Mrs. Lennon...

Yoko Ono

Χαίρε Αλέξη…

Το έχω ξαναγράψει: Του βγάζω το καπέλο του Αλέξη. Τον παραδέχομαι.  Όταν εγώ ήμουν ήδη τριαντάρης και δούλευα απ το πρωί μέχρι το βράδυ για να τα φέρω βόλτα, αυτός ως ανεύθυνος 16αρης ζούσε το όνειρο, κάνοντας καταλήψεις, πίνοντας μπίρες, και καταγγέλλοντας το σύστημα, μπορεί και το σύμπαν, το οποίο η γενιά του θα άλλαζε .

 

Επίτηδες το κάνει άραγε;

Σήμερα, είκοσι και βάλε χρόνια μετά, εγώ εξακολουθώ να δουλεύω σαν μακάκας για να τα φέρω βόλτα, και ο Αλέξης έχει ήδη γίνει … πρωθυπουργός. Μετεωρική άνοδος…

Η αυτογελοιοποίηση της χώρας…

Οι επιτυχίες του κ. Μουζάλα είναι γνωστές τοις πάσι. Από τις λάσπες της Ειδομένης ώς τα στρατόπεδα ανοιχτού τύπου και την πλατεία Βικτωρίας το Παλμαρές του περιλαμβάνει έναν μακρύ κατάλογο λαμπρών επιτευγμάτων στη διαχείριση του προσφυγικού.

Τις προάλλες μόλις αποδείχθηκε, εκτός από πρακτικός, και θεωρητικός νους. Επινόησε την κομψή διατύπωση της συριζαίικης θεωρίας της σχετικότητας. Για όλα ευθύνεται η Ιστορία. Ακόμη και ο τόσο απαιτητικός από τους συνεργάτες του πρωθυπουργός της χώρας του απένειμε εύσημα. Δεν θυμάμαι αν, μετά τους ύμνους στον κ. Βαρουφάκη, ο κ. Τσίπρας είχε φερθεί με τόση γενναιοδωρία σε άλλον υπουργό του…

Έτσι έχει η κατάσταση αδέρφια…

Μέχρι πριν από ενάμιση χρόνο, τότε που στο Μαξίμου κατοικοέδρευε η μοχθηρή συμμορία του ανθέλληνα Σαμαρά και του «οβριού» Μπένι, ναι μεν υπήρχε πόλεμος σε πλήρη εξέλιξη στην Συρία, όμως δεν είχαμε «ροές» προσφύγων να κατακλύζουν την χώρα μας. Πως γίνονταν αυτό; Μάλλον ίσχυε εκείνο που κατήγγειλαν καθημερινά οι ανθρωπιστές του Σύριζα, ότι το Λιμενικό μας έχει εντολές «άνωθεν» να απωθεί και να βυθίζει τις βάρκες και τα φουσκωτά, που μετέφεραν τα κακόμοιρα γυναικόπαιδα στα νησιά μας. Αλλιώς δεν εξηγείται.

 

Περιμένοντας την Τζολί (και την Μπουρδόλη)

Εξ ου και οι άπειροι θάνατοι αθώων δυστυχισμένων προσφύγων στα παγωμένα νερά του Αιγαίου… ή τουλάχιστον έτσι μας έλεγαν οι συνιστώσες, τα κανάλια, και έτσι έγραφαν το ΧΩΝΙ, η Αυγή,  και το ΜΑΚΕΛΕΙΟ…

Τα μυστικά της Ειδομένης…

Από την πρώτη στιγμή, πριν καν αρχίσουν να συγκεντρώνονται εκεί οι πρόσφυγες, πριν καν υπάρξει η υποψία ότι οι Σκοπιανοί θα έκλειναν τα σύνορα, το ελληνικό κράτος έπρεπε να ήταν εκεί. Και αν δεν μπορούσε να είναι εκεί στηρίζοντας οικονομικά τους άμοιρους αυτούς ανθρώπους, έπρεπε να είναι εκεί οι υπηρεσίες πληροφοριών, θα είχαμε τουλάχιστον μια έστω και αμυδρή εικόνα για το καραγκιοζιλίκι με το σημειώμα και το χάρτη…»

Ο άνθρωπος που μιλά είναι πρώην στέλεχος κρατικών υπηρεσιών που έχει περάσει από πολλά και με τον τρόπο του διατηρεί, ακόμα, πολλές επαφές με ενεργούς συναδέλφους του. «Αυτό που έγινε στην Ειδομένη είναι κάτι μεταξύ ηλίθιου ακτιβισμού κι επικίνδυνης ιδεοληψίας» θα πει…

Μια Τζολί μας σώζει…

Τον Μάιο του 2005, όταν η Ελενα Παπαρίζου πήρε το πρώτο βραβείο στη Γιουροβίζιον, ο Δημήτρης Δανίκας, καλεσμένος ως σχολιαστής σε δελτίο ειδήσεων, είχε πει την περίφημη ατάκα: «Μέχρι τώρα η μεγαλύτερη επιτυχία της κυβέρνησης Καραμανλή είναι το βρακί της Παπαρίζου».

Σήμερα, ένδεκα χρόνια και τρία Μνημόνια μετά, η μεγαλύτερη επιτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ύστερα από δεκατέσσερις μήνες στην εξουσία, είναι η αλογοουρά της Αντζελίνα Τζολί ανάμεσα στους πρόσφυγες στον Πειραιά και στον Ελαιώνα. Και βέβαια, η επίσκεψή της στου Μαξίμου...