Ξάφνου ξύπνησε και η ΑΔΕΔΥ…

Μέσα στον κυκεώνα της σαχλαμάρας που ζούμε τα τελευταία δυόμιση χρόνια, όπου δεν προλαβαίνουμε τα αλλεπάλληλα χαστούκια που πέφτουν χιαστί, έρχεται και το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσίων υπαλλήλων, η ΑΔΕΔΥ, και δίνει την χαριστική βολή. Η ίδια ΑΔΕΔΥ που έβαλε το χεράκ… την χερούκλα της θέλω να πω,  στο να μας καβαντζωθούν τα σούργελα των συριζανέλ.

Αναφέρομαι στις πρόσφατες αντιδράσεις της για το γεγονός ότι μετά από δυο χρόνια διακυβέρνησης ο Σύριζας αποφάσισε επιτέλους να προχωρήσει στην «αξιολόγηση» των δημοσίων υπαλλήλων, μέσω των περίφημων «φύλλων ποιότητας»...

Πρόκειται για μια «πανάρχαια» διαδικασία, όπου κάθε χρόνο οι υπάλληλοι αυτοβαθμολογούνται, και στη συνέχεια κρίνονται από τους προϊσταμένους τους. Μια διαδικασία για τα μαύρα μάτια, αφού ποτέ μα ποτέ αυτές οι αξιολογήσεις δεν έπαιζαν κανέναν ρόλο, μιας και ο μισθός είναι ο ίδιος για όλους, το ίδιο και η ατιμωρησία, ενώ στις εκάστοτε κρίσεις για προαγωγές πάντα «κέρδιζαν» οι κομματικά αρεστοί (ασχέτως προσόντων, κλπ). Παρόλα αυτά, κάθε χρόνο, κάθε κυβέρνηση, τηρούσε την εν λόγω διαδικασία με θρησκευτική ευλάβεια, άσχετα αν όλοι ανεξαιρέτως γνώριζαν ότι πρόκειται για μούφα… για να ’χαμε να λέγαμε, με τις εκατοντάδες χιλιάδες των συμπληρωμένων φύλλων να μουχλιάζουν σε διάφορες υπόγειες αποθήκες στις διευθύνσεις Προσωπικού των απανταχού δημοσίων υπηρεσιών.

Μια εξαίρεση έγινε όταν επί της χούντας των σαμαροβενιζέλων αρμόδιος υπουργός ήταν ο Κυριάκος, και ζητήθηκε από τους προϊσταμένους να κρίνουν και να αξιολογήσουν τους υπαλλήλους με κείμενο, δηλαδή με πραγματική αιτιολόγηση,  και όχι με έναν απλό βαθμό, ενώ προβλέφτηκε να υπάρχει και ένα 15% (λίγο ήταν) που θα έπρεπε να κριθεί ανεπαρκές και που θα παραπέμπονταν για «επιμόρφωση», μπας και βελτιωθεί η υπαλληλική απόδοσή του (χα χα χα).

Εκεί όμως έγινε επανάσταση, και όχι μόνο από τους συνδικαλιστές και τους ίδιους τους υπαλλήλους, αλλά ακόμη και από πολλούς (πάρα πολλούς) προϊσταμένους, οι οποίοι αγνόησαν την «εντολή» και συνέχισαν να μοιράζουν δεκάρια σε όλους ανεξαιρέτως τους υφιστάμενούς τους. Ακόμη και σε υπαλλήλους που δεν πατάνε ποτέ στην υπΕρεσία, ή που δηλώνουν μονίμως και νομίμως ασθενείς (άλλη πληγή κι αυτό).

Σήμερα λοιπόν, out of the blue, έρχεται η αριστερή κυβέρνηση δια του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης (έχουμε και τέτοιο), και θέτει σε εφαρμογή τον νόμο 4369/2016 (Α’33) δηλαδή την διαδικασία αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων! Με διορία ολοκλήρωσης της αξιολόγησης μέχρι τα μέσα του επόμενου μήνα! Μπαμ μπαμ δηλαδή. Με αποτέλεσμα να γίνει ξανά επανάσταση, και η ΑΔΕΔΥ να σηκώνει τα φλάμπουρα του αγώνα, και να απειλεί με απεργίες, με εξώδικα, κλπ. ζητώντας από τους υπαλλήλους να αγνοήσουν την υποχρέωση, και από τους κατά τόπους συνδικαλιστές να «μαζέψουν τα έντυπα αξιολόγησης και να τα επιστρέψουν στις αρμόδιες διοικητικές αρχές ασυμπλήρωτα»!

Γιατί; Διότι σύμφωνα με δελτίο τύπου της ΑΔΕΔΥ της 15/3/17, «οι δοτοί αρεστοί προϊστάμενοι που με ανάθεση έχουν τοποθετηθεί, χωρίς κριτήρια, θα είναι οι άμεσοι αξιολογητές των δημοσίων υπαλλήλων…. Με την ρομφαία της αξιολόγησης επιδιώκεται ο πειθαναγκασμός και η υποταγή των εργαζομένων στην αντιλαϊκή πολιτική και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στο δημόσιο»! Ταρατατζούμ….. 

