30.6.14
Μήπως θέλετε δραχμή;
Αξίζει να ρίξουμε κατ' αρχήν μια ματιά στη
Βουλγαρία που κλυδωνίζεται.
Με εθνικό νόμισμα, το λεβ.
Με αναιμική ανάπτυξη στην οικονομία, λίγη βαριά
βιομηχανία, αλλά με πολλές μικρομεσαίες βιομηχανικές μονάδες, σε καλύτερη
κατάσταση πάντως από τη δική μας, με επενδύσεις από δυνατές ευρωπαϊκές χώρες,
λόγω των χαμηλών μισθών, με σημαντικό τουρισμό, με λίγα πετρέλαια, με παραγωγη
αερίου που καλύπτει ένα μικρό μέρος της απαιτούμενης ενέργειας (9%), με
πυρηνικούς αντιδραστήρες ρωσικής κατασκευής, που παράγουν 2000ΜW, με αγροτική
παραγωγή χαμηλής σχετικά απόδοσης και με δημόσιο που χωλαίνει.
Με ιδιωτικές υπηρεσίες, π.χ. στις μεταφορές, που
αγκομαχούν για να επιβιώσουν. Με διαφθορά και με προβλήματα στο δικαστικό σώμα.
Τραπεζικός πανικός στη Βουλγαρία…
Προβληματική δικαστική εξουσία.
Το Μισθοδικείο έκρινε τις περικοπές των μισθών
των δικαστικών λειτουργών αντισυνταγματικές και επιπλέον απένειμε και στους
δικαστές το προνόμιο που έχουν οι βουλευτές να είναι αφορολόγητο το 25% του
μισθού τους.
Το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές
αποδοχών των ενστόλων, το Ελεγκτικό Συνέδριο αντισυνταγματικές τις περικοπές
των συνταξιούχων δικαστικών.
Επεται η κρίση για τις περικοπές όλων των
ειδικών μισθολογίων.
Ο κενόσοφος Σταύρος Θεοδωράκης…
Παρακολούθησα όσο μπορούσα και με μαζοχιστική
περιέργεια την ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη στο ιδρυτικό συνέδριο του Ποταμιού.
Έχω παρακολουθήσει ανάλογες ομιλίες αρχηγών σε
συνέδρια κομμάτων δεκάδες. Ε, λοιπόν προτιμώ να ακούω Ανδρέα ή ακόμα και Γιώργο
Παπανδρέου, Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή, Βενιζέλο, Σαμαρά και Τσίπρα χίλιες
φορές.
Λέω καθαρά ότι εάν είναι να αντικατασταθούν οι
«παλιοί», όπως λένε εκεί στο Ποτάμι, με τέτοιους νέους, όπως ο Θεοδωράκης μόνο
και μόνο επειδή έχουν το μάγκικο στιλ «εγώ θα σας πω την αλήθεια», αλίμονό μας…
«Φαν» του Αλέξη η Μαριλίζα…
Από «πουλέν» του
Γιώργου Παπανδρέου, αυτόκλητη υπερασπίστρια του Αλέξη Τσίπρα.
Ο λόγος για την πρώην
υπουργό του ΠΑΣΟΚ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, η οποία κάθισε και έγραψε
ολόκληρο κατεβατό στο Facebook για να εξυμνήσει τα κεντροαριστερά ανοίγματα του
Αλέξη Τσίπρα και να κατακεραυνώσει «τη συγκυβέρνηση και τις δυνάμεις που τη
στηρίζουν», επειδή, λέει, επιχειρούν να «δαιμονοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ»...
Εσύ θα σώσεις το Ρωμαίικο;
Αν βρίσκαμε έναν
τρόπο να δώσουμε υλική μορφή στη νοητή σκυτάλη που μεταφέρουμε από γενιά σε
γενιά χωρίς καν να το κατανοούμε ή να το επιδιώκουμε, θα βλέπαμε χαραγμένες
πάνω της ποικίλες οδηγίες βίου.
Σοφές και αφελείς.
Συμβιβαστικές και
απείθαρχες.
Ποιες διαλέγει να
αποκωδικοποιήσει και να ενστερνιστεί κάθε γενιά είναι μια υπόθεση με πολλές
παραμέτρους και εκπλήξεις, γι’ αυτό τα πράγματα δεν βαίνουν ποτέ μονόδρομα…
Όταν η υφήλιος παίζει μπάλα…
Ξεκινάμε από την Ουρουγουάη (1930), συνεχίζουμε
στην Ιταλία και μετά στη Γαλλία. Διακοπή λόγω της παγκόσμιας ανθρωποσφαγής.
