Mad World...

Tears for Fears

Ο Γιώργης ο Κυρίτσης μίλησε…

Το ξερατό μίσους του Γιώργου Κυρίτση στην (Χρυσή) Αυγή, ενός ανεκδιήγητου ιδεοληπτικού φελλού που μπήκε στο 89′ αλλαγή από τον πάγκο για να υπογράψει και τους σελιδοδείκτες των Μνημονίων 3 και 4, αυτού του ωμού, πηγαίου βλάκα που εύκολα βρίσκει το θράσος και μιλά, καταδεικνύει μια θεμελιώδη αρχή: τον κοινό παρονομαστή στη βάση της σκέψης αριστερών κι εθνικοσοσιαλιστών: ωμό μίσος και διχαστικός μανιχαϊσμός.

Οι «μενουμευρώπηδες», λέει ο γελοίος Κυρίτσης. Ο ορισμός του συλλήβδην τσουβαλιάσματος, της αφοριστικής γενίκευσης, της συλλογικής ευθύνης. Οι «μενουμευρώπηδες» ως επιτομή της παντελούς ανικανότητας αναλυτικής σκέψης, διάκρισης και υποκατηγοριοποίησης, από ένα χυδαίο τύπο πάνω στον οποίο το λιγότερο γελοίο είναι το cool σκουλαρίκι του γηραλέου, παλαίμαχου «δήθεν», ως αυτοαναφορικό σύμβολο προοδευτικότητας και γενικότερης κουλτουροαριστερίλας του καφενέ...

Το παραλήρημα του κ. Γ. Κυρίτση…

Δεν γνωρίζω σε ποια σχολή του μαρξισμού βρίσκονται οι ρίζες της παιδείας του κ. Γ. Κυρίτση, πάντως φαίνεται πως έχει βασικές ελλείψεις. Και αυτό τον εξωθεί να συγγράφει λόγο που βρίσκεται μακράν της πραγματικότητας. Φαντασιώνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει έναν ταξικό αγώνα, εξ αιτίας του οποίου πανικόβλητα τα αστικά συγκροτήματα τύπου αδυνατούν να κατανοήσουν την νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται.

Προφανώς ο κ. Γ. Κυρίτσης θεωρεί ταξική πάλη την αντιμετώπιση των μεταλλωρύχων από τον κ. Σκουρλέτη. Βέβαια το ζητούμενο σε αυτήν την πάλη είναι να δούμε ποιος είναι ο ισχυρός και ποιος ο αδύναμος. Ποιος ο προλετάριος και ποιος ο μεγαλοαστός. Ας μην το ψάξει ο κ. Γ. Κυρίτσης παραπέρα το θέμα, θα διαψευστεί το ιδεολογικό του σχήμα και θα απογοητευτεί και ο ίδιος...

Ο Αριστοτέλης, ο τάφος του, η αρετή και τα κβάντα…

Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε ο Αριστοτέλης εάν μπορούσε να δει τους τίτλους της Πέμπτης – «Βρέθηκε ο τάφος του Αριστοτέλη» – διάβαζε τα σχετικά δημοσιεύματα και προσπαθούσε να βάλει σε μια τάξη τις προτάσεις και τις ειδήσεις. Το 1996 είχε αποκαλυφθεί στην ανασκαφή των Σταγείρων τάφος για τον οποίον είχε τότε εκφραστεί η υποψία ότι μπορεί να ήταν ο τάφος του Αριστοτέλη. Αυτό είχε γραφτεί στον τύπο της εποχής.

Σε συνέδριο για τον Αριστοτέλη που πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες, ο (συνταξιούχος πλέον) ανασκαφέας και μελετητής των Αρχαίων Σταγείρων, Κώστας Σισμανίδης, ανακοίνωσε την Πέμπτη, 26 Μαΐου 2016, σχετικά με την ευρήματα του 1996: «Δεν έχουμε αποδείξεις αλλά ισχυρότατες ενδείξεις – φθάνουν σχεδόν στη βεβαιότητα. Η θέση στην οποία κτίστηκε το πεταλωτό οικοδόμημα, μέσα στην πόλη και κοντά στην Αγορά (κατά παρέκκλιση των νενομισμένων), με πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, η εποχή της κατασκευής του στην αρχή-αρχή ακόμη της ελληνιστικής περιόδου, το ασύμβατο για άλλες χρήσεις σχήμα του, ο δημόσιος χαρακτήρας του και η μεγάλη βιασύνη που διακρίνεται στην κατασκευή του, με ποιοτικό, άλλα ετερόκλητο οικοδομικό υλικό σε δεύτερη χρήση. Η ύπαρξη βωμού σε τετραγωνισμένο δάπεδο. Ολα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το σωζόμενο αψιδωτό κτίσμα ήταν ο τάφος-ηρώο του Αριστοτέλη»…

Συριζαίοι και πσαικαζμένοι γερμανοτσολιάδες…

Δωσίλογοι! Αν τα στελέχη των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων κατηγορήθηκαν ως δωσίλογοι (χαρακτηρισμός με τον οποίο συμφωνούσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τα στελέχη της σημερινής συγκυβέρνησης κερδίζουν… με το σπαθί τους το χαρακτηρισμό των αρχιδωσίλογων, αφού εκχωρούν το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας του ελληνικού κράτους σε μια ανώνυμη εταιρία, διάρκειας ενός αιώνα, απόλυτα ελεγχόμενη από τους δανειστές.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια τεράστια εταιρία holding, με το όνομα «Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ», η οποία «δεν ανήκει στον δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός εκάστοτε ορίζεται», «λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας» και στην οποία περνούν ως θυγατρικές: το ΤΧΣ, που έχει τις μετοχές του ελληνικού κράτους στις συστημικές λεγόμενες τράπεζες, το ΤΑΙΠΕΔ, η Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ (ΕΤΑΔ), στην οποία περνούν και τα κτίρια που είχαν δοθεί στο ΤΑΙΠΕΔ και η νέα Εταιρία Δημοσίων Συμμετοχών ΑΕ (ΕΔΗΣ), στην οποία δίνονται όλες οι συμμετοχές του ελληνικού κράτους σε επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ κτλ.), ακόμα και οι συμβάσεις παραχώρησης (δρόμοι, αεροδρόμια κτλ.)...

Οι νέες φυλές των «ναι σε όλα»…

Από τους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να πω την αλήθεια, προτιμώ τους... Φάμελλους: εκείνους δηλαδή που δηλώνουν ότι πιστεύουν πως η προχθεσινή υπερψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του νέου μνημονίου θα αποβεί προς όφελος της χώρας και των πολιτών, και ως τέτοια τη στήριξαν με την ψήφο τους. Που αναλαμβάνουν ευθαρσώς την ευθύνη των πράξεών τους και υπερασπίζονται τις επιλογές τους.

Προτιμώ δηλαδή τους... στρατιώτες. Ακόμη κι αν τα κίνητρά τους δεν είναι πολιτικά, αλλά προσωπικά (να διατηρήσουν τον καλό μισθό και τα προνόμια που συνεπάγεται η ιδιότητα του κυβερνητικού βουλευτή, το ρουσφετάκι, την προοπτική ανάληψης υπουργικού θώκου)...