The Ghosts of Beverly Drive...

Death Cab for Cutie

Εποχή Λεβέντη!

Ο πρωταγωνιστής της τελευταίας σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών ήταν χωρίς αμφιβολία ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης. Κυριάρχησε κεκλεισμένων των θυρών και μπροστά στις κάμερες ζητώντας οικουμενική κυβέρνηση, ξεσπώντας για το χαμηλό επίπεδο της πολιτικής ελίτ, εκφράζοντας την αποστροφή του για την ποιότητα του δημόσιου διαλόγου, κατακεραυνώνοντας τους άλλους, μορφάζοντας με αηδία και απλουστεύοντας τα πάντα: λόγια του αέρα από τον πρωθυπουργό, άλλα αντ’ άλλων από την αντιπολίτευση – όλοι τελειωμένοι εκτός από τον ίδιο που δείχνει σαν να πέρασε από τα σκυλάδικα επαρχίας στις πίστες του έντεχνου.

Ο Βασίλης Λεβέντης έξαλλος μπήκε και έξαλλος βγήκε από το προεδρικό μέγαρο, όπως έξαλλο τον έχουμε γνωρίσει σε μεταμεσονύκτιες τηλεοπτικές εκπομπές που εμπλούτισαν το trash της μεταπολίτευσης…

Κερδάμε σε όλα τα μέτωπα…

Εδώ και ένα χρόνο, από τότε που τις τύχες της χώρας ανέλαβε η τρελοπαρέα του Αλέξη, εκτός από τα χίλια προβλήματα που δημιουργήθηκαν σε κάθε τομέα της πολιτικής, της οικονομίας, κλπ η πατρίδα μας γέμισε και από εκατοντάδες χιλιάδες «παράτυπους» μετανάστες.

 

Φρρρρρρρρρρρρρ........

Και όχι, δεν είδαν απλά φως και μπήκαν, αλλά προσκλήθηκαν επίσημα από το ελληνικό κράτος, το οποίο δια μέσου της αρμόδιας υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής (ναι, έχουμε και τέτοιο), κάλεσε τον κάθε πικραμένο απ όπου γης, να έρθει εδώ να ζήσει το όνειρο. Να λιαστεί για λίγο, και μετά αν θέλει μένει, ή  πάει πιο βόρεια…

Το θράσος και τα όριά του…

Είναι αλήθεια ότι στα μέρη μας το θράσος θεωρείται -και το χειρότερο, αποδεικνύεται- ότι είναι προσόν. Είναι, άλλωστε, ένας από τους βασικότερους λόγους, αν όχι ο βασικότερος, της επιτυχίας του Αλ. Τσίπρα. Που, όμως, δεν εννοεί να καταλάβει ότι σε όλα υπάρχουν όρια, τα οποία κανένας, ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει ατιμωρητί.

Αυτό, όμως, είναι το σφάλμα που συστηματικά και επανειλημμένα διαπράττει ο πρωθυπουργός στην αγωνιώδη προσπάθειά του να ξεπεράσει τα προβλήματα που κληρονόμησε και τα αδιέξοδα που δημιούργησε. Τρέφει την ψευδαίσθηση ότι αποτελεί κάποιο προνομιούχο είδος πολιτικού που μπορεί να συμπεριφέρεται κατά περίπτωση όπως τον βολεύει. Και το απέδειξε και με το περίφημο «συμβούλιο αρχηγών» που σκαρφίστηκε στην αγωνιώδη προσπάθειά του να βρει συνενόχους στον σφαγιασμό των συντάξεων που ετοιμάζει, κατ’ εντολήν του, ο Κατρούγκαλος…

O υπερόπτης Σουλτάνος…

Ε​​ίχα την ευκαιρία να γνωρίσω πέντε Τούρκους πρωθυπουργούς. Ο καθένας είχε το στυλ του, αλλά κανείς δεν προέβαλλε τη «ζωώδη δύναμη» του Ταγίπ Ερντογάν. Ο Ετσεβίτ ήταν ένας περίεργος συνδυασμός πολιτικού και διανοουμένου, ο οποίος ένιωθε ενοχές για την εισβολή στην Κύπρο και προσπαθούσε πάντοτε να αποδείξει ότι είναι υπέρμαχος των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η Τσιλέρ ήταν απλώς αλαζών και άσχετη, γι’ αυτό και εξαφανίστηκε από την πολιτική σκηνή.

Ο Γιλμάζ ήταν ένας άχρωμος, «γκρίζος» πολιτικός και όμηρος του βαθέος κράτους και της γραφειοκρατίας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία συνέντευξη μαζί του. Οταν έφτασε η ώρα να συζητήσουμε για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κάποιος που στεκόταν πίσω μου του έδειχνε ένα χαρτί. Διέκοψε τη ροή της συνέντευξης και μου είπε: «Α ναι, να μην ξεχάσω, υπάρχει και το πολύ σοβαρό θέμα των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο». Το βαθύ κράτος είχε υπαγορεύσει το πρόσθετο, εκτός σειράς, σχόλιο...

