In Dreams από τον Roy Orbison...
By Strange!
By Strange!
19.1.13
Μερικά πράγματα δεν πρέπει να τα ξεχνάμε.
Με αφορμή την σημερινή «αντιρατσιστική» συγκέντρωση της Αθήνας,
θέλω να θυμίσω σε όσους συμπατριώτες μας γοητεύονται από την προοπτική της
ελληνοτουρκικής φιλίας, και υποστηρίζουν με πάθος τα δικαιώματα των λαθραίων Ισλαμιστών
μαχαιροβγαλτών, που πλημμύρισαν την χώρα, το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο «Πως Είδαν
οι Ξένοι την Ελλάδα του 1821», του μέγιστου Κυριάκου Σιμόπουλου, που εκδόθηκε
το 1987, απόσπασμα που αναφέρεται στα μεθεόρτια της καταστροφής της Χίου:
Μεγαλώνοντας στα χρόνια του μνημονίου….
Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε η όλο και μεγαλύτερη
απόσταση από την κρίσιμη εποχή της εισόδου της χώρας μας στο μνημόνιο.
Θα προσπαθήσω να εκφράσω τις σκέψεις μου εκείνου του
καιρού χωρίς να υπάρχει διάθεση για σύγκριση με τα αποτελέσματα, παρά μόνο
παράθεσης των σκέψεων που έκανα την εκάστοτε περίοδο.
Ο κατήφορος της χώρας μας ξεκίνησε το 2008, πρώτα με τα επεισόδια του
Δεκεμβρίου.
Αμέσως η εικόνα της κατεστραμμένης και υπό επανάσταση
χώρας θορύβησε τους επενδυτές, με αποτέλεσμα το σπρεντ δανεισμού της χώρας μας,
από τις 50 μονάδες βάσης να εκτιναχτεί στις 320 μονάδες στην αρχή του
Ιανουαρίου.
Παρόλα αυτά με το τέλος της αναταραχής ξαναέπεσε στις 150
μονάδες, πράγμα που επιβεβαίωνε την εμπιστοσύνη των αγορών στη χώρα μας. Αν και
μικρός τότε, είχα παρατηρήσει την αδυναμία της κυβέρνησης να κάνει διορθωτικές
κινήσεις για την κρίση ελλείμματος που φαινόταν να ξεσπά, με το 2008 το
έλλειμμα να σκαρφαλώνει πάνω από το 8%.
Πώς φτάνει η Πολιτική ως τη Βάση
Είναι γνωστό σε όλους, ότι από αρχαιοτάτων χρόνων,
είμαστε ένας αυτοκαταστροφικός λαός. Χρειαζόμαστε πάντα «Βαρβάρους προ των πυλών»,
για να αποκτήσουμε, για λίγο, για όσο «χρειάζεται» (μέχρι να τους
αντιμετωπίσουμε), μια στοιχειώδη ομόνοια και ομοψυχία.
Και πάλι μετά, «προς τη δόξα τραβάμε».
Εμ, δεν γίνεται όμως έτσι, δουλειά.
Ήδη ο ιστός της κοινωνικής μας συνοχής, έχει διαρραγεί,
πολλαπλά.
«Όλοι εναντίον όλων».
Μόνοι μας σκάβουμε τον λάκκο μας…
Η προχθεσινή εν ψυχρώ δολοφονία με στιλέτο του 27χρονου
Πακιστανού, από δυο «τσόγλανους», σηματοδοτεί την άρρωστη φάση στην οποία έχει
μπει εδώ και καιρό η ελληνική κοινωνία.
Αν και εκ πρώτης όψης
είναι ένα ακόμη έγκλημα μέσα στα πολλά που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια,
εν τούτοις μια προσεκτικότερη ματιά φέρνει στο φως αρκετές παθογένειες.
Ο πολιτισμός στο διάστημα.
Ο ανθρώπινος πολιτισμός έφτασε πια και στο διάστημα.
Οι επιστήμονες της NASA κατάφεραν να εκπέμψουν μια
εικόνα της περίφημης Μόνα Λίζα στο διαστημικό σκάφος Lunar Reconnaissance Orbiter, χρησιμοποιώντας
ένα ειδικό σήμα λέιζερ.
Συνέβη κι αυτό!
Αντιστροφή ρόλων στους δρόμους της Νότιας Αφρικής.
Εκεί, οι πολίτες είναι σε εγρήγορση, και οι αστυνομικοί
στον κόσμο τους…
Στικάκια, κομπιούτερ, και καραγκιοζλίκια…
Ακόμη και ο απατεώνας τραπεζοϋπάλληλος της Ελβετικής
Τράπεζας που πούλησε τις λίστες φάνηκε «σοβαρότερος» από τους Έλληνες
πολιτικούς που την προμηθεύτηκαν τσάμπα και από σπόντα.
Που να φαντάζονταν μάλιστα ότι θα αποκάλυπτε, μεταξύ
άλλων, πως στην Ελλάδα χρειάζονται 4 με 5 χρόνια μόνο για να την διαβάσουν;
Για τους Γερμανούς, τους Γάλλους, του Άγγλους και τους Ισπανούς που επίσης αγόρασαν την λίστα των καταθετών τους ούτε λόγος.
Χωρίς να πάρει κανείς χαμπάρι οι καταθέτες φοροφυγάδες
πήραν, εντελώς ξαφνικά, μια επιστολή στα σπίτια τους που τους ζητούσαν να
περάσουν από την Εφορία και αυτό ήταν όλο.
Μάζεψαν τα λεφτά που έκλεψαν από το δημόσιο και έκρυψαν
με κάθε τρόπο το ρεζιλίκι τους. Ούτε ανακοινώσεις. Ούτε δηλώσεις. Ούτε ονόματα.
Ούτε ποιοι πλήρωσαν τι και πόσα.
Δήμαρχος μπουμπούκι…
Δεν είναι μοναδική η περίπτωση των τοπικών αρχόντων της Θεσσαλονίκης,
που άλλοι καθαιρούνται, και άλλοι δικάζονται για μίζες κλπ.
Κάτι ανάλογο συνέβη και στην Αμερική, όπου ο πρώην δήμαρχος
της Νέας Ορλεάνης Ray Nagin αντιμετωπίζει
ποινική δίωξη, διότι κατηγορείται πως χρησιμοποίησε το αξίωμά του για προσωπικό
όφελος, εισπράττοντας δωράκια και διάφορα χρηματικά ποσά από εργολάβους!
Κάθε κρίση προσφέρεται για μπουλκουμέ.
Έτσι, ο «ήρωας» της Νέας Ορλεάνης, που χρημάτισε δήμαρχος την
εποχή του μεγάλου τυφώνα Katrina, καθώς και
μετά, όταν η πόλη πάλευε να σταθεί στα πόδια της, αποδείχτηκε μπουμπούκι.
Ανταριασμένοι καιροί…
Είχα σχεδόν 2,5 χρόνια ν'ανέβω Αθήνα ....
Η εικόνα της μειωμένης κίνησης των λιγοστών αυτοκινήτων
στους δρόμους , τα σφιγμένα πρόσωπα, τα άδεια βλέμματα των ανθρώπων στο μετρό,
η ερημιά που πέφτει όταν κλείνουν τα μαγαζιά, η παρουσία της αστυνομίας σε πολλές
γειτονιές του κέντρου, είναι κάτι που δεν το θυμόμουνα παλιά και δεν μπορεί να
περάσει απαρατήρητο.....
Στη γειτονιά μου στον Αγ. Παντελεήμονα , οι Έλληνες
εξακολουθούμε να είμαστε μειοψηφία, σε μία κατά τα άλλα, ήσυχη περιοχή με άλλον
πλέον, πληθυσμό.
