Άντε και διώξαμε τον Σαμαρά… μετά τι κάνουμε;

Όλο αυτό το διάστημα που μας μαστίζει η κρίση, διάφοροι τυχάρπαστοι πολιτικάντηδες, δημοσιογράφοι, και άλλοι διαπλεκόμενοι, βρήκαν ευκαιρία να χαϊδέψουν τα αφτιά του κοσμάκη που δυστυχεί, και να αναγάγουν τον λαϊκισμό σε επιστήμη.

Στοχεύοντας σε δικά τους ιδιοτελή  (άνομα) οφέλη.

Καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα, και υποσχόμενοι… παπάδες, γνωρίζοντας πως έτσι κι αλλιώς αυτά που λένε είναι φούμαρα, που όμως τους φέρνουν ψηφαλάκια, ακροαματικότητα, ή ότι άλλο ποθούν.

Έτσι, έχω βαρεθεί να ακούω για «κατοχές», για «χούντες», και για ότι άλλο κατεβάσει η γκλάβα του κάθε πικραμένου δήθεν αριστερού ή του κάθε ψεκασμένου ανισόρροπου.

Τελευταία, και επειδή όλοι βλέπουν ότι τα ποσοστά των εν δυνάμει σωτήρων μας παραμένουν καθηλωμένα, και αφού έχουν εκτοξεύσει την κάθε είδους παπαριά εναντίον της συγκυβέρνησης, χωρίς αποτέλεσμα, ανακάλυψαν κάτι καινούργιο.

Έτσι, πέρα από τις διάφορες «κινήσεις» ανησυχούντων Πασόκων,  ή αγνών δημοκρατών που θέλουν να αναζωογονήσουν την κεντροαριστερά, αλλά και πέρα από τις ιδρύσεις κομμάτων από τον κάθε ξεχασμένο πικραμένο, έχουμε και ένα καινούργιο φρούτο: Την διάχυση φημών περί της αναγκαιότητας να αντικατασταθεί ο Σαμαράς!

Ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι ίσως ο μοναδικός πρωθυπουργός στα τελευταία εκατό και βάλε χρόνια που δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ, προσπαθώντας να μας διατηρήσει στην πολιτισμένη Δύση, παλεύοντας με κάθε είδους θηρίο μέσα και έξω από τη χώρα.

Αυτό όμως κάποιοι δεν του το συγχωρούν, διότι τους «χαλάει τη πιάτσα», και επειδή ότι και να καταγγείλουν ή να υποσχεθούν, ο λαός δεν πολυμασάει, ανακάλυψαν την «ανάγκη» απομάκρυνσής του από το πηδάλιο της χώρας!

Ποιοι είναι αυτοί;

Τα κατακάθια των κομμάτων, σε αγαστή συνεργασία με τα λεγόμενα χαλκεία, που αν και ντουγάνια, έχουν «διδακτορικά» στις υπόγειες ραδιουργίες, ζυμώσεις, υπονομεύσεις, και που ζουν και επιβιώνουν μέσα από διαδρομισμούς.

Μιλάω για αυτό το είδος πολιτικών στελεχών και παραγόντων, που εμένα προσωπικά, μου έχουν κάνει να μισήσω και να σιχαθώ τον «θεσμό» που λέγεται ελληνικό πολιτικό κόμμα, από τότε που ήμουν ακόμη 20-25 χρονώ παλικάρι…

Και άντε να πούμε πως όλοι αυτοί οι μάγκες έχουν δίκιο, και πρέπει να διώξουμε τον Σαμαρά για να πάρει μπροστά η χώρα, και περήφανοι να πορευτούμε στον… γκρεμό.

Ποιος θα μας οδηγήσει εκεί;

Ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις σε πρόσωπα;

Να τους πάρουμε έναν έναν;

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Ο Αλέξης… ένας ημιμαθής σαραντάρης, που μεγάλωσε στα πούπουλα, πέρασε (αν δεν κάνω λάθος από την ΚΝΕ), και δοξαζόμενος ως καταληψίας λυκείων,  κατέληξε το πουλέν του Αλαβάνου σε μια εποχή που το κόμμα του 2.5% και του 3% έψαχνε απεγνωσμένα για φρέσκα πρόσωπα, προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει.

Και επελέγη ο Αλέξης (κάτι για το οποίο σκυλομετάνιωσε ο μέντοράς του), ο οποίος στη συνέχεια εκτοξεύτηκε από τις συγκυρίες σε διεθνή ελπίδα της παρηκμασμένης και περιθωριακής αριστεράς.

Και μάλιστα χωρίς να έχει μπορέσει να μάθει καν αγγλικά, αφού όπως λέει  ο ίδιος «πήγε σε δημόσιο σχολείο».

Κοιταχτείτε στον καθρέφτη και απαντήστε ειλικρινά: Κάνει ο Αλέξης ο ελαφρύς για πρωθυπουργός μας σε αυτή τη κρίσιμη ιστορικά φάση που διανύουμε ως έθνος;

Μη τρελαθούμε κιόλας…

Επόμενη λύση ο Καμένος.