Κοτζιάς ... όπως λέμε Μπαρουφάκης;

Τι σχέση έχει ο Νίκος Κοτζιάς με τον Γιάνη -με ένα «ν» - Βαρουφάκη;

Εκ πρώτης όψεως περιορισμένη, πλην ότι υπήρξαν ένα φεγγάρι συμμαχητές στην ίδια κυβέρνηση, ότι και οι δυο κάποια στιγμή σταυλίσθηκαν στην αυλή του ΓΑΠ, άντε και καθηγητές σε Ελληνικά ΑΕΙ.

Από κει και πέρα, διαφορές: Γερμανοσπουδαγμένος ο ένας, ΑγγλοΑμερικάνος ο άλλος. λατρεμένος (και λάτρης) των media ο δεύτερος, απόμακρος ο πρώτος. με σοβαρή μαρξιστική κατάρτιση και κάρτα ΚΚΕ με μικρό/παλιό νούμερο ο Κοτζιάς, «φτερό στον άνεμο των ριζοσπαστισμών» ο Γιάνης μας. Στο προσκήνιο ο ΥΠΕΞ ώρα, βαθύ παρασκήνιο το τέως ΥΠΟΙΚ.

Η μεγαλύτερη και χειρότερη ιδιωτικοποίηση όλων των εποχών!

Ναι ξέρω, δεν περιμένατε να διαβάσετε αυτόν τον τίτλο από μένα. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Αυτή η κυβέρνηση, η χειρότερη κυβέρνηση μεταπολεμικά, τα κατάφερε. Να κάνει ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη και τη χειρότερη ιδιωτικοποίηση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Θα εξηγήσω γιατί και θα σας παρακαλέσω να διαβάσετε προσεκτικά όσα ακολουθούν.

Αυτά που θα περιγράψω είναι πολύ σημαντικά για όλους μας και πρέπει να τα καταλάβετε. Έχουν βέβαια γραφεί αρκετά καλά κείμενα σχετικά με το ζήτημα. Όμως, ο λόγος που αποφάσισα να γράψω κι εγώ άλλο ένα κείμενο είναι απλός: έλειπα στο εξωτερικό, διάβαζα τι γινόταν στην Ελλάδα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Επέστρεψα και διαπίστωσα ότι οι περισσότερες/οι δεν είχαν ιδέα γι’ αυτό που συνέβη. Είτε δεν έμαθαν είτε δεν κατάλαβαν.

Θεώρησα υποχρέωσή μου να γράψω ένα σύντομο (όσο γίνεται) κείμενο, για να το διαβάσουν όσες/οι ενδιαφέρονται. Αλλά με έναν επιπλέον στόχο. Να γράψω ένα κείμενο τόσο απλό που να γίνει κατανοητό.

Ελπίζω να το πέτυχα. Αν το θεωρείτε σημαντικό, όσο κι εγώ, φροντίστε να το διαβάσουν και άλλες/οι.

Το πραγματικό πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα…

Ο όψιμος (και φουλ) μνημονιακός Αλέξης δεν πούλησε μόνο τους ντόπιους αιθεροβάμονες που είχαν πιστέψει στα φληναφήματά του, δεν έγδαρε μόνο τα όνειρα των ζαλισμένων οπαδών και ψηφοφόρων του, αλλά όπως φαίνεται εκτός από τα εσωτερικά, κάνει κωλοτούμπες και στα εξωτερικά ζητήματα, με αποτέλεσμα εκτός από τους λαφαζανικούς να τον κρεμάνε στα μανταλάκια και οι φιλο-ισλαμιστές διεθνείς υποστηρικτές του, αφού στο Ισραήλ ο Αλέξης έκανε μια ακόμη θεαματική κυβίστηση επιπέδου Ιωάννη Μελισσανίδη και βάλε.

Διαβάστε κάποια  αποσπάσματα από άρθρο που δημοσιεύεται στο Global Research

Ο Αλέξης Τσίπρας που ηγείται του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του νεοφιλελευθερισμού, αποκάλυψε τα πραγματικό του πρόσωπο στη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στο Ισραήλ.

Ταυτίζεται πλέον με τους «φιλοϊσραηλινούς» της ΕΕ, που στηρίζουν τον Νετανάχιου...

Και κιπά και μαντίλα...

Φοράει και κιπά και Παλαιστινιακή μαντίλα. Υπέγραψε και εφαρμόζει ένα σκληρό μνημόνιο, αλλά καλεί την κοινωνία να κατεβαίνει σε διαδηλώσεις εναντίον του μνημονίου. Δηλώνει ότι ηγείται της «ριζοσπαστικής αριστεράς», αλλά σαλιαρίζει πολιτικά και συνεργάζεται με ο,τι πιο βαθιά συντηρητικό υπάρχει. Θεωρούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους προσκυνημένους, αλλά ζητάει παράλληλα τη συναίνεσή τους.

