Οι επιτυχίες του κ. Μουζάλα είναι γνωστές τοις
πάσι. Από τις λάσπες της Ειδομένης ώς τα στρατόπεδα ανοιχτού τύπου και την
πλατεία Βικτωρίας το Παλμαρές του περιλαμβάνει έναν μακρύ κατάλογο λαμπρών
επιτευγμάτων στη διαχείριση του προσφυγικού.
Τις προάλλες μόλις αποδείχθηκε, εκτός από
πρακτικός, και θεωρητικός νους. Επινόησε την κομψή διατύπωση της συριζαίικης
θεωρίας της σχετικότητας. Για όλα ευθύνεται η Ιστορία. Ακόμη και ο τόσο
απαιτητικός από τους συνεργάτες του πρωθυπουργός της χώρας του απένειμε εύσημα.
Δεν θυμάμαι αν, μετά τους ύμνους στον κ. Βαρουφάκη, ο κ. Τσίπρας είχε φερθεί με
τόση γενναιοδωρία σε άλλον υπουργό του…
Θα μου πείτε ο κ. Μουζάλας ανέλαβε να
διαχειρισθεί ένα πρόβλημα το οποίο υπερέβαινε ήδη τις διαχειριστικές
δυνατότητες της κυβέρνησης. Τα σύνορα είχαν ήδη καταργηθεί και η απόφαση πως ο
ιστορικός ρόλος της Ελλάδος ήταν να μετατραπεί σε μια απέραντη αποθήκη ψυχών
είχε ήδη ληφθεί.
Προερχόμενος από τη βαθιά αριστερά, γνώστης της
γλώσσας της, δεν χρειάστηκε να κοπιάσει για να ικανοποιήσει τα χούγια του
κοινού της. Προς Θεού όχι στρατόπεδα, όχι συρματοπλέγματα, όχι στρατός, όχι
περιορισμοί. Οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τις ανάγκες τους στις πλατείες της
πρωτεύουσας και να αρρωσταίνουν με την ησυχία τους στις λάσπες της Ειδομένης.
Μπορεί να μην εμπνεύσθηκε ο ίδιος τη ζαριά της
ανταλλαγής του προσφυγικού με το χρέος, όμως την εφάρμοσε με συνέπεια. Μπορεί
να ευθύνεται η Ιστορία για τη μετατόπιση των συνόρων της Ευρώπης από το Αιγαίο
στα Σκόπια, ο ίδιος όμως την εφήρμοσε με τη συνέπεια και τον ανθρωπισμό του
πρώην Γιατρού χωρίς Σύνορα.
Με δυο λόγια, μέχρι προχθές, όλοι πιστεύαμε ότι
η σταδιοδρομία του Υπουργού χωρίς Σύνορα θα ήταν μακρά, κι αν όχι ανέφελη,
τουλάχιστον θα έδυε, όταν έφτανε η ώρα της να δύσει, σε συνθήκες απόλυτης αιθρίας.
Ωσπου έγινε εκείνη η λεκτική γλίστρα με την
ονομασία της ακατονόμαστης. Κι αντί για Πουγουδουμού την αποκάλεσε Μακεδονία.
Και ακολούθησαν όσα παρακολουθούμε και ακούμε τις τελευταίες ημέρες. Οπου το
συμπέρασμα στο οποίο ευλόγως καταλήγει κάποιος είναι ότι, ενώ ο κ. Μουζάλας τα
έκανε όλα όπως έπρεπε να τα κάνει, τον πρόδωσε η ιδεολογική του τοποθέτηση.
Και καλά ο κ. Καμμένος. Συνυπεύθυνος κι αυτός
για την άτσαλη διαχείριση του προσφυγικού ξεσηκώνει τον θόρυβο για τη
«Μακεδονία» για τους δικούς του λόγους. Και καλά το ανύπαρκτο ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία όμως; Υπάρχουν χίλιοι
λόγοι σοβαροί για να ζητήσει κανείς την παραίτηση του κ. Μουζάλα. Δεν
καταλαβαίνουν πως κατ’ αυτόν τον τρόπο ξεπλένουν όλον τον τυχοδιωκτισμό και την
κακοδιαχείριση του προβλήματος;
Η εθνική
βλάβη που προκαλείται από την πολιτική του υπουργείου είναι πολύ σοβαρότερη από
την αναφορά στο όνομα «Μακεδονία». Ομως αυτή είναι η Ελλάς. Είναι η χώρα όπου
κανείς δεν αντιδρά όταν καταργούνται τα θαλάσσια σύνορά της, καταπίνει το
κλείσιμο των βόρειων συνόρων της ως «ιστορική» ανάγκη, όμως παθαίνει κρίσεις
πατριωτικής υστερίας για ένα όνομα.
Υποκρισία; Κάτι χειρότερο. Η ήττα μιας χώρας που
έχει καταντήσει καρικατούρα του εαυτού της.
Μια χώρα που έχει αναγορεύσει την
αυτογελοιοποίηση σε ηθική αξία. Χωρίς να ξεχνώ βέβαια πως για όλ’ αυτά
ευθύνεται η Ιστορία.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου