Συγκυβέρνηση μίσους και φθόνου…

Είναι λίγα τα πράγματα, μέσα στις μνημειώδεις κωλοτούμπες της, στα οποία η συγκυβέρνηση έχει συνεπή στρατηγική. Το ένα είναι το μπάτε σκύλοι αλέστε στο λαθρομεταναστευτικό, διότι θεωρούν την εθνική ομοιογένεια όνειδος και την ασύδοτη περατζάδα προσφύγων και λαθραίων «δικαίωμα».

Το άλλο είναι η διαχείριση των ζητημάτων της οικονομίας κι εσχάτως του Ασφαλιστικού με δύο παλαιά αριστερά εργαλεία: το ταξικό μίσος και τον κοινωνικό φθόνο…

Η Αριστερά σε όλες τις ποικιλόχρωμες εκφάνσεις της, με διάφορες βαθμίδες βίας και αυταρχισμού, πέτυχε πάντοτε και παντού, πέραν της περιστολής των ελευθεριών, να αναδιανείμει τη φτώχεια σε ίσες ψωριάρικες μερίδες, κρατώντας πάντα στο απυρόβλητο την «προοδευτικιά» νομενκλατούρα.
Μην ξεχνάτε, παρά τις περικοπές μισθών και συντάξεων και τον πολλαπλασιασμό των φόρων και εισφορών για την πλέμπα, η κρεμ ντε λα κρεμ, τουτέστιν οι βουλευτές της Πρώτη Φορά Ανάσκελα Αριστεράς, παντελονιάζουν ένα ταλιράκι χιλιάδες μηνιαίως, συν γραφείο, συνεργάτες, προνόμια κ.λπ., ενώ οι ευρωβουλευτές, όπως ο Παπαδημούλης ο σοφός και συνετός μεγαλοκαταθέτης και επενδυτής σε χαρτοφυλάκια, πέραν των άλλων προνομίων, παίρνει παγκουί και νομίμως από το Πρυτανείο της Κουτοφράγκικης και Αλαμανικής Ε.Ε. 17 χιλιαρικόπουλα μηνιαίως, παχιά, κολλαριστά και τριζάτα.
Να το θυμάστε αυτό εσείς που είστε άνεργοι ή δουλεύετε τετράωρα στις πολυεθνικές αλυσίδες για τέσσερα κατοστάρικα τον μήνα κάθε φορά που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σας κλείνουν χαιρέκακα το μάτι γιατί θερίζουν τα κεφάλια αυτών που βγάζουν κάτι παραπάνω από σας.
Διότι παλαιόθεν αυτό κάνει η Αριστερά. Εχει άμισθο κομισάριο τον Ψόφο στην Κατσίκα του Γείτονα. Ξέρουν τη φύση των ταπεινών ενστίκτων και ελατηρίων του απλού ανθρώπου, όταν δοκιμάζεται από τις συμφορές, τη φτώχεια και την ανεργία.

Αφού ο Τσίπρας και η ορντινάτσα του δεν μπορούν να προσφέρουν ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, δημιουργία αληθινού πλούτου για να αναδιανεμηθεί κι έτσι όλοι να ανέβουν ψηλότερα, αυτοί που σήμερα είναι άνεργοι ή υποαπασχολούνται να έχουν δουλειά και καλές αποδοχές, άρα καλύτερη ποιότητα ζωής, τους προσφέρουν κάτι ζωώδες: σκοτώνουν την κατσίκα του γείτονα, φτωχαίνουν τους από πάνω.

Σε λίγο θα βαφτίσουν μπουρζουάδες όσους παίρνουν 900 ευρώ, αφαλοκόβοντάς τους για να το φχαριστηθούν όσοι παίρνουν 600. Βαφτίζουν την ισοπέδωση «κοινωνική δικαιοσύνη». Εξοντώνουν ό,τι απέμεινε από τη μεσαία τάξη, ώστε να ικανοποιηθεί ο φθόνος των ανέργων και των χαμηλόμισθων. Βαφτίζουν «πλούσιο» και «προνομιούχο» οποιονδήποτε έχει δεύτερο παντελόνι.
Ετσι ικανοποιούνται το ταξικό μίσος και ο κοινωνικός φθόνος αυτών που θέλουν και οι άλλοι να μην έχουν τίποτε, αλλά η ζωή τους δεν ανεβαίνει μήτε μισό πόντο.
Εξίσωση προς τα κάτω, σταδιακή προλεταριοποίηση όλων, ώστε σε συνδυασμό με τον αφελληνισμό της Παιδείας, την αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας, να φτιαχτεί ο ταξικός πολτός, η εύπλαστη δύσοσμη από το μίσος πρώτη ύλη για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, σύμφωνα με τα μηδενιστικά σκουπίδια που έχουν στον εγκέφαλό τους. Αυτοί όμως, ως νομενκλατούρα, παραμένουν παχιοί κι αλώβητοι προνομιούχοι, διορίζοντας παράλληλα συγγενείς, γκόμενες/ους και κολλητούς σε κρατικές θέσεις.
Κάποια στιγμή οι από κάτω θα συνειδητοποιήσουν πως δεν έμεινε κανείς ανάμεσα σε αυτούς και στους Φίληδες και Παπαδημούληδες. Αυτοί που θα λείπουν, προλεταριοποιημένοι κι αυτοί, θα είναι όσοι κάποτε έδιναν άμεσα δουλειά ως μικροί και μεσαίοι εργοδότες, έμμεσα ως καταναλωτές προϊόντων κι υπηρεσιών, ως ραχοκοκαλιά της κοινωνίας.

Το διχαστικό βάθεμα αυτών των κοινωνικών αντιθέσεων, σε αντίθεση με την ενωτική πολιτική μιας αληθινά φιλελεύθερης Δεξιάς, είναι εισιτήριο για μακρά παραμονή στην ύφεση, την κρίση και στα Μνημόνια.

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Δημοκρατία