Η πολιτικός Ραχήλ, και η …Ρούλα Κορομηλά.

Η Ραχήλ Μακρή είναι για μένα το κατ εξοχήν σύμβολο του νέου πολιτικού.

Αυτού της εποχής μας.

Μιας εποχής όπου ψηφίζουν και δραστηριοποιούνται πολιτικά και κοινωνικά τα προϊόντα της γενιάς που μεσολάβησε… της γενιάς της Ρούλας Κορομηλά.

Χρόνια τώρα το λέω, και κανείς δεν με ακούει.

Η Ρούλα Κορομηλά, που απλά συμβολίζει την Ελλάδα της στρεβλής ανάπτυξης και της τεχνητής ευμάρειας, θα γεννούσε τις μπίμπο του μέλλοντός μας.

Και το έκανε.

Δυο τουλάχιστον γενιές Ελληνίδων (και Ελλήνων) έγιναν μπίμπο και τσαούσες.

Και που είναι το κακό θα μου πείτε;

Προτιμάς τις αξύριστες κνίτισσες του παρελθόντος, με τα ταγάρια και τα άφιλτρα;

Ή τους ανεπάγγελτους γκρίζους πολιτικάντηδες των κομματικών σωλήνων;

Σαφώς και όχι.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι όλες αυτές οι πανάλαφρες μπίμπο που μεγάλωσαν με την Ρούλα και την Τατιάνα, αντί να περιοριστούν στα συνήθη καθήκοντα των απανταχού μπίμπο (κομμωτήριο, λευκάνσεις, μπουζούκια, κλπ) την είδαν ξαφνικά πολιτικοί, και με αφορμή την κρίση που διανύουμε, πήραν στα σοβαρά το ρόλο τους και σήμερα …. νομοθετούν.

Αντικαθιστώντας τις κνίτισσες και τους κομματόσκυλους, που όσο να’ναι είχαν και μια πολιτική κατάρτιση.

Αυτές όμως, απλά παίζουν. Κυρίως με τα νεύρα μας.

Με τον ζαλισμένο και αγανακτισμένο λαό να τις πριμοδοτεί και να της χειροκροτάει παθιασμένα, διότι αυτή είναι η σημερινή μορφή εξέγερσης που ταιριάζει στη γενά της Ρούλας και του Κλικ: Τα χάπενιγκς!

Σκαρφαλώματα, ντουντούκες, κλπ.

Να δείτε που θα ακολουθήσουν και στριπ τιζ σε στυλ pussy riot.

Και το τελικό  αποτέλεσμα, ειδικά σήμερα, είναι να έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν.

Βλέπετε Γκερέκου, Ράπτη, Καϊλή, Κουντουρά, Ραχήλ, Τζάκρη, Δούρου, κ.ά. και αυτές είναι μόνο οι γυναίκες.

Αν πάμε και στους άνδρες, τότε είναι που κλείνουμε ως … πολίτες.

Και τι κάνει μια πολιτικός της εμβέλειας της Ραχήλ για να γίνει γνωστή;

Και δεν μιλάω μόνο για γνωστή στον Σειρηνάκη…

Τι κάνει μια κλασική εκπρόσωπος της γενιάς του τίποτα;

Με σπουδές σε ΤΕΙ, στη καλύτερη των περιπτώσεων;

Και με ένα «επαγγελματικό» παρελθόν μόλις δέκα ετών στο δημόσιο, μέσα στο οποίο διάστημα πρόλαβε και έκανε 3-4 μετατάξεις από υπηρεσία σε υπηρεσία, ώσπου να βολευτεί;

Ενώ στη συνέχεια, βλέποντας φως, και το παράθυρο της ευκαιρίας που πρόσφερε η κρίση στον κάθε πικραμένο, αποφάσισε  να μας σώσει και αυτή, οπότε με 2.300 ψήφους κατάφερε να γίνει βουλευτής Κοζάνης (σημ.του Καμένου, ποίου άλλου;), και έκτοτε ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε;

Βάζει υποψηφιότητα για βουλευτής.

