«Τι είπατε; Τι είπατε»; Περί δημοσιογραφίας…

Η πρόσφατη συνέντευξη του «σκιώδη» ηγέτη της χώρας μας Νίκου Παππά σε γερμανικό μέσο, αφενός με εξέπληξε καθώς έμαθα ότι διαθέτει διδακτορικό από αγγλικό πανεπιστήμιο, ενώ τον θεωρούσα κάτι σαν … Καρανίκα, αφ’ ετέρου με τρόμαξε, αφού μετά από δέκα και βάλε χρόνια στην Αγγλία, τα «εγγλέζικά» του παραμένουν σε συριζέικα επίπεδα, ήτοι συνοικιακού φροντιστηρίου…

Χώρια που όπως έγραφε μια καρτέλα στην διάρκεια της εκπομπής, ο Παππάς που γεννήθηκε το 1976 απέκτησε το διδακτορικό του το 2013! 37 χρονώ παλικάρι δηλαδή! Διαβαστερός κι αυτός, σαν τον κολλητό του που πρωθυπουργεύει. Θα μου πείτε πάλι καλά, κάλιο αργά παρά ποτέ κλπ, αφού εδώ κοτζάμ υπουργός Παιδείας και είναι απλά απόφοιτος λυκείου, την ώρα που για να μπεις στο δημόσιο ως κλητήρας, χρειάζεται τουλάχιστον ένα μάστερ… το όψιμο διδακτορικό του Νίκου μας πείραξε;

Εν πάση περιπτώσει, πιο πολύ απ όλα με εξέπληξε το ύφος του υπουργού, που μάλλον δεν περίμενε τέτοια αντιμετώπιση από τον δημοσιογράφο, συνηθισμένος στους δικούς μας (στημένους) γλύφτες της κάθε λογής εξουσίας, και ειδικά εκείνους της ΕΡΤ, που στην πιο «μαχητική» τους δημοσιογραφική στιγμή το πολύ να τον ρωτούσαν αν αληθεύει ότι είναι τέλειος άνθρωπος, ή αν λύνει διαφορικές εξισώσεις όταν θέλει να χαλαρώσει, ή αν μιλάει με τα δελφίνια (όπως ο Πούτιν). Όπως έκαναν πέρσι τέτοιο καιρό με την ζουρλή που παρίστανε την ΠτΒ. Η οποία έδειξε το πόσο δημοκρατική και ανοικτή σε όλα είναι όταν η Σία Κοσιώνη της έκανε μερικές κανονικές ερωτήσεις κάποτε στον ΣΚΑΙ! Τότε που η ζουρλή άστραψε και βρόντηξε, καρφώνοντας την δημοσιογράφο με το παγωμένο εκείνο βλέμμα (αλά λάμψη) που την έκανε διάσημη! Μπρρρρ……

Στη συγκεκριμένη συνέντευξη όμως ο Γερμανός ήταν κανονικός δημοσιογράφος, όπως δηλαδή πρέπει να είναι οι δημοσιογράφοι, και εν ολίγοις ξεφτίλισε τον δικό μας μάγκα (ή δάγκα) υπουργό, που κάθε άλλο παρά κανονικός είναι μιας και ανήκει στον σύριζα. Έναν υπουργό, που στο εσωτερικό όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, ειδικά στον τομέα των ΜΜΕ όπου εκβιαστικά θέλει να εγκαταστήσει τσαβικό ή και σταλινικό ελεγχόμενο καθεστώς, αλλά όταν έρχεται αντιμέτωπος με την «πραγματικότητα» της δημοσιογραφίας, ως κανονικός συριζαίος που είναι,  τα χάνει και εξοργίζεται.

Θυμήθηκα μάλιστα τα παλιά χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν ιδιωτικά κανάλια, και όπου όλη η τηλεοπτική μας ενημέρωση γίνονταν από το ΕΙΡΤ (αργότερα ΕΡΤ), την ΥΕΝΕΔ (αργότερα ΕΤ2) και την παντελώς ανυπόληπτη ΕΤ3.  Τότε που πρώτη είδηση ήταν η κατάθεση στεφάνου από κάποιον γκρίζο μεγαλόσχημο κοστουμαρισμένο πολιτικάντη της εποχής.  Την ίδια ώρα που οι αντίστοιχοι δημοσιογράφοι στην Αμερική (και αλλού) ξέσκιζαν κυριολεκτικά τον κάθε πολιτικό μαϊντανό, τον κάθε πολιτικάντη, ασχέτως συμφερόντων. 

Στο σημερινό τσιπρικό καθεστώς όμως, οι κυβερνώντες μας δεν ανέχονται ελεύθερη δημοσιογραφία, και μάλιστα ότι ξέρουν και όποια ενημέρωση έχουν είναι από την Αυγή ή από τους δικούς τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, όπου αρέσκονται να συνεντευξιάζονται με στημένες πάντα ερωτήσεις. Εν ολίγοις, μόνοι τους τα γράφουν μόνοι τους τα διαβάζουν.