Επανεκκίνηση των (άλλων) συγκρούσεων στη Βραζιλία
(1950) για το ανά τετραετία ραντεβού εθνικών ομάδων με τον ίδιο οπλισμό: μια
μπάλα.
Κατόπιν πάμε στην ουδέτερη Ελβετία, ύστερα
ανηφορίζουμε στη Σουηδία.
Πελέ ετών 18, ο κατακτητής της Στοκχόλμης.
Ηρθε η ώρα της Χιλής που παραδίδει τη σφυρίχτρα
(τολμώ να πω κυριολεκτικώς) στην Αγγλία, η οποία με μακρινή σέντρα ακριβείας
τροφοδοτεί το Μεξικό που πασάρει μαγευτικά στη Δυτ. Γερμανία…
Έλα μου ντε….
Τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν ή Ελλάδα
είχε δραχμή μας προπαγάνδιζαν πως η ευημερία μας ως κοινωνίας βρίσκεται στην
προσχώρηση μας στη ζώνη του σοβιετικού ρουβλίου.
Όταν κατέρρευσε η σοβιετία και γέμισε η καπιταλιστική Δύση με φθηνούς αχθοφόρους, καθαρίστριες κλπ (δεν υπάρχει άλλη περίοδος στην ιστορία της φτωχότερης ευρωπαϊκής χώρας που είναι η Ελλάδα με μεγαλύτερη κατά νοικοκυριό χρήση οικιακών βοηθών κ.ά.), η «παλαβή» αριστερά μας προτείνει να επανέλθουμε στη δραχμή αφού η χώρα εν τω μεταξύ έχει εισέλθει στη ζώνη του ευρώ…
29.6.14
Οι σχέσεις Καραμανλή- Σαμαρά και το μέλλον της ΝΔ…
Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ εκνευρίζομαι πολύ με
τους χρησμούς που εκπέμπονται σχεδόν καθ΄εκάστην από την οδό Παναγή Κυριακού,
όπου ως γνωστόν βρίσκεται το γραφείο του Κώστα Καραμανλή.
«Ο πρώην πρωθυπουργός εκνευρίστηκε με αυτό», ο
«Καραμανλής δεν θέλει να είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας», «ανησυχεί για το
κόμμα», «εκνευρίστηκε με τις ιαχές για την Εθνική» κλπ κλπ.
Κι έπειτα είναι κι αυτά τα αλλεπάλληλα ταξίδια
ανά την Επικράτεια με την Νατάσα και τα παιδιά.
Δεν ξέρω εσείς, αλλά σ' εμένα για πολιτικές
περιοδείες μοιάζουν…
Γκόλ!!!!!
Από το διάβασμα και μόνο του τίτλου,
είμαστε βέβαιοι ότι οι «δυσκοίλιοι» ξεκίνησαν ήδη να ψιθυρίζουν όλο… ευφυΐα:
«Μα δεν βλέπετε στη Βραζιλία τις διαδηλώσεις;».
Τις βλέπουμε άνθρωπέ μου.
Αυτό που εσύ δεν βλέπεις είναι ότι στη Βραζιλία
δεν διαδηλώνουν ενάντια στο ποδόσφαιρο.
Δεν διαδηλώνουν ενάντια στο παιχνίδι.
Διαδηλώνουν ενάντια στη ληστεία της FIFA και
στην ενδοτικότητα της εκεί κυβέρνησης απέναντί της.
«Και
τι έγινε που ο Σαμαράς (σ.σ.: ο Γιώργος, εννοείται…) έβαλε το πέναλτι, μήπως
σωθήκαμε από το Μνημόνιο;» - επιμένει ο «δυσκοίλιος».
Όχι άνθρωπέ μου, δεν σωθήκαμε από τα Μνημόνια.
Ούτε η πρόκριση ήταν προαπαιτούμενο για καμιά
δόση από την… τρόικα.
Τίποτα δεν άλλαξε.
