Και ο Νέρωνας νέος ήταν: μόλις 26 ετών…

Ακούω γύρω μου κραυγές και ψιθύρους… Σαν να υπάρχει μια απότομη αφύπνιση συνειδήσεων. Από την τραγικότητα της καταστροφής… Από τη φρίκη που προκάλεσε σε όλους μας…  Από το «άγγιγμά» της στον καθένα μας προσωπικά, αφού θα μπορούσε να ήμασταν κι εμείς ή δικοί μας άνθρωποι, ανάμεσα στα θύματα…

Από την οργή που προκάλεσε η ανευθυνότητα, η αναλγησία και η θρασυδειλία των ανεκδιήγητων που κυβερνούν…

Ναι, το συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας είχε «φορτώσει» καιρό τώρα:

·       Τα ψέματα που είπαν,

·       η υπέρ-φορολόγηση,

·       το τεράστιο κύμα λαθρομεταναστών και τα ανεξέλεγκτα hotspots παντού,

·       το «ξεπούλημα» της Μακεδονίας,

·       η απελευθέρωση κακούργων από τις φυλακές,

·       η ασυδοσία των εγκλήματος,

·       ο αφοπλισμός της αστυνομίας και η εντολή στους πολίτες «αν μπουν ληστές σπίτι σας κάντε πως κοιμάστε»,

·       αλλά και ο διχαστικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ…

Άθλιοι…

Την Κυριακή 29 Ιουλίου, έξι ημέρες μετά την εθνική καταστροφή, σε πολυσύχναστη παραλία της Αττικής, δύο καλοβαλμένες «κυρίες» μέσης ηλικίας με προφίλ μεταπολιτευτικής αριστεράς, διακήρυσσαν με στεντόρεια φωνή πως «όσοι καήκαν στο Μάτι, καλά να πάθουν! Στάχτη και μπούλμπερη αυτοί και τα παιδιά τους!».

Μετά τη δεύτερη ή τρίτη εκφώνηση αυτής της ανατριχιαστικής απόφανσης, τόσο εγώ που ήμουν παρών, όσο και άλλοι πολίτες, οι οποίοι στην αρχή είχαν μείνει άναυδοι από το μέγεθος της προσβολής στους νεκρούς και τη μνήμη τους, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να αντικρούουν τα «οικολογικά» επιχειρήματα των εν λόγω κυριών («καλά να πάθουν αφού έχτισαν στο δάσος και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τους το επέτρεπαν»), τονίζοντάς τους πως αποτελεί ντροπή και αθλιότητα να προσβάλουν με τέτοιο τρόπο τους νεκρούς. Το επεισόδιο έλαβε τέλος καθώς οι δύο κυρίες απομακρύνθηκαν προς τα ανοιχτά της θάλασσας…

Τσούρμο ψευτών και ανίκανων…

Όσο περνούν οι μέρες και η κοινή γνώμη αποτιμά όσα συνέβησαν, η πολιτική ζημιά που βαραίνει τους ώμους της κυβέρνησης αρχίζει να γίνεται αβάσταχτη. Τώρα μόνο αρχίζουν ν’ αντιλαμβάνονται στο Μέγαρο Μαξίμου ότι η συσσωρευμένη οργή του κόσμου είναι ικανή να τους παρασύρει εκεί που κανένα παλιότερο σενάριο, ακόμα και το πιο άσχημο και απαισιόδοξο, δεν ήταν ικανό να προβλέψει.

 

Αυτό συμβαίνει διότι ο Αλέξης και οι γύρω του κατάφεραν έναν συνδυασμό που είναι πρακτικά ανεπανάληπτος. Δίπλα στην πασιφανή διαχειριστική τους ανικανότητα πρόσθεσαν την ακατανόητη αλαζονεία των αρχικών εικοσιτετραώρων κι ένα θέατρο που είναι μη αποδεκτό από τον πολίτη… 

Τι σόι άνθρωποι είναι ετούτοι;

Καγχασμό μόνον -πικρό καγχασμό- προξενούν οι όψιμες ρητορείες της κυβέρνησης πως θα πατάξει δήθεν την αυθαίρετη δόμηση, ότι θα βάλει σε οικιστική τάξη τη χώρα. Εκείνοι που αρνούνταν λυσσαλέα κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια...

Εκείνοι που μοσχοπουλούσαν το παραμύθι ότι η Ελλάδα ήταν ένας παράδεισος, όπου όλα πήγαιναν ρολόι, ώσπου αίφνης οι ξένοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους την έζεψαν χωρίς λόγο στα μνημόνια...

Εκείνοι που στυγνά εμπορεύονταν την ελπίδα, που προσκυνούσαν, που έγλειφαν τον λαό για να υποκλέψουν την ψήφο του...

Τις πταίει;

Ή αλλιώς... Βοήθειά μας…

Πείτε με εμμονικό, αλλά για όλα τα δεινά που ζούμε, δεν ρίχνω το φταίξιμο στον Αλέξη, αφού τόσος ήταν… τόσος είναι.

Εκεί που ρίχνω το φταίξιμο είναι στα εκατομμύρια αλαφιασμένα ζαγάρια που τον ψήφισαν για να μας σώσει.

Αγνοώντας τις ενδείξεις, τις κραυγές κινδύνου, τις προειδοποιήσεις, και την αγωνία κάποιων νηφάλιων σκεπτόμενων ανθρώπων, που είχαν καταλάβει περί τίνος πρόκειται από τότε που ο Σύριζας πάλευε να πιάσει το 3%...