Ο κ. Τσίπρας είναι ικανός για όλα, μπορεί να τα συνδυάσει όλα, μπορεί να πετύχει το φαινομενικά ακατόρθωτο, μπορεί να έχει δυο-ή και περισσότερους-εαυτούς. Ακόμα και παράλληλα...

Επιστήμη και φυσική εναντίον πολιτικής…

Σπάνια βλέπουμε τη φυσική να χρησιμοποιείται ως αποτελεσματικό εργαλείο σχολιασμού της επικαιρότητας, όμως οι αστροφυσικοί Tom van Doorsslaere και Giovanni Lapenta του βελγικού  KU Leuven εκμεταλλεύτηκαν την απλή νευτώνεια μηχανική για να δείξουν ότι αυτά που αναφέρουν τόσο η ρωσική όσο και η τουρκική πλευρά σε σχέση με την κατάρριψη του βομβαρδιστικού, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Χρησιμοποιώντας το βίντεο του συμβάντος καθώς και τους χάρτες που έδωσαν στη δημοσιότητα οι Ρώσοι και οι Τούρκοι αρμόδιοι, οι δυο επιστήμονες αποδεικνύουν πως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι όπως παρουσιάζονται...

Αντιπολίτευση από λούζερ και καρπαζωμένους…

Προβλεπόμενο. Επί έξι ώρες, έξι πολιτικοί αρχηγοί και ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας, που στο ίδιο χρονικό διάστημα «έμεινε Παυλόπουλος», επιβεβαίωσαν ότι το «τσάμπα πήγε ο κόπος.»

Αναμενόμενο ότι δεν συμφώνησαν με τη πρόωρα ασταθή κυβέρνηση τα κόμματα της αντιπολίτευσης που προσήλθαν στη συνάντηση. Πώς άλλωστε; Επί ποίου; Και, εν τέλει, γιατί; Για το ασφαλιστικό που επικαλείται ως μείζον «εθνικό θέμα» ο πρωθυπουργός, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να αναλυθεί σε αρμοδιότερο χώρο από αυτό του προεδρικού μεγάρου, ο οποίος είναι η Βουλή με μια ανοιχτή συζήτηση «προ ημερησίας διατάξεως»;

Οι μεγάλες προφητείες…

Κατά μία έννοια, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς και ο Αγιος Παΐσιος, έχουν κάτι κοινό. Είχαν αμφότεροι προβλέψει την παντοδυναμία της Τουρκίας.

Μάταια ο πρώτος προσπαθούσε να αποτρέψει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να μεταβεί στη γειτονική χώρα, αφού όλες οι συγκυρίες είναι σε βάρος της Ελλάδας: η γεωπολιτική λόγω προσφυγικής κρίσης, η δημοσιονομική εξαιτίας της οικονομικής και η πολιτική αφού ο Ταγίπ Ερντογάν μόλις εξασφάλισε αυτοδυναμία στην εθνοσυνέλευση, ενώ η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ χαροπαλεύει μεταξύ Ν.Νικολόπουλου και Σ. Παναγούλη…

The Old Man Down the Road...

John Fogerty

Αλέξης μόνος ψάχνει (ηλιθίους)…

Η αντιπολίτευση προσέφερε συναίνεση στον κ. Τσίπρα τον περασμένο Αύγουστο. Ανοήτως, αλλά την προσέφερε. Ήταν συναίνεση στην πράξη και δίχως όρους. Η συνέχεια απέδειξε το άνισο της μάχης ανάμεσα σ’ αυτόν που έχει άγνοια κινδύνου και σε εκείνον που έχει έλλειψη ενδοιασμών.

Αντί ο Αλέξης να αναγνωρίσει -έστω- την καλή τους πρόθεση, την επομένη τούς έσυρε σε εκλογές ως κατηγορούμενους για τη στήριξη που του παρείχαν.

Αυτός έκανε τη μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα προς το μνημόνιο, η αντιπολίτευση κατεσφάγη στις κάλπες ως ένοχη. Πάει καλά, έτσι είναι το πολιτικό παιχνίδι…

Η αρχή του τέλους για τον «πουτινισμό»;

Όλοι γέλασαν τότε που ο πρόεδρος Ομπάμα προειδοποίησε τη Ρωσία ότι αν εμπλακεί στη Συρία, θα μπλέξει άσχημα.

Όλοι γέλασαν όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος έλεγε πως η γη είναι στρόγγυλη.

Όλοι γέλασαν όταν ο Έντισον κατέγραψε τον ήχο.

Όλοι γέλασαν όταν οι αδελφοί Ράιτ είπαν πως ο άνθρωπος μπορεί να πετάξει.

Λοιπόν, δείτε τι κάνει τώρα ο πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν στην Συρία, και περιμένετε να δείτε ποιος θα γελάσει τελευταίος…

Βέβαια, αυτό που συμβαίνει με την πυρηνική Ρωσία δεν είναι καθόλου αστείο.

Μπλεγμένη σε εσωτερικά οικονομικά αδιέξοδα, η Ρωσία προσπαθεί να στηρίξει έναν αδύναμο πλην όμως σκληρό σύμμαχό της στη Μέση Ανατολή, δηλαδή το καθεστώς Άσαντ της Συρίας. Μάλιστα το Κρεμλίνο πληρώνει ιδιαίτερα ακριβά την προσπάθειά του να βοηθήσει τον Άσαντ. Οι Ρώσοι επιστρέφουν στην πατρίδα τους μέσα σε φέρετρα.

Γιατί διαλύονται τα κόμματα;

Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε το ελληνικό κομματικό σύστημα να θρυμματίζεται. Πρώτα είδαμε το ΠαΣοΚ να διασπάται με την αποχώρηση του Γ. Παπανδρέου και την ίδρυση του Κι.Δη.Σο. Μετά διασπάστηκε ο Σύριζα μόλις υιοθέτησε το «νεοφιλελεύθερο» και «βάρβαρο» μνημόνιο.

Η ΔημΑρ,  αφού συνέπραξε με το ΠαΣοΚ διασπάστηκε μετά την αποχώρηση του κ. Κουβέλη. Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε την αυτό-γελοιοποίηση και ίσως και την αυτό-διάλυση της Νέας  Δημοκρατίας.

Πολλοί θα πουν ότι η αιτία των διασπάσεων αυτών είναι η ανεπάρκεια των ηγετικών στελεχών τους. Κάποιος θα προσθέσει ότι είναι θέμα ελληνικής νοοτροπίας, της παραδοσιακής ελληνικής τάσης για φθόνο και διχόνοια και έλλειψης οργανωτικότητας. Ίσως να παίζουν ρόλο και τέτοιοι παράγοντες. Νομίζω όμως ότι δεν είναι οι πιο σημαντικοί…

Αριστερά ή δεξιά;

Αριστερά ή δεξιά; Σα να λέμε: άσπρο μαύρο. Διάλεξε.

Αυτός ο μηχανιστικός τρόπος σκέψης κι αυτή η ρητορική του κενού έχει σκεπάσει την ευρωπαϊκή σκέψη στο σύνολό της, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην πολιτική αλλά και την απλή καθημερινότητα του πολίτη.

Δεν ξέρω εάν είναι μνημονικό ίχνος από τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης ή από την εποχή της εμφάνισης του κομμουνιστικού κόμματος ή από την εποχή του ψυχρού πολέμου. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η αντίθεση και με βάση την τρέχουσα πραγματικότητα τείνει να αναδειχθεί ως μια αντίθεση εκτός πραγματικότητας, αφού στην πραγματικότητα είτε η δεξιά είτε η αριστερά κυβερνούν ουσιαστικά εξυπηρετώντας τα ίδια συμφέροντα. Ποια; Εκείνα τα οποία θα κρατήσουν τους κυβερνώντες στην εξουσία για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα…

Είναι ασφαλή τα αεροπορικά ταξίδια;

Οι αεροπορικές εταιρίες προετοιμάζονται για μια πιθανή μείωση πελατών καθώς οι συνέπειες των επιθέσεων στο Παρίσι επηρεάζουν ένα κοινό που πλέον χρησιμοποιεί τα αεροπλάνα τακτικά. Σε αυτό συντελούν και οι διάφορες απειλές για βόμβες σε αεροσκάφη που έχουν αυξηθεί από την ημέρα της σφαγής στη γαλλική πρωτεύουσα.

Οι απειλές-φάρσες ήταν αναμενόμενες, και ξεκίνησαν όταν την επομένη της επίθεσης τρία γαλλικά επιβατικά αεροσκάφη παρέμειναν καθηλωμένα στο έδαφος εξαιτίας τέτοιων απειλών…

Yassassin...

David Bowie

Απαθείς μπροστά στην έλευση του νέου καθεστώτος…

Δυο γεγονότα ξεχώρισαν στην εσωτερική σκηνή την εβδομάδα που μας πέρασε. Το πρώτο ήταν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Θυμίζω πως οι τοποθετήσεις των ξένων funds που συμμετείχαν στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου έγιναν με υπολογισμό κάποιας χαμηλότατης τιμής ανά μετοχή, τιμή που τέθηκε με τα κριτήρια των επενδυτών και οδήγησε την ήδη χαμηλότατη χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών σε ουσιαστική εξαΰλωση.