Όπως δεν άλλαξε και η τύχη των Φόκλαντ που ποτέ
δεν πέρασαν στην Αργεντινή επειδή ο Μαραντόνα ντρίμπλαρε όλη την εθνική Αγγλίας
και της τo «κάρφωσε». Αλλά αυτό δεν μας απαγορεύει να φωνάξουμε: «Γκόοοολ»!
Ο Καναδάς, η Ελλάδα και η δημοσιονομική προσαρμογή...
Ένας κόσμος χωρίζει την Ελλάδα από τον Καναδά,
μία από τις πιο φερέγγυες χώρες στην παγκόσμια οικονομία.
Κοινό σημείο, όμως, είναι ότι και οι δύο
εφαρμόζουν προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής: ο Καναδάς εκουσίως από το
2011, με στόχο να εξαλείψει έλλειμμα της τάξης του 4,9% του ΑΕΠ έως το 2017· η
Ελλάδα, με την πλάτη στον τοίχο της χρεοκοπίας, από το 2010.
Τις συνέπειες του δικού μας προγράμματος τις
βιώνουμε καθημερινώς.
Αξίζει να δούμε την περίπτωση του Καναδά…
Το «Ποτάμι» και το συγκριτικό πλεονέκτημά του…
Οταν μια ωραία πρωία
εμφανίσθηκε ―σχεδόν από το πουθενά― το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη με το
σακίδιό του, ο πολιτικός
χώρος στον οποίο διεκδικούσε μια θέση, δηλαδή ο χώρος από το κέντρο ώς τη
δημοκρατική αριστερά (contradictio in terminis αυτό το τελευταίο, αλλά για την
οικονομία της συζήτησης ας τον δεχθούμε...), ήταν πλήρως απορροφημένος από ένα
θεολογικό ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας: το «πρόσημο» των μεταρρυθμίσεων!
Τους απασχολούσε, με άλλα λόγια, αν η
αποσυναρμολόγηση του κρατισμού στην Ελλάδα (γιατί αυτό σημαίνει
«μεταρρυθμίσεις») είναι κάτι καλό ή κάτι κακό.
Θα μπορούσε βασίμως να υποστηρίξει κάποιος ότι
το ζήτημα ήταν πολύ ευκολότερο από όσο παρουσιαζόταν μέσα στο πλαίσιο της
συγκεκριμένης συζήτησης.
Αλλωστε, το είχε λύσει, προ πολλού, μια από τις
μεγαλύτερες μορφές του εικοστού αιώνα, ο Ντεγκ Χσιάο Πιγκ…
Καλό το αγγλικό σουβλάκι;
Μια πονηρή ερώτηση που έχει βέβαια μια θετική
πονηρή απάντηση αφού σε αρκετές περιοχές του Λονδίνου υπάρχουν Ελληνικές
ταβέρνες και μαγαζιά Ελλήνων που φτιάχνουν σουβλάκια που έχουν καλή αποδοχή,
όχι μόνο από Βρετανούς, αλλά από όλους όσους ζουν οι επισκέπτονται το Λονδίνο,
ή άλλες μεγάλες μεγαλουπόλεις.
Αυτή η εισαγωγή χρησιμοποιήθηκε με την πρόθεση
να δείξει το πόσο η κάθε χώρα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί διάφορα προϊόντα που
έχουν απήχηση εκτός της επικράτειας τους…
Θα θεραπευτεί ποτέ ο καρκίνος;
Ο καρκίνος μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να
εξαφανιστεί ως απειλή.
Για αυτό θα πρέπει να μειώσουμε τις προσδοκίες μας
αναφορικά με κάποιο θαυματουργό φάρμακο ή θεραπεία που θα τον καταστήσει ακίνδυνο.
Όπως λέει ο επικεφαλής μιας επιστημονικής ομάδας
που πρόσφατα δημοσίευσε την εργασία της «ο καρκίνος είναι τόσο παλιός όσο και
οι πολυκυτταρικοί οργανισμοί στη γη, και για αυτό μάλλον ποτέ δεν θα μας αφήσει…».
28.6.14
Η δική μου κραυγή απόγνωσης…
Παράγραφος 1: Είμαι ναυτικός.
Όχι τίποτε ιδιαίτερο, ένας απλός λοστρόμος.
Σε μια εταιρεία 17 χρόνια.
Πήγα την περασμένη βδομάδα, καλημέρα σας, πότε
θα φύγω;
Ξέρεις, αποφασίσαμε να βάλουμε φιλιππινέζους...