Και τα καταφέρνει.

Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της γυναικός, αυτής που ανεβοκατεβαίνει τα κάγκελα με χάρη τίγρεως,  αντιγράφω αυτούσιο από το σημερινό Πρώτο Θέμα:

…Με το που εξελέγη βουλευτής, η Ραχήλ βιάστηκε να δηλώσει ότι «δεν πρόκειται να κάνω κανένα ρουσφέτι, δεν είναι του χαρακτήρα μου. Ποτέ δεν χρησιμοποίησα βύσμα στη ζωή μου και δεν θα το κάνω ούτε και τώρα».

Μια δήλωση που θα περνούσε απαρατήρητη ως υπεροπτικό κλισέ ακόμα και από τους πλέον μνησίκακους αντιπάλους της αν δεν εκλαμβανόταν σαν εξορκισμός μερικών ενοχλητικών λεπτομερειών.

Πράγματι, δυο μόλις μήνες την επανεκλογή της τον Αύγουστο του 2012, ο σύζυγός της, απόφοιτος κι αυτός του ΤΕΙ Καβάλας, που έλαβε κατόπιν δίπλωμα Μάστερ από το πανεπιστήμιο της Σκοτίας(!), μηχανικός στο επάγγελμα και διορισμένος από δεκαπενταετίας στην ΕΡΓΟΣΕ, αποσπάστηκε από την υπηρεσία του ως μετακλητός υπάλληλος σε γραφείο βουλευτή των Αν.Ελ. Συγκεκριμένα τέθηκε στην υπηρεσία του γραφείου της κας Σταυρούλας Ξουλίδου, βουλευτού της Β’ Θεσ/νίκης των Αν.Ελ. (σημ. ποίων άλλων), με καταγωγή επίσης από την Κοζάνη. Τυχαίο;…

Τώρα, και προκειμένου να μπορέσει να ξεπεράσει το τελευταίο χάπενιγκ που την έκανε διάσημη, η Ραχήλ θα πρέπει να κάνει κάτι πιο «σπουδαίο», και πιο τολμηρό πολιτικά άλμα.

Ίσως θα έπρεπε ένα ακολουθήσει τη  συμβουλή του Αντώνη Πανούτσου που όπως γράφει, «η Ραχήλ καλά θα κάνει να ξανανέβει στα κάγκελα της ΕΡΤ και να μείνει εκεί πάνω σαν τον Συμεών τον στυλίτη, και να κατεβαίνει κάθε τετραετία για να διεκδικεί την ψήφο του λαού»!

Ναι φίλοι μου, για τέτοιους πολιτικούς ογκόλιθους μιλάμε.

Τέτοιοι μας έλαχαν σε αυτά τα πέτρινα χρόνια.

Πολιτικοί στυλ Ραχήλ, με πλούσιες σπουδές και ντεκαπέ μαλλί, που αγνοώντας (για παράδειγμα) την Παγκόσμια Ημέρα για την καταπολέμηση του διαβήτη, όπου δημόσια κτίρια σε όλες τις χώρες φωτίστηκαν με μπλε χρώμα, με την Ελλάδα να φωτίζει μπλε την Βουλή, η Ραχήλ εξεμάνη, και μέσω του τουίτερ απέδειξε την εθνικά υπερήφανη οργή που την χαρακτηρίζει ποστάροντας (τιτιβίζοντας) το εξής εθνεγερτικό: «Έβαψαν γαλάζια την Βουλή; Τι σκαρώνετε πάλι»;

Προφανώς απευθυνόμενη στους πουλημένους τρόφιμους της λέσχης «Μπόντιμπίλντερ» (κατά Νότη) που μας κυβερνάνε…

Εκτός βέβαια και αν ψέκασαν τη Βουλή με μπλε χρώμα τίποτα στρουμφάκια, από αυτά που μας κυβερνάνε αιώνες τώρα κρυμμένα και ύπουλα.

Ποιος ξέρει;

Strange Attractor