Λήγεις Αλέξη... λήγεις!

Όπως βλέπεις Αλέξη τίποτα δεν σου βγαίνει. Αλλιώς τα προγραμμάτιζες και αλλιώς σου έρχονται. 

Είχες επενδύσει τα πάντα στην έξοδο του Αυγούστου, ετοίμαζες χορούς και πανηγύρια, μεγάλες φιέστες και τελικά βύθισες τη χώρα στο πένθος.
Το Εθνικό δράμα που ζούμε σήμερα Αλέξη, με την εκατόμβη των νεκρών, φέρει την υπογραφή σου με το διαλυμένο κράτος που έφτιαξες. 

Είναι απίστευτα αυτά που ζούμε. Δεν χωρούν στον ανθρώπινο νου. Το κόστος της απώλειας τόσων ψυχών είναι ασύλληπτο και ισοδυναμεί με έναν πόλεμο. Και δεν ξέρουμε ακόμα τις πραγματικές διαστάσεις του δράματος αφού δεν γνωστοποιείς τον αριθμό των αγνοουμένων. Γιατί άραγε;

Ο Τσίπρας είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την τραγωδία…

Ο αριθμός των νεκρών αυξάνει. Η σιωπή δεκάδων αγνοουμένων ακούγεται ανατριχιαστική. Οι χαροκαμένες οικογένειες, τα κουφάρια 2.500 σπιτιών και εκατοντάδων αυτοκινήτων, το χαμένο βιός χιλιάδων ανθρώπων, τα 18.000 στρέματα καμμένων δασών, ο διαλυμένος αστικός ιστός, δίνουν την αποτρόπαιη εικόνα της καταστροφής. Η οργή του κόσμου φουντώνει.

Και η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου τραγική καρικατούρα της συμφοράς!

Επιλέγει για μια ακόμη φορά την ύβρι της αλαζονείας, και το δρόμο του διχασμού: Υπαινισόμενη αόρατους εχθρούς. Κατηγορώντας τους πάντες για την καταστροφή, ακόμα κια τους πληγέντες κατοίκους. Και προστατεύοντας στο απυρόβλητο τους έχοντες – κατά το Σύνταγμα και τους νόμους – την αντικειμενική και υποκειμενική ευθύνη κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες. Τους υπεύθυνους δηλαδή για το κυβερνητικό και υπηρεσιακό αλαλούμ που επικράτησε τις κρίσιμες ώρες και κουβαλάει στην πλάτη του την ευθύνη εσφαλμένων εκτιμήσεων και πλημελούς δράσης που οδήγησαν στην ανείπωτη τραγωδία…

Ξαναψηφίστε τους…

Προτού μοιραία ξεχαστούμε και αρχίσουμε τις selfies των ηλιοκαμένων duck faces και των μεζέδων με τα τσίπουρα στις παραλίες, ας ξαναρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα των ημερών.

Κοιτάξτε τον Ψινάκη που αποκαλύφθηκε ότι δεν είναι καθόλου «θεά», όπως θάθελε, αλλά ένα κακομαθημένο, φυγόπονο και βουτηγμένο στα ψέματα πριγκιπόπουλο που τα θαλάσσωσε όταν η πραγματικότητα του χάλασε το πάρτυ των γενεθλίων και το ξεσάλωμα με τον Ρέμο, στο Nammos…

Ένας γελοίος «δήμαρχος»…

Πόσο γελοίος, πόσο ασύστολος, πόσο επικίνδυνος;

Ο δήμαρχος μιας περιοχής που θρηνεί δεκάδες δημότες, εμφανίζεται με χαριτόβρυτη άνεση, σχεδόν ανεμελιά (λυμένη γραβάτα και μαύρα γυαλιά, σαν να βγαίνει ντάγκλα απ΄τα μπουζούκια), να δηλώσει ότι κάηκε το σπίτι του.
«Ευτυχως- γιατί θα έλεγαν ότι έβαλα εγώ τη φωτιά!» συμπληρώνει με ένα γελάκι.

Θεωρεί ότι κάνει και χιούμορ, τέτοιες ώρες. Αλλά αποδεικνύεται την άλλη μέρα ότι ο κύριος δήμαρχος έχει κάνει κάτι πολύ χειρότερο: έχει πει ένα ελεεινό ψέμα, στους δημότες του και στο πανελλήνιο…

Ανοιχτή επιστολή στην κυρία Δούρου…

Αγαπητή Κυρία, 

πρέπει να πω ότι οι πρώτες σας Παρουσίες στην τοπική αυτοδιοίκηση ήταν συμπαθητικές. Βέβαια με χάλασε λίγο εκείνο το: «Όλοι ένα βήμα πίσω» αλλά το παρέκαμψα. Νέα γυναίκα είναι, ζωντανή, όμορφη – θέλει να φανεί.

Ωστόσο η μέθοδος του «λάθε βιώσας» που αρχίσατε από την αρχή να εφαρμόζετε, μου έκανε εντύπωση. Όποτε εμφανιζόταν σοβαρό πρόβλημα, η Δούρου δεν ήταν εκεί. Αμέσως ξετυλιγόταν μία γραφειοκρατική κορδέλα που μπέρδευε τα πράγματα – αλλά η Δούρου δεν ήταν εκεί…

Sea Lion Woman...

Christine & Katherine Shipp sisters

Οι χυδαίοι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…

Ο αδιανόητα χυδαίος τρόπος με τον οποίο το πολιτικό μόρφωμα που μας κυβερνά χειρίστηκε επικοινωνιακά την τραγωδία στο Μάτι πραγματικά σοκάρει.

