Συριζαίοι και πσαικαζμένοι γερμανοτσολιάδες…

Δωσίλογοι! Αν τα στελέχη των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων κατηγορήθηκαν ως δωσίλογοι (χαρακτηρισμός με τον οποίο συμφωνούσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τα στελέχη της σημερινής συγκυβέρνησης κερδίζουν… με το σπαθί τους το χαρακτηρισμό των αρχιδωσίλογων, αφού εκχωρούν το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας του ελληνικού κράτους σε μια ανώνυμη εταιρία, διάρκειας ενός αιώνα, απόλυτα ελεγχόμενη από τους δανειστές.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια τεράστια εταιρία holding, με το όνομα «Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ», η οποία «δεν ανήκει στον δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός εκάστοτε ορίζεται», «λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας» και στην οποία περνούν ως θυγατρικές: το ΤΧΣ, που έχει τις μετοχές του ελληνικού κράτους στις συστημικές λεγόμενες τράπεζες, το ΤΑΙΠΕΔ, η Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ (ΕΤΑΔ), στην οποία περνούν και τα κτίρια που είχαν δοθεί στο ΤΑΙΠΕΔ και η νέα Εταιρία Δημοσίων Συμμετοχών ΑΕ (ΕΔΗΣ), στην οποία δίνονται όλες οι συμμετοχές του ελληνικού κράτους σε επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ κτλ.), ακόμα και οι συμβάσεις παραχώρησης (δρόμοι, αεροδρόμια κτλ.)...

Στη Βουλή υπήρξε ένα αλαλούμ, καθώς οι συριζαίοι βουλευτές πάγωσαν όταν είδαν το παράρτημα με τις επιχειρήσεις που περνούν στην ΕΔΗΣ. Ο Τσακαλώτος, που έκανε ότι μπορούσε για να καθυστερήσει τη δημοσιοποίηση των παραρτημάτων (παρά τα μπινελίκια της αντιπολίτευσης), πήρε πίσω το αρχικό παράρτημα, έφερε καινούργιο από το οποίο είχαν αφαιρεθεί ΔΕΗ, ΕΥΑΘ. ΕΥΔΑΠ, ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό και Κτιριακές Υποδομές, διευκρίνισε όμως πως η ένταξη αυτών των επιχειρήσεων «τελεί ακόμη προς συζήτηση με τους δανειστές». Ας μην αμφιβάλλει κανείς πως, αν μέχρι να ψηφιστεί το δωσιλογικό-αποικιοκρατικό νομοσχέδιο δεν έχουν ενταχθεί στην ΕΔΗΣ και τα ποσοστά του κράτους σ' αυτές τις επιχειρήσεις, αυτό θα γίνει σε επόμενη φάση, που δε θ' αργήσει καθόλου.
Η εταιρία αυτή θα έχει διάρκεια έναν αιώνα (99 χρόνια) και το αποφασιστικό της όργανο, το Εποπτικό Συμβούλιο, θα είναι πενταμελές. Τον πρόεδρο και ένα μέλος θα διορίζουν οι δανειστές (Κομισιόν και ESM) και τρία μέλη το ελληνικό κράτος. Για να παρθεί όμως οποιαδήποτε απόφαση απαιτούνται τέσσερις ψήφοι. Δηλαδή, οι δανειστές έχουν τον πρόεδρο και δικαίωμα βέτο σε κάθε απόφαση της «Ελλάς ΑΕ», όπως θα έπρεπε να ονομαστεί η εταιρία.
Η εταιρία δε θα ιδιωτικοποιεί μόνο, αλλά θα κάνει μπίζνες γενικώς. Τα κέρδη της θα μοιράζονται σε δύο ίσα μερίδια. Το ένα μερίδιο θα ξαναγυρνά στην εταιρία για να συνεχίσει τις μπίζνες της. Το άλλο μερίδιο θα μοιράζεται όπως προβλέπει ο Ν. 4336/2015 (το τρίτο Μνημόνιο δηλαδή). Το 50% θα πηγαίνει για την αποπληρωμή του δανείου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το 25% θα πηγαίνει για αποπληρωμή χρέους ώστε να μειώνεται ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ. Και το υπόλοιπο 25% για επενδύσεις. Οπως βλέπουμε τα πράγματα γίνονται χειρότερα σε σχέση και με το Μνημόνιο. Το ελληνικό κράτος μεταβιβάζει στους δανειστές ό,τι έχει και δεν έχει.

 Κόντρα/Εξέγερση

ΥΓ. Πώς αλλιώς εκτός από αλητεία μπορεί να χαρακτηριστεί η ρύθμιση του άρθρου 49 του Ν. 4387/16 (νόμος Κατρούγκαλου, που αναφέρει ότι από 1.1.2017 ο ΕΦΚΑ θα έχει ως έσοδο και «το 20% των εσόδων που προκύπτουν από την εκποίηση και εκμετάλλευση ακινήτων του Δημοσίου ή των Ν.Π.Δ.Δ. ή των δημοσίων επιχειρήσεων των οποί−ων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο ή σε Ν.Π.Δ.Δ., εξαιρουμένωνόσων έχουν μεταβιβαστεί στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Ελληνικού Δημοσίου, σύμφωνα με το Ν. 3986/2011»; Πλέον δεν υπάρχει ακίνητο που να μην περνά στη νέα εταιρία, επομένως δεν υπάρχει έσοδο για τον ΕΦΚΑ. Ηξεραν πολύ καλά ότι έχουν κάνει τέτοια συμφωνία, όμως έβαλαν την άνευ περιεχομένου διάταξη στο νόμο Κατρούγκαλου για να πουν ότι τάχα εξασφάλισαν στον ΕΦΚΑ πρόσθετα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις.
Αυτή η ιστορία απάτης, βέβαια, ξεκινάει από παλιότερα. Με το άρθρο 149 του Ν. 3655/2008 (νόμος Πετραλιά) δημιουργήθηκε το ΑΚΑΓΕ (Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών και ως έσοδό του προβλέφτηκε και «ποσοστό 10% επί των ετησίων συνολικών εσόδων από αποκρατικοποίηση Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών». Και αυτό το έσοδο έγινε έσοδο-φάντασμα. Εκείνο που βλέπουμε είναι ότι όλες οι κυβερνήσεις, για να χρυσώσουν το χάπι των ιδιωτικοποιήσεων, φτιάχνουν και μια εικονική ρύθμιση για τη δήθεν μεταφορά εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση, την οποία αργότερα καταργούν ή καθιστούν άχρηστη.