Η δημοκρατία στα καλύτερά της…

Πριν από πολλά χρόνια, είχα ένα φίλο που ήταν μπάρμαν σε ένα μοδάτο μπαράκι της Θεσσαλονίκης, ο οποίος συνεχώς παινεύονταν ότι ήταν φίλος με διάφορους χάι επιχειρηματίες και πολιτικούς.

Όταν τον ρωτούσα τι σόι φίλος τους είναι, αφού δεν τον καλούν ποτέ στο σπίτι τους, αλλά απλά τους σερβίρει ποτά τα βράδια, κολλούσε… Παρ’ όλα αυτά συνέχιζε να ζει το όνειρο ότι είναι σούπερ δικτυωμένος και κολλητός επωνύμων.

Σαν τα λάιφ στάιλ περιοδικά που αφιερώνουν σελίδες επί σελίδων για τον τάδε διάσημο hair stylist, που κάνει τα μαλλιά της… Sharon Stone, λες κι αυτό σημαίνει κάτι. Λες και αν δεν ήταν αυτός η Sharon ή ο Brad δεν θα έβρισκαν άλλον μπαρμπέρη…

Αλέξης Μητρόπουλος: η επιτομή της μεταπολιτευτικής μιζέριας…

Αν μας ρωτήσουνε μετά από 30, 40 χρόνια πως θυμόμαστε τους πατεράδες μας θα τους απαντούσαμε με ένα σχήμα οξύμωρο. Να ζούνε σε μεγάλα άνετα σπίτια με δεκάδες έπιπλα και συσκευές, να ακούνε τραγούδια για φτώχεια και να… κλαίνε.

Να τραγουδάνε για κάποιους «επτά νομά σε ένα δωμά» σε ένα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό από στερήσεις και πόνο.

Υπάρχει κάποια δικαιολογία για αυτή την παράξενη συμπεριφορά τους. Οι σημερινοί 50αρηδες και 60αρηδες βίωσαν ως ενήλικες την τρομακτική ανάπτυξη μετά το ’70 που άλλαξε συνήθειες αιώνων.

Ραγδαία ανοικοδόμηση, αστικοποίηση και πρόοδος της τεχνολογίας μετέβαλαν τα πάντα. Τα σπίτια όλο και μεγάλωναν αλλά παράλληλα συνέβαινε και ένα άλλο παράδοξο. Όσο αυτά μεγάλωναν, τόσο οι ιδιοκτήτες του μίκραιναν και μίκραιναν στο κάδρο του ευρύχωρου σπιτιού.

Έτσι γεμίσαμε από αρχοντικά και χάσαμε τους άρχοντες.

Η επιτομή αυτής της κατηγορίας στην πολιτική σκηνή είναι ο Αλέξης Μητρόπουλος…

Την βόλεψε την Περιστέρα…

Μπορεί η… πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση να ολοκλήρωσε τον κύκλο της και να προετοιμάζεται διασπασμένη για τις επερχόμενες εκλογές, όμως ακόμα και στο παρά ένα απέδειξε ότι δεν διαφέρει σε τίποτα από όλους τους προηγούμενους.

Αναφερόμαστε φυσικά στη σύντροφο του τέως πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα Περιστέρα (Μπέτυ) Μπαζιάνα, η οποία, ως εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, δηλαδή δασκάλα Πληροφορικής δημοτικού σχολείου, αποσπάται για ακόμη μία χρονιά στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο…

Το δράμα... του γελαστού παιδιού…

Ο Αλέξης Τσίπρας… εξομολογήθηκε σε συνεργάτες του τι πέρασε στο κόμμα με την παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Σύμφωνα με όσα αναφέρει το Βήμα της Κυριακής ο Πρωθυπουργός εκμυστηρεύτηκε σε συνεργάτες του ότι « η Ζωή και ο Παναγιώτης μου έτρωγαν το συκώτι. Αισθανόμουν σαν τον Προμηθέα Δεσμώτη».

Όπως αναφέρει η εφημερίδα «ο παραλληλισμός έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς ο ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου αποτελεί μια από τις πιο συζητημένες παραστάσεις του καλοκαιριού.

Στο σημείωμα της παράστασης αναφέρεται: ο Προμηθέας κραυγάζει πως η αμφισβήτηση της εξουσίας είναι πάντα ένα ρήγμα και ότι γίνεται έτσι η πρώτη φωνή στην ανθρώπινη ιστορία που δηλώνει ευθαρσώς: Είμαι ρεαλιστής γιατί ζητώ το αδύνατο. Και το ζητώ χωρίς άλλο λόγο από τον εαυτό μου»…

Η παγίδα της λεβέντικης αντιπολιτικής…

Η κυβερνητική πορεία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατέρριψε πολύ ισχυρούς μύθους που καλλιεργήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Τώρα σχεδόν όλοι καταλαβαίνουν ότι το μίσος και η ακραία αντιπαλότητα που κυριάρχησαν, είχαν στηριχθεί σε μια φαντασιακή αντίληψη των πραγμάτων.

Μια αντίληψη που έλεγε ότι η Ελλάδα είχε τα πυρηνικά όπλα που θα ανάγκαζαν τους δανειστές να υποχωρήσουν, αρκεί στην θέση των “δοσίλογων” να έρχονταν οι σκληροί διαπραγματευτές.

Σήμερα αρκετοί από εκείνους που αποδέχτηκαν τη ρητορική του μίσους και είχαν την ελπίδα ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα σήμαινε το τέλος της λιτότητας δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα...

Απλά πράγματα για απλά μυαλά…

Αυτό που συνέβη στη χώρα εδώ και επτά μήνες ήταν προδιαγεγραμμένο. Όσοι διαθέτουν στοιχειώδη κοινό νου το είχαν προβλέψει… Ίσως όχι το μέγεθος της καταστροφής που ζήσαμε, αλλά την ίδια την καταστροφή, που επέφερε η τρελή παρέα του Σύριζα.

Και ίσως θα έπρεπε να ζήσουμε αυτή την καταστροφή μπας και πούμε επιτέλους ένα οριστικό αντίο στην (γιαλαντζί) Αριστερά, που στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης όχι μόνο επιβίωσε, αλλά κυριάρχησε…

Ψηφίστε με για να μην κυβερνήσω!

Στον παρατεταμένο πολιτικό παραλογισμό που ζούμε έμελλε να το ακούσουμε και αυτό: Ενας πολιτικός «ηγέτης» που έσυρε εκβιαστικά τη χώρα σε εκλογές τον Ιανουάριο και σε ένα δημοψήφισμα-παρωδία που ουδείς κατάλαβε γιατί έγινε, να προκαλεί πάλι εκλογές υποσχόμενος τούτη τη φορά να ΜΗΝ είναι πρωθυπουργός ακόμη κι αν κερδίσει!

Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική πολιτική ιστορία και οφείλουμε να το δούμε αναλυτικότερα.

Τι είπε με απλά λόγια ο κ. Τσίπρας στην τελευταία του συνέντευξη; Ζήτησε ισχυρή εντολή για να κερδίσει την αυτοδυναμία, αλλά υπογράμμισε ότι, αν αυτή δεν του δοθεί και απλά κερδίσει τις εκλογές όπως τον προηγούμενο Γενάρη, θα συνεργαστεί μόνο με τον κ. Πάνο Καμμένο…

Ο Σκάμανδρος του Σύριζα…

Η ειδοποιός διαφορά του Σύριζα από όλα τα άλλα (φυσικά αποτυχημένα) κυβερνητικά κόμματα είναι, κατά την ταπεινή μου αντίληψη, η ακόλουθη: Όλοι οι προηγούμενοι πολιτικοί ανέβηκαν στην εξουσία χρησιμοποιώντας ασύστολα ψεύδη, για να κυβερνήσουν στη συνέχεια αποκαλύπτοντας την σκληρή αλήθεια και εφαρμόζοντας την μέχρι πρό τινος κορυφή ατζέντα τους (κλασικό αλλ’ όχι μοναδικό παράδειγμα το παπανδρεϊκό δίπολο: Λεφτά υπάρχουν – Μνημόνιο). Αντιθέτως, ο Σύριζα ανήλθε ομοίως με ασύστολα ψεύδη στην εξουσία, για να συνεχίσει ωστόσο να ψεύδεται και μετά την αναρρίχησή της σε αυτήν.

Τούτο, με άλλα λόγια, σημαίνει ότι για τα άλλα κόμματα το ψέμα είναι μέσο, ενώ για τον Σύριζα αυτοσκοπός…

Μύκονος, όπως πλέον λέμε Τσιφτετέλληνες…

Στο πλαίσιο της αναζήτησης του χαμένου χρόνου των θερινών διακοπών όλοι Ανάβουμε-Ένα-Κεράκι στο Άγιο-Ελληνικό-Καλοκαιράκι. Έλαχε, λοιπόν, κι εμείς να μπαρκάρουμε ως αναπληρωτές μούτσοι σε ευαγές καΐκι. Ζήσαμε έτσι μια ωραία περατζάδα ανά τις νησιωτικές δυνάμεις του Αιγαίου.

Κάποια στιγμή χρειάστηκε να βγούμε έξω στη Μύκονο, συγκεκριμένα στον Ορνό. Βρόμα και δυσωδία από ανάμειξη αντηλιακών με λάδια βενζινακάτων. Δικτατορία του Σκουπιδαριάτου, χαρτιά, πλαστικά, γόπες πεταμένες παντού. Παραφρουτέμπορες διατεταγμένοι κάτω από ομοιόμορφες πλάστικ ομπρέλλες, συντεταγμένες βοϊδοκοιλιές πάνω στις ξαπλώστρες, πούρα με καπελαδούρα… 

Η «Εισαγγελογέννητη»…

Έχει απασχολήσει δικαιολογημένα το πανελλήνιο με την απαράμιλλη αυστηρότητά της, τόσο που θυμίζει τις παλαιές ηλικιωμένες καθηγήτριες θρησκευτικών, των δικών μου τουλάχιστον μαθητικών χρόνων…

Προσφέρει καθημερινά θέαμα και θέματα στο κοινό και έχει καταφέρει σε σύντομο χρόνο να την λένε απλώς, Ζωή. Δεν είναι αμελητέο αυτό. Λίγοι άνθρωποι έχουν καταφέρει να είναι αναγνωρίσιμοι με το μικρό τους όνομα, όπερ σημαίνει πως το πορτραίτο της (με τη συνδρομή κυρίως της τηλοψίας, βεβαίως, την οποία και καθορίζει η ίδια όχι μόνο στο… κανάλι «της») βγαίνει ισχυρό και οικείο ή και το αντίθετο: αντιπαθές και γραφικό…

Παραδείγματα, ο Άδωνης, ο Φαήλος, ο Sakis, ο Γιωργάκης, η Νάντια, ο Γιάνης (με ένα ν), η Ραχήλ, ο Πρόεδρος Πάνος, σε πλήρη αντίθεση με τους άξιους μεγάλους δημιουργούς μας Μίκη, Μάνο, την γλυκύτατη Μελίνα κλπ!

Midnight Summer Dream...

The Stranglers

Η Αριστερά ξεπλένει πάντα την κακή Δεξιά…

Ο Κάουτσκι πίστευε πως όσο οι προλετάριοι αδυνατούσαν να κάνουν την επανάσταση, άλλο τόσο και οι αστοί αδυνατούσαν να την εμποδίσουν. Όμως και ο ίδιος ο Λένιν έγραφε το 1905 με ένα ιδιαίτερο ύφος αφορισμού: «Αποτελεί αντιδραστική σκέψη να ψάχνουμε τη σωτηρία της εργατικής τάξης σε κάτι άλλο εκτός από τη μαζική ανάπτυξη του καπιταλισμού».

Και οι δύο, όμως, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τη δική μας περίπτωση.

Για τον πολύ απλό λόγο ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε προλετάριους ούτε εργατική τάξη ούτε και καπιταλισμό! Έχουμε μόνο ένα κρατικό μόρφωμα που αναπτύχθηκε ως προμετωπίδα ή απλά νησίδα γεωπολιτικών συμφερόντων της Δύσης  στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Η πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ και η φράξια Λαφαζάνη…

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, με τη γλώσσα, την ορολογία και τα επιχειρήματα των δεκαετιών του ’50 και του ’60. Κι ας αποκαλύψουμε τα κρυφά σχέδια της πλουτοκρατίας που εξαπέλυσε τη μεγάλη θερινή της επίθεση με δυο ρωμαλέους βραχίονες: Τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερή Πλατφόρμα.

Με τη δήθεν αντιπαλότητα γύρω από το τρίτο μνημόνιο να συσκοτίζει τους αληθινούς στόχους.

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο προαιώνιος μύχιος πόθος του κεφάλαιου είναι η αμορφωσιά των λαϊκών στρωμάτων, ώστε η γνώση να αποτελεί κτήμα μιας κλειστής κάστας που μονοπωλεί την εξουσία και εκμεταλλεύεται το προλεταριάτο. Και είναι επίσης γνωστό, ότι μοσχαρίσιο κρέας στο καθημερινό τραπέζι υπάρχει μόνο στις πλούσιες οικογένειες…

Το θηρίο πέθανε (Γ’ Μέρος)

Ή αλλιώς: Όταν τα όμορφα λόγια σε εξαπατούν…

Η 26η Ιανουαρίου ήταν μια σχετικά ζεστή ημέρα για Ιανουάριο. Όπως μας είπε ο Σκουρλέτης, ένας κομήτης πέρασε κοντά από τη Γη, ο ήλιος άρχισε το ταξίδι του στον ουρανό όπως κάθε μέρα, τα καταστήματα ανοίξαν στις 8 και οι τράπεζες λειτουργούσαν κανονικά παρότι είχε εκλεγεί η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση. Δεν υπήρχε κανένας λόγος ανησυχίας στον κόσμο της εργασίας.

 

Μα, που πήγαν όλοι;

Όπως μας βεβαίωνε ο υπουργός Εργασίας θα γινόταν το παν όχι απλά για να καταβάλλονται οι μισθοί και οι συντάξεις αλλά θα γινόταν προσπάθεια για αύξηση του βασικού μισθού για αύξηση των προσλήψεων ώστε να μειωθεί η ανεργία και για αύξηση του εισοδήματος των χαμηλών συνταξιούχων… 

Αλλάζουν πάλι (προς τα κάτω) οι μισθοί στο δημόσιο…

Νέο μισθολόγιο για το Δημόσιο, με ένταξη των επιδομάτων στον βασικό μισθό, αλλά και κινητικότητα των υπαλλήλων με βάση το πτυχίο, επεξεργάζεται το υπουργείο Εσωτερικών.

Ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες, ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χριστόφορος Βερναρδάκης έχει ενημερώσει για τις προθέσεις του τους δανειστές και έχει προχωρήσει σε επαναδιαπραγμάτευση των αιτημάτων σε ό,τι αφορά στο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.