Μετά από ένα σχετικά «υποτονικό» ξεκίνημα με συνομωσιολογικές ασυναρτησίες περί «ασύμμετρης καταστροφής» ο κυβερνητικός επικοινωνιακός μηχανισμός πέρασε στην αντεπίθεση.

Το αφήγημα που υποστηρίχθηκε με λύσσα τόσο από θεσμικούς κυβερνητικούς φορείς όσο και από το συριζαίικο διαδικτυακό παρακράτος (που αποτελεί την «ιδεολογική» ραχοκοκαλιά του φαινομένου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) υπήρξε ξεκάθαρο και ηχηρό: Οι πυρόπληκτοι έμεναν σε αυθαίρετα κτίσματα και άρα, κατά κάποιο τρόπο, «τα’ θελαν και τα’ παθαν»…

Ας μην το κουράζουμε, είναι άχρηστοι…

Εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια γίνεται στην Ελλάδα (και συχνά και στο εξωτερικό…) ένα τεράστιο μεθοδολογικό σφάλμα: Μιλούμε και συζητούμε για το ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του με όρους συμβατικούς.

«Αριστερά», «ηθικά πλεονεκτήματα», «έρωτας με την καρέκλα», «ανίερη συμμαχία» με τους ΑΝΕΛ, «κρίση στις σχέσεις Τσίπρα – Καμμένου», «διαφωνίες Τσίπρα – Τσακαλώτου», κλπ, κλπ, κλπ., συνθέτουν το μείγμα με το οποίο επιχειρείται να εξηγηθεί ένα φαινόμενο που έχει χτυπήσει την χώρα σαν επιδημία. Μάταια.

Κι όμως, από πολύ νωρίς έπρεπε να έχει εγκαταλειφθεί αυτή η προσέγγιση. Είτε θυμηθεί κανείς τι γινόταν με τους Βαρουφάκηδες και τον πρώτο θίασο της κυβέρνησης, είτε παρατηρήσει και απαριθμήσει τις συμφορές που επακολούθησαν (πλημμύρες, πυρκαγιές, ελληνοτουρκικά και λοιπά εθνικά θέματα), το συμπέρασμα είναι ένα και απλό: οι άνθρωποι είναι άχρηστοι. Διακρίνονται μόνο στην καταστροφή…

Ο κοΖμάκης όντως φταίει… που τους ψήφισε.

Μια συγνώμη δεν ζήτησαν. Μια παραίτηση δεν υπέβαλλε κανείς τους. Μια βόλτα στα καμένα δεν τόλμησε να κάνει ούτε το Ρενάκι, αλλά ούτε και το γελαστό παιδί που μας κυβερνά…

Και να ‘ταν μόνο αυτό;

Όχι… μετά τις πρώτες μέρες, οι «αρμόδιοι» πολιτικάντηδες βρήκαν και το αφήγημα της αποποίησης των ευθυνών τους, το οποίο διατρανώνουν παντού, ακόμη και στα διεθνή ΜΜΕ.

Ότι δηλαδή, για την πρωτοφανή τραγωδία τελικά φταίνε οι ίδιοι οι πολίτες, νεκροί και επιζώντες, που κτίσανε αυθαίρετα…

Και βέβαια, για τα αυθαίρετα αυτά φταίει το παλιό σάπιο πολιτικό σύστημα το οποίο ήρθαν να ανατρέψουν οι άφθαρτοι Κουρουπλής, Καμένος, Σπίρτζης, κ.ά. αλλά τους πολεμάνε τα «ντόπια και κσαίνα συφέροντα», που λέει κι ο φίλος μου ο Μήτσος (συριζαίος πρώην πασόκος)...

Αδίστακτα ανθρωπάκια…

Αφού πρώτα σας ζητήσω να προσπαθήσετε να μείνετε ήρεμοι θα σας ζητήσω να φανταστείτε ότι συζητάτε με κάποιον για την τραγωδία στο Μάτι. Και να φανταστείτε ότι σας λέει τα παρακάτω:

«Υπήρξε σχέδιο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πυρκαγιάς στο Μάτι και αυτό το σχέδιο εφαρμόστηκε με επιτυχία. Δεν έγινε κανένα λάθος από κανένα στέλεχος του κρατικού, του κυβερνητικού, του περιφερειακού ή του δημοτικού μηχανισμού. Οι επικεφαλής των σωμάτων ασφαλείας λειτούργησαν υποδειγματικά. Όλοι οι αρμόδιοι είχαν κάνει όλα όσα έπρεπε να κάνουν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την πυρκαγιά».

Καταλαβαίνω πως αυτό που σας ζήτησα στην αρχή, να μείνετε ήρεμοι, είναι πολύ δύσκολο αλλά πρέπει να συνεχίσετε να προσπαθείτε. Και μάλιστα πιο πολύ. Γιατί όλα τα παραπάνω είτε ειπώθηκαν είτε υπονοήθηκαν, με ξεχωριστή σαφήνεια, από τα στελέχη της κυβέρνησης, της περιφέρειας και του Δήμου Μαραθώνα. Όλα τα παραπάνω είναι η πραγματικότητα βάσει της οποίας ζουν τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού και οι επικεφαλής της Πυροσβεστικής και της ΕΛΑΣ…

Οι πυρκαγιές, ο σεισμός και οι… όρθιες εντολές Σαμαρά!

Αυτές τις μέρες της ανείπωτης θλίψης και των μηδενικών παραιτήσεων, αυτές τις μέρες που η προπαγάνδα κυριάρχησε, επιβλήθηκε και επέβαλε απόλυτη σιωπή, σε σημείο που να μην τολμά κανείς (ή ελάχιστοι) να μιλούν για ευθύνες, αυτές τις μέρες που ακόμη και το εθνικό πένθος μεταμορφώθηκε σε τριήμερο πένθος λογοκρισίας, αυτές τις μέρες που ζούμε μια πρωτοφανή καταστροφή, η οποία τελικά αναδεικνύει με τον πιο οδυνηρό τρόπο την αγάπη για την καρέκλα, αναζήτησα τις μνήμες από το καλοκαίρι του 2014.

Είχε και τότε πυρκαγιές – όπως κάθε χρόνο, άλλωστε – φυσούσαν και τότε δυνατοί άνεμοι.

Στην Αρκαδία, στον Κίσσαμο Χανίων, στην Καστοριά, στον Άγιο Ιωάννη Κυνουρίας, στη Μεσσηνία, στο Κυριάκι και στην Υλίκη Βοιωτίας, στην Καλαμπάκα, σε δύσβατη περιοχή στη Μεσαρά Ηρακλείου, στη Λάρισα, στη Ρόδο, στη Μάνη, στην Καρδίτσα, στη Λαμία, στην Κορινθία, στην Παλιά Επίδαυρο, στην Βλαχοκερασιά Τρίπολης, σε χωριά έξω από το Ηράκλειο Κρήτης, στο Αντισκάρι και στην Καλλιθέα Ηρακλείου, στη Ζάκυνθο, στα Φάρσαλα, στην Ηλεία, στο Άγιο Όρος, στην Αιγιαλεία, στο Αλιβέρι Ευβοίας, στην Κερατέα (στις 14 Ιουλίου, όταν η φωτιά ξεκίνησε από τρία διαφορετικά σημεία), στο Κιλκίς, στον Καρέα κοντά στο Σκοπευτήριο του Βύρωνα και στο δάσος του Καρέα (πολύ κοντά σε κατοικημένη περιοχή εντός του αστικού ιστού), στα Λουτρά Αιδηψού, στην Άρτα, στην Ερμιόνη, στη Θεσσαλονίκη στη λίμνη Κορώνεια, στη Σητεία, στον δήμο Κιλελέρ, στον Ωρωπό, στην Παιανία, στην Κάρυστο, στη Μαλεσίνα Φθιώτιδας κοντά στην εθνική οδό, στο Ποικίλο Όρος στο Καματερό, στη Σιθωνία και στον Αρμενιστή Χαλκιδικής, στη Μυτιλήνη, στις Σέρρες, στο Ναύπλιο, στο Άργος, στο Αλεποχώρι, στο Λουτράκι, στην Πάτρα, στην Αρχαία Μεσσήνη, όπου κινδύνεψε ο αρχαιολογικός χώρος αλλά δόθηκε μεγάλη μάχη για να σωθεί, στον Κρόκο Κοζάνης, στον Αρχαιολογικό χώρο της Οινιάδος στον νομό Αιτωλοακαρνανίας, όπου επίσης δόθηκε μεγάλη μάχη για την σωτηρία του…

Οι ανευθυνο-υπεύθυνοι αρμόδιοι και το κακό μας χάλι…

Η τραγωδία που έζησε και ζει η Αττική έφερε για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο τις ευθύνες των «αρμοδίων».

Όπου αρμόδιοι, πέραν των κυβερνητικών στελεχών, είναι και όλοι εκείνοι οι υπηρεσιακοί παράγοντες που συναποτελούν κρίκους στη γενικότερη αλυσίδα που ονομάζουμε κράτος.

Μπορεί να είναι ο περιφερειάρχης, μπορεί ο υπεύθυνος πολιτικής προστασίας, μπορεί ο τάδε αντιδήμαρχος, ο δείνα πυροσβέστης, ή ένας απλός υπάλληλος που την μοιραία στιγμή του έτυχε να είναι βάρδια σε κάποια κέντρο συντονισμού ή λήψης αποφάσεων, κάποιας τριτοκλασάτης υπηρεσίας, ή κάποιου μικρού δήμου.

Όσοι γνωρίζουν πως λειτουργεί το ελληνικό δημόσιο θα σας πουν ότι υπάρχει σχέδιο στα χαρτιά για κάθε ενδεχόμενο. Για πλημμύρες, για σεισμούς, για φωτιές, για πόλεμο, για αεροπειρατεία, για ναυάγια, κ.ο.κ.

Στα χαρτιά και μόνο…

Κράτος, ώρα μηδέν!

Είδα ξαφνικά μιαν «ομοβροντία δηλώσεων»: να μη διανοηθεί κανείς να κάνει πολιτική κριτική για την καταστροφή που έγινε στην Ανατολική Αττική!

Έτσι, σχεδόν απειλητικά!

Κι οι ίδιοι που τα έγραφαν αυτά, έσπευδαν να θυμίσουν τις… πυρκαγιές του 2007!

Με μια αποκρουστική λογική συμψηφισμών: Τότε κάηκαν τόσοι, άρα μη μιλάτε εσείς τώρα…

Δηλαδή, για όσους δεν κατάλαβαν: Όταν κυβερνά η «κακούργα Δεξιά», ό,τι κι αν συμβεί όλοι σκούζουν…

Όταν κυβερνά η «Αριστερά με το… ηθικό πλεονέκτημα», δεν δικαιούται κανείς να διαμαρτύρεται…

Καλώς ήλθατε στη «Φάρμα των Ζώων», του υφέρποντος Φασισμού!

