Ο χοντρός κομΟνιστής…

Στα δυτικού τύπου πολυκομματικά κοινοβουλευτικά πολιτεύματα, στις φιλελεύθερες δηλαδή αστικές δημοκρατίες, επιτρέπονται η διαφωνία, η πολυφωνία, η ελευθεροτυπία, οι διαδηλώσεις, οι πορείες, οι απεργίες, και όλα εκείνα που εκφράζουν τα δικαιώματα, αλλά και την όποια τυχόν δυσαρέσκεια του λαού.

Στα παραπάνω λοιπόν, είναι μάνες οι αριστεροί, οι οποίοι ζουν και αναπνέουν «διαμαρτυρία», καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα, οργανώνοντας συλλαλητήρια, πορείες, πολλές φορές ακόμη και με χρήση βίας, π.χ. μολότοφ.

«Φωνή λαού οργή Θεού» λένε κάποιοι εξ αυτών, και το εφαρμόζουν συστηματικά. Κάποιοι πάλι , θεωρητικοί της αριστεράς, έχουν πει ότι ο καπιταλισμός είναι ανήθικο σύστημα, οπότε σε «μια ανήθικη εποχή είναι ηθικό μας καθήκον η ανυπακοή και η διαμαρτυρία». Άλλοι, αυτόκλητοι σωτήρες, όπως ο Σάββας Ξηρός, που το πάνε ένα βήμα παραπέρα, έχουν πει το περίφημο «αν λειτουργούσαν οι θεσμοί, δεν θα χρειάζονταν η 17 Νοέμβρη»… κ.ο.κ.

Εξάλλου, να  μη ξεχνάμε ότι αν είναι να επέλθει ο κομμουνισμός, αυτό θα γίνει μέσα από λαϊκή επανάσταση, σύμφωνα με τον ορθόδοξο μαρξισμό. Και πως θα γίνει επανάσταση αν δεν ξεσηκωθεί ο λαός και δεν βγει στους δρόμους;

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν, ευδοκίμησε και μεγαλούργησε και η δική μας μεταπολιτευτική αριστερά. Που στις περισσότερες φορές ήταν και είναι κινηματική αριστερά. Με τα διάφορα στελέχη της να κάνουν καριέρες διαμαρτυρόμενοι, σχεδόν πάντα οργισμένοι και ανικανοποίητοι από την πολιτική που εφαρμόζουν οι αστοί κυβερνώντες. Προβάλλοντας σαν υπόδειγμα τον πολυπόθητο κομμουνισμό, που όπως έλεγε και ο Μαρξ έχει τον χρόνο με το μέρος του, και ότι και να γίνει στο τέλος θα κυριαρχήσει.

Βέβαια, καλό είναι να διαμαρτύρεσαι και να περνάς μια ολόκληρη ζωή στο πεζοδρόμιο, φωνάζοντας συνθήματα, κουβαλώντας πανό και ντουντούκες, καταγγέλλοντας τους κακούς καπιταλιστές, το κακό σύστημα, και που και που γράφοντας πύρινα άρθρα σε κομματικά αριστερά έντυπα, πλασάροντας τον εαυτό σου ως επαναστάτη, και ως εν δυνάμει σωτήρα, που αν τυχόν έρθεις ποτέ στα πράγματα θα σωθεί ο λαουτζίκος, και θα κυβερνάει η εργατιά, και όλοι θα είναι ευτυχισμένοι και θα χορεύουν στους αγρούς φορώντας στεφάνια από λουλούδια στα μαλλιά, και ακούγοντας αντάρτικα…

Και μάλιστα να το κάνεις αυτό σε συνθήκες οικονομικού φιλελευθερισμού, πολιτικού κοινοβουλευτισμού, και πλήρους ασυλίας για τις όποιες απόψεις σου, για να μην πω ατιμωρησίας για τις όποιες πράξεις σου. Χώρια που τα σούπερ μάρκετ είναι πλήρη, οι μερσεντές παντού, και τα σκυλάδικα ανοικτά καθ εκάστην, όπως ανοικτά είναι και τα σύνορα, για να πας μετά την πορεία και να ξεσκάσεις στο Μπαλί.

Τα αναφέρω αυτά διότι προσωπικά έχω κάθε σεβασμό για τους παλιούς κομμουνιστές που έπαιζαν το κεφάλι τους κορώνα γράμματα για τα (έστω λάθος) πιστεύω τους, αλλά θεωρώ αμοραλιστές απατεώνες καιροσκόπους όλους αυτούς που παριστάνουν τους αριστερούς στην μεταπολιτευτική μπανανία μας, πουλώντας ανέξοδη επανάσταση χωρίς κανένα ρίσκο, και μάλιστα αμειβόμενοι πλουσιοπάροχα γι αυτό, είτε ως βουλευτές, είτε ως κομματικοί υπάλληλοι (απαράτσικι).

Και γιατί είναι απατεώνες; Διότι όλοι  αυτοί βεβαίως, οι επαγγελματίες επαναστάτες, ξεχνούν τεχνηέντως να αναφέρουν  το γεγονός, ότι όπου και αν επικράτησε ο κομμουνισμός, από την πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ ως την μακρινή Βόρεια Κορέα, το πρώτο που απαγορεύτηκε ήταν η πολυφωνία, και το δεύτερο η ελευθερία. Κάθε είδους ελευθερία. Και όσο για τα κινήματα…

Ποιες πορείες, ποιες διαδηλώσεις, και ποια συλλαλητήρια; Λέτε να επιτρέπονταν αυτά στην Σοβιετική Ένωση, ή στην Κούβα; Θυμόσαστε την άνοιξη της Πράγας; Θυμόσαστε τι έγινε το 1956 στην Ουγγαρία; Το 1989 στο Πεκίνο;

Αυτά όλα ή τα ξεχνούν, ή τα παρακάμπτουν οι δικοί μας γιαλαντζί επαναστάτες, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, συνήθως μέσα από τα πάνελς των ιδιωτικών καναλιών (που απαγορεύονταν στα κομμουνιστικά καθεστώτα), ή μέσα από εφημερίδες και περιοδικά (που επίσης απαγορεύονταν στα κομμουνιστικά καθεστώτα). Ξεγελώντας έτσι τους χρήσιμους ηλίθιους ψηφοφόρους, που ακούγοντάς τους να υπόσχονται έναν επίγειο παράδεισο, αγνοώντας όμως την πραγματικότητα του υπαρκτού σοσιαλισμού, τους σιγοντάρουν, και τους ανακηρύττουν σε ήρωες, σκάβοντας έτσι με τα ίδια τους τα χέρια τον λάκκο τους.

Ένα κλασικό παράδειγμα της εν λόγω συστηματικής εξαπάτησης του λαού από πλευράς κομμουνιστών είναι η στάση τους απέναντι στα κατά καιρούς αιτήματα των αγροτών, με διάφορους κομμουνιστές να τους στηρίζουν, να τους ωθούν σε κινητοποιήσεις, και να ανεβαίνουν επάνω στα τρακτέρ, δείχνοντας έτσι την αμέριστη συμπαράστασή τους, στο κοινωνικό εκείνο κομμάτι, στην τάξη εκείνη, που όμως οι … πούροι μαρξιστές θεωρούσαν την πιο οπισθοδρομική και αντιδραστική μερίδα του λαού, και την οποία με την πρώτη ευκαιρία (Λένιν, Στάλιν, κ.ά) ξεδόντιασαν κυριολεκτικά. Φαντάζομαι θα έχετε ακουστά για την βίαιη εκτόπιση των αγροτών, την βίαιη κολεκτιβοποίηση, ή ακόμη και τον σχεδιασμένο λιμό της Ουκρανίας, που άφησε πίσω του εκατομμύρια νεκρών αγροτών. Αυτά τα ξέρει πολύ καλά ο Κουτσούμπας, ο Μπογιόπουλος, μπορεί και ο Αλέξης (αν και γι αυτόν αμφιβάλλω ότι γνωρίζει ανάγνωση), αλλά δεν τα λένε πουθενά. 

