Ο ρόλος των χανουμακίων στη σύγχρονη ελληνική εκπαίδευση.

 

Πριν από λίγες ημέρες είχα την τύχη να συνοδεύσω το γιο μου, μαθητή της στ’ δημοτικού, στη σχολική του εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη.
Πραγματικά η Πόλη αποτελεί την καρδιά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας και θα μπορούσε να δώσει αλησμόνητες εικόνες και παραστάσεις στα παιδιά.

Το ταξίδι διοργανώθηκε από γνωστό πρακτορείο της Θεσσαλονίκης και υπήρχαν εξ αρχής όλες οι εγγυήσεις για ένα αξέχαστο τετραήμερο για τα παιδιά μας.
Θεώρησα καλό να μεταφέρω τις σκέψεις και εντυπώσεις μερικών περίεργων, όπως και εγώ, γονέων, που δεν μοιραστήκαμε την ευθυμία κάποιων άλλων γονέων, αλλά και των απόντων εκπαιδευτικών, που θεωρητικά συνόδευαν τους μαθητές…

Η εκδρομή ξεκίνησε Παρασκευή ξημερώματα και αμέσως σχεδόν ενημερωθήκαμε για το πρόγραμμα, καθώς και για τα χανουμάκια, όχι από το τουριστικό γραφείο, που διέθεσε μία εξαιρετική συνοδό, αλλά από τον καθ’ ύλην αρμόδιο «εκπαιδευτικό» υπεύθυνο της εκδρομής.
Φτάσαμε στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα από ολιγόωρη ξεκούραση στο ξενοδοχείο μας ξεκινήσαμε για μία πρώτη βόλτα στην Πλατεία Ταξίμ και στη Μεγάλη Οδό του Πέρα.

Καθ’ οδόν ο αρμόδιος «εκπαιδευτικός» μάς ενημέρωσε για τις προσπάθειες που καταβάλλει, ώστε να κλείσει τη νυχτερινή μας έξοδο… φυσικά στα χανουμάκια.
Το επόμενο πρωί του Σαββάτου ξεκίνησε η περιήγησή μας στα αξιοθέατα.

Μονή της Χώρας, Αγία Σοφία, Δεξαμενή του Ιουστινιανού, Ιππόδρομος, Μπλε Τζαμί.

Το πρόγραμμα πιεστικό και έγινε ακόμη πιεστικότερο από κάποιες κυρίες που βιάζονταν να προλάβουν τη Σκεπαστή Αγορά (Καπαλί Τσαρσί).

Το τρίωρο που διαθέσαμε για το αγαπημένο σπορ των Ελλήνων μόλις και μετά βίας τους έφτασε.

Μπήκαμε στο λεωφορείο, για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας και ω του θαύματος ο αρμόδιος-αναρμόδιος «εκπαιδευτικός» τα είχε καταφέρει…

Χάρη και στον εξαίρετο οδηγό μας βρήκαμε ένα «μαγαζί» με «δρώμενα», όπως μας είπε, στην πραγματικά καταπληκτική τιμή των 15 ευρώ ανά άτομο χωρίς φαγητό!

Δεδομένου φυσικά ότι τέτοια «δρώμενα» δεν πρέπει να τα χάσουν τα παιδιά - μαθητές της ε’ και της στ’ τάξης δημοτικού- ξεκίνησε να μαζεύει συμμετοχές. Περιττό να αναφέρω το επιτιμητικό ύφος απαξίωσης προς τους δώδεκα γονείς που επιλέξαμε να μην πάμε. «Κρίμα, γιατί θα χάσουν τα παιδιά»…
Αξίζει να σημειώσω ότι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν όλοι οι γονείς που συνόδευαν κορίτσια και ένας, ο υποφαινόμενος, που συνόδευε αγόρι.
Γονείς και μαθητές διασκέδασαν ώς τη 1 το πρωί.

Την επομένη, Κυριακή πρωί, ξεκινώντας για τη συνέχιση του προγράμματος ο εξαίρετος οδηγός μας ρώτησε τα παιδιά πού διασκέδασαν το προηγούμενο βράδυ, «ποιος είναι καλύτερος δάσκαλος; Εγώ ή ο κύριος τάδε;».