Παράγραφος 2: Σήμερα πήγα στη λαϊκή.
Πήραμε αγγούρι και δυο καρπούζια, κάπως θα τη
βγάλουμε τη βδομάδα.
Ψωμί δεν πήρα, έχουμε μπαγιάτικο.
Θα πάρω όταν τελειώσει...
Περί κριτικής των διεθνών και το «ιερό τοτέμ» Κατσουράνης.
Η Εθνική Ελλάδας
λοιπόν στους «16» του Μουντιάλ. Εκεί όπου δεν κατάφεραν να φτάσουν η
πρωταθλήτρια Ισπανία, η Ιταλία, η Αγγλία, η Πορτογαλία, η Ρωσία, η Κροατία.
Μεγάλη επιτυχία, αν κρίνει κανείς αυτούς που έμειναν απέξω, αλλά και το ότι
συμβαίνει πρώτη φορά στην ιστορία της.
Τεράστια επιτυχία που ήρθε μετά από μεγάλο
παιχνίδι απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού.
Μπράβο. Χίλια μπράβο.
Έχουμε όμως το δικαίωμα να τα λέμε;
Έχουμε την άδεια να χαρούμε με αυτή την επιτυχία
όσοι είμαστε έξω από τον χορό;
Σύμφωνα με τη λογική των διεθνών αλλά και
αρκετών δημοσιογράφων όχι. Απαγορεύεται ρητά.
Προφανώς κάθε είδους κριτική και όχι μόνο η
αρνητική, αλλιώς μιλάμε για επιλεκτική απαγόρευση…
Ο Νο 1 Σαμαρικός…
Είναι από τα πιο συγκινητικά βίντεο που έχω δει
ποτέ μου.
Είναι από τις ιστορίες που δημιουργούν κόμπο
στον λαιμό, και ανεβάζουν δάκρυα στα μάτια.
Πατάω το κουμπί και βλέπω ξανά και ξανά τη στιγμή
εκείνη που ο 11χρονος Jay Beatty από τη Σκωτία, φορώντας μπλε φανέλα σαν
«σωστός οπαδός της Εθνικής Ελλάδος», στέκεται μπροστά στην τηλεόραση
περιμένοντας με απερίγραπτη αγωνία τον Γιώργο Σαμαρά να εκτελέσει το πέναλτι
που κέρδισε ο ίδιος στο 92 λεπτό του αγώνα εναντίον της Ακτής Ελεφαντοστού, και
που έδωσε τη χρυσή πρόκριση στην Εθνική μας, στους "16" του Μουντιάλ…
Θα βρεθεί ποτέ η χαμένη πτήση 370 της Malaysia Airlines;
Θα βρεθεί ποτέ η χαμένη πτήση 370 της Malaysia
Airlines;
Οι αρχές δεν το γνωρίζουν, αλλά άρχισαν τις
έρευνες σε νέα σημεία.
Ο αντιπρόεδρος της αυστραλιανής κυβέρνησης Warren
Truss ανέφερε ότι η αναζήτηση θα ξεκινήσει σε μια νέα περιοχή, στον Νότιο
Ινδικό Ωκεανό, κάτι που επιβεβαιώνει και μια ανακοίνωση της υπηρεσίας πολιτικής
αεροπορίας της χώρας…
Ο Σύριζα γεμίζει από παλαιοπασόκους… γάτους!
Αναζητούν στέγη οι τυχοδιωκτικές και
οπορτουνιστικές φιγούρες που κυβερνούσαν την Ελλάδα επί τρεις δεκαετίες.
Όλο και περισσότεροι
από το παλαιό ΠΑΣΟΚ και τη διαλυμένη ΔΗΜΑΡ "μετεγγράφονται" στο
ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μία φορά τις τυχοδιωκτικές και
οπορτουνιστικές φιγούρες που κυβερνούσαν την Ελλάδα επί τρεις δεκαετίες.
27.6.14
Δέκα δυσάρεστες αλήθειες…
1. Στην προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ είχαν εμφανιστεί
κάποιοι εκπρόσωποι των ομολογιούχων για να αποδοκιμάσουν τον Βενιζέλο. Επειδή
με το PSI «κουρεύτηκαν» τα ομόλογα του δημοσίου που κατείχαν και έχασαν
σημαντικό μέρος της περιουσίας τους.