Η Ραφήνα, το Μάτι, και… η φύση του ανθρώπου!

Κάποτε, όταν ακόμη ήμουν νέος, αθώος, και ιδεαλιστής, σπούδαζα πολιτική φιλοσοφία κάπου μακριά στα … ξένα.

Μια μέρα λοιπόν, ένας σοφός καθηγητής μας εξήγησε πως μπορείς να καταλάβεις αν ένας άνθρωπος είναι φύσει προοδευτικός (αριστερός) ή φύσει  συντηρητικός (δεξιός). Άσχετα με το ψηφίζει, τι δηλώνει, ή τι νομίζει πως είναι.

Για παράδειγμα, πολλοί  εδώ στην Ελλάδα δηλώνουν αριστεροί, επειδή κάποιος ταγματασφαλίτης σκότωσε τον παππού τους το ’44, ή και το αντίθετο.

Ενώ στην πραγματικότητα, και μέσα τους είναι δεξιοί… ή το αντίθετο...

Στην Ελλάδα ποτέ δεν πλήττεις… δυστυχώς!

Από τότε που ήμουν μικρό παιδί είχα να λέω πως στην Ελλάδα ποτέ δεν βαριέσαι. Όλο κάτι συμβαίνει, καλό ή κακό… συνήθως κακό.

Μια χώρα στην οποία οι κάτοικοί της ποτέ δεν πλήττουν.

Την μια πραξικόπημα, την άλλη επιστράτευση…

Την μια σεισμοί, την άλλη πλημμύρες…

Την μια απειλή πολέμου, την άλλη εκλογές…

Την μια σκάνδαλα, την άλλη πάνω στα τραπέζια πρώτο τραπέζι πίστα…

Την μια Ολυμπιάδα, την άλλη ευρωπαϊκό κύπελλο…  

Την μια οικονομική κρίση και ενδεχόμενο χρεοκοπίας, την άλλη πανηγύρια και χοροί στο Σύνταγμα…

Την μια χαλάζι, την άλλη φωτιές…

Και πάει λέγοντας...

Με κοινή συνισταμένη το αλληλοφάγωμα, τις κατηγορίες ένθεν κακείθεν, τις πολιτικές και μικροκομματικές διενέξεις, τον τζερτζελέ γενικώς, και με φόντο … νεκρούς.

Έρχεται φθινοπωρινός πολιτικός καύσωνας;

Τους έχει πιάσει πανικός, κι αυτό βγαίνει προς τα έξω με διάφορους τρόπους.

Γι’ αυτό κι εγώ προβλέπω το εξής σενάριο: Εν μέσω θερινής ραστώνης και των «μπάνιων του λαού», ο Αλέξης και οι συν αυτώ θα οργανώσουν (λέμε τώρα) φιέστες με κεντρικό σύνθημα ότι τάχαμ δήθεν τελειώσαμε με τα μνημόνια, παραλείποντας όμως να μιλήσουν για το τι ακριβώς μας περιμένει μόλις σταματήσουν οι εταίροι να μας δανείζουν με ευνοϊκά επιτόκια και στραφούμε στις ανελέητες αγορές.

Από κει και πέρα, τα παπαγαλάκια τους και τα στελέχη τους θα εμφανίζονται στα διάφορα πάνελς πουλώντας τρέλα, ελπίζοντας στη κοντή μνήμη του λαού, που στην πλειοψηφία του θα βρίσκεται σε χαλαρές διακοπές…

Μαξίμου: Φοβού το αντι-ΣΥΡΙΖΑ…

«Υπάρχει ένα έντονο αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα στην κοινωνία, αν αυτό δεν σπάσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί σε δύσκολη θέση», ανέφερε σε συνέντευξη του την προηγούμενη εβδομάδα, στην εφημερίδα «Εποχή» ο Ηλίας Νικολακόπουλος. Η «Εποχή» δεν είναι μια τυχαία εφημερίδα, μπορεί να μην πουλά πολλά φύλλα, μπορεί να μην είναι η κομματική ναυαρχίδα του ΣΥΡΙΖΑ όπως η «Αυγή», αλλά απευθύνεται σε ένα βαθιά πολιτικοποιημένο κοινό με αναφορές και πορεία στον ευρύτερο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Το πρώτο της φύλλο κυκλοφόρησε το 1988 και έγραψαν αλλά και έτρεξαν για αυτή μερικές από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της αριστεράς όπως ο Αγγελος Ελεφάντης, ο Τάκης Μπενάς, ο Γιάννης Μπανιάς και αρκετοί άλλοι. Μέχρι σήμερα στο τιμόνι της είναι, έστω και με λιγότερο χρόνο από αυτόν που επένδυε πριν γίνει βουλευτής, ο Μάκης Μπαλαούρας…

All of My Love...

Led Zeppelin

Οι συνταξιούχοι και ο ΣΥΡΙΖΑ…

Όπως δείχνουν τα πράγματα, στην αρχή του 2019 θα κοπούν οι συντάξεις. Συγκεκριμένα θα μειωθούν περί το 18% οι κύριες συντάξεις με την απώλεια της προσωπικής διαφοράς (η οποία προστάτεψε τις παλαιότερες συντάξεις από τις προηγούμενες μειώσεις) και κατά 30% θα μειωθούν οι επικουρικές, ενώ το ΕΚΑΣ θα μηδενιστεί σχεδόν.

