Τις πταίει;

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (Τετάρτη 23/11/2015) ξεδίπλωσε το σενάριο του επόμενου σανού που θα προσφέρει στην κοινωνία: Για την κατάσταση της οικονομίας φταίνε οι σαμαροβενιζέλοι που δεν έκαναν τις εκλογές τον Μάρτιο (ή Απρίλιο θα έλεγα εγώ) του 2015 και τις επέσπευσαν για τον Ιανουάριο, ενώ είχαν αφήσει τα ταμεία άδεια. Θα είχαν κλείσει το Μνημόνιο 2 και δεν θα είχαμε περιπέτειες.

Αυτό που δεν λέει είναι «ποια θα ήταν η δική του στάση;» Θα εκτελούσε τα προβλεπόμενα από όποιες συμβάσεις «αποφοιτήσεως» από τα Μνημόνια θα είχαν υπογράψει οι σαμαροβενιζέλοι; Τα (εξαιρετικά ήπια, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων) μέτρα Χαρδούβελη θα τα εφήρμοζε; Θα έκανε όλα όσα θα προεβλέποντο από τη σύμβαση για τη γραμμή πίστωσης;

Αν τα έκανε όλα αυτά, γιατί δεν συναινούσε τον Ιούνιο 2014 (ακόμη και με δική του πρωτοβουλία) σε μια εθνική πορεία προς την έξοδο από τα Μνημόνια; Αν δεν τα έκανε, ποια διαφορά με την αγωνιστική διαπραγμάτευση; Τον Ιούλιο 2015 θα έπρεπε να πληρωθούν χρεολύσια – με τι θα τα πλήρωνε; Πιθανόν να εννοεί πως έπρεπε να είχαν βγει οι σαμαροβενιζέλοι στις αγορές και να είχαν σηκώσει καμιά εξηνταριά δις –όπως είχε κάνει ο Παπαθανασίου το 2009– και να του τα άφηναν προίκα! Θα είχαμε και αφήγηση υπερδανεισμού από την «αποικία χρέους».

Το Μνημόνιο 3 είναι όλο δικό τους, των Τσίπρα και Καμμένου, μαζί και το κλείσιμο των τραπεζών, οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, η καταστροφή που ζούμε. Η νέα αφήγηση δεν είναι τίποτε παραπάνω από παραπλάνηση και ψεύδη. Ας τα δούμε.

Ας πάμε και στα σκληρά data, έχοντας ως κρίσιμες ημερομηνίες το τέλος 2014 (που παρέδωσε η κυβέρνηση Σαμαρά), την 30 Ιουνίου 2015 (που εξέπνευσε το Μνημόνιο 2 χωρίς κανένα διακανονισμό) και την 30 Σεπτεμβρίου 2016 (τα τελευταία δημοσίως διαθέσιμα στοιχεία από το Υπουργείο Οικονομικών).

1.       Την 31/12/2014 τα αποθεματικά του δημοσίου ήταν €2.6 δισ, την 30/6/2015 ήταν €77 εκατ, την 30/9/2016 ήταν €3 δισ. Με τα λεφτά που του άφησαν οι σαμαροβενιζέλοι έκανε ο κ. Τσίπρας την αγωνιστική διαπραγμάτευση.

2.      Την 31/12/2014 ο λογαριασμός του ΔΝΤ που τηρείται στην ΤτΕ είχε κάπου €820 εκατ. Την 30/6/2015 είχε περίπου €40 εκατ. Την 30/9/2016 είχε €7 εκατ - παρά το ότι τον Ιούλιο 2015 η κυβέρνηση πήρε με το δάνειο-γέφυρα των €7.2 δισ χρήματα για να αναπληρώσει το κενό στο λογαριασμό.

3.      Την 31/12/2014 τα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου ήταν €14.5 δισ. Την 30/6/2015 ήταν €15 δισ. Την 30/9/2016 ήταν €14.9 δισ.

4.     Την 31/12/2014 τα repos του δημοσίου ήταν €8.6 δισ. Την 30/6/2015 ήταν €10.5 δισ. Την 30/9/2016 ήταν €11.5 δισ. Με τα λεφτά των οργανισμών του δημοσίου έκανε ο κ. Τσίπρας την αγωνιστική διαπραγμάτευση.

5.      Την 31/12/2014 οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του δημοσίου ήταν €3.8 δισ (οι πιστοποιημένες). Την 30/6/2015 ήταν €6 δισ. Την 30/9/2016 ήταν €6.2 δις (αφού είχαν ήδη πληρωθεί €2.8 δις από τα δάνεια του Μνημονίου 3).

