Αστειευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία…

Τις τελευταίες μέρες ένα ερώτημα Πολιτειολογίας απασχολεί την σκέψη μου. Πως θα έπρεπε να χαρακτηρισθεί ένα Πολίτευμα όπου μια απλή και ήσυχη διαδήλωση κατά της κυβέρνησης βρίσκεται στα όρια της συνταγματικής ανοχής; Τι κράτος είναι αυτό που φορολογεί τους πολίτες του ανάλογα με το τι ψήφισαν στο Δημοψήφισμα; Είναι κανονική Δημοκρατία δυτικού τύπου μια πολιτεία που κλείνει κανάλια και οι υπουργοί της κυβέρνησης απειλούν τους δημοσιογράφους με γεώτρηση τριών μέτρων;

Μπορούμε να μιλάμε για συνταγματικό κράτος όταν ο Καταστατικός Χάρτης της χώρας αλλάζει κατά το δοκούν, χωρίς να τηρείται η προβλεπόμενη διαδικασία; Μήπως τελικά όντως ψηφίσαμε για πολίτευμα, όπως έλεγε ένα ευρέως διαδεδομένο προεκλογικό σύνθημα;

Αν όλες αυτές οι λεκτικές ρουκέτες μετουσιώνονταν σε πράξεις, θα μιλάγαμε σίγουρα για εγκαθίδρυση κάποιας σκοτεινής καθεστωτικής νοοτροπίας στις καρέκλες της εξουσίας. Κάθε φορά όμως που τα δημοκρατικά alarmχτυπάνε κόκκινο, έρχεται μετά η γνωστή διευκρινιστική. Δεν εννοούσαν ότι θα γίνει δημοψήφισμα για την αναθεώρηση, δεν καταλάβαμε καλά στα περί εκδικητικής φορολόγησης όσων ψήφισαν ΝΑΙ και η διαδήλωση τελικά θα γίνει και αυτή κανονικά. Όλα μια παρεξήγηση. Λέμε και ξελέμε. Λέμε αλλά φτου ρε γαμώτο, μας πιάσανε, ας το μπαλώσουμε.

Καταλύονται οι κανόνες, αλλά μόνο στα λόγια. Σαν ένα λεκτικό bulling στη νομιμότητα. Ένα θεωρητικό σχεδίασμα που εκφράζει μύχιες προθέσεις αλλά στερείται της ελάχιστης τόλμης επιβολής. Έτσι η διάψευση έρχεται μοιραία και μηχανικά. Κάθε αντιδημοκρατική δήλωση ακολουθείται από την ανασκευή της, όπως ακριβώς η δύση του ηλίου ακολουθείται από την ανατολή του.

Αυτή είναι η Δημοκρατία μας. Μια φαινομενικά κανονική Δημοκρατία που θέλει όμως να πειραματιστεί, να γίνει κάτι διαφορετικό. Μια Δημοκρατία που δεν της πολυαρέσει αυτό που είναι και αστειεύεται για το τι θέλει να γίνει όταν βρει το κουράγιο να περάσει από τα λόγια στις πράξεις. Κατ’ αυτή την έννοια, νομίζω ότι έχουμε εγκαθιδρύσει ένα μοναδικό στον πλανήτη πολίτευμα: Την Αστειευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

Στην Αστειευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία παίζεται ένας ιδιόμορφος κλεφτοπόλεμος. Εκτοξεύονται στον δημόσιο λόγο διάφορα πρωτοφανή για δημοκρατική χώρα σχέδια. Ακολούθως, οι εφημερεύοντες συνταγματολόγοι εντοπίζουν αμέσως τα άτοπα. Η αντισυνταγματικότητα εξαρθρώνεται. Έλα όμως που οι δράστες αστειεύονταν. Το δίκαιο λένε δεν ασχολείται με αστεϊσμούς και έτσι ο κλεφτοπόλεμος συνεχίζεται ες αεί χωρίς κυρώσεις.

Το πολίτευμά μας παραμένει δημοκρατικό αν και αστειευόμενο. Βεβαίως εδώ ελλοχεύει ένας κίνδυνος. Είτε να εξοντωθεί ο λαός από τα γέλια είτε να εξοντωθεί το πολίτευμα από έναν λύκο, όταν ο βοσκός δεν θα αστειεύεται πια.

Μιχάλης Ροδόπουλος

The Books' Journal