Όλα καλά κι όλα ωραία, μόνο που θα πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι: Οι τελευταίες επίσημες κρίσεις προαγωγών στον δημόσιο τομέα έγιναν το 2010 και το 2011 επί βαθέως ΠΑΣΟΚ (του 44%). Τότε η ΑΔΕΔΥ ήταν φιλοκυβερνητική αν θυμάμαι καλά, οπότε όλοι οι κριθέντες προϊστάμενοι ήταν κομματόσκυλα της αρεσκείας της. Έκτοτε μεσολάβησαν μπόλικες κυβερνήσεις, αλλά κρίσεις προαγωγών ΔΕΝ έγιναν. Άρα, οι προϊστάμενοι που υπάρχουν είναι πουλέν του ΠΑΣΟΚ (με την σύμφωνη γνώμη της ΑΔΕΔΥ). Τότε γιατί αντιδρά η ΑΔΕΔΥ και τους καταγγέλλει ως «δοτούς αρεστούς»; Μήπως διότι στην πορεία την έκανε κι αυτή από το ΠΑΣΟΚ, το γύρισε και έγινε συριζαία, αλλά όταν είδε ότι ο Αλέξης είναι πιο μνημονιακός κι από τον Άδωνι, έχασε την μπάλα και απλά κυνηγάει ανεμόμυλους καταγγέλλοντας μόνο και μόνο για να καταγγέλλει;

Εκτός κι αν δοτούς αρεστούς εννοεί όσους αντικατέστησαν αυτά τα χρόνια (χωρίς επίσημες κρίσεις προαγωγών) τους κριθέντες προϊστάμενους που συνταξιοδοτήθηκαν ή  πέθαναν, αλλά και πάλι, σύριζα δεν έχουμε στην κυβέρνηση; Άρα συριζαίοι δοτοί θα είναι. Άρα πούροι αριστεροί δημοκράτες. Όπως αυτοί που ήθελε στην κυβέρνηση η ΑΔΕΔΥ όταν εξαπέλυε μύδρους κατά των σαμαροβενιζέλων προδοτών. Άρα γιατί διαμαρτύρεται η ΑΔΕΔΥ; Ποιους τελικά θέλει να προΐστανται; Εξάλλου, δεν υπάρχουν αρκετοί ΑΝΤΑΡΣΥΤΕΣ στο δημόσιο για να καλύψουν τις θέσεις ευθύνης, αν η ΑΔΕΔΥ τώρα κατά κει κλίνει (δεν ξέρω, απλά υποθέτω). Οπότε;

Και ένα άλλο βασικό ερώτημα: Κρίσεις πρέπει να γίνονται κάθε τρία χρόνια. Έχουν να γίνουν πάνω από έξι… Που ήταν όλον αυτόν τον καιρό η ΑΔΕΔΥ; Γιατί δεν απείλησε με απεργίες για την ολιγωρία αυτή; Τώρα θυμήθηκε το επαναστατικό της έργο; Τώρα που ο σύριζας αποφάσισε να το παίξει κανονική κυβέρνηση (τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα); Ή μήπως η όψιμη μεταστροφή του σύριζα απλά χάλασε την σούπα των πάμπολλων οπαδών της ισοπέδωσης και της ατιμωρησίας; Σβήνοντας το όραμα για πλέρια ισοπέδωση στον δημόσιο τομέα;

Θα μας πει κανείς αρμόδιος συνδικαληστής; Αγωνιούμε…

Strange Attractor

ΥΓ- Που να ψηφιστεί δηλαδή κι ο περίφημος συνδικαλιστικός νόμος, που αποτελεί προαπαιτούμενο για την αξιολόγηση και που θα ξεδοντιάσει οριστικά τον συνδικαλισμό όπως τον ξέραμε. Και μάλιστα από αριστερή (χα χα) κυβέρνηση. Τι θα κάνει τότε η ΑΔΕΔΥ; Θα πάρει του δρόμους και τα πεζοδρόμια πολεμώντας την Πρώτη Φορά Αριστερά; Να το δω και να μη το πιστέψω…

ΥΓ2-Μήπως οι εργατοπατέρες του δημοσίου, αντιλαμβάνονται πως οι μέρες των συριζανέλ είναι μετρημένες, και θέλουν εδώ και τώρα κρίσεις προαγωγών για να προλάβουν να χώσουν τους δικούς τους, συριζαίους (κυρίως πρώην πασόκους), και να έχουν καβαντζωμένες τις θέσεις ευθύνης στο δημόσιο για τα επόμενα ποιος ξέρει πόσα επόμενα χρόνια, άσχετα αν ο σύριζας θα αποτελεί μακρινή ανάμνηση; Ρωτάω ο ποταπός.

Και για όσους δεν το γνωρίζουν να θυμίσω ότι στα υπηρεσιακά συμβούλια που κρίνουν για τις προαγωγές των δημ. υπαλλήλων συμμετέχουν θεσμοθετημένα και οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστών, οι οποίοι στην ουσία λύνουν και δένουν, γι’ αυτό και τους «φοβούνται» απαξάπαντες οι υπάλληλοι.