Με τον τρόπο αυτόν θα πέσει η συνολική δαπάνη για συντάξεις στην Ελλάδα από τα περίπου €29 δισ. το 2014, στα σημερινά περίπου €25 δισ., και καταληκτικά από 1/1/19 με την έναρξη ισχύος του νέου υπολογισμού με τον Νόμο Κατρούγκαλου θα μειωθούν άλλα €2-€2,5 δισ. περίπου στα €22 δισ. ετησίως.

Αυτό σημαίνει ότι οι συντάξεις μειώθηκαν οριζοντίως πάνω από 20% με τη διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ. Τελεία…

H εποχή του downloadable όπλου έφτασε!

Δεν μας έφταναν τα χιλιάδες καλάσνικοφ που κυκλοφορούν στα χέρια ντόπιων και ξένων κακοποιών, κυρίως «ομογενών» (να τα λέμε αυτά), σε λίγο θα έχουμε κι άλλα… νέα φρούτα.

Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, απαγορεύεται δια ροπάλου η οπλοκατοχή και η οπλοφορία, εκτός αν είσαι μαϊντανός σελέμπριτι, μεγαλόσχημος «επιχειρηματίας», ή δημοσιογράφος, ακόμη και με τρελόχαρτο.

Οι πολιτικοί μας δεν χρειάζεται να κουβαλάνε σιδερικό, αφού τους προστατεύει η αστυνομική φρουρά τους. Μάλιστα, κάποιοι εξ αυτών (συριζαίοι παρακαλώ), απασχολούν στη φύλαξή τους περισσότερους αστυνομικούς απ όσους διαθέτουν αστυνομικά τμήματα που καλύπτουν εκατοντάδες χιλιόμετρα…

Το Ισραήλ είναι εβραϊκό κράτος... βάσει νόμου!

Η βουλή του Ισραήλ ψήφισε σήμερα έναν «αμφιλεγόμενο» νόμο, βάσει του οποίου η χώρα ορίζεται πλέον και επίσημα ως το κράτος-έθνος των Εβραίων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αντιδράσεις από πολλές πλευρές, οι οποίες διαμαρτύρονται πως οι μειονότητες μπαίνουν και θεσμικά στο περιθώριο.

Η κυβέρνηση αντιπαραθέτει το επιχείρημα, πως ο νόμος που πέρασε από την Κνεσέτ με ψήφους 62-55, απλά κατοχυρώνει και νομικά τον ήδη υπάρχοντα και αναμφισβήτητο εβραϊκό χαρακτήρα του Ισραήλ…

Τα fake news με τους Κροάτες και οι Ελληνες…

Από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Μαθαίνουμε, κυρίως, πώς να μην ξανακάνουμε το ίδιο λάθος. Αν όμως το λάθος γίνεται κατ΄ εξακολούθηση, τότε τα πράγματα είναι σοβαρά. Γιατί τότε είναι προφανές πως κάτι δεν έχουμε καταλάβει. Κάτι δεν κάνουμε καλά. Αν όχι πως είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως.

Στην περίπτωση των fake news, γιατί αυτά είναι τα λάθη που θα μας απασχολήσουν, το πράγμα έχει παραγίνει. Το Διαδίκτυο βρίθει ψευδών ειδήσεων. Γι΄αυτό η Γαλλική Βουλή εξέτασε νομοσχέδιο για την καταπολέμησή τους. Το Facebook αναζητά τρόπους για να περιορίσει τη δημοσίευσή τους. Η Google κήρυξε αγώνα εναντίον τους και τον χρηματοδότησε με το παχυλό ποσό των 300 εκατομμυρίων δολαρίων. Το Twitter ανέστειλε τη λειτουργία σε περισσότερους από 70 εκατομμύρια λογαριασμούς χρηστών τους τελευταίους δύο μήνες σε μια προσπάθεια να μειώσει τη ροή ψευδών πληροφοριών…

Δεν φεύγουν εύκολα, αλλά και να φύγουν…

Είμαι από τους «λίγους», που όχι μόνο διαπίστωσαν την επικίνδυνη ανεπάρκεια των συριζαίων, αλλά έγραψαν γι’ αυτήν, και μάλιστα πολύ έγκαιρα, από το 2010 τουλάχιστον. Όταν ο Σύριζα έπιανε δεν έπιανε τις 4 μονάδες.

Προειδοποιώντας εις μάτην τους συμπατριώτες μας, οι οποίοι τυφλωμένοι από το «αντιδεξιό» και κυρίως  αντιμνημονιακό τους μένος, έσπευσαν να σιγοντάρουν τις συνιστώσες του Αλέξη, παρατώντας (κυρίως) το «βρώμικο Πασόκ», και αγνοώντας τις κραυγές κινδύνου που εξέπεμπαν κάποιοι λίγοι ελάχιστοι.

Την συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι, μελανιασμένοι και μη, και το μόνο που απομένει ως ελπίδα είναι η επόμενη μέρα.

Μόνο που και πάλι θα γίνω κακός, αφού και σε αυτή την περίπτωση πιάστηκε το χέρι μου να γράφει ότι η «παράδοση» της εξουσίας από τους ντεσπεράντο συριζανέλ θα αργήσει πολύ. Θα εξαντλήσουν το τέλος της … εφταετίας (όπως έγραψε πολύ σοφά κάποιος στο φέισμπουκ)…

Love Reign Over Me...

