Να μιλήσουμε λοιπόν για αποπροσανατολισμό, σύντροφοι;

Οι απεχθείς δολοφονίες που συγκλόνισαν τη χώρα δεν ανήκουν μακριά στο παρελθόν. Αποτρόπαια γεγονότα μέγιστης πολιτικής και κοινωνικής σημασίας, σχολιάστηκαν δε από τον πολιτικό κόσμο με διάφορους και πολύ ιδιαίτερους τρόπους.

Όλοι θυμόμαστε λοιπόν, καθώς αναγκάζομαι να σας πάω ξανά σε εκείνες τις μέρες, πώς ανεύθυνα τα κόμματα του "αντιμνημονιακού" συνασπισμού έτρεξαν να μιλήσουν για κυβερνητικό παρακράτος και για αποπροσανατολισμό.

Εννοούν λοιπόν πώς οι δολοφονίες εξυπηρέτησαν την κυβέρνηση στο να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από την δεινή βιοτική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κόσμος, από τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα και τυχόν νέα μέτρα αλλά και από θέματα δικαστικά και πολιτειακά.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, πως οι ίδιοι οι κατήγοροι της κυβέρνησης, για να φτάσουν στο σημείο να αμφισβητούν δημόσια την ηθικότητα της, είναι σε εγρήγορση για τα θέματα της χώρας και μάλιστα είναι πολύ ευαισθητοποιημένοι ώστε να μεριμνούν να είναι στην επικαιρότητα μόνο τα φλέγοντα και ουσιαστικά ζητήματα, απεχθανόμενοι τον αποπροσανατολισμό.

Συνεπώς, θα περίμενε κανείς πώς το αντιμνημονιακό τόξο θα ήθελε αυτές τις ημέρες να συζητούμε για την νέα διαπραγμάτευση, για τυχόν νέα μέτρα.

Θα περίμενε κανείς να τρέξουν να βρουν ισοδύναμα δημοσιονομικά μέτρα για να ζητήσουν ως αντάλλαγμα ελάφρυνση της φορολογίας, αύξηση των συντάξεων, λιγότερες απολύσεις, ή κάτι απ' όλα αυτά έστω.

Θα περίμενε κανείς ν' ακούσει δριμεία κριτική για λανθασμένους χειρισμούς της κυβέρνησης συνδυασμένους με προτάσεις για μια καλύτερη.

Θα περίμενε κανείς τολμηρά νομοσχέδια περικοπών δαπανών από τομείς που δεν έχει κάνει η κυβέρνηση όπως για παράδειγμα οι βουλευτικές αποδοχές.

Άλλωστε, τελικά, μέρος της ταλαιπωρίας των πολιτών είναι και η χαώδης λειτουργία του δημοσίου.

Μια αντιπολίτευση που, όπως διατείνεται, θέλει να ασχολούμαστε με τα σοβαρά προβλήματα του κόσμου, θα προσπαθούσε να φέρει προτάσεις βελτίωσης της λειτουργίας του δημοσίου, πάταξης της γραφειοκρατίας προς όφελος των πολιτών. Όχι, δε μιλάω ονειρικά για μία "άλλη" αντιπολίτευση, ούτε επιθυμώ να τονίσω, όπως χιλιάδες πριν από εμένα, ότι η αντιπολίτευση μας δεν εκπληρώνει το ρόλο της. Βασίστηκα για όλα τα παραπάνω, στην μόνη υπόθεση ότι η αντιπολίτευση δεν επιθυμεί αποπροσανατολισμό από τα σημαντικά ζητήματα, από τη δύσκολη κατάσταση την οποία ζει ο κόσμος.

Ο κ. Τσίπρας και οι φίλοι του προτίμησαν να υποβάλλουν πρόταση μομφής, αποσπώντας την κοινή γνώμη από όλα αυτά τα θέματα πολλές μέρες για να παρακολουθεί λογομαχίες.