Φτάσαμε δηλαδή στο αστείο σημείο να μπορεί κανείς να αγοράσει ολόκληρη την Πειραιώς καταβάλλοντας την αξία ενός μεγάλου ακινήτου, σαν ένα από τα πολλά που διαθέτει ως εμπράγματες εγγυήσεις το εν λόγω χρηματοπιστωτικό ίδρυμα. Και το φιάσκο αυτό οφείλεται κυρίως στην συνεχή ανικανότητα της κυβέρνησης, η οποία πρώτα εξουθένωσε την ήδη ταλαιπωρημένες τράπεζες μέσω των κάπιταλ κοντρόλς, και κατόπιν καθυστέρησε αδικαιολόγητα την ΑΜΚ.

Grexit ήδη γίνεται, αλλά όχι όπως νομίζαμε…

Η οικονομία καταρρέει, και εκείνοι ψάχνουν πώς να αυξήσουν τους φόρους.

Οι φορολογούμενοι δεν αντέχουν άλλη φορολαίλαπα. Από την περασμένη Παρασκευή η οικονομία βρίσκεται σε μια ακόμα πτωτική μεταβολή κατακλυσμιαίου μεγέθους.

Συνδυαστικά με τη συσσωρευμένη ανασφάλεια των φορολογούμενων, οι τελευταίες εξελίξεις με τα κόκκινα δάνεια και την εκδικητική μεταβολή της ρύθμισης των 100 δόσεων οδηγούν τις ελληνικές επιχειρήσεις στο Grexit.

Ευτυχώς για τις ελληνικές επιχειρήσεις οι γειτονικές χώρες όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία και τελευταία και η Αλβανία, τούς προσφέρουν Grexit. Διέξοδο δηλαδή από το πλέον τοξικό οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον ένθεν του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου…

Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος…

«Μαμά, πες μου σε παρακαλώ, πως ξεκίνησε ο Α’ ΠΠ»;

«Αγάπη μου, στα έχω πει, ήταν πολύ παλιά… πριν από έναν ολόκληρο αιώνα».

«Μαμά σε παρακαλώ»!

«Ε, λοιπόν, είναι μπερδεμένο. Θέλεις στα αλήθεια να σου πω»;

«Ναι μαμάκα».

«Ήταν μια θλιβερή ιστορία. Ο κόσμος ήταν έτσι οργανωμένος, και μια μέρα κατέρρευσε, και σκοτώθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι».

«Γουάου… πως ήταν δηλαδή οργανωμένος»;

«Υπήρχαν αυτοκρατορίες. Ήλεγχαν τεράστιες εδαφικές εκτάσεις γεμάτες από διαφορετικούς ανθρώπους, και  κάποιοι απ αυτούς ήθελαν να κυβερνώνται από μόνοι τους αντί να τους κυβερνούν κάποιοι απόμακροι αυτοκράτορες».

«Οκέι…»…

Τα ισοδύναμα που αναζητούνται συνεχώς βρίσκονται στο βαθύ κράτος

Όποιος αναλύσει με κυνισμό αλλά και την απαραίτητη νηφαλιότητα τις δομές της ελληνικής Οικονομίας και κατά συνέπεια και της κοινωνίας, δεν μπορεί παρά να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εδώ και 50-60 χρόνια, ο κύριος μοχλός ανάπτυξης ήταν οι δημόσιες επενδύσεις.

Οι δρόμοι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, η ενέργεια, η σταθερή τηλεφωνία ήταν οι πηγές μέσω των οποίων βιοπορίζονταν χιλιάδες Έλληνες, αλλά ταυτοχρόνως δημιούργησαν και την κάστα του κρατικοδίαιτου επιχειρείν.

Μοιραία, δημιουργήθηκε μια σοβιετικού τύπου οικονομία, με μεγέθυνση του κράτους και γραφειοκρατία κάθε άλλο παρά φιλική προς επιχειρήσεις εκτός των κρατικών τειχών.

Το πελατειακό σύστημα που προέκυψε κατά κύριο λόγο από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, κατέστησε ομήρους τόσο το ίδιο το κράτος όσο και την οικονομία.

Κι όσο έρχονταν τα πακέτα της Ευρώπης, όσο η χώρα είχες την δυνατότητα να δανείζεται ασυστόλως, όλα ήταν καλώς καμωμένα κι ας φώναζαν ή κτυπούσαν καμπανάκια κάποιοι νουνεχείς πολιτικοί.

Το μόνο που κατάφεραν είναι να οδηγηθούν σπίτια τους…

Σύσκεψη πολιτικών αρχηγών…

Υπόθεση εργασίας κάνω, γι’ αυτό μην ανησυχήσετε περισσότερο από όσο πρέπει. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η διαμάχη μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας μετατρέπεται σε σύγκρουση, η Γαλλία διαφωνεί με τις ΗΠΑ για τη στάση που πρέπει να τηρήσουν, και η Ελλάδα ψάχνει μια θέση στη γεωγραφία της περιοχής.

Ο κ. Κοτζιάς, ως υπουργός των Εξωτερικών, αναγκάζεται να αναστείλει επ’ ολίγον την επίδειξη κακόγουστου ανδρισμού με στόχο την κ. Μπακογιάννη, ο κ.Τσίπρας προσπαθεί να μεταφράσει σε πολιτική την καταιγιστική αναλυτική σκέψη του κ. Φλαμπουράρη, και επειδή για μία ακόμη φορά δυσκολεύεται να αποφασίσει, μετά από δεκαεπτά ώρες εντατικής σκέψης, ζητάει από τον κ. Παυλόπουλο τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, αφού απορρίπτει προτάσεις για να καλέσει τον λαό να αποφασίσει με δημοψήφισμα ή με προσφυγή στις κάλπες. Το θέμα είναι εθνικό και επιπλέον χαρακτηρίζεται ως μείζον...

Θα 'ρθει σαν αστραπή!

Ο στρατάρχης Πάνος φόρεσε το αλεξίσφαιρο γιλέκο του, σηκώθηκε όρθιος στο τζιπ και με έκδηλη συγκίνηση έδωσε ένα νεύμα στην αυτοκινητοπομπή για να ξεκινήσει. Η ώρα της εκπλήρωσης του πεπρωμένου ενός ολόκληρου Έθνους είχε φτάσει. Η πορεία προς τη δόξα μόλις είχε ξεκινήσει. Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά είχε ραντεβού με την Ιστορία. «Στην Πύλη του αγίου Ρωμανού έφυγες για αλλού κι άγγελος θα σε φέρει εδώ στον σωστό καιρό»!

Οποιοδήποτε θέμα σχετίζεται με τις χαμένες πατρίδες είναι φορτισμένο με πολύ συναίσθημα. Η Πόλη, η τραγωδία της Σμύρνης, η εικόνα με τα καραβάνια των προγόνων μας που έφτασαν από την Ιωνία στην αφιλόξενη, τότε, γη της μητέρας πατρίδας δημιουργούν ένα μπερδεμένο συναίσθημα…

Φέρτε πίσω τον Σαμαρά!!!!!!

Μήνες το λέω και το φωνάζω… η κατάσταση δεν πάει άλλο με αυτούς τους τσαρλατάνους που ο λαός έφερε στην κυβέρνηση.

Η μόνη λύση είναι η άμεση παραίτηση της συγκυβέρνησης-τσίρκο, και η ανάληψη της εξουσίας από τον Σαμαρά.

Μπας και περισώσουμε έστω ελάχιστα απ όσα μας απέμειναν.

Αλλιώς πάμε για κανονικό φούντο.

Κάτι ανάλογο είπε σήμερα και ο Μάκης Βορίδης ο οποίος ζήτησε να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να σχηματιστεί νέα με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά…

S.A.

Ο Πούτιν είναι εγκλωβισμένος…

Μήπως τελικά ο Πούτιν έχει ανοιχτεί πάρα πολύ; Ο Ρώσος ηγέτης αντιμετωπίζει πολλές ταυτόχρονες κρίσεις. Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε Ουκρανοί ακτιβιστές ανατίναξαν κολώνες υψηλού βολτάζ και διέκοψαν την παροχή ρεύματος στην ελεγχόμενη από την Ρωσία Κριμαία.

Στην πατρίδα του, την Αγία Πετρούπολη, την περασμένη Τρίτη μια φάλαγγα 600 φορτηγών κατευθύνθηκε προς το δημαρχείο για διαμαρτυρία κατά των νέων διοδίων στους ρωσικούς δρόμους (ο γιος ενός στενού φίλου του Πούτιν έχει επιχειρηματικά συμφέροντα στο σύστημα).

Τέλος, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, η τουρκική αεροπορία κατέρριψε ένα ρωσικό βομβαρδιστικό...

Πέντε ελληνικοί μύθοι για τον ISIS…

Ένα ελληνικό χαρακτηριστικό που παρατηρείται σε κάθε εγχώρια ή διεθνή κρίση, είναι η ευκολία με την οποία τοποθετείται ο μέσος ξερόλας, εναλλάσσοντας τις ιδιότητες του νομικού, του οικονομολόγου, του διεθνολόγου, του σεισμολόγου κ.ο.κ.

Υπάρχουν πολλοί που αντί να αναζητούν στοιχεία για να καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα, έχουν διαμορφώσει από πριν το συμπέρασμα και προσπαθούν να βρουν εκείνα τα επιχειρήματα που το στηρίζουν. Αυτοί δεν μεταπείθονται.

Η διασπορά όμως των μύθων επηρεάζει και πολλούς καλοπροαίρετους.

