Dont Walk On Past....

Blue Peter

Ημί-Δικτατορία!

Η κατάσταση στην Ελλάδα θυμίζει παραμύθι. Εκεί που η βασιλοπούλα δαγκώνει το δηλητηριασμένο μήλο και πέφτει σε βαθύ λήθαργο. Μαζί της αποκοιμιέται όλη η χώρα. Μένει ακίνητη, μαρμαρωμένη.

Ό,τι συμβαίνει – και συμβαίνουν ελάχιστα – μοιάζουν σαν να τα ονειρεύεται κάποιος. Κακά όνειρα συνήθως, αλλά στα οποία δεν μπορείς να αντιδράσεις γιατί είσαι κι εσύ μαρμαρωμένος...

Η αθλιότερη χρονιά ever: Η χρονιά του Αλέξη!

Πέρσι τέτοιο καιρό τα παιδάκια λιποθυμούσαν στα σχολεία από την πείνα, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι αυτοκτονούσαν κατά δεκάδες, και η χώρα μαστίζονταν από την δυστυχία που της επέβαλλαν οι εγκάθετοι γερμανοτσολιάδες σαμαροβενιζέλοι. Οι οποίοι, άλλη δουλειά δεν είχαν, αλλά καθημερινά συσκέπτονταν για το πώς θα βρουν νέους τρόπους να υποδουλώσουν τους Έλληνες, παίρνοντας απ ευθείας εντολές και γραμμή από την μαντάμ Μέρκελ και τον «σακάτη» συνεργάτη της.

 

Η επέλαση των ζαβών!

Ευτυχώς όμως που λαός μας δεν ήταν μόνος του. Είχε ασπίδα προστασίας τον Αλέξη και τον Σύριζα. Που ευθύς μόλις αναλάμβανε την εξουσία, θα εφάρμοζε τα πολυσχιδή του προγράμματα και τα μελετημένα σε βάθος σχέδια για να καταργηθούν οι φόροι και τα χαράτσια, να δοθούν αυξήσεις και ανάσες, και εν πάση περιπτώσει να σκιστεί δια παντός το επαχθές και ανάλγητο μνημόνιο… και ελεύθεροι πια οι Έλληνες να συνεχίσουν να πορεύονται όπως ορίζει το DNA τους: Χωρίς ξένα αφεντικά!

Και ως κερασάκι στη τούρτα, ο Στρατούλης θα «μαστίγωνε τις αγορές», που θα μας ικέτευαν για να μας δανείσουν, ενώ ως άλλο μπόνους,  ο Αλέξης θα άλλαζε και την Ευρώπη ολάκερη, αφού πρώτα γκρέμιζε τον καπιταλισμό… σε όλα μέσα δηλαδή ο αρχηγός… σαν τον Πούτιν κάπως, μόνο που ο δικός μας δεν μιλάει με τα δελφίνια…

"Καλή Χρονιά" στη χώρα του Σύριζα…

Θα βγούμε την Πρωτοχρονιά να ευχηθούμε "Καλή χρονιά"; Σε μια χώρα που την Παιδεία της την έχει αναλάβει κάποιος που δεν "εκπαιδεύτηκε" ποτέ;

Την υγεία της κάποιος που δήλωνε ότι "διατηρούσε ως Δήμαρχος διπλά βιβλία"; Τις μεταφορές κάποιος που υπογράφει συμβάσεις παροχής αεροδρομίων, και ενώ υπογράφει αυτός κατηγορεί την Αντιπολίτευση;

Σε μια χώρα που ένας δημοκρατικά εκλεγμένος Βουλευτής, δεν μπορεί να φάει σε ένα εστιατόριο, γιατί η περιοχή είναι "άβατο μη δημοκρατικών στοιχείων"; 

Σε μια χώρα που η σάτιρα έχει χαρακτήρα προπαγάνδας και γίνεται από εκατομμυριούχους; Και είναι σάτιρα που δεν δέχεται αντίλογο. Μονόλογος ινστρούχτορα και οι παλαμοκροτητές από κάτω να γελούν, γελούν με την κατάσταση...

Ο ζουρλομανδύας της ιδεολογίας…

 «Δεν είμαστε οι ίδιοι, δεν θα γίνουμε ποτέ οι ίδιοι», αναφώνησε προς την αντιπολίτευση ο υπουργός Μεταφορών, σε ένα άγριο ξέσπασμα του πόνου που τον συνταράσσει τις τελευταίες μέρες.

Ο πόνος, όπως ο ίδιος φρόντισε να εξηγήσει από το βήμα της Βουλής, είναι «ψυχής» – που σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζεται με παυσίπονα, όπως το λουμπάγκο του πρωθυπουργού και, επομένως, είναι λίαν απαραίτητη η προσοχή, διότι κάτι τέτοια οδηγούν τους ευαίσθητους ανθρώπους στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά…

Πούτιν: Γιατί περπατάει περίεργα;

Ο George W. Bush είχε κάποτε πει πως κοιτάζοντας στα μάτια τον Πούτιν, «απέκτησε μια αίσθηση της ψυχής του», όμως ίσως να μάθαινε περισσότερα αν πρόσεχε το βάδισμά του.

Σε μια πρόσφατη επιστημονική εργασία που δημοσιεύτηκε στο British Medical Journal, εξετάζεται το γιατί ο Πούτιν, καθώς και αρκετοί υφιστάμενοί του, έχουν ένα ασυνήθιστο στυλ βαδίσματος, κουνώντας το αριστερό τους χέρι κανονικά, αλλά κρατώντας το δεξί σταθερό και κοντά στο σώμα τους...

Ας βράσουμε στο ζουμί του Αλέξη…

Πόσες και πόσες φορές έχουμε γράψει για το χάλι της Ελλάδας. Την πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική υποβάθμιση. Την κατάπτωση των αξιών, τον ωχαδερφισμό του Νεοέλληνα και την περιχαράκωση στο προσωπικό συμφέρον αδιαφορώντας για το σύνολο.

Γενικά μια ηθική απαξία απλώνεται τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα και αυτό που ονομάζουμε μεταπολίτευση είναι ακριβώς όλα τα παραπάνω. Φαίνεται ότι πιάσαμε πάτο με αυτά που ζούμε, με την κυβέρνηση Αλέξη – Πάνου, με τη σύνθεση της Βουλής τα τελευταία χρόνια, με την κατάρρευση ενός αστικού κόμματος όπως η ΝΔ, με την έκρηξη του ακροδεξιού ή ακροαριστερού μίσους ή ακόμη και με την καταβαράθρωση της Αριστεράς που πολλοί από εμάς πιστέψαμε και υπηρετήσαμε στα νιάτα μας άδολα και κυρίως πατριωτικά. Γιατί κάποτε και η Αριστερά ήταν πατριωτική...