6.     Την 31/12/2014 η ΕΚΤ κατένειμε €1.8 δισ από τις επιστροφές ομολόγων στις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης. Έχουν καταλήξει στο ταμείο του ESM για να χρηματοδοτηθούν ανταλλαγές χρέους. Την 30/6/2015 περίμεναν άλλα €1.7 δισ προς κατανομή. Αυτά χάθηκαν οριστικά για την Ελλάδα – ούτε καν στον ESM – όπως χάθηκαν ακόμη περίπου €5 δισ από τις επιστροφές 2015-2016.

Τα σκληρά data λένε μια ιστορία διαφορετική από την παραπλάνηση των βουλευτών του κ. Τσίπρα, αλλά και την παραπλάνηση των πολιτών. Η αγωνιστική διαπραγμάτευση χρηματοδοτήθηκε από τα διαθέσιμα των σαμαροβενιζέλων (€2.5 δισ και €760 εκατ του λογαριασμού ΔΝΤ, σύνολο €3.2 δισ), από τις τράπεζες (€500 εκατ με τα έντοκα γραμμάτια), τους δημόσιους οργανισμούς (€2 δισ με τα repos) και από τους προμηθευτές του δημοσίου (€2.2 δισ). Σύνολο €7.9 δισ. Σήμερα, ενάμισυ χρόνο μετά, μόνο τα διαθέσιμα έχουν αποκατασταθεί! Επιπροσθέτως προσέθεσε ασφυξία €3.5 δισ απεμπολώντας τις επιστροφές ομολόγων ΕΚΤ. Στην ασφυξία αυτή προσετέθησαν άλλα €5 δισ χαμένα οριστικά.

Δηλαδή, μέχρι τον Ιούνιο 2015 ο κ. Τσίπρας και η αγωνιστική του διαπραγμάτευση άντλησε ρευστότητα €7.9 δισ από την οικονομία και της στέρησε την πρόσβαση σε ακόμη €3.5 δισ. Σύνολο €11.4 δισ. Μέχρι σήμερα, παρά τις εκταμιεύσεις του Μνημονίου 3 η κατάσταση έχει χειροτερεύσει σε όλους τους τομείς, πλην των ρευστών διαθεσίμων του δημοσίου – ας είναι καλά τα δάνεια του Μνημονίου 3.

Είναι πολιτική απάτη με σουρεαλιστικά επιχειρήματα η κενολογία περί ευθύνης των σαμαροβενιζέλων για την κατάσταση της οικονομίας, σήμερα. Συνολικά, μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έχει αντλήσει ρευστότητα από την οικονομία ή/και της έχει στερήσει πρόσβαση σε ρευστότητα, πάνω από €16 δισ έναντι αυτών που παρέλαβε από τους επάρατους.  Πέραν και επιπρόσθετα των μέτρων, της φοροκαταιγίδας, των αυξήσεων ΦΠΑ, της αύξησης των εισφορών, των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις – πέρα ακόμη και από τα χρήματα που βρήκε κατά τη διαδρομή μεταξύ τηλεοπτικών στούντιο ο κ. Μάρδας.

Η διάλυση της οικονομίας είναι αποτέλεσμα της υπερήφανης αγωνιστικής διαπραγμάτευσης του 2015. Ανταλλάξαμε τα μέτρα στο μέιλ Χαρδούβελη με την απόλυτη καταστροφή. Τώρα που έχει γίνει πιο υπάκουος από οικόσιτο, πολύ θα ήθελε ο κ. Τσίπρας να διαγραφεί από τις μνήμες και από τις επίσημες εκθέσεις του κράτους το καταστροφικό οκτάμηνο του 2015. Δεν γίνεται όμως!

Είναι πάντως εντυπωσιακό το γεγονός πως ακριβώς τη στιγμή, ιδιαίτερα κρίσιμη, που θα έπρεπε ο πρωθυπουργός να κάνει τα πάντα ώστε να έχει τη στήριξη ευρύτατων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, καταφεύγει στην προσφιλή του παραπλάνηση, στην αντιστροφή των χρωμάτων από άσπρο σε μαύρο. Είναι σαφές πως δεν επιδιώκει συναινέσεις – μόνον τη συσπείρωση όσων του έχουν απομείνει. Αυτή δε η συσπείρωση δεν επιχειρείται προσφέροντας κάτι θετικό, όποια προοπτική μπορεί να φαντασθεί ο κ. Τσίπρας. Επιχειρείται στην προσφιλή του βάση της αντιπαλότητας με επινοημένους ενόχους.

Πρόβα αντιπολίτευσης; Ίσως!

Γιώργος Προκοπάκης

The Books' Journal

Σημείωση:
Όλα τα στοιχεία είναι από τα Δελτία Δημόσιου Χρέους και τα Δελτία Στοιχείων της Γενικής Κυβέρνησης που εκδίδει το Υπουργείο Οικονομικών, ανά τρίμηνο και μήνα, αντιστοίχως.