Για αυτούς λοιπόν αξίζει να καταρριφθούν οι 5 βασικότεροι μύθοι που διαδίδονται για το ISIS μετά την τελευταία τρομοκρατική επίθεσή του στο Παρίσι…

Ανταπόκριση από το 2015 μ.Χ.

Αγαπητέ ιστορικέ του μέλλοντος

Αποφάσισα να σου στέλνω ανταποκρίσεις από το παρόν μας. Μπορεί να σου φανούν χρήσιμες, αν ποτέ αποφασίσεις να ασχοληθείς με αυτή την περίεργη γωνιά του πλανήτη. Ίσως να μην είναι τόσο σημαντική όσο πιστεύει - αλλά σίγουρα είναι ιδιότυπη και ενδιαφέρουσα.

Θα είμαι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός γιατί αν αποφασίσεις να βασιστείς στις αγορεύσεις των πολιτικών ή την αρθρογραφία των εφημερίδων, δεν θα καταλάβεις τίποτα και μάλλον θα τα παρατήσεις γρήγορα...

Το πρόβλημα και οι διαδικασίες…

Υπάρχουν κάποιες ελευθεριάζουσες παροιμίες που περιγράφουν τον διάλογο που ξεκίνησε στη Νέα Δημοκρατία και αλλαχού, μετά το φιάσκο της περασμένης Κυριακής. Πολλοί, για παράδειγμα, μεταθέτουν το βάρος της αποτυχίας, από τους ώμους εκείνων που «δεν μπορούν να χωρίσουν δύο υπολογιστών καλώδια» στον θεσμό της εκλογής προέδρου κόμματος από τη βάση, ένα νεωτερισμό που εισήγαγε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος -ως γνωστόν- φταίει για όλα ακόμη και εν τη απουσία του.

Παραφράζοντας τη λαϊκή σοφία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι «οι μαζικές διαδικασίες θέλουν και επιδέξια κόμματα» ή «του πολιτικώς κοντού κόμματος, οι διαδικασίες του φταίνε».

Το τέλος της πολιτικής;

Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Έλληνες ήταν «πολιτικά ζώα». Η συμμετοχή στα κοινά ήταν το βασικό στοιχείο που καθόριζε τις διαφορές των Ελλήνων από τους βαρβάρους. Η ιδιώτευση στηλιτεύονταν.

Στη νεότερη ιστορία μας οι Έλληνες πάλι φημίζονταν και εξακολουθούν να φημίζονται  για την έντονη «πολιτικοποίησή» τους, με τον καθένα από εμάς, ανεξαρτήτως κατάρτισης, μόρφωσης, επαγγέλματος, κλπ,  να έχει άποψη για τα πολιτικά τεκταινόμενα, την οποία και εκφράζει όπου βρεθεί, σε παρέες, σε ταβέρνες, σε καφενεία, και τώρα τελευταία στο διαδίκτυο...

Γαλαζοαίματος οικολόγος, ή απλά βρωμύλος;

«Ντράπηκα… πραγματικά ντράπηκα…», δήλωσε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Svenska Dagbladet, ο βασιλιάς της Σουηδίας Κάρολος XVI Γουσταύος!

 

Και βασιλιάς και ... τσάκαλος!

Ο λόγος της ανείπωτης ντροπής του; Το ότι έκανε μπάνιο σε μπανιέρα!

Βέβαια δεν είχε άλλη επιλογή, αφού ντους στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που έμενε δεν υπήρχε, παρά μόνο μπανιέρα…

ΝΔ: το κόμμα των μεγάλων παρεξηγήσεων…

Ήταν το τέλος μιας σειράς παρεξηγήσεων που κράτησε πολλά χρόνια και που μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποδειχτεί και λυτρωτικό για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Σαν μια απαραίτητη άσκηση αυτογνωσίας για τα στελέχη και τους οπαδούς ενός κόμματος που η ζωή το έφερνε να διατηρεί πάντα ένα επίχρισμα σύγχρονου ευρωπαϊκού κόμματος χωρίς να το δικαιολογεί η πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια. Τώρα, δεν μπορεί, όλοι κατάλαβαν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός…

Ο Νότης σπάει την σιωπή του… για όλους και για όλα!

Μπορεί οι διάφοροι μίζεροι (μαζί κι εγώ) να διαμαρτυρόμαστε καθημερινά για το γεγονός ότι σε αυτή τη κρίσιμη καμπή της ιστορίας μας κυριαρχούν οι πολιτικάντηδες και οι τσαρλατάνοι, αλλά απέχει η πνευματική ελίτ… όμως δεν είναι έτσι.

Διότι μέσα στον γενικό ζόφο υπάρχουν φωνές που δεν διστάζουν να βροντοφωνάξουν για τα δίκια του λαού μας. Για να μας βοηθήσουν να αφυπνιστούμε.