Αυτό γίνονταν ακόμη κι όταν ήταν στην αντιπολίτευση, στα κάγκελα, όπως είχε γίνει με τον Αλέξη και την συνέντευξή του στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, το 2013, τότε που ο δικός μας αναγκάστηκε να μασήσει τις μεγαλοστομίες του για την Μέρκελ, αφού ενώ τις διέψευσε, στη συνέχεια ο δημοσιογράφος του τις έβαλε να τις δει verbatim στο youtube! Με αποτέλεσμα ο Αλέξης να αναψοκοκκινίσει, και να καταγγείλει τον δημοσιογράφο ως όργανο της διαπλοκής, του Σαμαρά, μπορεί και του Ντάφυ Ντάκ… Ήταν ένα καλό μάθημα τόσο για τον Αλέξη που κατάλαβε ότι άλλο κόλει κι άλλο τρόλει, όσο και για τον Γερμανό, που αντιλήφθηκε και επίσημα με τι τενεκέδες ξεγάνωτους, που δηλώνουν επαναστάτες αλλά είναι ανθρωπάκια,  έχει  να κάνει.

Όσον αφορά στην περίπτωση του Παππά, που εμφανώς ζορίστηκε, προσπαθώντας στην αρχή να ψελλίσει με τα κολυβοαγγλικούλια του κάτι σαχλές δικαιολογίες για την Τασία και τις ηλιοθεραπείες της, και στη συνέχεια ζητούσε να διακοπεί η συνέντευξη, αυτή απλά επιβεβαιώνει αυτό που πάντα ίσχυε δημοσιογραφικά,  και συνεχίζει να ισχύει στην μπανανία μας. Ότι δηλαδή δεν υπάρχουν ανεξάρτητα ΜΜΕ, ούτε ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι (πλην ίσως ελαχίστων εξαιρέσεων) και ότι  όλες οι «ειδήσεις»  είναι κατευθυνόμενες.

Δείτε ποιοι είχαν και έχουν εφημερίδες ή κανάλια στην Ελλάδα. Οι μεγαλοεργολάβοι, που χρησιμοποιούν τα μέσα τους ως εκβιαστικό όπλο απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση προκειμένου να παίρνουν δημόσια έργα. Άλλωστε οι περισσότεροι πλούσιοι στην Ελλάδα, έγιναν πλούσιοι χάρη σε δουλειές του δημοσίου… τι να λέμε;

Κάτι ανάλογο ισχύει και με τους δημοσιογράφους, που στη μεγάλη πλειονότητά τους απλά εκτελούν εντολές των αφεντικών τους, ή των κομμάτων στα οποία πρόσκεινται, και που οι περισσότεροι (σαν τους συνδικαλιστές) στο τέλος πολιτεύονται, και γίνονται και υπουργοί. Τυχαίο; Εκτός και αν κάποιοι θεωρούν ανεξάρτητη δημοσιογράφο το περίφημο κουνάβι, που το τελευταίο διάστημα κάθε βράδυ βιώνει πολλαπλούς οργασμούς ζωντανά στο κανάλι Ε, περιγράφοντας και αναλύοντας το σημαντικό έργο του κυβερνώντος σύριζα!

Άρα; Άρα καλά που υπάρχει το διαδίκτυο, όσο υπάρχει κι αυτό με αυτούς που μπλέξαμε, και διαβάζουμε καμιά ανεξάρτητη άποψη που και που, εφόσον βέβαια μπορούμε ή έχουμε την ανάλογη παιδεία για να την εντοπίσουμε μέσα στα άπειρα κόπρανα που παράγει και αναπαράγει το επαναστατικό αυτό μέσο.

Για αυτό λοιπόν, η συνέντευξη Παππά ήταν μια άκρως διδακτική (για πολλά πράγματα) εμπειρία. Τόσο γι αυτόν, όσο και για όλους εμάς, που δυστυχώς κρεμόμαστε από τα τέτοια του κάθε Παππά και του κάθε Καρανίκα… που αποφασίζουν για τις ζωές μας...

Strange Attractor

ΥΓ- Κάτι άκουσα ότι το πειθαρχικό συμβούλιο της  ΕΣΗΕΑ συνήλθε εκτάκτως χθες βράδυ, με το ερώτημα της διαγραφής του Γερμανού δημοσιογράφου. Ευτυχώς όμως που επικράτησαν πιο ψύχραιμες φωνές, θυμίζοντας στους αγωνιστές αυτούς της πλέριας ενημέρωσης ότι ο εν λόγω δεν είναι μέλος της ένωσής τους. Πάλι καλά, διότι εδώ θέλανε, λέει, να διαγράψουν κι εμένα κάποτε, αλλά δεν με εύρισκαν στα κιτάπια τους, κι έτσι γλίτωσα.

Σημ. Η φωτό είναι από το Παρατηρητήριο.