Για να μην αναφερθώ  στην άποψη (παντελώς αρνητική) που είχε ο Μαρξ για τους δημοσίους υπαλλήλους, ή ακόμη και για τους «λαθρομετανάστες» της εποχής του. Τα γραπτά του είναι εκεί, διαθέσιμα. Όποιος θέλει ενημερώνεται. Κι ας έρθει μετά η Γιδοβασίλη να του πουλήσει επανάσταση.

Ένα κλασικό παράδειγμα της σχιζοφρένειας που κυριαρχεί, όπου οι επαγγελματίες αυτοί επαναστάτες κάνουν το μαύρο άσπρο, είναι και η χθεσινή τοποθέτηση του διανοούμενου υπουργού Παιδείας, αυτού που επί 40 χρόνια διαδήλωνε στα πεζοδρόμια, κλασικού εκπροσώπου της κινηματικής αριστεράς, ότι η προγραμματισμένη συγκέντρωση ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ, είναι στημένη, και κινείται στα όρια της συνταγματικής ανοχής!!!!!

Ποιος τα λέει αυτά; Αυτός που μαζί με τα συντρόφια του επί δεκαετίες οργάνωναν πορείες και συλλαλητήρια για ψύλλου πήδημα, υπερασπιζόμενοι ακόμη και το κάψιμο της Αθήνας από τους μπαχαλάκηδες, τους οποίους χαρακτήριζαν ως τον ανθό της νεολαίας!

Δεν θα πρέπει όμως να εκπλησσόμαστε με αυτήν την «παράλογη» στάση του Φίλη, που για τους γνώστες της κομμουνιστικής σκέψης και μεθοδολογίας δεν είναι και τόσο παράλογη. Απλά προς το παρόν, η δική του αριστερά, ο Σύριζας δηλαδή,  βρίσκεται ακόμη στα πρώιμα στάδια της εγκαθίδρυσης του αριστερού καθεστωτισμού που θέλει αυτός και οι κολλητοί του. Εξ ου και η «ήπια» αντίδρασή του σε όσους διαφωνούν με την κυβέρνηση έμπρακτα. Όταν με το καλό επικρατήσει για τα καλά ο τσιπρισμός, τότε θα απαγορευτούν και επίσημα οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, όπως έγινε παντού όπου επικράτησαν οι αριστεροί. Και όχι μόνο οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες, αλλά ακόμη και οι απεργίες… τι νομίζατε δηλαδή; Ότι μπορούσαν οι εργαζόμενοι της ΕΣΣΔ να απεργήσουν; Μπορούσαν να διαδηλώσουν; Μα εδώ δεν μπορούσαν να πάνε από την μια πόλη στην άλλη χωρίς ειδική άδεια από το κόμμα… Τι λέτε;

Αυτά λοιπόν, για να ξέρουμε από πού προέρχεται ο Φίλης, και γιατί πνέει μένεα κατά της συγκέντρωσης του ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ. Διότι του χαλάει την σούπα… τα μικρά οργανωμένα κουτάκια που έχει στο μυαλό του, μετά από 40 και βάλε χρόνια κομμουνιστικής ιδεοληψίας, σε συνθήκες όμως αχαλίνωτης ελευθερίας.

Όταν επικρατήσει το δικό του ιδανικό σύστημα, αυτό που μεθοδεύεται μέρα με την μέρα, δεν θα χρειάζεται να εκτίθεται ο ίδιος. Θα το κάνει γι αυτόν ο στρατός και η αστυνομία.

Κατά κει μας πάει ο χοντρός αυτός κΟμονιστής! Απλά μας το φέρνει λάου λάου…

Strange Attractor

ΥΓ- Σε ένα ιδανικό κομμουνιστικό καθεστώς, άνθρωποι με το πάχος του Φίλη θα εκτοπίζονταν, και θα έσκαβαν ολημερίς στα αλατορυχεία, μπας και χάσουν κανένα κιλό, καθότι θα θεωρούνταν αντιπαραγωγικοί, αφού θα κατανάλωναν τροφή που αντιστοιχεί σε τροφή για τρεις- τέσσερις προλετάριους.

Στυλάκι θα γίνονταν… Στη δε Βενεζουέλα, που τρώνε γάτες, θα τον έτρωγαν τον ίδιο τα συντρόφια του!