Περί ανέμων και λιγνίτη…

Επειδή άρχισε αυτές τις μέρες και πάλι η φιλολογία περί ανεμογεννητριών, είναι καλό να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα θέματα. Πρώτα από όλα πρέπει να σταματήσει το γνωστό παραμυθάκι με την Δανία και το 100% της ενέργειάς της από ΑΠΕ. Παράγει από ΑΠΕ ενέργεια ΙΣΗ με τις ανάγκες της. Όμως οι ανάγκες σε ενέργεια είναι τρέχουσες, δεν είναι απολογιστικές.

Ο λόγος που η Δανία έχει την πολυτέλεια να πειραματίζεται με τις ΑΠΕ είναι γιατί ξεφορτώνει τη στοχαστικότητα της παραγωγής της στις τριγύρω μεγάλες αγορές, όπως η Γερμανία, και εισάγει από αυτές σταθερή ενέργεια. Η δε Γερμανία, επειδή ξέφυγε και αυτή με τα στοχαστικά ΑΠΕ, το 2016 άρχισε να κόβει την στήριξη στο πείραμα των Δανών…

Ας πάμε τώρα στα καθ’ ημάς. Όσοι μέχρι σήμερα αντιτάσσονταν στις ανεμογεννήτριες το έκαναν με τον πλέον ηλίθιο τρόπο και για τους απόλυτα βλακωδέστερους λόγους. Οι ανεμογεννήτριες αν σε κάτι είναι φοβερές είναι ακριβώς το αισθητικό μέρος. Να βλέπεις πανύψηλους κατάλευκους "ανεμόμυλους" να περιστρέφονται νωχελικά. Ενισχυτικό του αιγαιοπελαγίτικου τοπίου έπρεπε να θεωρούνται.

Φυσικά και υπάρχουν ορισμένα θέματα ελαφράς όχλησης της τοπικής πανίδας και χλωρίδας, κυρίως κατά την κατασκευή τους, αλλά εντάξει, τα αγριόχορτα και τα τζιτζίκια των Ελληνικών νησιών θα την βγάλουν πιστεύω. Πρέπει φυσικά να γίνεται μελέτη για τυχόν οδούς αποδημητικών πτηνών, αλλά σε γενικές γραμμές, μετά από τόσα χρόνια, δεν έχει δείξει να ισχύει η αμφιβολία πολλών ημών για τη συμβατότητα των ανεμογεννητριών με τους τοπικούς πληθυσμούς ζώων και πτηνών.

Το ουσιαστικό πρόβλημα των ανεμογεννητριών είναι το ότι είναι μια πανάκριβη λύση σε ένα πρόβλημα, το οποίο δεν λύνουν καν από μόνες τους! Κι αυτό γιατί θα πρέπει ή να διασυνδεθούν εκτενώς (σε πολλά νησιά και περιοχές μαζί) πολλά περισσότερα kW εγκατεστημένης ισχύς από όση χρειάζεται, για να καλυφθεί η στοχαστικότητα της παραγωγής, ή θα πρέπει να υποβοηθάται το τοπικό δίκτυο από θερμικές μηχανές (με ορυκτά καύσιμα δηλαδή). Υπάρχει και η λύση των τεράστιων μπαταριών, αλλά πιθανόν να ξεφεύγουμε και πάλι σε κόστος. Είναι όμως η μόνη λύση που δεν οδηγεί πίσω στο αρχικό πρόβλημα, δηλαδή την επιλογή ανάμεσα στη διασύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα (το οποίο θα μπορούσε να περιλαμβάνει και οπτικές ίνες για το διαδίκτυο) ή στη συνέχιση χρήσης θερμικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (αφού, όπως είδαμε, ούτως ή άλλως ένα από τα δύο χρειάζεται και με ανεμογεννήτριες).

Από το λίγο που παρακολουθώ την συγκεκριμένη βιομηχανία, νομίζω πως πλέον έχουν γίνει σχετικά συμφέρουσες, και οικονομικά και οικολογικά (το αποτύπωμα των ανεμογεννητριών ανά εγκατεστημένη kW ΔΕΝ ήταν και το πλέον οικολογικό), οπότε με ένα ουσιαστικό σχεδιασμό θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα ΣΟΒΑΡΟ σχεδιασμό ενεργειακής εξασφάλισης των νησιών μας, ζήτημα τόσο αναπτυξιακό, όσο και εθνικό.

Τώρα, σχετικά με τον λιγνίτη... Φυσικά και ο ανθρωπισμός ορισμένων απέναντι στους συμπολίτες μας στην Δ. Μακεδονία, οι οποίοι έχουν θυσιάσει για κάποιες γενιές την υγεία τους στο βωμό της ενεργειακής εξυπηρέτησης των υπολοίπων μας, δεν είναι ικανός να καλύψει την ανοησία όσων πολεμούν με νύχια και με δόντια και μέχρι τελικής πτώσεως τον λιγνίτη. Πρώτα από όλα είναι η βασικότερη εξασφάλιση που έχουμε για μια ελαφρά ενεργειακή επάρκεια σε περίπτωση εθνικής ανάγκης. Δεύτερον, θα έπρεπε εδώ και καιρό να εκσυγχρονιστούν οι διατάξεις φιλτραρίσματός τους και εν γένει και οι ίδιες οι λιγνιτικές μονάδες. Ούτως ή άλλως έχει κατά πολύ μειωθεί η συμμετοχή τους στο ενεργειακό μείγμα, και καλώς, απλά μην ξεχνάτε πως όταν μιλάμε για ενέργεια, η οικολογία είναι ΜΙΑ από τις πτυχές της συζήτησης, με την οικονομία και την εθνική πολιτική να είναι εξίσου σημαντικές.

Δημήτρης Ζώτος