εμείς αντιμετωπίζουμε.

Γιατί άραγε;

Η απάντηση είναι απλή…

Φιλική σύσταση: Αφήστε τις κλάψες!

Καταλαβαίνω πολύ καλά το σοκ ορισμένων από τη ΔΗΜΑΡ εξαιτίας της πόρτας που έφαγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) και μπορώ να δικαιολογήσω τις δημόσιες αντιδράσεις τους, ακόμη και αν είναι απερίσκεπτες.

Ομως, προς Θεού!

Ας σταματήσουν να δηλώνουν εδώ κι εκεί πόσο ταπεινωμένοι, εξευτελισμένοι, μειωμένοι κ.λπ. ένιωσαν από τη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ).

Γιατί, αν νομίζουν ότι οι συνεχείς αναφορές στον διασυρμό τους πλήττει τον Τσίπρα, κάνουν μεγάλο λάθος!