Ταυτόχρονα επέλεξαν να στήσουν ένα street show στην Αγ. Παρασκευή.

Προτίμησαν, λοιπόν, να υποχρεώσουν την κοινή γνώμη να ασχολείται με τον εντυπωσιασμό τους και όχι με ουσιώδη θέματα.

Να μιλήσουμε λοιπόν πραγματικά για αποπροσανατολισμό, σύντροφοι;

Μήπως τελικά προκαλείτε εσείς οι ίδιοι αυτό για το οποίο κατηγορείτε τους

άλλους;

Αν οι πολιτικές σας κινήσεις δεν είναι κινήσεις αποπροσανατολισμού, τότε δεν ήταν κανενός ποτέ.

Οι σύμμαχοι του Ενός Νόμου κι Ενός Άρθρου, έχουν διαπιστώσει πώς είναι πολιτικά και κοινοβουλευτικά ανεπαρκείς και προσπαθούν να το κρύψουν.

Θεωρούν πώς με πομφόλυγες και πολιτικές λαϊκιστικού ξεσηκωμού θα ασκούν πίεση στην κυβέρνηση, χωρίς να χρειαστεί να ασκήσουν πίεση με ουσιαστική αντιπολιτευτική δράση (το αδύνατο τους σημείο).

Πιστεύουν ότι θα κερδίσουν την εξουσία όχι ως πολιτική εναλλακτική αλλά με τη μορφή του λαϊκού προστάτη.

Γι'αυτό και τους αρέσει ο αποπροσανατολισμός.

Αντιλαμβάνονται πως πλέον έρχεται η ώρα που θα πρέπει να ομολογήσουν στους οπαδούς τους πώς δεν μπορούν να σκίσουν το Μνημόνιο, πως δε θα έχουν την ευκαιρία να απειλήσουν ποτέ την Ε.Ε., να διαγράψουν το χρέος, να χτίσουν συμμαχία του Νότου και άλλα πολλά.

Αφού λοιπόν το αντιμνημονιακό μέτωπο δεν μπορεί να παραμείνει αντιμνημονιακό για πολύ, πιο είναι το επόμενο στάδιο, σύντροφοι;

Σε κάθε περίπτωση ο κ. Τσίπρας στη Βουλή δεν απάντησε στην ερώτηση "αν μπορεί να σκίσει το Μνημόνιο", καταφεύγοντας σε ποικιλοτρόπως ερμηνευόμενες γενικολογίες περί της "ψήφου του ελληνικού λαού".

Αφού, λοιπόν, σε λίγο δεν θα μπορείτε πλέον να διαφωνείτε με την κυβέρνηση, θα συμφωνήσετε μαζί της; Δεν θέλετε να απαντήσετε.

Αποφεύγετε την ερώτηση για να αποφύγετε την απάντηση.

Μοιάζετε με κάποιον που έχει χαθεί στο χάρτη αλλά συνεχίζει να περιπατεί χωρίς να ψάξει από τον φόβο της παραδοχής.

Μοιάζετε ταυτόχρονα με την οικογένεια με το βαρύ μυστικό: το σχολιάζετε σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις (βλ. Τέξας) αλλά μέσα στο σπίτι σιωπή για να μην το πιστέψετε.

Καλή συνέχεια σας εύχομαι, γιατί βρίσκεστε σε αδιέξοδο.

Μιας κι ο λαϊκισμός απέτυχε και στην ΕΡΤ, και στη Βουλή, και στο Σύνταγμα, θα πρέπει να βρείτε τώρα πιο ευφάνταστους τρόπους αποπροσανατολισμού της κενότητα σας.

Διότι, παρότι χρειάζεστε πολιτική ψυχανάλυση για να εξάγετε τα εσώψυχα απωθημένα της αποτυχίας σας, αντίθετα με τους θεράποντες ψυχολόγους, η κάλπη δε συγχωρεί ποτέ τις παραδοχές.

Μιχάλης Κ. Ντιναλέξης