Προσπάθησαν στην κυβέρνηση με σειρά από
μικροαλλαγές στα κείμενα της συμφωνίας που ψηφίστηκε να δημιουργήσουν ασάφειες,
όχι για να μην τηρήσουν τα υπεσχημένα, αλλά για να έχουν επικοινωνιακά άλλοθι.
Υπολόγιζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Και το μόνο που κατάφεραν είναι να
επιβεβαιώσουν την εικόνα που δυστυχώς έχουν σχηματίσει τα τελευταία χρόνια στην
Ευρώπη για τους Έλληνες. Ότι είμαστε... τοκιστές σουλατσαδόροι και
μικροκομπιναδόροι...
Γιατί αυτή ακριβώς την εικόνα έχουν για τη χώρα
και τον λαό της οι περισσότεροι εταίροι. Ότι είμαστε αργόσχολοι, αδιάφοροι και
ότι επιβιώνουμε σχεδόν... παρασιτικά εις βάρος τους! Όσο και αν αυτό
στενοχωρεί, όσο και αν μας πνίγει και μας τρελαίνει, όσο και αν είναι άδικο για
αρκετούς, αυτή την εικόνα του Έλληνα προάγουν οι κυβερνήτες μας. Τη δική τους!
Δυστυχώς. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη από τις ζημιές που προκαλούν...
Επιχείρησε λοιπόν η κυβέρνηση να ξεγελάσει και
τους "θεσμούς" αλλά και την ελληνική κοινωνία. Πιάστηκαν όμως, που
λέει και η λαϊκή ατάκα, με τη γίδα στον ώμο. Και όσο και αν επιχείρησαν να
χρεώσουν στη... μετάφραση τη διαφορά στις διατυπώσεις που ωστόσο προκαλούσε κρίσιμες
διαφοροποιήσεις, η ουσία είναι ότι την πάτησαν. Και αναγκάστηκαν να φέρουν
βροχή τροπολογιών προς ψήφιση, οι οποίες απέδωσαν και την πραγματική εικόνα των
όσων συμφώνησαν. Βεβαίως, καμία απορία δεν πρέπει να υπάρχει για τις
παγαποντιές που επιχείρησε η κυβέρνηση για την εκ των υστέρων διαστρέβλωση όσων
συμφώνησε με τους ξένους.
Έτσι έχουν μάθει να ασκούν πολιτική, έτσι έχουν
μάθει να συμπεριφέρονται. Κοροϊδία πάνω στην κοροϊδία και παραμύθι πάνω στο
παραμύθι. Και όποιος τσιμπήσει.
Ουδόλως απασχολεί την κυβέρνηση ότι ο μεγάλος χαμένος από την υπόθεση αυτή είναι η ίδια η χώρα. Με την αξιοπιστία της ήδη σε πολύ χαμηλό σημείο, κυριολεκτικά έπιασε πλέον πάτο. Τους είχαν πάρει χαμπάρι, τους υποψιάζονταν και τους έπιασαν στα πράσα. Αυτή τη φορά οι εταίροι ήταν προετοιμασμένοι. Και μία σειρά νομικών ανέλαβε να μελετήσει άρθρο προς άρθρο τον νόμο που ψήφισε πριν μερικές ημέρες η βουλή, για να διαπιστώσει αν υπήρχαν αλλαγές. Οι οποίες εντοπίστηκαν υποχρεώνοντας την κυβέρνηση να καταθέτει τη μία τροπολογία μετά την άλλη. Όσες τροπολογίες, τόσες παγαποντιές. Ή... λάθη στη μετάφραση...
Δεν είναι λοιπόν παράλογο ότι ενεργούν με αυτόν τον τρόπο τα στελέχη της κυβέρνησης. Έτσι έχουν προφανώς μάθει από τα νεανικά και φοιτητικά τους χρόνια. Αμπελοφιλοσοφία και θεωρίες του καφενέ. Και το γεγονός ότι μετέφεραν την ατμόσφαιρα, τα επιχειρήματα και το θυμικό των φοιτητικών αμφιθεάτρων στην πολιτική ζωή και στην καθημερινότητα, ήταν και το όπλο με το οποίο αιφνιδίασαν τους αντιπάλους τους και παρέσυραν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Πολύ περισσότερο δε, έχει παίξει ρόλο στην ανέλιξη, αλλά κυρίως στη διατήρηση στην εξουσία το γεγονός ότι λειτουργούν πέρα και έξω από τα συνήθη όρια. Το τερματίζουν, το φτάνουν στα άκρα. Πώς να αντιμετωπίσεις για παράδειγμα έναν υπουργό που χαρακτηρίζει εγκληματικό το νομοσχέδιο που μόλις ψήφισε... Ή έναν υπουργό που από τη μια υπογράφει μάι ιδιωτικοποίηση και από την άλλη παροτρύνει τους συνδικαλιστές να τη μπλοκάρουν. Ή έναν άλλον που σου λέει ότι εξελέγησαν για να τιμωρήσουν όσους επιθυμούσαν την παραμονή στην Ευρωζώνη, την ώρα που η κυβερνητική πλειοψηφία θεωρεί ότι διεξάγει ταξικό πόλεμο και έχουν αυθυποβληθεί ότι τα ψέματά τους και οι ενέργειές τους είναι το... μικρότερο κακό για τη χώρα. Ή εκείνον που χαρακτηρίζει παρά φύσιν τη διδασκαλία των αρχαίων και βγάζει ντιρεκτίβες για το πώς (δεν) πρέπει να προσφωνούν οι γονείς τα παιδιά τους. Ή τι να πει κανείς για την απαράδεκτη μεθόδευση με τις off shore...
