Η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει την
Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ έχει δυο βασικά χαρακτηριστικά: Πρώτον
αναστέλλει ή ακυρώνει (ντε φάκτο) τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις των
Ισραηλινών με τους Παλαιστίνιους και δεύτερον συντάσσει την χώρα του ξεκάθαρα
με το μέρος του Ισραήλ. Όχι ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε εδώ και δεκαετίες, όμως
τώρα η συγκεκριμένη απόφαση το ξεκαθαρίζει πασιφανώς.
Τα αποτέλεσμα είναι ότι εκτός από τους ούτως ή
άλλως αντιαμερικανούς Άραβες (φονταμενταλιστές και μη), να αποξενώνονται πλέον
και οι μετριοπαθείς Παλαιστίνιοι, όλοι δηλαδή εκείνοι που τόσο καιρό
εμπιστεύονταν τον πρωταγωνιστικό ρόλο των ΗΠΑ στις εξελισσόμενες
διαπραγματεύσεις. Έναν ρόλο που τελικά αποδείχθηκε μεροληπτικός…
Η (αμφιλεγόμενη) απόφαση του Τραμπ έχει ως βάση
της έναν αμερικανικό νόμο του 1995, βάσει του οποίου προβλέπονταν η αναγνώριση
της Ιερουσαλήμ, πλην όμως κανένας από τους προκατόχους του δεν τόλμησε να τον
υλοποιήσει, φοβούμενος τις αντιδράσεις και τις σοβαρότατες συνέπειες που θα
προέκυπταν, Συνέπειες που σήμερα βλέπουμε απλά στο ξεκίνημά τους, με την τυφλή
βία να απειλεί να τυλίξει εκ νέου απ’ άκρου σε άκρο την ευαίσθητη αυτή περιοχή
της Μέσης Ανατολής.
Η Ιερουσαλήμ δεν είναι απλά μια ακόμη πόλη της
Μέσης Ανατολής, αλλά αποτελεί το πνευματικό και όχι μόνο κέντρο τριών εκ των
μεγαλύτερων θρησκειών του κόσμου. Χώρια του ότι θεωρείται αρχέγονη πατρίδα τόσο
των Εβραίων όσο και των Παλαιστινίων. Γι’ αυτό και ο ΟΗΕ από παλιά την
χαρακτήρισε «διεθνή πόλη», ενώ οι Ισραηλινοί που το 1948 κατέλαβαν τον δυτικό
της τομέα τον όρισαν μονομερώς ως την πρωτεύουσα του νεοσύστατου τότε κράτους
τους, που όμως δεν αναγνώρισε κανένα άλλο κράτος του πλανήτη. Το 1968 το Ισραήλ
επέκτεινε την κυριαρχία του και στον ανατολικό τομέα, χαρακτηρίζοντας την
Ιερουσαλήμ ως την «αιώνια αδιαίρετη πρωτεύουσά» του, κάτι που καταδίκασε σύσσωμη
η διεθνής κοινότητα και ο ΟΗΕ, αλλά που έρχεται σήμερα η Αμερική για να το
δικαιώσει.
Για τους Άραβες πάλι, εκτός από την όποια
ιστορική και θρησκευτική σημασία της ιερής αυτής πόλης, η Ιερουσαλήμ συμβολίζει
την «προδοσία» της Δύσης, την αποικιοκρατία και την καταστολή. Στην ουσία, για
τους Άραβες η Ιερουσαλήμ αποτελεί μια μόνιμη πληγή στο κορμί τους, που χρόνια
τώρα παραμένει ανοιχτή μολύνοντας τον «πολιτισμό» και την «περηφάνιά» τους. Μια
πληγή στην οποία έρχεται τώρα ο «κάουμποϊ» Τραμπ και ρίχνει χοντρό αλάτι.
Βούτυρο δηλαδή στο ψωμί κάποιων ακραίων Ισλαμιστών, αλλά και του επίδοξου νέου
Σαλαντίν, του φιλόδοξου και εξίσου παρορμητικού Ερντογάν.
Γιατί όμως το κάνει αυτό ο Τραμπ; Όπως
έγραψα και σε άλλο σημείωμα θέλει να ικανοποιήσει το πανίσχυρο εβραϊκό
λόμπι της χώρας του που χρηματοδοτεί τις εκστρατείες του και παράλληλα να
εξευμενίσει πολλά εκατομμύρια θρησκόληπτων ευαγγελιστών της αμερικανικής
ενδοχώρας (bible belt) που ψηφίζουν, και που ερμηνεύοντας κυριολεκτικά την
Βίβλο υποστηρίζουν αναφανδόν τα ισραηλινά συμφέροντα στην Παλαιστίνη, όχι για
γεωπολιτικούς ή διπλωματικούς λόγους, αλλά καθαρά για θρησκευτικούς.
Βέβαια, προχωρώντας στην απόφασή του ο Τραμπ
μοιάζει να αγνοεί τόσο τους Παλαιστίνιους όσο και τις χριστιανικές κοινότητες
των Ιεροσολύμων, οι εκπρόσωποι των οποίων του ζητούν να ακυρώσει την απόφαση.
Παράλληλα δείχνει να αγνοεί τις αντιρρήσεις
σύσσωμης σχεδόν της διεθνούς κοινότητας η οποία επιδεικνύοντας νηφαλιότητα
κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στον οποίο όμως ο αυτάρεσκος και «imperial»
Τραμπ κλείνει τα αυτιά του επιδεικτικά.
Το τι ακριβώς μέλει γενέσθαι στο μέλλον, ειδικά
όταν στην διαφορική αυτή εξίσωση μπαίνει και ο απρόβλεπτος παράγοντας Ιράν,
απομένει να το δούμε στην πράξη. Προς το παρόν, ο Ντόναλντ, που έχει και ένα
άλλο ανοιχτό μέτωπο με την Β. Κορέα, θυμίζει εν μέρει έναν άλλο «αλαζονικό
στρατάρχη» του πρόσφατου παρελθόντος, που τελικά αιματοκύλισε τον κόσμο, και
που ένας βασικός λόγος της πτώσης του ήταν ότι στο απόγειο της ισχύος του είχε
αποφασίσει να ανοίξει διπλό μέτωπο… Kάτι για το οποίο δεν είχε προβλέψει τις
οδυνηρές συνέπειες…
Ας ελπίσουμε ότι ο Τραμπ γνωρίζει ιστορία, θα
κατέβει από το σύννεφό του και θα προσγειωθεί στην οδυνηρή πραγματικότητα.
Αλλιώς την βάψαμε!!!
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου