Περί αριστερού ανθρωπισμού…

Οσοι από την αρχή της έξαρσης των μεταναστευτικών ροών επεσήμαναν την ανάγκη δημιουργίας εγκαταστάσεων φρουρούμενων ή εν πάση περιπτώσει επιβλεπόμενων, χαρακτηρίζονταν από κυβερνητικά στελέχη αντιδραστικοί.

Ηταν η εποχή που οι μετανάστες λιάζονταν και ο πρωθυπουργός εκφωνούσε λόγους λυρικούς στο Κοινοβούλιο, επισημαίνοντας τα ανθρωπιστικά καθήκοντα, τα δικά μας και της Ευρώπης. Κάναμε εκείνη την εποχή χαλαρή πολιτική με ξένες πλάτες, πούλαγε η κυβέρνηση ανθρωπιστικά φούμαρα στους ιθαγενείς, δηλώνοντας ότι δεν θα ζητήσει ούτε ένα ευρώ η ψωροκώσταινα για να σώσει τους δυστυχείς που κατέφθαναν κατά χιλιάδες στις ακτές μας. Τους στέλναμε στα ανοιχτά σύνορα να φύγουν όπως όπως, ώσπου τα σύνορα έκλεισαν...

Αιχμάλωτη της ιδεολογικής αμεριμνησίας, παρ’ όλες τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει για τη δημιουργία, εγκαίρως, σημείων διαλογής, παρά τις προειδοποιήσεις των προνοητικών για την εξέλιξη στο προσφυγικό, βρεθήκαμε με χιλιάδες ανθρώπους στοιβαγμένους σε άθλιες συνθήκες. Από το Ελληνικό ώς τα λασπόνερα της Ειδομένης και στην υπόλοιπη Ελλάδα, νησιωτική και στεριανή, ακατάλληλα κτίρια, ελάχιστες υποδομές, ελλιπής οργάνωση χαρακτηρίζουν την ελληνική φιλοξενία των περίπου 55.000 μεταναστών και προσφύγων.

Κανείς δεν ρητορεύει πια υπέρ τους, η κυβέρνηση με απίστευτη καθυστέρηση προσπαθεί να δημιουργήσει εγκαταστάσεις, το πανηγυράκι με τους ταλαίπωρους που σώζαμε παραδίδοντας μαθήματα σ’ όλο τον κόσμο τέλειωσε, το προοδευτικό αφήγημα επίσης.
Τώρα άρχισαν τα δύσκολα, η αναμονή είναι μεγάλη, οι εγκλωβισμένοι εξαντλούνται, οι ελπίδες δίνουν τη θέση τους στην απόγνωση και, αν συνυπολογίσει κανείς τις κακουχίες, τότε καταλαβαίνει πόσο εκρηκτικό είναι το μείγμα.

Τα πρόωρα σημάδια ήδη φάνηκαν, οι παραβατικές ή και εγκληματικές συμπεριφορές ξεκίνησαν: πορνεία ανηλίκων, διακίνηση ναρκωτικών, οργάνωση στρατοπέδων με κανόνες μαφίας, παρεμπόριο και βία. Τις προάλλες κυνήγησαν τον συμπαθή Μουζάλα με πέτρες, στη Λέσβο άρχισαν να πλακώνονται και μεταξύ τους, φωτιές, επιθέσεις σε όργανα της τάξης, τραυματισμοί, κλοπές, αγριεύουν συνεχώς τα πράγματα. Αν επιχειρηματολογούσε κάποιος πριν από οκτώ μήνες για τέτοιους πιθανούς κινδύνους θ’ αντιμετωπιζόταν με οργή και απαξία από την κυβέρνηση.

Οταν τολμούσες να εξηγήσεις την ανάγκη οι μετανάστες να ζουν υπό συνθήκες πειθαρχίας και κρατικού ελέγχου, πριν από όλα, για την ασφάλεια τη δική τους, αντιμετωπιζόσουν σαν ακραία συντηρητικός ή αναίσθητος. Στη δηλητηριασμένη από στερεότυπα «αριστερή» σκέψη, ιδιαίτερα την περίοδο της ανθρωπιστικής έξαψης, ήταν αδύνατον να χωρέσει ότι, ανάμεσα σ’ αυτούς που κατέφθαναν στις ακτές μας, υπήρχαν φανατικοί, ελαφρόμυαλοι, άνθρωποι τέλος πάντων που υπό συνθήκες ήταν πιθανόν να εγκληματήσουν. Στην απλοϊκή ανάλυσή τους, όσοι υποφέρουν είναι πάντα καλοί...

Κρίμα για τους πρόσφυγες. Παντού στην Ευρώπη των συντηρητικών με τους αυστηρούς κανόνες, έχουν καλύτερη τύχη.

Σωκράτης Τσιχλιάς

Καθημερινή