The Who

Δεν υπάρχουν… λέμε!

Η αλλιώς: Ήταν όλοι τους λεχρίτες!

Άλλο ένα καλοκαίρι επί «πρώτης φοράς αριστεράς», με τον υδράργυρο στα ύψη, και τον λαό να χαριεντίζεται στις παραλίες, πρώτη ξαπλώστρα πίστα..

Κι αν δεν ήταν οι σαχλαμάρες της Μπαλατσινού με τα γίδια στα κατσάβραχα, ή τα πλατσουρίσματα της Στέλλας της νταρντάνας στα νέα τούρκικα ριάλιτι του ΣΚΑΙ, η μόνη είδηση που θα μας απασχολούσε, εκτός της κατάκτησης του παγκοσμίου κυπέλλου από το … Καμερούν,  θα ήταν η εμπλοκή ή μη του Ιβάν στο «μακεδονικό», ή το ερώτημα που θέτει ξεκάθαρα ο Σύριζας: Είναι χιτλερικοί ή Ρώσοι μίσθαρνοι πράκτορες όσοι «ελληναράδες» αντιδρούν στο ξεπούλημα του ονόματος;

Εν πάση περιπτώσει, έτσι έχει η κατάσταση, και αραχτός κι εγώ στην ξαπλώστρα, με το μοχίτο στο χέρι, δεν ξέρω τι μου ήρθε και έκανα μια πρόχειρη αναδρομή των τριών αυτών «ηρωικών» χρόνων… της εποχής δηλαδή που ο Έλληνας επιτέλους σήκωσε κεφάλι, λέγοντας ένα περήφανο όχι στους «κακοί κσαίνοι τοκογλύφοι», στέλνοντας το γελαστό παιδί και την παρέα ανταρτών του στο Μαξίμου, παρέα με τον «Μενσεβίκο» Μπάνο, μπας και αποκτήσουμε ξανά την χαμένη μας αξιοπρέπεια...

Ένα ακόμη καυτό καλοκαίρι…

Τέτοιες μέρες πριν από δυο χρόνια είχαμε την απόπειρα «πραξικοπήματος» εναντίον του Ερντογάν, μια ιστορία που, όπως αποδείχθηκε, αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί του αλαζόνα ηγέτη προκειμένου να αλλάξει την χώρα του (όπως τον βολεύει) και να μεταμορφωθεί και θεσμικά σε Σουλτάνο. Με κάποιους γνωρίζοντες πρόσωπα και καταστάσεις να επιμένουν ακόμη ότι το πραξικόπημα ήταν σικέ, στημένο από τον ίδιο.

Εκείνες τις μέρες θυμάμαι την έντονη έκπληξή μου όταν προσγειώθηκαν με ελικόπτερο στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης οκτώ Τούρκοι «πραξικοπηματίες» επιδιώκοντας άσυλο.

Η έκπληξή μου αφορούσε κυρίως στο γεγονός ότι οι εν λόγω συνελήφθησαν αμέσως από τι αρχές, με την κατηγορία της παράνομης εισόδου στη χώρα!!!!

Μιλάμε για εποχές όπου, στα νησιά μας κυρίως, κυριαρχούσε το δόγμα «ανοιχτά σύνορα για όλους», με χιλιάδες «παράτυπες» αφίξεις σε καθημερινό επίπεδο από «κατατρεγμένους» από όπου γης…

Τσίπρας … ο «χρήσιμος ηλίθιος» των Γερμανών;

Το Φθινόπωρο του 2014 ο κ. Σαμαράς επιδίωξε στο Βερολίνο να επιβεβαιώσει την φιλία της κυρίας Μέρκελ. Στην επίσημη συνάντηση η Γερμανίδα Καγκελάριος τον «γείωσε», επιμένοντας σε απίστευτες λεπτομέρειες. Ό,τι συνέβη την Πέμπτη και με τον κ. Τσίπρα. Αυτός ισχυριζότανε ότι έχει μαζί της συμφωνία για το προσφυγικό κι εκείνη του ζητούσε ισοδύναμα για τα μόλις 24 εκατομμύρια του ΦΠΑ στα νησιά! Για τους Γερμανούς το κεφάλαιο Τσίπρας θεωρείται λήξαν! 

 

Είκοσι κάτι εκατομμύρια; Εδώ «έφαγαν» τα διακόσια τόσα εκατομμύρια της ΕΡΤ, τις καθαρίστριες, τα ταξικά μπόνους του κ. Τσίπρα και «κόλλησαν» στα είκοσι και κάτι εκατομμύρια του ΦΠΑ των νησιών που έχουν υποστεί όλο το βάρος του προσφυγικού; Πάνε καλά;

Η μαλθακοποίηση των αγοριών...

Ίσως να ανήκω στη τελευταία γενιά αγοριών όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια στην αλάνα, την βρομιά, την αντιπαλότητα και το βουνό. Δεν υπήρχε μέρα που να μην επιστρέφω στο σπίτι βρόμικος και με εκδορές σε όλο το σώμα μου. Ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο, ξεκινούσαμε από το πρωί τις δραστηριότητες και τελειώναμε αργά το βράδυ, ακούραστοι και ανεξάντλητοι από ενέργεια.

