«Αριστερός» πέλεκυς επί δικαίων και αδίκων…

Όσοι έχουν δουλειά ακόμη στον ιδιωτικό τομέα και βγάζουν ένα μεροκάματο κάνουν το σταυρό τους. Έστω και σε μικρές επιχειρήσεις, σε καφετέριες και σε ουζερί, όπου παίρνουν εβδομαδιαίως δύο - τρία ημερομίσθια των 30 ευρώ, αφού οι παλιές μέρες με τις συλλογικές συμβάσεις και τα επιδόματα ξεχάστηκαν. 

Ναι, ακόμη και τα αναπηρικά επιδόματα πολλών συνανθρώπων μας έχουν κοπεί, παρότι αρκετοί έχουν σοβαρές παθήσεις και αδυνατούν να συντηρηθούν, πολύ δε περισσότερο να εργαστούν σε αυτό το περιβάλλον της οικονομικής δυσπραγίας και της ανεργίας με το πολύ σκληρό πρόσωπο…

Είναι φοβερός εφιάλτης η ανεργία. Από τη μία στιγμή στην άλλη αλλάζει η ζωή σου όλη. Γκρεμίζονται τα πάντα γύρω. Ούτε περιθώρια για δημιουργικότητα ούτε όνειρα ούτε ελπίδες για το αύριο. Και πιο πολύ για τα παιδιά. Να βλέπεις τα ματάκια της προσδοκίας απογοητευμένα και να πέφτεις σε μελαγχολία. Και το χειρότερο, να είναι στην οικογένεια άτομο με αναπηρία και να σου λένε ότι κόβεται και το πενιχρό επίδομα. 

Μιλάμε για ένα απίθανο κράτος, απάνθρωπο, απρόσωπο και παγερό, σαν το τηλεφώνημα του υπαλλήλου που λέει στον πατέρα του παιδιού: “Δεν δικαιούστε πλέον επίδομα, διότι η επιτροπή έκρινε πως η αναπηρία έπεσε κάτω από 67%”. 

Ρωτά ο άνθρωπος πώς συνέβη αυτό. “Έγινε κάποιο θαύμα και δεν το καταλάβαμε; Αποκαταστάθηκε η υγεία του παιδιού;”. 

Και ιδού η απάντηση: “Τα τεχνικά μέσα που χρησιμοποιεί το παιδί βελτίωσαν την κατάστασή του...”. 

Ξαναρωτά ο άνθρωπος: “Και αν δεν έχουμε χρήματα για την αγορά των τεχνικών μέσων, τι θα γίνει; Στην προηγούμενη κατάσταση δεν θα βρεθούμε;”. 

Ο υπάλληλος δεν έχει διάθεση για περαιτέρω εξηγήσεις. “Είχα υποχρέωση να σας ενημερώσω. Α, και πρέπει να επιστρέψετε ένα ποσό 120 ευρώ από το επίδομα του τελευταίου μήνα, διότι η εφαρμογή της απόφασης για διακοπή έχει αναδρομικό χαρακτήρα...”. 

Τρελάθηκε ο πατέρας του παιδιού. Απόγνωση και οργή. Τι να πει; Διακόπτει τη σιωπή ο υπάλληλος: “Αν δεν έχετε όλο το ποσό τώρα, μπορείτε να το επιστρέψετε σε δύο δόσεις των 60 ευρώ”. Έκλεισε το τηλέφωνο ο άνθρωπος και συγκρατήθηκε, για να μη βουρκώσει. 

Αυτή δεν είναι η μόνη περίπτωση για την οποία το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας παίρνει απάνθρωπη απόφαση. Δεκάδες περιπτώσεις υπάρχουν. Κόβουν επιδόματα ακόμη και από ανθρώπους με πνευματική αναπηρία, παρότι προσκομίζουν βεβαιώσεις νοσοκομείων, ψυχιάτρων, ιδρυμάτων κ.λπ. Επειδή μέχρι τώρα έδιναν με το τσουβάλι επιδόματα και συντάξεις-μαϊμού, τώρα έγιναν ευθυνόφοβοι. Φοβούνται τον εισαγγελέα ή προσπαθούν με αυτήν την παράλογη αυστηρότητα να εξιλεώσουν τα αμαρτωλά μέλη προηγούμενων επιτροπών, που μοίραζαν συντάξεις σε δήθεν τυφλούς, οι οποίοι δούλευαν και νύχτα ως ταξιτζήδες... 

Και όλα αυτά σε ένα κράτος που επαγγέλλεται την κοινωνική δικαιοσύνη και με μία κυβέρνηση που κόπτεται για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, αλλά είτε γιατί θέλει να μαζέψει χρήμα, είτε γιατί θέλει να δείξει ότι πατάσσει τη διαφθορά αφήνει τον πέλεκυ να πέφτει επί δικαίων και αδίκων... 

Νίκος Δημαράς

Μακεδονία