Η πλούσια επικαιρότητα, και οι «άριστοι» που λέγαμε…

Πλούσια όπως πάντα η επικαιρότητα στη χώρα μας, στην οποία ποτέ δεν πλήττεις.

Διασκεδαστική θα έλεγα, εκτός κι αν την παίρνει κανείς στα σοβαρά, οπότε εκεί χρειάζεται ψυχιατρική επίβλεψη για να αποφευχθεί κάποιο κακό.

Εγώ πάντως, ως ποταπός που είμαι, παρακολουθώ την επικαιρότητα μετά μανίας, βγάζοντας τα δικά μου εξίσου ποταπά συμπεράσματα. Με μότο μου το μην τους παίρνετε στα σοβαρά. Καραγκιόζηδες είναι… πολιτικάντηδες και δημοσιογράφοι  (αμφότεροι).

 

Έτσι, μπαίνοντας στην τελική προεκλογική περίοδο έχουμε και λέμε:

Έτσι στα ξαφνικά ξεχάσαμε τον Πάτση, τον Παπαθανάση, και την πρεσβυτέρα, και ασχολούμαστε (κατόπιν υπόδειξης των αδέκαστων ΜΜΕ) με την πολυτελή βίλα (μετά πισίνας) του γυρολόγου Ραγκούση.

Μα που τα βρήκε τα λεφτά ο αχρείος; Ακούς εκεί να του δώσει δάνειο η εργατική εστία;

Και άλλα πολλά…

Καπετάνισσα...

 Γιώργος Στρατάκης

ΚΕΡΔΑΜΕ (και με Κυριάκο)…

Λένε πως αν πέσει κεραυνός στον Αμαζόνιο και δεν τον δει κανείς, έπεσε ή δεν έπεσε; Φιλοσοφικό το ερώτημα.

Που στα καθ’ ημάς μεταφράζεται στο ότι γίνονται πράγματα και θαύματα, αλλά αν δεν τα πουν τα ΜΜΕ… έγιναν ή δεν έγιναν;

 

 Έτσι και με την τραγωδία στα Τέμπη. Η οποία μονοπώλησε σχεδόν τρεις εβδομάδες την ειδησεογραφία, με τις Τατιάνες και τους Εισαγγελάτους να ωρύονται και να αποκαλύπτουν «εγκλήματα», τα οποία όμως αν δεν είχαμε νεκρούς ουδείς θα τα ανέφερε…

 

Τι μάθαμε από τη τραγωδία των Τεμπών;

Γράφω τις απόψεις μου και τα κατά καιρούς παραληρήματά μου εδώ και 15 χρόνια (στον ΟΡΘΟΓΡΑΦΟ από το 2012).

Ποτέ όμως δεν ήμουν τόσο στενοχωρημένος με ένα «έγκλημα», όσο σήμερα με αυτά τα τραγικά και απαράδεκτα που έγιναν στα Τέμπη. Μόνο πέρυσι, τότε που κάποιοι υπάνθρωποι έσφαξαν τον νεαρό Άλκη με δρεπάνια, κάτω από το σπίτι του, μόνο τότε είχα χάσει τον ύπνο μου όπως τώρα.

Και δυστυχώς χρειάστηκε να χαθούν δεκάδες ζωές αθώων νέων για να ξυπνήσουν οι δημοσιογράφοι και οι τηλεαστέρες, και να μάθει επιτέλους η κοινή γνώμη τη σαπίλα πίσω από την ωραιοποιημένη βιτρίνα, τουλάχιστον στα τρένα (υπάρχει και αλλού σαπίλα, αλλά δεν είναι του παρόντος) και γενικά στο υπουργείο Μεταφορών...

Όχι άλλα φέρετρα για να ξυπνήσουν οι αρμόδιοι…

Διαβάζω αυτές τις μέρες παντού στα σόσιαλ μύδια οργισμένα σχόλια, και σκληρές αντιδράσεις, επειδή κάποιος μεγαλόσχημος τηλεδημοσιογράφος είπε εν μέσω γενικού θρήνου, πως η τραγωδία των Τεμπών θα οδηγήσει σε πιο ασφαλείς σιδηροδρόμους, ή κάπως έτσι.

Μπορεί η συγκεκριμένη τοποθέτηση να είναι εκτός τόπου και κυρίως εκτός χρόνου, όμως κρύβει (δυστυχώς) μακάβριες αλήθειες.

 

Και εξηγούμαι: Πριν την 9/11, στην Αμερική, στο βασίλειο του νεοφιλελευθερισμού, οι έλεγχοι ασφάλειας στα αεροδρόμια (security) είχαν ανατεθεί σε ιδιωτικές εταιρίες, οι οποίες προκειμένου να μειώσουν τα κόστη προσλάμβαναν ανειδίκευτους άνεργους, χαμηλών προσόντων, ακόμη και λαθρομετανάστες, χωρίς καν να μπουν στον κόπο να τους εκπαιδεύσουν…

Πάμε και όπου βγει, ή αλλιώς μίζες και θάνατος…

 Έχω γράψει εκατοντάδες άρθρα κατά καιρούς, όμως αυτό το σημερινό γράφεται μέσα σε ανείπωτη θλίψη, διότι έχει ως αφορμή τον άδικο θάνατο δεκάδων αθώων νεαρών.

Μια τραγωδία, που όμως ήταν προδιαγεγραμμένη… το χρονικό δηλαδή ενός προαναγγελθέντος δυστυχήματος.

Μια καταστροφή που εύκολα θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν οι περίφημοι τηλεαστέρες μας, που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν, άκουγαν τις προειδοποιήσεις που τόσο εύγλωττα τους πρόσφεραν στο πιάτο κάποιοι συκοφαντημένοι συνδικαλιστές και τις έθεταν σε δημόσια θέα.

Από τους αρμόδιους υπουργούς, υφυπουργούς, κλπ δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο, αφού πάγια πεποίθησή μου είναι πως πολιτεύονται μόνο και μόνο για τη μίζα, οπότε ποιος να ασχοληθεί με τα καυτά ζητήματα ασφάλειας των τρένων και γιατί;

Αφού με το ισχύον καθεστώς όλοι βολεύονται...