Στη σχετική έγγραφη ενημέρωση -που απέστειλε ο κ. Βερναδάκης τη Δευτέρα- στον επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί, αναφέρεται σε ένταξη των επιδομάτων -κυρίως των ειδικών μισθολογίων- στον μισθό…

Η κατρακύλα της μεταπολιτευτικής γραφικότητας…

Πάντοτε υπήρχαν στην εγχώρια πολιτική σκηνή ιδιαίτερες προσωπικότητες, όχι από αυτές που ξεχωρίζουν για το πνεύμα, την διεισδυτικότητα και την διορατικότητα της σκέψης τους ή τον εξαιρετικό τους χαρακτήρα αλλά από εκείνες που σου αφήνουν εκτός από ένα αμήχανο χαμόγελο και την απορία για το που τελειώνει ο πολιτικός σχεδιασμός ή η επικοινωνιακή τακτική και αρχίζει η συμπεριφορική παρεκτροπή.

 

Ποιος θα είναι ο νέος συγκαμένος, Αλέξη;

Κατά τα χρόνια της κρίσης πολλαπλασιάστηκαν αυτές οι φιγούρες ως απότοκο της κοινωνικής ανάγκης να βρει φιλόστοργη αγκαλιά σε θεωρίες συνωμοσίας και εφησυχασμού και της διάθεσης ορισμένων πολιτικών να εκφράσουν με όλο και πιο ακραίο τρόπο κάθε μορφή θυμικού αποπροσανατολισμού…

Εκβιασμός ψηφοφόρων…

Οι δηλώσεις που δεν εννοούνται, οι υποσχέσεις που δεν πρόκειται να υλοποιηθούν, οι διακηρύξεις που θα ξεχαστούν, οι υπερβολές και φυσικά οι βολές κατά των αντιπάλων αποτελούν συνηθισμένο φαινόμενο σε προεκλογικές περιόδους, ειδικά στη χώρα που ζούμε. Ιδιαίτερα όταν πολιτικοί που διεκδικούν την εξουσία παίζουν ταυτόχρονα «το κεφάλι τους», όπως στην περίπτωση του Αλ. Τσίπρα στη σημερινή συγκυρία.

Γιατί κακά τα ψέματα, όλοι γνωρίζουν ότι το πολιτικό σκηνικό της επόμενης ημέρας θα διαμορφωθεί ανάλογα με τις επιδόσεις του τέως πρωθυπουργού και του Ευ. Μεϊμαράκη στις κάλπες, καθώς οι ίδιοι και τα κόμματά τους αγωνίζονται για την πρώτη θέση...

Ζωή σε εμάς...

Η ​​είδηση ότι ο Γιάννης ο Πανούσης δεν κατέρχεται εις τας προσεχείς εκλογάς, αλλά προάγεται πλέον εις την τάξιν των χρυσών εφεδρειών του έθνους διαθεσίμων προς πάσαν χρήσιν, έχει βεβαίως σκεπάσει τα πάντα· και, κανονικά, αν είχα φιλότιμο, θα έπρεπε και εγώ να σιωπώ σήμερα όπως τόσοι άλλοι...

Ωστόσο, η Ιστορία δεν σταματά επειδή η Ελλάς ριγεί καθώς υποδέχεται στο πάνθεον των ηρώων του νέου Ελληνισμού τον Πανούση για να τον στεφανώσει. Κυκλοφορεί, θα το έχετε πληροφορηθεί, ότι η πρόεδρος της απερχομένης Βουλής ετοιμάζεται να κάνει κόμμα· και, φυσικά, έσπευσε πρώτος (μη χάσει...) να δηλώσει πρόθεση συνεργασίας μαζί της ο Απόστολος Γκλέτσος, επίσης πρόεδρος αλλά της Τελείας, η οποία είναι κόμμα…

ΣΥΡΙΖΑ : Σφαγεία, θα κατέβει κανείς;

So vintage! Παρότρυνε ο εισπράκτωρ του λεωφορείου 31, διαδρομή Βούλγαρη - Σφαγεία, «προχωρείτε, παρακαλώ, στο βάθος, μη στριμώχνεστε, έχει θέσεις για όλους».

Αυτός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι «συνιστώσες-επιβάτες» της εποχής προ μνημονίου Τσίπρα: μια προσομοίωση της δημοφιλέστερης αστικής γραμμής της Θεσσαλονίκης, με τον Αλέξη στο ρόλο του εισπράκτορα να κόβει εισιτήρια, να μαζεύει τα… πσιλά και να χωροθετεί τους «επιβάτες».

