One Day All This Could be Yours...

Oceansize

Ζώντας στο εδώ και τώρα…

Μια από τις αγαπημένες μου ανθρωποσκοπικές συνήθειες, είναι να παρεισφρέω σε παρέες αγνώστων παριστάνοντας τον αντιμνημονιακό ώστε να τεστάρω αντιδράσεις.

Αυτό έκανα και σήμερα, στην ουρά για την παραλαβή ενός πιστοποιητικού στη γραμματεία της Φιλοσοφικής.

Άρχισα το περφόρμανς μου φυσώντας και ξεφυσώντας, ''δεν είναι κατάσταση αυτή να μας έχουν τόση ώρα να περιμένουμε, τίποτα δεν λειτουργεί σωστά σε αυτή τη χώρα''…

Τι περιμένουμε από έναν λαό υπνωτισμένο;

Σαν χθες θυμάμαι που όλοι μαζί λοιδορούσαμε τη γενιά των … 700 ευρώ.

Τότε που ο φραπές σε συνοικιακό καφέ είχε φτάσει τα 4.5 ευρώ, και τα Χάμερ και οι Καγιέν κυριαρχούσαν στους δρόμους.

Τότε που ελέω του τυφλού δανεισμού, η Ελλάδα έδενε (κυριολεκτικά) τα σκυλιά με λουκάνικα (εισαγωγής).

Τότε που όλοι ανεξαιρέτως ζούσαμε σαν να μην υπάρχει αύριο.

Κολλημένοι στις οθόνες να παρακολουθούμε τις μετοχές του Λαναρά και των Ελληνικών Αποθηκών ΑΕ.

Και το βράδυ πρώτο τραπέζι πίστα να ραίνουμε με γαρδένιες (Βουλγαρίας) τα χρυσά λαρύγγια και τα ξέκωλα των ονείρων μας.

Η χρυσή εποχή της φτιασιδωμένης ψωροκώσταινας.

Της ζαρωμένης σαν σταφίδα Γρεβενών γιαγιάκας, που έκανε μπότοξ με τα πακέτα Ντελόρ, και νόμιζε ότι έγινε γκομενάρα…

Ο Αλέξης και ο Στουρνάρας…

Ο Στουρνάρας μ’ αρέσει.

Ο Αλέξης όχι.

Αν δεν υπήρχε ο Στουρνάρας (στη συγκεκριμένη συγκυρία) θα έπρεπε να τον εφεύρουμε.

Αν δεν υπήρχε ο Αλέξης, θα είχαμε ήδη ξεπεράσει τη κρίση.

Τόσο απλά.

Ο Στουρνάρας στήριξε τις άοκνες προσπάθειες του Σαμαρά, και μαζί με δυο τρεις άλλους, έβαλε πλάτη για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως χώρα σε μια δύσκολη εποχή, τότε που βασίλευε το χάος, ο αγαναΧτισμός, η στείρα άρνηση, τα σαμποτάζ, η δραχμολαγνεία, οι μπαχαλάκηδες,  κλπ,  και που κάθε μέρα κινδυνεύαμε να γίνουμε η Σομαλία του Βορρά.

Με τη σφραγίδα του σύριζα.

Σε μια εποχή δηλαδή όπου κυριάρχησε ο «τσιπρισμός», το τελευταίο και πιο φαιδρό στάδιο του γιαλαντζί βαλκάνιου αριστερισμού που μας δέρνει.

Γι αυτό και μόνο χαλάλι του του Στουρνάρα, κι ας περνάει καλά εκεί που είναι σήμερα.

Γιατί οι έφηβες της Ευρώπης γίνονται μέλη της ISIS;

Διότι θέλουν το ίδιο πράγμα με τους έφηβους: Ένα δυνατό σκοπό.

Οι έφηβες είναι το κέντρο βάρους της Δύσης.

Σχεδόν όλη η Δυτική ποπ κουλτούρα, είναι προσαρμοσμένη στις προτιμήσεις των έφηβων κοριτσιών.