Την επόμενη μέρα οι ομολογιούχοι με τα πανό τους
επευφημούσαν τον Α. Τσίπρα στην προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος
ζητάει τη διαγραφή του χρέους.
Ήταν ένα ενδεικτικό παράδειγμα του παραλογισμού
που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία ακόμα και σήμερα.
Θέλουμε να διαγραφεί το χρέος μας, να μη δώσουμε
φράγκο στους «τοκογλύφους».
Αλλά είμαστε φυσικά αντίθετοι και διαδηλώνουμε
όταν διαγράφεται το χρέος που κατέχουν 15.000 Έλληνες ομολογιούχοι, τα
πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, το ΙΚΑ, οι ασφαλιστικές εταιρείες.
Ακόμα και οι τράπεζες, γιατί εκεί έχουμε τις
καταθέσεις μας.
Είμαστε σύμφωνοι αν χάσουν τα λεφτά τους οι
αντίστοιχοι Ευρωπαίοι καταθέτες και συνταξιούχοι. Αρκεί να μην είμαστε εμείς
και όποιος άλλος ας είναι.
Περί … Κατσουράνη!
Ορισμένες φορές το να παρατηρείς τις αντιδράσεις
σε σχέση με την Εθνική Ελλάδας και τη γνώμη για αυτόν που την προπονεί, αυτούς
που παίζουν και αυτούς που ΘΑ έπρεπε να παίζουν, είναι πολύ χρήσιμο για να
καταλαβαίνεις γιατί αυτή η Εθνική έχει επιτυχίες.
Κυρίως τις έχει γιατί δεν ακούει τι λένε γύρω
της και γιατί ΠΟΤΕ δεν εφαρμόζει αυτά που ακούγονται, γράφονται και λέγονται
δεξιά και αριστερά από ειδήμονες και μη.
Εεε! τι άλλο ζητάτε βρε αρπακτικά;
Η χειρότερη καταστροφή που έχει υποστεί η Ελλάδα, δεν είναι η οικονομική
χρεοκοπία που έχει αυξήσει απαγορευτικά τον αριθμό που ψάχνουν τα σκουπίδια για
να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα, τη μετανάστευση των άξιων νέων προς αναζήτηση
μιας καλύτερης τύχης.
Είναι
οι συνέπειες της πλύσης εγκεφάλου που έχει επιβάλει η κυριαρχία της παρασιτικής
αριστερής ιδεολογίας της μεταπολίτευσης, που εμποδίζει τους εναπομείναντες στην
κακή εσωτερική ελληνική μοίρα, να αντιληφθούν αντικειμενικά την
πραγματικότητα.
Κλασικοί Έλληνες.
Εφεύραμε την τραγωδία, δεν μπορούμε χωρίς αυτήν.
Θα
ήταν αδιανόητο να ξεκινήσουμε με νίκη επί της Κολομβίας.
Χρειαζόμασταν
ένα ταπεινωτικό 3-0 και στη συνέχεια μια άσφαιρη ισοπαλία 0-0 για να ανεβάσουμε
αδρεναλίνη και να αρχίσει το σεξπιρικό ερώτημα: θα παραμείνει η Εθνική μας στην
Βραζιλία ή θα τα μαζέψει και θα φύγει;
Μικ …. Μητσοτάκης;
Ο
Μικ Τζάγκερ έχει γίνει κάτι σαν αρνητική μασκότ του Μουντιάλ, καθώς υπάρχει μια
προκατάληψη στη Βραζιλία που θέλει να χάνουν όσες ομάδες υποστηρίζει.
Ο
τραγουδιστής κατηγορήθηκε από τους Βραζιλιάνους για την έξοδο της Ιταλίας από
το Παγκόσμιο Κύπελλο, και οι Βραζιλιάνοι πλέον προσεύχονται να μην τους
υποστηρίξει στον επόμενο αγώνα…
Η εθνική μας βλάβη.
Για την εισαγωγή των μαθητών στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία, στα
γυμνάσια και τα λύκεια απαιτούνται εξετάσεις.
Το μέτρο είναι αντιδημοκρατικό, το ξέρω, όπως και ξέρω ότι
θέλει πολλή δουλειά ακόμη για να τελειοποιηθεί ο κόσμος μας, να καταργηθούν οι
εξετάσεις και η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Είναι
μάλιστα εξετάσεις στις οποίες, για να συμμετάσχει κανείς, πρέπει να κάνει
αίτηση και να πάρει δελτίο συμμετοχής.