Εδώ, τι να πει κανείς;

Ένας καλομαθημένος μπούλης, που από 26-27 χρονώ, και επειδή βαρέθηκε τα κολέγια, τα γιοτ, και τα υπόλοιπα συμπαρομαρτούντα της χρυσής νεολαίας, είπε να πολιτευτεί με τον … Μητσοτάκη.

Και το έκανε, αφού διένυσε και μια περίοδο όπου «διέπρεπε» ως «αναλυτής» και «ερευνητής» της τρομοκρατίας, με το μόνο που θυμάμαι για αυτόν είναι να ξημεροβραδιάζεται στα τότε πάνελ και να μαλώνει με τους Σταμουλοκολλάδες, ή να προσφέρει τις δικές του ιδιότυπες ερμηνείες για το ποιοι είναι πίσω από την 17 Ν.

Τελευταία, και επειδή μέσα στο θολωμένο του μυαλό, ο Σαμαράς είναι προδότης, και επειδή μας ψεκάζουν αφού, έκανε την δική του υπέρβαση ιδρύοντας κόμμα και στερώντας από την ΝΔ την αυτοδυναμία, που αν είχε θα διαπραγματεύονταν πολύ καλύτερα με την τρόικα.

Κάνει αυτός ο αλλοπαρμένος πολιτικάντης για πρωθυπουργός;

Η απάντηση είναι αυτονόητη.

Συνεχίζουμε.

Βενιζέλος. Ένας εγωμανής, αυταρχικός σε όλα του, υπερφίαλος, και φιλόδοξος σε όλη του τη ζωή «καθηγητής», του οποίου η αλαζονεία και η εξυπνάδα είναι μονίμως αντιστρόφως ανάλογες της αποτελεσματικότητάς του ως υπουργού, ή ακόμη και ως καθηγητή (η Θεσσαλονίκη είναι μικρή πόλη, και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας).

Και να μη ξεχάσω και το πύρινο βλέμμα του, ή τον παρορμητισμό του, που περισσότερο θυμίζει άνθρωπο έτοιμο να μας αρχίσει στα χαστούκια, παρά σώφρονα πολιτικό που αν γίνει πρωθυπουργός θα ζυγίζει τα ένστικτά του, και θα μας πάει σε απάνεμο λιμάνι.

Δεν κάνει. Έτσι απλά.

Φώτης Κουβέλης. Εδώ γελάμε.

Οι εποχές της ενοχικής δεξιάς παρήλθαν ανεπιστρεπτί, οπότε η χώρα σίγουρα δεν χρειάζεται πλέον αριστερά άλλοθι τύπου κυρ Φώτη, που είχε διατελέσει κάποτε και υπουργός του Τζανετάκη, αυτού του γκρίζου, άχρωμου και άοσμου παντός καιρού πολιτικού, που αν τυχόν βρεθεί μπροστά στη Μέρκελ και στον Ολάντ, είναι ικανός να τα βροντήξει όλα για χάρη του … μοντέρ βάρδιας της ΕΡΤ, ή κάποιου άλλου αδικημένου αργόμισθου που η σημερινή κεντροαριστερά, την οποία ο ίδιος διαμόρφωσε,  έχει καταστήσει σημαία.

Ούτε αυτός κάνει. Το απέδειξε.

Πάμε παρακάτω. Κουτσούμπας; Ουδέν σχόλιον.

Μιχαλολιάκος; Αυτός είναι φυλακή, και καλά θα κάνει να μείνει εκεί μέχρι να βάλει μυαλό.

Καρατζαφέρης; Εδώ όχι απλά γελάμε, αλλά ξεκαρδιζόμαστε.

Ποιοι μένουν;

Ο πολύς Αβραμό; Ο κύριος τίποτα (κατά τον Πάγκαλο); Δεν νομίζω….

Η Ντόρα; Μπρρρρ…….

Ο Κώστας Καραμανλής; Ο επονομαζόμενος και κουρασμένος; Αυτός το έζησε το όνειρο, ότι έκανε έκανε, και καλά θα κάνουν οι νοσταλγοί του να συνέλθουν και να προσαρμοστούν στο σήμερα, αφήνοντάς τον στην ησυχία του.

Ο ΓΑΠ; Να είμεθα σοβαροί….

Ο Λοβέρδος; Ε ρε πλάκες!

Ποιος;

Ξέχασα κανέναν;

Μπορεί τον Κατσανέβα, ή τον Πάντζα, αλλά δεν νομίζω να υπάρχουν Έλληνες (εκτός ψυχιατρείου) που να τους ήθελαν για πρωθυπουργούς.

Οπότε;

Κάνουμε πέτρα την καρδιά, και στηρίζουμε Αντώνη Σαμαρά.

Και όλα τα άλλα είναι τρίχες κατσαρές (γαλάζιες, πράσινες, κόκκινες και … ροζ).

Υπάρχει λειψανδρία κύριοι διαδρομιστές, και πολιτική ένδεια.

Για αυτό μαζευτείτε, δουλέψτε, αφήστε τα σενάρια, και στηρίξτε τον Αντώνη.

Δηλαδή την Ελλάδα.

Αλλιώς οι κατοχές και οι χούντες που καταγγέλλετε, θα γίνουν η πραγματικότητα μας….

Strange Attractor