Παίζαμε ποδόσφαιρο, ποδήλατο, καλαθοσφαίριση, κρυφτό, κυνηγητό και κάναμε κάθε λογής παιδικές μπαγαποντιές και αταξίες. Αρπάζαμε μούρα και δαμάσκηνα από τις αυλές, επισκευάζαμε μόνοι μας τα ποδήλατά μας, φτιάχναμε ξίφη από σανίδες και δόρατα από χοντρά κλαδιά και παλεύαμε μεταξύ μας…

Άνανδρος, περίγελος ή ελεεινός;

Πριν κάποιες χιλιάδες χρόνια, ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος έκανε μια ιδιαίτερα άνανδρη και προδοτική κίνηση...

Ο γέρο-πατέρας του τότε, τον μάλωσε, λέγοντάς του:
– Άκουσες ποτέ να ‘χω κάνει εγώ τέτοια πράξη στα νιάτα μου;
– Όχι! Κι αυτό είναι φυσικό, γιατί εσύ δεν υπήρξες γιος Βασιλιά.
– Έ, λοιπόν, του αποκρίθηκε ο πατέρας του, κι εσύ με τα μυαλά που έχεις δεν θα αξιωθείς να γίνεις πατέρας βασιλιά.

Και πραγματικά, ύστερα από λίγο διάστημα, ο Διονύσιος εκθρονίστηκε και εξορίσθηκε από τους Συρακουσίους.

Δυόμιση χιλιάδες χρόνια αργότερα, σε μία μικρή, φτωχοποιημένη αλλά ένδοξη σε ιστορία χώρα, η ιστορία επαναλαμβάνεται στο ένα της μόνο σκέλος, μιάς και ανάλογος πατέρας, με ήθος και διάθεση "αυτοκριτικής" και "κριτικής", δεν υφίσταται... 

Η πρόεδρος του Λιγουριστάν…

Ο Πίπης, η Κοκό και οι συμπολίτες με την σαλιάρα…

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε πολλοί συμπολίτες πόσταραν στα μέσα της κοινωνικής της δικτύωσης κάποιες φωτογραφίες της προέδρου της Δημοκρατίας της Κροατίας με μπικίνι και την συνέκριναν με τον πρόεδρο Πίπη, τον Πάκη τον Παυλόπουλο. Το αποτέλεσμα όλων των συγκρίσεων ήταν υπέρ της Κολίντα Γκράμπαρ-Κιτάροβιτς η οποία κρίθηκε καταλληλότερη για το προεδρικό αξίωμα από τον παρατρεχάμενο του Καραμανλή με μοναδικό κριτήριο το ότι φορούσε μπικίνι και είχε τεράστιο (αν και εμφανώς ψεύτικο) στήθος.

Θα ήθελα να γράψω για το πόσο άδικο είναι αυτό το συμπέρασμα για τον Πάκη, ειδικά από τη στιγμή που κανείς μας (δυστυχώς) δεν τον έχει δει με μπικίνι, αλλά δεν θα το κάνω. Γιατί αυτό που μου φαίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον από την αδικία σε βάρος του Έλληνα Προέδρου είναι το κριτήριο των συμπολιτών, σύφωνα με το οποίο κάποιος είναι κατάλληλος για ένα πολιτικό αξίωμα επειδή είναι σέξι…

Είμαστε μια ωραία παρέα…

Έγινε κι αυτό! Προχτές έπαιξα ρακέτες με συριζαίο. Φίλος από παλιά, δεν μπορείς ν’ αρνηθείς.

Τον προειδοποίησα όμως πως αν ανοίξει πολιτική συζήτηση, θα τον σημαδεύω με τα μπαλάκια στο κεφάλι μπας και λειτουργήσει ξανά ο εγκέφαλος.

Στο τέλος πρότεινα επανάληψη του παιχνιδιού όταν με το καλό το κόμμα του γυρίσει πάλι στο 4%.
-Είσαι τρελός; μου λέει. Έχουμε κι άλλη τετραετία στην εξουσία. Και θα κάνουμε πραγματικότητα όσα τη πρώτη μας ξέφυγαν στο τσακ.
Έλεγχο δικαιοσύνης, κλείσιμο καναλιών, πλήρη έλεγχο στα ΜΜΕ, κουκούλες παντού και φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων. Θα κυβερνάμε για 20 χρόνια! 
Ο Ερντογάν, ο Μαδούρο κι ο Πούτιν, μου λέει, μ’ αυτό τον τρόπο παίρνουν πάνω από 50% στις εκλογές. Λαούς περιορισμένης αντίληψης κυβερνούν κι αυτοί…

Το «προσφυγικό», η εγκληματικότητα, και το ζοφερό μας μέλλον…

Τα μάθατε; Επτά Ινδοί, οπλισμένοι με μαχαίρια τύπου γκούρκα, εισέβαλλαν σε δικαστήριο της Χαλκίδας εν ώρα δίκης.

Στο εδώλιο κάθονταν άλλο μπουμπούκι από την Ινδία, τη χώρα του διαλογισμού, κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία, ληστεία, επικίνδυνες σωματικές βλάβες και παράνομη οπλοχρησία… αδικήματα, που αν τα είχε κάνει στη χώρα του σήμερα θα ήταν ξεχασμένος από καιρό.

Δεν ξέρω αν όλοι  οι παραπάνω βρίσκονται νόμιμα στη χώρα ή είναι από εκείνους τους δυστυχισμένους «πρόσφυγες πολέμου», που τους υποδέχονται οι επαγγελματίες αλληλέγγυοι στα νησιά μας με χορούς, πρώτα κεράσματα, και … φορτιστές. Όπως και να ’ναι όμως, η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ενδεικτική του τι συμβαίνει στη χώρα μας, και προς τα πού πάμε...