70 άτομα χωρούσε το λεωφορείο, 150 έβαζε αυτός ο θεομπαίχτης εισπράκτωρ, «όλοι χωράμε, όλοι χωράμε», συνέχιζε να μας σπάει τα νεύρα και να μας στοιβάζει ολούρμο, φοιτηταριό και δημόσιους υπάλληλους, συνταξιούχους και καψουροζευγαράκια, παντρεμένους, διαζευγμένους, έχοντες χαλαρή σχέση, όλες οι φυλές, όλη η Θεσσαλονίκη, φραπεδάμπουρες, φαντάρια, αστοί και ρέμπελοι, αθάνατο 31: αρώματα Ζιβανσί και μασχαλίλα, φρικιά με μπλουζάκια Doors και φλώροι με Lacoste «Παγί» (το Παρίσι στα σαλονικιώτικα), ιδρώτας και χειρολαβές κατάμαυρες από τη βρόμα, δεν μετρούσε όμως το ταξίδι αλλά ο προορισμός, κάπου στην Καμάρα και μετά στην Αριστοτέλους, ο λαός κατέβαινε, εξατμιζόταν…

Τρώνε τον Χαϊκάλη…

Σε μείζον πρόβλημα για την απελθούσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξελίσσεται ο τέως υφυπουργός Εργασίας Παύλος Χαϊκάλης ο οποίος ομολόγησε ότι διατηρεί offshore εταιρεία στην Κύπρο.

 

Ο άφθαρτος!

Ο Τέρενς Κουίκ έδωσε προθεσμία στον συνάδελφό του βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων να προσκομίσει μέχρι το μεσημέρι τα χαρτιά που ισχυρίζεται ότι δείχνουν πως είχε την offshore που ξέχασε να δηλώσει για λόγους... πνευματικών δικαιωμάτων…

Πρόσφυγες, μετανάστες, και … smartphones!

Οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες που πλημμύρισαν τα Βαλκάνια το τελευταίο διάστημα χρειάζονται τροφή, νερό, και στέγη, όπως τα εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που έχουν πληγεί από τους πολέμους.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη, χωρίς το οποίο οι μετανάστες δεν μπορούν να ζήσουν: Μια πρίζα για να φορτίζουν τα smartphones τους.

«Όποτε πάω σε μια καινούργια χώρα, αμέσως αγοράζω μια κάρτα SIM, ενεργοποιώ το ίντερνετ, και κατεβάζω χάρτες για να ξέρω που βρίσκομαι», λέει ο 32χρονος δάσκαλος μουσικής Osama Aljasem, από την Συρία, καθώς κάθεται σε ένα παγκάκι στο Βελιγράδι, καρφωμένος στο κινητό του, και σχεδιάζοντας την μετακίνησή του προς την Βόρεια Ευρώπη.

«Δεν θα είχα καταφέρει να φθάσω στον προορισμό μου χωρίς το smartphone μου», λέει, προσθέτοντας το πόσο αγχώνεται όταν βλέπει την μπαταρία του να πέφτει…

Λαφαζάνης: Θα κρατικοποιήσουμε τα πάντα όλα…

Την άμεση κατάργηση όλων των ιδιωτικοποιήσεων που προβλέπονται από το τρίτο Μνημόνιο ζήτησε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, έπειτα από συνάντηση που είχε την Τρίτη με συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα.

Στη συνάντηση παρευρέθηκαν και μίλησαν αντιπροσωπείες από την Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό, την Πρωτοβουλία Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, την Κοινή Πρωτοβουλία ενάντια στην Ιδιωτικοποίηση των Περιφερειακών Αεροδρομίων και της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ…

Το θηρίο πέθανε (Μέρος Β’)…

Ή αλλιώς: Η διάλυση ενός κοινωνικού κινήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η οικονομική κρίση προσπάθησε να παρακολουθήσει το λαϊκό κίνημα στην προσπάθεια του να το εκφράσει και να το κατευθύνει.

Το κίνημα αντίδρασης κατά του μνημονίου ήταν – αρχικά τουλάχιστον- διαφοροποιημένο από  το κίνημα του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο ο κόσμος το αντιλαμβανόταν ως μια περιθωριακή θέση καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε όπως και το ΚΚΕ για σύγκρουση με την ΕΕ..

Αλέξης: Ένας νεαρός… κυρ Φώτης;

Στην αρχή μας τον πλάσαραν σαν τον νέο Τσε Γκεβάρα!

Διαφημίζοντας την νιότη του, την φρεσκάδα του, την ομορφιά του, και την ηθική αριστεροσύνη του.

Αυτός ο άφθαρτος λεβέντης, που θα άλλαζε την Ελλάδα, και την Ευρώπη, μπορεί και ολόκληρο τον πλανήτη!

Αυτός που θα καταργούσε τον καπιταλισμό, ή τουλάχιστον θα τον έκανε πιο ανθρώπινο…

H ομολογία βλακείας ως πολιτικό επιχείρημα…

Αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στη δημόσια συζήτηση είναι πραγματικά εκπληκτικό.

Παρακολουθούμε ουκ ολίγους λαλίστατους μέχρι πρότινος αστέρες του πάλαι ποτέ ενδόξου αντιμνημονιακού μετώπου, κινηματίες του "ψόφα" και των "καρκίνων" να ανακαλύπτουν ετεροχρονισμένα ότι η γη τελικά γυρίζει κι ότι ο ουρανός δεν βρέχει λεφτά!