Δεν πολεμιέται αυτό. Δεν αντιμετωπίζεται. Σε υπερβαίνει. Σε βγάζει από τα ρούχα σου... Σε φτάνει στα όρια. Δεν μπορεί να βρεθεί επίπεδο συνεννόησης.
Ουδόλως απασχολεί την κυβέρνηση ότι ο μεγάλος χαμένος από την υπόθεση αυτή είναι η ίδια η χώρα. Με την αξιοπιστία της ήδη σε πολύ χαμηλό σημείο, κυριολεκτικά έπιασε πλέον πάτο. Τους είχαν πάρει χαμπάρι, τους υποψιάζονταν και τους έπιασαν στα πράσα. Αυτή τη φορά οι εταίροι ήταν προετοιμασμένοι. Και μία σειρά νομικών ανέλαβε να μελετήσει άρθρο προς άρθρο τον νόμο που ψήφισε πριν μερικές ημέρες η βουλή, για να διαπιστώσει αν υπήρχαν αλλαγές. Οι οποίες εντοπίστηκαν υποχρεώνοντας την κυβέρνηση να καταθέτει τη μία τροπολογία μετά την άλλη. Όσες τροπολογίες, τόσες παγαποντιές. Ή... λάθη στη μετάφραση...
Δεν είναι λοιπόν παράλογο ότι ενεργούν με αυτόν τον τρόπο τα στελέχη της κυβέρνησης. Έτσι έχουν προφανώς μάθει από τα νεανικά και φοιτητικά τους χρόνια. Αμπελοφιλοσοφία και θεωρίες του καφενέ. Και το γεγονός ότι μετέφεραν την ατμόσφαιρα, τα επιχειρήματα και το θυμικό των φοιτητικών αμφιθεάτρων στην πολιτική ζωή και στην καθημερινότητα, ήταν και το όπλο με το οποίο αιφνιδίασαν τους αντιπάλους τους και παρέσυραν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Πολύ περισσότερο δε, έχει παίξει ρόλο στην ανέλιξη, αλλά κυρίως στη διατήρηση στην εξουσία το γεγονός ότι λειτουργούν πέρα και έξω από τα συνήθη όρια. Το τερματίζουν, το φτάνουν στα άκρα. Πώς να αντιμετωπίσεις για παράδειγμα έναν υπουργό που χαρακτηρίζει εγκληματικό το νομοσχέδιο που μόλις ψήφισε... Ή έναν υπουργό που από τη μια υπογράφει μάι ιδιωτικοποίηση και από την άλλη παροτρύνει τους συνδικαλιστές να τη μπλοκάρουν. Ή έναν άλλον που σου λέει ότι εξελέγησαν για να τιμωρήσουν όσους επιθυμούσαν την παραμονή στην Ευρωζώνη, την ώρα που η κυβερνητική πλειοψηφία θεωρεί ότι διεξάγει ταξικό πόλεμο και έχουν αυθυποβληθεί ότι τα ψέματά τους και οι ενέργειές τους είναι το... μικρότερο κακό για τη χώρα. Ή εκείνον που χαρακτηρίζει παρά φύσιν τη διδασκαλία των αρχαίων και βγάζει ντιρεκτίβες για το πώς (δεν) πρέπει να προσφωνούν οι γονείς τα παιδιά τους. Ή τι να πει κανείς για την απαράδεκτη μεθόδευση με τις off shore...
Δεν πολεμιέται αυτό. Δεν αντιμετωπίζεται. Σε υπερβαίνει. Σε βγάζει από τα ρούχα σου... Σε φτάνει στα όρια. Δεν μπορεί να βρεθεί επίπεδο συνεννόησης.
Τουλάχιστον, όμως ας σεβαστούν τον θεσμικό τους
ρόλο ως εκπρόσωποι –τρομάρα τους – της χώρας, ώστε να σταματήσουν να τη
διασύρουν...
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου