Το γελαστό παιδί… το καταγέλαστo πάει ΔΕΘ…

Δεν είναι ικανοποιημένο από την τύχη του, παρόλο που είναι η καλύτερη... και δεν είναι δυσαρεστημένο από το μυαλό και τις ικανότητές του, παρόλο που είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να υπάρξει … Ξ​​εκίνησε το παιδί με το χαμόγελο την πολιτική του σταδιοδρομία από την ΚΝΕ, ακριβώς τη χρονιά που η ανθρωπότητα πανηγυρικά κατεδάφιζε το φρικτό και απάνθρωπο τείχος του Βερολίνου.

Η παρακαταθήκη του Λένιν και του Στάλιν και των άλλων ταριχευτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας κατέληγε σ’ έναν απολογισμό στερήσεων, εκτοπίσεων, δολοφονιών, πείνας, διαφθοράς και πάνω από τριάντα εκατομμύρια θυμάτων στα εβδομήντα φλεγόμενα χρόνια του πάγου και της φρίκης στην Ανατολική Ευρώπη. Παντού στην Ευρώπη, τα κομμουνιστικά κόμματα συρρικνώνονταν χάνοντας, αθρόα, μέλη και οπαδούς, καθώς γινόταν εμφανές πως η κεντρικά σχεδιασμένη κρατική οικονομία και το μονοκομματικό κράτος μόνο ως δικτατορία/τυραννία είχαν τη δυνατότητα να σταθούν. 

Ωστόσο, εδώ, στη χώρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, τα μοντέλα μιας ουτοπικής αλλά ιδεώδους απολυταρχίας συνέχιζαν να εμπνέουν και να συγκινούν κάποιους φανατικούς και ανάλγητους μαθητευόμενους δήμιους, που ονειρεύονταν τη διά ροπάλου και φωτιάς επιβολή των ιδεοληψιών τους...

Ιδίως εκείνους που, αντί να καταπιαστούν με την εκμάθηση ξένων γλωσσών, προπτυχιακές ή μεταπτυχιακές σπουδές, πολύωρη ενασχόληση και μελέτη, προτιμούσαν τη συμμετοχή σε…  άσκοπους και βίαιους συνδικαλιστικούς πολέμους, ξεσηκωμούς, καταλήψεις, καταστροφές, βεβηλώσεις, δολοφονίες και συγγραφή σελίδων δόξης στην πορεία αυτού που μόλις είχε γκρεμιστεί   -του "διά της βίας σοσιαλισμού"!…
Συνέχισε, λοιπόν, το "παιδί” με την ιδιότυπα ένρινη φωνή και το χαμόγελο της κοροϊδίας μόνιμα χαραγμένο στο πρόσωπό του, στο ίδιο ακριβώς πνεύμα, αλλά με μειωμένη παρρησία, μιας και το ΚΚΕ δεν πρόσφερε ιδιαίτερες ευκαιρίες… λαμπρής καριέρας σε φιλόδοξους αριβίστες, να αναρριχηθεί στην ηγεσία ενός σκορποσυνονθυλεύματος ριζοσπαστικού και γκλαμουράτου αριβισμού. 

Σκληροί σταλινικοί, αυτόκλητοι εκδικητές των χαμένων του συμμοριτοπόλεμου, γραφικοί  "πολέμαρχοι" της σοσιαλδημοκρατίας, ακραίοι και μαυροβαμμένοι εθνικιστές, ποικίλες αποχρώσεις της αλητείας των φοιτητικών αμφιθεάτρων και κάθε λογής δραχμολάγνα λαμόγια συνασπίστηκαν στο περίφημο "αντιμνημονιακό μέτωπο", με στόχο μόνον έναν: την υφαρπαγή της εξουσίας και την επαναφορά της δραχμής. 

Δεν ήταν και τόσο δύσκολο να την κατακτήσουν. Οι αντίπαλοι είχαν φθαρεί και οι υποσχέσεις που αφειδώς μοίραζε, πλουσιοπάροχες και άκρως δελεαστικές για μία μεγάλη μερίδα οπαδών και μία άλλη, πολύ πιο μεγάλη, πλανεμένων ιθαγενών…

Μόνο που η ακλόνητη πεποίθησή του πως οι Ευρωπαίοι θα υποχωρήσουν μόλις απειληθούν με αποχώρηση της Ελλάδας, αποδείχτηκε απολύτως εσφαλμένη και οι εικασίες περί άλλης βοήθειας φρούδες.  Έτσι, το παιδί με το χαμόγελο και την εκνευριστική φωνή προχώρησε σ’ έναν "ριζοσπαστικό πραγματισμό”.

Εξερχόμενο λοιπόν, για να θυμηθούμε, από τη πολύωρη διαπραγμάτευση, ισχυρίστηκε πως "ο λαός θα μας καταλογίσει ότι παλέψαμε με όλες μας τις δυνάμεις", έχοντας την εντύπωση ότι "καταλογίζω" σημαίνει κάτι σαν "αναγνωρίζω" ή "επιδοκιμάζω"…  

Όσοι έχουν την ίδια άγνοια, του το αναγνώρισαν, πράγματι και δυστυχώς…  ήταν πάρα πολλοί αυτοί που ξεπουλήθηκαν για μερικές χάντρες και άλλα τόσα καθρεφτάκια…. με κάποιους όμως από τους μέχρι πρότινος κολλητούς του να του το "καταλογίζουν" και ν’ αποχωρούν, γελοιοποιώντας τον από τότε, όπου βρεθούν και σταθούν,  για την "απόλυτη” συνέπεια των λόγων και των πράξεών του.

Από τότε το "παιδί” θέλει μόνο, παρέα με τον άλλον ακατονόμαστο, να συνεχίσει να κυβερνά… έστω και με το μισό κόμμα που του απέμεινε. Έχει σκοπό να πραγματοποιήσει όσα προεκλογικά με μαχητικότητα κατήγγελλε ως επαχθή εγκληματικά και επονείδιστα, αλλά συγχρόνως... να τα υλοποιήσε,  με κοινωνική ευαισθησία και γνώμονα τη δική του την πολιτική επιβίωση και συνέχεια, έστω και αν στην πορεία πίσω του μένουν μόνο συντρίμμια και ζωντανοί-νεκροί!

Παρά τις εκατοντάδες συνεντεύξεις στο "Κόκκινο ραδιόφωνο", το "παιδί” παραμένει ανερυθρίαστο…  όπως εξάλλου έχει φανεί στο διάστημα των τελευταίων δύο ετών: αριστερή κυβέρνηση σημαίνει κοινωνικά ευαίσθητη αντιμετώπιση προβλημάτων που δεν θα ήταν τόσο σοβαρά, βίαια και θανατηφόρα, εάν κυβερνούσαν κάποιοι άλλοι, που κατά το ‘παιδί” χαρακτηρίζονταν… "ανάλγητοι δεξιοί”.  

Καθημερινά  αποδεικνύει με σαφήνεια πως όλο του το κυβερνητικό πρόγραμμα, τόσο στο περιορισμένων δυνατοτήτων μυαλό του, όσο και στη δική μας πραγματικότητα, ήταν μια φούσκα και όλα του τα σχέδια για το μέλλον δεν είναι τίποτε άλλο από… ακόμα μία φούσκα, πολύ όμως πιο φαιδρή και επικίνδυνη. 

Απέδειξε ποικιλοτρόπως  πως δεν είναι σε θέση να συντονίσει το μυαλό του με την πραγματικότητα και να επιλέξει κρίσιμους συνεργάτες. Έτσι, αρχικά επέλεξε έναν αρρωστημένο νάρκισσο για υπουργό Οικονομικών, για να τον αλλάξει λίγο αργότερα με έναν δουλοπρεπή οσφυοκάμπτη… κάποιον άλλο, κατάλληλο για συντονιστή Κολχόζ ως Πρόεδρο της Βουλής, και να μοιράσει τα υπουργεία, όπως οι γύφτισσες τα Ταρώ.

Το γελαστό παιδί πλέον, δεν είναι παρά το…  καταγέλαστο παιδί, που κυριολεκτικά "σκοτώθηκε" για να γίνει πρωθυπουργός και να πουλήσει μούρη στην αφέντρα του στο σπίτι...  που δεν δίστασε να συμμαχήσει με το παραμορφωμένο στον καθρέφτη της πολιτικής  "είδωλο” της Χρυσής Αυγής, προκειμένου να γίνει επιτέλους πρωθυπουργός, να κερδίσει για πρώτη φορά τα προς το ζην, μιας και η μηνιαία αποζημίωση από το κόμμα τού φάνταζε πενιχρή, μη ικανή να χρηματοδοτήσει τη ζωή που στόχευε. Δοκίμασε τη ρήξη με την Ευρώπη και θα την ολοκλήρωνε εάν δεν είχε ατυχήσει στο φλερτ με Μόσχα και Πεκίνο, που κυριολεκτικά του γύρισαν την πλάτη. Υπέγραψε τελικά τα θλιβερά μνημόνια, που η άγνοια και ο Δονκιχωτισμός τού προκάλεσε και ψάχνεται για νέα πολιτική ισχύ με την οποία θα τα εφαρμόσει… και όλα αυτά με την ελαφρότητα που αποπνέει το χαμόγελο και ο ασταθής του χαρακτήρας… για μια ακόμα φορά στη ΔΕΘ που ετοιμάζεται να πάει και ν’ αραδιάσει νέα πολιτικά ανέκδοτα, προσπαθώντας για ακόμα μία φορά να πιάσει στον ύπνο τους ιθαγενείς, που όμως, για κακή του τύχη, έχουν αρχίσει να ξυπνούν από το αριστερό τους λήθαργο...

Κάθε ζωή, θα έλεγα στο "παιδί”, διαμορφώνεται από μια μοναδική στιγμή, εκείνη που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί, μια για πάντα, ποιος αληθινά είναι... "Γνώθι σαυτόν", λέγεται.  Μα από την άλλη, σκέφτομαι,  "αν γνώριζε τον εαυτό του, θα το ‘βαζε στα πόδια και ακόμα θα ‘τρεχε”...

Δεν μπορώ να αναγνωρίσω το "παιδί” αυτό ως πρωθυπουργό μου… Συγγνώμη!... Για μένα δεν είναι διαφορετικό από τους λαθρομετανάστες… Εισέβαλε λαθραία, με ψέματα και χαμόγελα κροκόδειλου και λήστεψε την εξουσία! Θα μου πείτε… πως το εξέλεξαν το "παιδί”.  Ναι!... ίσως να έχετε δίκιο, αλλά ξεχάσατε τον ρόλο των αλληλέγγυων και των παραπλανημένων στην περίπτωση των λαθρομεταναστών, όταν εισβάλλουν στη χώρα μας, παρά τη θέλησή μας! Όπως έφεραν εκείνους… έφεραν και αυτό… το παιδί, παρέα με τον αλλοπρόσαλλο συρφετό που είχε κρυμμένο από άλλες εποχές, που δυστυχώς για μας, αναβίωσε. Λυπάμαι για τη σύγκριση, αλλά αυτή είναι η τραγική αλήθεια που μας ανάγκασε το…  "καταγέλαστο παιδί” να βιώνουμε καθημερινά.

Θοδωρής Γιάνναρος

Capital.g