Αποκορύφωμα οι πρόσφατες δηλώσεις Χαϊκάλη όπου συνοπτικά μας είπε πάνω κάτω τα εξής: "Ομολογούμε και παραδεχόμαστε ότι σας είπαμε ψέματα, σας διχάσαμε, συκοφαντήσαμε τους αντιπάλους μας, δεν καταλάβαμε τι γίνεται στην Ευρώπη, προπηλακίσαμε, σας παραμυθιάσαμε με το μνημόνιο/αντιμνημόνιο, σας κλείσαμε τις τράπεζες, σας ξαναγυρίσαμε στην ύφεση και τα ελλείμματα, σας φέραμε τρισχειρότερο μνημόνιο από αυτό που θα καταργούσαμε με ένα άρθρο, αλλά τώρα σας ζητάμε συγγνώμη και θέλουμε εκ νέου την ψήφο σας για να διαχειριστούμε την τύχη και τις ζωές σας"…

Η αριστερή παρένθεση…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει εκλογές αποτελούσε σχεδόν μονόδρομο. Δύσκολα θα έβρισκε στο μέλλον καλύτερη ευκαιρία.

Ακόμα και η ημερομηνία που επέλεξε (20 Σεπτεμβρίου) δεν είναι τυχαία.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή...

Ε, όχι κι εξαγνισμός του Λαφαζάνη…

Δεν ξέρω αν το βλέπετε κι εσείς αλλά προσωπικά διακρίνω μια «επιχείρηση» καθαγιασμού του θέσεων και απόψεων του προέδρου της ΛΑΕ, Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Είναι κατανοητό ότι πολλές φορές στην πολιτική επικρατεί η τακτική που «λέει» ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», αλλά αυτό επ’ ουδενί μπορεί να αποτελεί σήμερα πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.

Δεν μπορεί η Νέα Δημοκρατία να λησμονά ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι ο πρωτεργάτης πολλών εκ των δεινών στα οποία περιήλθε η χώρα στην περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε όλη την περίοδο που ήταν αξιωματική αντιπολίτευση…

Το θηρίο πέθανε (Α’ Μέρος)…

Το έργο της κομματικής αποσύνθεσης το είχαμε πρωτοδεί με το ΠΑΣΟΚ. Αλλά εκεί ήταν σε αργή ταχύτητα.

Εκεί η κομματική αποσύνθεση ήταν ανάλογη της μείωσης της εκλογικής επιρροής. Εδώ έχουμε μια ασύμμετρη κατάσταση κατάρρευσης άνευ προφανούς εκλογικής αιτίας.

Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να περιγραφεί σχηματικά σαν ένα εκρηκτικό άστρο το οποίο με λαμπρό τρόπο εμφανίζεται στον ουρανό, και ξαφνικά μετά από μια μεγάλη έκλαμψη σβήνει και επανέρχεται στην κατάσταση ενός μικρού άστρου…

Θέλετε να δώσετε μια ακόμη ευκαιρία στον Αλέξη;

Έξι μόλις μήνες χρειάστηκε ο «άφθαρτος» Σύριζα για να διαλύσει τη χώρα, και έναν ακόμη για να διαλυθεί ο ίδιος στα εξ ων συνετέθη.

Ανεμομαζώματα δηλαδή… ανεμοσκορπίσματα.

Με τις πρώτες δυσκολίες, ήρθε η κωλοτούμπα, και με την πρώτη κωλοτούμπα ήρθε η αποσύνθεση.

Με όλα τα λαοπρόβλητα στελέχη του να την κάνουν προς Δραχμαζάνη μεριά, αφού τώρα αυτός εκπροσωπεί την Ελπίδα, παρέα με την Κατάντια Βαλαβάνη και άλλους τέτοιου βεληνεκούς επαναστάτες.

Σκόνη και θρύψαλα δηλαδή το όνειρο που περιμέναμε πως και πώς να ζήσουμε με την Πρώτη Φορά Αριστερή Κυβέρνηση.

Αποδείχτηκε εφιάλτης, και αντί  για μια ευχάριστη  βόλτα στο πάρκο, ζήσαμε … κατολισθήσεις.

Αλλάζει επιτέλους το πολιτικό σκηνικό της χώρας!

Πανικός στα επιτελεία τόσο των μνημονιακών, όσο και των αντιμνημονιακών κομμάτων, ακόμη και σε αυτό που ετοιμάζει ο Καπερνάρος ο οποίος δεν έχει αποφασίσει μέχρι τώρα αν θα είναι μνημονιακό ή όχι.

Προς τι όμως ο πανικός; Ο οποίος είναι ανάλογος με αυτόν που έπιασε τους Τούρκους, με αφορμή την στράτευση Κορωνάκη;

Το γεγονός ότι σύμφωνα με την «Εφημερίδα των Συντακτών», η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, δηλώνει έτοιμη να ανακοινώσει την ίδρυση  δικού της κόμματος, ακολουθώντας στα χνάρια άλλων πολιτικών κύρους, όπως ο Βύρων Πολύδωρας, ο Απόστολος Γκλέτσος, ο Θόδωρος Κατσανέβας, κ.ά. που θέλουν να μας σώσουν…

Ψυχοπάθεια και… χασμουρητά!