Την απάντηση φυσικά μπορείτε να την κατανοήσετε.

Το τι δίδαξε στα παιδιά θα το μαθαίναμε δυστυχώς το ίδιο βράδυ.
Επισκεφθήκαμε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τη Μονή της Παναγίας στο Βαλουκλή και τον ουρανοξύστη Sappfire, όπου κάποιοι γονείς επέλεξαν να μην ανέβουν, για να εξοικονομήσουν για τα νυχτερινά χανουμάκια.

Στην επιστροφή και πάλι ο «αρμόδιος εκπαιδευτικός», υπεύθυνος της σχολικής εκδρομής, σε συνεργασία με τον εξαίρετο οδηγό μας μάς ενημέρωσε για τα σχετικά της νυχτερινής διασκέδασης στην περιοχή του Κουμ Καπί.

Αυτή τη φορά δυστυχώς συρθήκαμε και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουμε.
Φανταστείτε λοιπόν την εικόνα της γύφτισσας, που χορεύει χορό της κοιλιάς, να κουνιέται αγγίζοντας προκλητικά τα αγόρια της ε’ και της στ’ δημοτικού κι αυτά να ουρλιάζουν «τρελαίνομαι!» και να ζητούν επιτακτικά από τους περήφανους γονείς χαρτονομίσματα, για να τα βάλουν… ξέρετε πού.

Αυτά τους έμαθε ο εξαίρετος οδηγός, αυτά έκαναν.

Ειλικρινά αισθάνθηκα περήφανος για το γιο μου, που δεν το έκανε.

Τη βραδιά έσωσε εκπαιδευτικός γονέας, που ανέλαβε ρόλο dj και έβαλε νορμάλ χορευτική μουσική για τα παιδιά, που επιτέλους χόρεψαν και διασκέδασαν.
Την επομένη, λίγο πριν να φτάσουμε στη Θεσσαλονίκη, είχαμε την απονομή των ευσήμων από το διευθυντή του σχολείου, που συνόδευε κι αυτός την εκδρομή, προς τον «υπεύθυνο της εκδρομής εκπαιδευτικό», τις δασκάλες συνοδούς, τον εξαίρετο οδηγό, α, να μην το ξεχάσω, και τη συνοδό-ξεναγό της εκδρομής, αν και δεν συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες (χανουμάκια).

Αντίστοιχα εύσημα απένειμε και ο αρμόδιος και ο οδηγός!

Η πλειοψηφία χειροκρότησε!
Κάθισα και σκέφθηκα, μάλλον εγώ και οι άλλοι δέκα ήμασταν οι περίεργοι.
- Σκέφτηκα ότι πρέπει επιτέλους να εισάγουμε τα χανουμάκια στο δημοτικό μας σχολείο ως μία πρώτη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, ως ένα μάθημα συμπεριφοράς προς τη γυναίκα.
- Σκέφτηκα ότι μας αξίζει να πεινάμε και να παραπονιόμαστε για την ανεργία μας και μετά να αφήνουμε και το τελευταίο σεντ στα σκουπίδια της ανατολίτικης αγοράς του Καπαλί Τσαρσί.
- Σκέφτηκα ότι μάλλον γερνάω και γίνομαι περίεργος.
Αποφάσισα λοιπόν να συγχαρώ και εγώ δημόσια και γραπτά, έστω και με μικρή καθυστέρηση, το διευθυντή του σχολείου, τους «εκπαιδευτικούς», τις δασκάλες και τον εξαίρετο οδηγό για τα μαθήματα που παρέδωσαν στα παιδιά μας.
Ελπίζω αντίστοιχα συγχαρητήρια να απονείμει και το υπουργείο Παιδείας αλλά και ο ιδιοκτήτης του σοβαρού πρακτορείου στον οδηγό «εκπαιδευτικό».
Τελικά μας αξίζει ό,τι έχουμε.

Θράσος Ευτυχίδης

Μακεδονία