Οπου
υποθέτω ότι αν θέλεις το παιδί σου να φοιτήσει σε Πρότυπο Πειραματικό Σχολείο
θα φροντίσεις, αν μη τι άλλο, να σεβαστείς τις προθεσμίες κατάθεσης της αίτησης
συμμετοχής και παραλαβής του δελτίου για να μη σε καταριέται μια ολόκληρη ζωή
ότι σε πήρε ο ύπνος και έχασε την ευκαιρία.
26.6.14
Θεοί, ημίθεοι και οι λοιποί…
Για τους αρχαίους ημών η «ευτραπελία» ήταν κοινωνική αρετή.
Ηταν η δύναμη που μπορούσε να απαλύνει το βάρος
της καθημερινής συναναστροφής ή της αναγκαστικής γειτνίασης- συνθήκες με τις
οποίες, ως γνωστόν, ο ελληνισμός διατηρεί διφορούμενες σχέσεις από αρχαιοτάτων
χρόνων.
Δεν
ξέρω αν η «ευτραπελία» αποδίδει ακριβώς την έννοια του χιούμορ η οποία
παραμένει αμετάφραστη στη γλώσσα μας.
Εκείνο
που μπορώ να πω μετά βεβαιότητος είναι ότι το χιούμορ είναι είδος εν
ανεπαρκεία.
Ως
εκ τούτου όταν το συναντάς οφείλεις να το εκτιμήσεις, εκτός των άλλων και για
τη σπανιότητά του…
Το «πράσινο» σαμποτάζ καλά κρατεί…
Με
το που η κρίση χτύπησε τη πόρτα της χώρας μας πριν από μερικά χρόνια, ήρθαν τα
πάνω κάτω.
Όχι
τόσο στο οικονομικό επίπεδο, που απλά επανέφερε την Ελλάδα στην φυσιολογική της
θέση, δηλαδή σε αυτήν της ψωροκώσταινας, αλλά στο πολιτικό ή «ιδεολογικό».
Εκεί
είδαμε μεγάλες ανατροπές.
Εκεί
είδαμε να αλλάζουν οι πόλοι και οι ισορροπίες που επί δεκαετίες ολόκληρες
χαρακτήριζαν τις πολιτικές και κοινωνικές διαχωριστικές γραμμές του πολιτικού
μας τοπίου.
Εκεί
είδαμε τελικά ποια πολιτικά σχήματα και ποιες παρατάξεις είναι όντως
«προοδευτικές» και «δημοκρατικές», όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, και
ποιες οι πραγματικά συντηρητικές και οπισθοδρομικές.
Ποιες
προσαρμόζονται με τις εξελίξεις και ποιες όχι…
Μούγκα στη στρούγκα για τα καρότα…
Την
υπόθεση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη με το γνωστό πλέον βίντεο την ξέρουμε όλοι και
την έχουμε αναλύσει.
Κι
έχουμε ταχθεί κατά της πολιτικής της κλειδαρότρυπας και του νέου «Αυριανισμού»
στο όνομα μιας υποτιθέμενης δημοσιογραφίας.
Ωστόσο,
τις τελευταίες ημέρες θα πρέπει να δούμε και τι έκανε το κόμμα του Σακελλαρίδη
γι’ αυτόν.
Πόσο
τον στήριξε δηλαδή στη σύγκρουσή του με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο;
Είναι ανάγκη να μορφώνονται όλα τα παιδιά;
Η φράση αποδίδεται σε καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης και προκάλεσε ποικίλες
αντιδράσεις γονέων.
Δεν
ξέρω με ποιο τρόπο και σε ποιες συνθήκες διατυπώθηκε το παραπάνω - ρητορικό ή
όχι - ερώτημα. Δυστυχώς διαχρονικά στη χώρα μας έχουμε μια στρεβλή αντίληψη
περί του σχολείου, της εκπαίδευσης και φυσικά περί της μόρφωσης.
Ας δούμε λοιπόν έναν ορισμό.
Για
εμένα η βασική έννοια είναι απλή: Μόρφωση = καλλιέργεια.
