Πρόκειται περί… Μαραντόνα!

Χθες η Αργεντινή νίκησε με τα χίλια ζόρια, και με τη βοήθεια του Λιονέλ Μέσι, την Νιγηρία, με αποτέλεσμα να προκριθεί στον επόμενο γύρο. Αν δεν το πετύχαινε αυτό θα ήταν μια ύβρις… μια ιεροσυλία.

Μεγάλη εντύπωση όμως προκάλεσε η παρουσία του Μαραντόνα στις κερκίδες, με τον διάσημο αυτό «μάγο της μπάλας» τη μια να κοιμάται, και την άλλη να χτυπιέται σαν μαϊμού, δείχνοντας στους αντιπάλους τα μεσαία του δάχτυλα.

Όσοι δεν  ξέρουν περί τίνος πρόκειται, εξεπλάγησαν. Κάποιοι μάλιστα σοκαρίστηκαν. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Ρωτούσαν…

Οι υπόλοιποι όμως απλά το δέχτηκαν ως ένα ακόμη από τα διάσημα καμώματα του σύγχρονου θρύλου, που στο κάτω κάτω, ότι και να πει, ότι και να κάνει συγχωρείται χάρη στο εξωγήινο ταλέντο του.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα άθλημα, αλλά κάτι παραπάνω. Για πολλούς είναι τρόπος ζωής, και για άλλους ακόμη και θρησκεία.

Δεν είναι τυχαίο που στη χώρα μας, αν και ανυπόληπτη ποδοσφαιρικά, οι αθλητικές εφημερίδες και τα αθλητικά ραδιόφωνα γνωρίζουν πιένες, ακόμη και ντάλα καλοκαίρι εν μέσω ποδοσφαιρικής ραστώνης.

Οπότε, δεν πα να λένε οι διάφοροι άμπαλοι ότι τους καπνίσει; Η ουσία είναι ότι το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία, και οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές οι προφήτες του.

Εκτός από έναν, ο οποίος είναι ο ίδιος Θεός και μάλιστα με δικό του θρησκευτικό δόγμα. Με δική του εκκλησία.

Αναφέρομαι στον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο οποίος (σε αντίθεση με τον εξίσου δεξιοτέχνη Χατζηπαναγή που γεννήθηκε στη Τασκένδη) είχε τη τύχη να γεννηθεί στην ποδοσφαιρομάνα Αργεντινή, σε μια χώρα δηλαδή όπου το ποδόσφαιρο αποτελεί καθεστώς, και χάρη στο απόκοσμο ταλέντο του έφτασε στο σημείο να ιδρυθεί ακόμη και θρησκεία στο όνομά του!!!!!

Είτε ασχολείστε με το ποδόσφαιρο είτε όχι, όλοι θα ξέρετε περί Μαραντόνα. Ενός κοντόχοντρου αλαζονικού ποδοσφαιριστή ο οποίος χάρη στο ταλέντο που λέγαμε όχι μόνο άφησε εποχή, αλλά λατρεύεται και σαν θεός.

Ο παγκόσμιος ποδοσφαιρικός κόσμος ανέκαθεν ήταν χωρισμένος στα δυο: Μεταξύ των οπαδών του Πελέ, κι εκείνων του Μαραντόνα. Ποιος ήταν ο καλύτερος; Για μένα ήταν ο Βάσια που λέγαμε, αλλά τέλος πάντων.

Οι δυο αυτοί παίκτες λοιπόν, θεωρούνται οι καλύτεροι όλου του κόσμου και όλων των εποχών, πλην όμως μόνο ο ένας εκ των δυο λατρεύεται κυριολεκτικά σαν θεός, ασχέτως των πάμπολλων εγκόσμιων ελαττωμάτων του, με δική του εκκλησία και πιστούς.