Όλα αυτά τα περίεργα, όλες αυτές οι αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές που βλέπουμε καθημερινά (εδώ και 7 μήνες) στην πολιτική σκηνή του τόπου, με έχουν κάνει να ανησυχώ για την πνευματική υγεία των πολιτικών μας. Όχι όλων.

Οι περισσότεροι όμως βουλευτές, ειδικά του Σύριζα, που βλέπω στα παράθυρα, είναι συνήθως αλλού γι αλλού.

Και αυτό μάλλον οφείλεται είτε στο πιοτό (ακόμη και σε πρωινές τους εμφανίσεις), είτε σε κάτι άλλο πιο ισχυρό, είτε απλά στο γεγονός ότι δεν παίζουν με ολόκληρη την τράπουλα… δηλαδή από κάπου χάνουν λάδια.

Αλλιώς δεν εξηγείται…

Να απαλλαγούμε από τα σούργελα της πολιτικής…

Τα τελευταία χρόνια νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα στη Βουλή. Τόσοι άχρηστοι, άσχετοι, νούμερα, μπαχαλάκηδες και αγράμματοι δεν είχε δει η Ελλάδα από συστάσεως του κράτους.

Από το 2012 και μετά, με τη διάλυση του πολιτικού συστήματος και την είσοδο στη Βουλή των νεοναζί, είδαμε και ζήσαμε απίστευτες καταστάσεις.

Και δε μιλάμε απλά για κάποια νούμερα, κυρίως λαϊκιστές της ανοησίας και της μπαρούφας που υπάρχουν πάντα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή σε άλλα κόμματα. Μιλάμε και για ότι σαβούρα μαζεύτηκε τα τελευταία 3 χρόνια στο κοινοβούλιο, μια σαβούρα που θα ξαναμπεί στη Βουλή με τις λίστες αλλά και με όλους αυτούς τους απίθανους που θα επιλεγούν από τα κόμματα.

Ειδικά από τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει να γεμίσει καμιά 30αριά θέσεις βουλευτών που έμειναν άδειες μετά την… αποστασία Λαφαζάνη ο οποίος, ούτε στα τρελά όνειρά του δεν φαντασιώθηκε ότι θα γίνει αρχηγός κόμματος...

Σχολαί Μακιαβέλλι, πληροφορίες κ. Τσίπρας …

Τελικά, ο Αλέξης Τσίπρας εντρύφησε στον Μακιαβέλλι, τον οποίο πέρυσι τέτοια εποχή αποστρεφόταν - όχι όμως και απολύτως, θα χρειαστεί και μερικά ακόμα, δωρεάν, μαθήματα. Ένα απ' αυτά, παρακάτω.

Πολλοί υποστηρίζουν πως, πέρα απ’ όλες τις άλλες ανεπάρκειες, ο Αλέξης Τσίπρας έχει παιδεία που δεν του επιτρέπει να παρακολουθήσει την πολιτική σκέψη η οποία ξεφεύγει από τα στενά όρια της κουλτούρας των «δεκαπενταμελών».

Χαιρεκακία. Τουλάχιστον σε μια περιοχή της ανθρώπινης σκέψης που αφορά την πολιτική θεωρία του Μακιαβέλλι, ο έλληνας πρωθυπουργός έχει κάνει θεαματικές προόδους...

Εκβιασμοί και συνεχή ψεύδη…

Η απόλυτη διγλωσσία. Την ώρα που ο κ. Τσίπρας, μέσω διαρροών, φερόταν να έχει τοποθετηθεί υπέρ ευρύτερων πολιτικών συμμαχιών ακόμη και αν έχει 151 βουλευτές την επομένη των εκλογών, ο έξ απορρήτων του κ. Παππάς έθετε σε συνέντευξή του σε Κυριακάτικη εφημερίδα εκβιαστικά διλήμματα. Αποκλείοντας μετεκλογικές συνεργασίες.

Επί της ουσίας δηλαδή ο στενότερος συνεργάτης του κ. Τσίπρα και πρωτοπαλίκαρο των "προεδρικών" έθετε το δίλημμα "αυτοδυναμία ή χάος". Καθώς τόνιζε ότι δεν θα υπάρξει κυβερνητική συνεργασία με Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι ή ΠΑΣΟΚ. Αφήνοντας δηλαδή ως επιθυμητό κυβερνητικό εταίρο μόνο τους ΑΝΕΛ.

Μία και μάλλον δεν προτίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ να τα βρει μετεκλογικά με Λαφαζάνη, ΚΚΕ η Χρυσή Αυγή.

Μόνο που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα εισέλθει το κόμμα του κ. Καμμένου στη Βουλή...