Τα σύγχρονα θαύματα της τεχνολογίας  και τα ήθη που έχουν διαμορφωθεί με τη χρήση των κινητών τηλεφώνων, έχουν οδηγήσει τις έφηβες  να κλειδώνονται στα δωμάτια τους.

Πραγματικά, ο δυτικός πολιτισμός έχει κάνει τον κόσμο ένα ασφαλές μέρος για τα έφηβα κορίτσια.

Πάνε σχολείο, δουλεύουν, και αποφασίζουν ποιόν και πότε θα παντρευτούν, ή ακόμα αποφασίζουν να μην παντρευτούν ποτέ.

Όταν λοιπόν οι έφηβες αυτές αλλάζουν κατεύθυνση και αγκαλιάζουν την ISIS, τότε η Δύση ηττάται…

Μαχήτρια του φωτός… μαθήτρια του Κούντερα!

Σήμερα, αναλαμβάνω ταπεινά τον ρόλο του αγγελιαφόρου.

Επειδή θεωρώ πολύ πιθανό να μην έχετε πρόσβαση στον «θαυμαστό νέο κόσμο» των social media, θεωρώ υποχρέωσή μου να σας μεταφέρω ―ακριβώς όπως το ανήρτησε, τηρώντας με ευλάβεια στίξη και ορθογραφία του πρωτοτύπου― το μήνυμα της κ. Δήμητρας Λιάνη-Παπανδρέου, χήρας του αειμνήστου Προέδρου, εις το Facebook, επί τη εθνική επετείω της 28ης Οκτωβρίου. (Παρακαλώ θυμηθείτε ότι, αν ο Τσοχατζόπουλος για πέντε ψήφους δεν κυβέρνησε την Ελλάδα, η κ. Λιάνη-Παπανδρέου την κυβέρνησε, με τον τρόπο της).

Ακολουθεί το μήνυμα της χήρας του Ανδρέα Παπανδρέου:

«Ο νους μου ταξιδεύει σ’ εκείνους τους χρόνους... σ’ εκείνες τις ώρες... Στοιχειώνει (σ.σ.: ο νους στοιχειώνει) στη φράση: ...Εχθρέ, γιατί δεν ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις;... (σ.σ.: άψογος δεκαπεντασύλλαβος)...

Τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα…

Ο αφορισμός ότι «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» βρίσκει, νομίζω, την απόλυτη δικαίωσή του στα όσα ήρθαν τις τελευταίες ημέρες στη δημοσιότητα για τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας διοίκησης, υπό την κυρία Ρένα Δούρου, στην Περιφέρεια Αττικής.

Δεν είναι μόνο το ζήτημα με τον διαγωνισμό για το συνεργείο καθαριότητας που είναι αλήθεια ότι είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη διοίκηση Σγουρού, πλην, όμως, προχώρησε κανονικότατα επί των ημερών της νέας περιφερειάρχη, παρά τους συνειρμούς που μοιραία δημιουργούνται με τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και την εκ των υστέρων προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα…

To «Halo Effect…

Ή αλλιώς το «σύνδρομο αντανακλαστικής μεταφοράς» στις Εκλογές.

  

Η πρόσφατη αλλαγή στην εκλογική νομοθεσία, με τον διπλασιασμό σχεδόν, των απαιτουμένων υποψηφίων για την κατάρτιση ψηφοδελτίων, οδήγησε  τους επικεφαλής των συνδυασμών και τα επιτελεία τους, σε μια αγωνιώδη και πιεστική προσπάθεια για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό προσώπων, προκειμένου να καλύψουν τις νέες αριθμητικές απαιτήσεις.

Αποτέλεσμα είναι να παρουσιασθεί ένας τεράστιος αριθμός πολιτών, σε σχέση με παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις, οι οποίοι κατήλθαν, αποδεχόμενοι υποψηφιότητα, στον Αυτοδιοικητικό, Περιφερειακό και Ευρωπαϊκό εκλογικό στίβο.