Paradise...

Coldplay

Ο "χαζοβιολισμός” ως τελευταίο στάδιο...

Το 'χουμε ξαναγράψει πολλάκις ότι η Ελλάδα παράγει περισσότερους αριστερούς απ’ όσους μπορεί να ανακυκλώσει η κοινωνία χωρίς να καταρρεύσει. Αυτός είναι και ο λόγος που ο κάθε πικραμένος που θέλει να προσελκύσει πελατεία στο συνδικαλισμό, την πολιτική ή την πίστα (για να οικονομήσει) πουλάει... αριστεριλίκι.

Δεν θα περίμενε κανείς από μια αοιδό να γνωρίζει πως το να δηλώνεις τροτσκιστής και να ψηφίζεις το ΚΚ είναι σαν να δηλώνεις χορτοφάγος και να παραγγέλνεις κρέας. Ως γνωστόν το ΚΚ είναι σταλινικό και ο Στάλιν κυνήγησε τον Τρότσκι μέχρι την άκρη του κόσμου και κατάφερε να βάλει κάποιον να τον δολοφονήσει με μια αξίνα στο Μεξικό. Νωρίτερα ο Λέον Τρότσκι είχε περάσει από λεπίδι τους αναρχικούς της Κροστάνδης στα πλαίσια της επίλυσης των διαφορών μεταξύ των διάφορων ρευμάτων της επαναστατικής αριστεράς. Επίσης στον ισπανικό εμφύλιο οι κομμουνιστικές ταξιαρχίες που εξοπλίζονταν από τη Μόσχα ασχολήθηκαν περισσότερο με την εξόντωση των τροτσκιστών του POUM και των αναρχικών της CNT που είχαν οπλαρχηγό τον Μποναβεντούρα Ντουρούτι…

Ο Ντόναλντ, ο Τρούμαν, και η αιώνια… ιντιφάντα!

Η εξαγγελία του Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ έφερε την απόλυτη αναστάτωση τόσο στο διεθνές πεδίο όσο και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, εκεί όπου οι πολιτικοί του αντίπαλοι βρήκαν αφορμή να ξεσπαθώσουν εναντίον του.

Όπως για παράδειγμα ο John Brennan, επικεφαλής της CIA επί Ομπάμα, ο οποίος χαρακτήρισε την κίνηση ως «γκάφα ιστορικών διαστάσεων, που θα βλάψει τα συμφέροντα της Αμερικής στη Μ. Ανατολή για πολλά χρόνια, και θα καταστήσει την περιοχή ακόμη πιο εκρηκτική».

Τι έκανε όμως ο Τραμπ πέρα από το αυτονόητο; Επιδεικνύοντας παράλληλα και ένα πολιτικό θάρρος που κανένας σχεδόν προκάτοχός του δεν είχε επιδείξει… θυμίζοντας το 1948, τότε που όλοι σχεδόν οι Αμερικανοί ειδικοί και μη πίεζαν τον τότε πρόεδρο Τρούμαν να μην προχωρήσει στην αναγνώριση του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ διότι αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει!

Ευτυχώς ο Τρούμαν δεν τους άκουσε και έτσι σήμερα το μικρό, πλην όμως πανίσχυρο, Ισραήλ αποτελεί την μοναδική όαση δημοκρατίας μέσα σε ένα πέλαγος απόλυτου πολιτικού, και όχι μόνο, χάους, που το περικυκλώνει…

Διαμάχη για το παρελθόν…

Αν ο Αντι Γουόρχολ προέβλεπε την έλευση των social media θα έλεγε ότι «στο μέλλον όλοι δικαιούνται ένα τέταρτο αρνητικής δημοσιότητας». Ή έστω μιας διαμάχης σαν αυτή που (πιθανώς) απολαμβάνει σήμερα η τραγουδίστρια Νατάσσα Μποφίλιου.

Αιτία, κάποιες δηλώσεις της, που απηχούν όλη τη θολοκουλτούρα της μεταπολίτευσης, αυτόν τον διάχυτο επαναστατισμό που κάποτε ήταν της μόδας: «Φυσικά είναι δικτατορία η Ε.Ε. Θα ήταν ωραίο να γινότανε μια παγκόσμια επανάσταση. Εγώ στα βάθη της ψυχής μου είμαι τροτσκίστρια. Θα μου πεις, βέβαια, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό...»…

Άλλο που δεν ήθελε ο Ερντογάν…

Ο Ερντογάν, που αυτές τις μέρες βρίσκεται στη χώρα μας απολαμβάνοντας τιμές Σουλτάνου, μέσα του βράζει και  φαίνεται ιδιαίτερα εξοργισμένος με την απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Σύμφωνα δε με τις τελευταίες πληροφορίες βάζει, λέει, κόκκινες γραμμές, απειλώντας ακόμη και με οριστική διακοπή των διπλωματικών σχέσεων της Άγκυρας με το Ισραήλ. Μάλιστα, ο κυβερνητικός του εκπρόσωπος χαρακτήρισε την κίνηση Τραμπ ως ενδεχόμενη «τεράστια καταστροφή».

Το Ισραήλ αντέδρασε σκωπτικά στις απειλές του Ερντογάν με τον υπουργό Παιδείας Naftali Bennett να σχολιάζει ότι «ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει αλλά είναι προτιμότερο να έχουμε μια ενωμένη Ιερουσαλήμ παρά την συμπάθεια του Ερντογάν»...

Αριστερά να σου πετύχει…

Έχοντας κουρελιάσει κάθε ιδεολογία, μετατρέποντας τις απόψεις τους σε χαρτοπόλεμο και θρυμματίζοντας το πολιτικό τους ...image, οι Έλληνες Αριστεροί  ημέρα την ημέρα, νόμο τον νόμο αποδεικνύουν το πόσο μας δούλευαν τόσα χρόνια, καθώς και την ευκολία και τον κυνισμό τον οποίο έχουν με μοναδικό στόχο την παραμονή στην καρέκλα.

Ακούμε λοιπόν εδώ και μήνες για το περίφημο "αφήγημα" Τσίπρα και για το πρόβλημα που έχει η αντιπολίτευση να αντιπαρατεθεί.Ποιος όμως άραγε έχει αφήγημα και ποιος δεν έχει; Είναι δυνατό να μιλάμε για Αριστερό αφήγημα όταν ένα σοσιαλιστικογενές - όπως θέλει να αναφέρεται - κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ  ξεσπιτώνει, πουλάει όπλα και ιδιωτικοποιεί;