Αλέξη, δεν είσαι για τα δύσκολα…

Τι ωραίο πράγμα να είσαι ένας άεργος μεγαλωμένος στα πούπουλα νέος, όχι ιδιαίτερα έξυπνος, ούτε ιδιαίτερα καταρτισμένος, που όμως ανδρώθηκες μέσα στην ασφάλεια του μπούγιου που σου προσφέρει ένα αριστερό κόμμα της αντιπολίτευσης, με όλα τα προνόμια που κάτι τέτοιο συνεπάγεται στην μπανανία που είναι η μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Για τέτοια παιδιά, και είναι πάμπολλα στην Ελλάδα, οι λύσεις στα προσωπικά τους συμπλέγματα και στις ελλειμματικές τους προσωπικότητες είναι δυο:

Αν είσαι εντελώς σκεπάρνι γίνεσαι χούλιγκαν σε ποδοσφαιρική ομάδα, και αυτομάτως αποκτάς λόγο ύπαρξης αλλά και ασφάλεια και κάλυψη μέσα από το συνονθύλευμα των ομοίων σου. Αποκτάς ταυτότητα, οντότητα, λόγο ύπαρξης, και πάνω απ’ όλα προστασία…

Αλέξης Τσίπρας: Ο Ελληνάρας μέσα σου που πρέπει να εξοντώσεις!

Ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί την υπερήφανη ενσάρκωση των πιο παθογενών χαρακτηριστικών του νεοέλληνα.

Είναι ένα ημιμαθές άτομο που ανδρώθηκε στον κομματικό σωλήνα, δεν χρειάστηκε να δουλέψει ποτέ στη ζωή του, δεν κουράστηκε για τίποτα, δεν πάλεψε για τίποτα, δεν κατέκτησε τίποτα· απλώς θήτευσε στο κατηχητικό της παράταξης, γαλουχήθηκε με τα δόγματα και τον φανατισμό της κλίκας του, και όταν έφτασε η ώρα του, αναδείχθηκε ως αρχηγός της.

Την ώρα που άλλοι σπούδαζαν, ξανασπούδαζαν, ταξίδευαν, δούλευαν, έστηναν δουλειές, αποτύγχαναν, ξαναπροσπαθούσαν, πετύχαιναν, μοχθούσαν, αμφισβητούσαν, εξελίσσονταν, και προσέθεταν με χίλια ζόρια και βιώματα ο καθένας το δικό του λιθαράκι στην πραγματική ζωή, ο Αλέξης Τσίπρας μεγάλωνε εκπροσωπώντας την πιο κλισέ εκδοχή του αδρανούς παρασίτου: Ήταν ο παρατεταμένα έφηβος ιδεαλιστής που, να μωρέ, θα έκανε πολλά πράγματα αν ο κόσμος ήταν ιδανικός, αλλά δυστυχώς, επειδή δεν είναι και μέχρι να γίνει τέτοιος, θα πορεύεται με τον μόνο τρόπο που θεωρεί αποδεκτό η κουλτούρα της παράταξης. Συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, αφισοκολλήσεις, καταληψούλες, κηρύγματα…

Η επιστροφή των «γριών»!

Στη μάλλον αδιάφορη πρεμιέρα της Super League του ελληνικού πρωταθλήματος, εάν κάτι ξεχώρισε ήταν το στοιχείο της επιστροφής. Τόσο της ΑΕΚ, όσο και του Ηρακλή που και οι δυο τους έκαναν κάπως πιο πολύχρωμη τη μάλλον μουντή διοργάνωση.

Μάλιστα ο τελευταίος, μετά από 4χρονη απουσία, κερδίζοντας εκτός έδρας την Καλλονή, σκόρπισε ενθουσιασμό τόσο στους φιλάθλους του, όσο και σε πολλούς άλλους ουδέτερους φιλάθλους που διάκεινται θετικά απέναντι στον... ροπαλοφόρο «Γηραιό».

Εν πλήρει συγχύσει ο «κυρίαρχος λαός»…

Γ​​ια πρώτη φορά, στην 40ετή μεταπολίτευση, η πλειονότητα του ελληνικού λαού οδηγείται στις κάλπες, σε κατάσταση πλήρους συγχύσεως, αναφορικά με το ερώτημα ποιος, πώς και γιατί να τον κυβερνήσει.

Η σύγχυση αυτή οφείλεται, σχεδόν αποκλειστικά, στον ΣΥΡΙΖΑ και τον μέχρι προχθές πρωθυπουργό.

Ο κ. Τσίπρας ζητεί «ανανέωση» της εντολής, που έλαβε προ επταμήνου, ισχυριζόμενος ότι είναι ο ικανότερος και ο καταλληλότερος να διεκπεραιώσει το τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο, το οποίο ο ίδιος προκάλεσε και υπέγραψε (!).

Σε κάθε άλλη χώρα θάταν αδιανόητο ένας οικτρά αποτυχημένος πρωθυπουργός, σχετικά με τα όσα επαγγέλθηκε και του ανατέθηκαν, να ζητεί «ανανέωση» της λαϊκής εντολής, την οποία όχι μόνον αθέτησε, αλλά κυριολεκτικά την κουρέλιασε.