Το
λεξικό του Τριανταφυλλίδη αναφέρει:
«μόρφωση η [mórfosi] (χωρίς πληθ.) : α. πνευματική και ψυχική καλλιέργεια: Άνθρωπος με / χωρίς ~. Tο επίπεδο μόρφωσης κάθε ανθρώπου / λαού. β. κατοχή γνώσεων: Bαθιά / πλατιά / επιφανειακή ~. Γενική / επαγγελματική ~. Φιλοσοφική / ιστορική / φιλολογική / καλλιτεχνική / κοινωνική.»
«μόρφωση η [mórfosi] (χωρίς πληθ.) : α. πνευματική και ψυχική καλλιέργεια: Άνθρωπος με / χωρίς ~. Tο επίπεδο μόρφωσης κάθε ανθρώπου / λαού. β. κατοχή γνώσεων: Bαθιά / πλατιά / επιφανειακή ~. Γενική / επαγγελματική ~. Φιλοσοφική / ιστορική / φιλολογική / καλλιτεχνική / κοινωνική.»
Εργοδότες (της κακιάς ώρας)…
Το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο καταγράφει δραματική
επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών στην Ελλάδα κατά την τελευταία πενταετία.
Η
κοινοτική δημοσκόπηση, που ερευνά τον τρόπο με τον οποίο η κρίση επηρέασε
την ποιότητα των όρων εργασίας στην ΕΕ, παρουσιάζει το 82% των ελλήνων να
θεωρεί κακές τις συνθήκες που εργάζεται έναντι του 43% στην ΕΕ.
Η
Ελλάδα παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά δυσαρέσκειας και έπονται στην
κατάταξη άλλες χώρες που επίσης δοκιμάζονται σκληρά από την κρίση
και συγκεκριμένα οι Ούγγροι, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί.
25.6.14
Οι Σαμαράδες του Γένους...
Ή αλλιώς: Το
αθάνατο κρασί των 21!
Η
χθεσινή βραδιά ήταν μια από αυτές που θα μείνουν στην ιστορία.
Όπως
μια αντίστοιχη το καλοκαίρι του 1987, οπότε όλοι οι Έλληνες, ακόμη κι η μάνα
μου, ανακαλύψαμε ξαφνικά το μπάσκετ, και τον ηρωικό «κλαψομούνη» Γιαννάκη.
Εφάμιλλη
εκείνης της άλλης καλοκαιριάτικης βραδιάς που η χώρα μας κέρδισε το
ευρωκύπελλο, το οποίο ήταν ακόμη σπουδαιότερο κατόρθωμα, ένα επίτευγμα επιπέδου
επιστημονικής φαντασίας, αφού προσωπικά θεωρούσα πιο πιθανό να πάω διακοπές στη
σελήνη από το να πάρουν το κύπελλο Ευρώπης ο …. Καραγκούνης και ο
τεστοστερονούχος Ζαγοράκης.
Χιπστεράδες…
«Άντε βρε χιπστεροπόντιε!». Αυτό μου είπε ο
φίλτατος ο ΤΑΖ (aka Τάσος Θεοδωρόπουλος) τις προάλλες που με πήρε
τηλέφωνο και τον ενημέρωσα ότι μόλις είχα γυρίσει από τα μαθήματα ποντιακών
χορών που κάνω τους τελευταίους μήνες.
Το Πόντιος να το δεχτώ.
Η μητέρα Πόντια, η γιαγιά που με μεγάλωσε στα
γόνατά της Πόντια, το περιβάλλον της γειτονιάς μου άκρως ποντιακό.
Αλλά το συνθετικό του χιπστερά, από πού κι ως
πού ρε συ ΤΑΖ;
Ζαγόρ για Πρόεδρος!
Ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα ήταν ένας ιδανικός Πρόεδρος
της Δημοκρατίας.
Ο δημόσιος βίος του ανδρός αποτελεί εχέγγυο για
μια αξιοπρεπή και εθνικώς επωφελή θητεία στον κορυφαίο πολιτειακό θεσμό της
χώρας.
Ο Ζαγοράκης ξεκίνησε την πορεία του στα κοινά σε
νεαρή ηλικία, συμμετέχοντας στη δράση δημοφιλών σωματείων.
Η συνέπεια, ο ζήλος και το ήθος που επέδειξε,
γρήγορα του προσέφεραν διεθνή αναγνώριση, με αποτέλεσμα να εργαστεί, μετά των
κορυφαίων συναδέλφων του, στην Αγγλία…