Η συγκεκριμένη (αναγνωρισμένη) εκκλησία της Αργεντινής, που αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες πιστούς λέγεται Inglesia Maradoniana (εκκλησία του Μαραντόνα) και έχει τον Ντιέγκο ως τον μοναδικό θεό. Πως λέμε Αλάχ; Κάπως έτσι…

Μπορεί να ακούγεται σαν ανέκδοτο αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς είναι αλήθεια. Και μάλιστα, οι πιστοί της εν λόγω Εκκλησίας δεν χρειάζεται να φανταστούν ή να πιστέψουν σε κάποια υπερφυσική και άυλη θεότητα, αφού τον δικό τους θεό τον χαίρονται και τον βλέπουν ζωντανό (ή σε βίντεο) την ώρα που τον λατρεύουν.

Μάλιστα είναι τόσο οργανωμένοι που έχουν και τις δικές τους δέκα εντολές, ενώ σε συντομογραφία ονομάζουν το δόγμα τους D10S, όπου D το αρχικό γράμμα του ονόματος του θεού τους, 10 το νούμερο της φανέλας του, και το τελικό  S, που σχηματίζει τη λέξη dios, θεός στα ισπανικά.

Οι Maradonianos δεν έχουν δικούς τους ναούς, μόνο σημεία λατρείας, αφού ναοί θεωρούνται όλα τα ποδοσφαιρικά στάδια του κόσμου στα οποία «δίδαξε» ο θεός τους, ενώ δεν πιστεύουν σε μία μόνο ομάδα, αλλά σε όλες όσες ευλόγησε με την παρουσία του ο Ντιέγκο…

Έχουν μάλιστα και το δικό τους ημερολόγιο που ξεκινάει το 1961, τη χρονιά δηλαδή που γεννήθηκε ο «Σωτήρας» τους. Σήμερα δηλαδή, οι Maradonianos ζουν στο 57 AD, όπου AD σημαίνει  After Diego και όχι Anno Domini.

Σκοπός τους είναι, όπως λένε, να κρατήσουν ζωντανό το πάθος, αλλά και τη μαγεία, που χάρισε στα γήπεδα ο Ντιέγκο, και να θυμίζουν στους ανθρώπους τα θαύματα που έκανε ενώπιον εκατοντάδων εκατομμυρίων θεατών, με κυριότερο εκείνο του Μουντιάλ του 1986, οπότε σκόραρε χρησιμοποιώντας το χέρι του Θεού…

Ανάμεσα στις δέκα εντολές τους συμπεριλαμβάνονται και οι παρακάτω:

-Αγάπα το ποδόσφαιρο ως εαυτόν

-Διέδωσε το όνομα του Θεού Ντιέγκο Μαραντόνα σε ολόκληρο το σύμπαν

-Δώσε το όνομά του στα παιδιά σου, κλπ κλπ

Επίσης έχουν και το δικό τους «πιστεύω», που είναι το εξής:

Πιστεύω σε έναν Θεό, τον Ντιέγκο Μαραντόνα

Τον δημιουργό της μαγείας και του πάθους.

Που συνελήφθη χάρη στους Tota και Don Diego

Που γεννήθηκε στο χωριό Villa Fiorito

Που μαρτύρησε επί Havelange

Που σταυρώθηκε και βασανίστηκε

Που διώχθηκε από τα ανθρώπινα δικαστήρια

Και του έκοψαν τα πόδια

Αλλά επέστρεψε αναστημένος

Θα ζει για πάντα στις καρδιές μας

Εσαεί

Πιστεύω στο άγιο πνεύμα του ποδοσφαίρου

Στην ιερή Εκκλησία του Μαραντόνα

Στο γκολ εναντίον της Αγγλίας

Στο μαγικό αριστερό του πόδι

Στην αιώνια λατρεία του

Και στον αιώνιο Ντιέγκο

Οπότε, όλοι εσείς που μεγαλώσατε με τον κάγκουρα Ρονάλντο, αγνοώντας τη μαγεία του Ντιεγκίτο, λίγα τα λόγια σας για τον Θεό, ότι και να λέει, ότι και να κάνει, διότι αλλιώς εκτός από άμπαλοι, είστε και ασεβείς, μπορεί και ιερόσυλοι…

Strange Attractor