Μία από αυτές τις φωνές προέρχεται από την καλλιτεχνική μας διανόηση, αυτή που συνήθως σιωπά (με εξαιρέσεις) και ανήκει στον τιτανοτεράστιο τραγουδιστή φιλόσοφο, τον θρυλικό Νότη! Τον άνθρωπο που δεν διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, και να ξεμπροστιάσει το σαθρό σύστημα που μας έχει υποδουλώσει προ πολλού.

Έτσι, ο θυμόσοφος αυτός στοχαστής βρέθηκε χθες βράδυ στο στούντιο του «ΟΛΑ», και έσπασε την σιωπή του… άνοιξε την ψυχή του, μιλώντας εφ όλης της ύλης για όλους και για όλα!

Προσοχή στα ηλεκτρονικά τσιγάρα!

Πριν από μερικά χρόνια υπέκυψα και εγώ στην μόδα του ηλεκτρονικού τσιγάρου, και μάλιστα ξόδεψα ουκ ολίγα λεφτά αφού τότε ήταν πιο σπάνια και σαφώς πιο ακριβά, και έπρεπε να τα παραγγείλω από το εξωτερικό.

Για ένα δυο μήνες κόλλησα, αν και η νέα καπνιστική εμπειρία  δεν με ικανοποιούσε πλήρως…

Μια μέρα όμως το έκοψα μαχαίρι διότι κόντεψε να πεθάνω μέρα μεσημέρι. Ήταν το τρίτο  μοντέλο που είχα αγοράσει, και από εκείνα με την αμπούλα που εμπεριέχει συμπυκνωμένη νικοτίνη, και η οποία μάλλον  έσπασε πάνω στη «τζούρα», με αποτέλεσμα να εισπνεύσω με μια μόνο ρουφηξιά νικοτίνη που αντιστοιχούσε σε δυο περίπου πακέτα τσιγάρων!

Εν ολίγοις κόντεψα να λιποθυμήσω, παραπατούσα για πέντε λεπτά, και είδα μάλιστα τον Αλέξη… Αρχάγγελο στις πύλες του Παραδείσου (μαζί με τον Πάντζα)…

Τον Τσίπρα δεν θα τον ρίξουν. Θα πέσει...

Οι δανειστές "ψηφίζουν" Τσίπρα γιατί μόνο οι αριστεροί μπορούσαν να περάσουν τρία μνημόνια μαζί. Το τρίτο και τα "ρέστα" του δεύτερου και του πρώτου. Το καραγκιόζ-μπερντέ της αντιπολίτευσης δεν μπορεί και να θέλει. Ο Ρωμανός βολεύτηκε. Τα Εξάρχεια είναι στην Βουλή. Μένει ο λαός. Πως όμως θα τον ρίξει; Με τις 24ωρες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ; 

Αλλά και αν δεν τον ρίξουν τον Τσίπρα, η σημερινή κυβέρνησή του είναι αδύνατον να τα βγάλει πέρα με το ψωμοτύρι της πρώτης φοράς αριστεράς ενός ΣΥΡΙΖΑ που παραπαίει ιδεολογικά και με τους ΑΝΕΛ που δεν ξέρουν όχι μόνο τι πιστεύουν αλλά και τι λένε. 

O Superman...

Laurie Anderson

Η «δημοκρατία» του Μαδούρο. Αλέξη, βλέπε να μαθαίνεις…

Οι επερχόμενες εκλογές (6/12) για το Κογκρέσο της Βενεζουέλας, προβλέπεται να είναι οι λιγότερο δημοκρατικές που έχει δει η λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια, με την εξαίρεση πάντα της Κούβας.

Και όμως, η αντιπολίτευση μάλλον θα νικήσει με διαφορά, πυροδοτώντας εξελίξεις που θα σηματοδοτήσουν την αρχή του τέλους του διεφθαρμένου σοσιαλιστικού καθεστώτος της χώρας.

Ο εκλογικός νόμος που επέβαλλε το κρατικά ελεγχόμενο εκλογικό συμβούλιο CNE είναι παντελώς άδικο. Οι κανόνες του είναι τέτοιοι, που η αντιπολίτευση θα χρειαστεί να πάρει περισσότερο από το 60% των ψήφων, και να αποφύγει δεκάδες «βρώμικα κόλπα» προκειμένου να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στις έδρες του Κογκρέσου...

Ποιοι θέλουν τον Αλέξη Τσίπρα παντοκράτορα;

Δεν ξέρω ποιος φταίει για την κατάντια που η Νέα Δημοκρατία παρουσιάζει.

Γνωρίζω όμως πολύ καλά ποιοι χαίρονται από το γεγονός πως αυτή την στιγμή η χώρα δεν έχει αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση. Ξέρω από πρώτο χέρι πως όλοι αυτοί που μεθοδικά η Κουμουνδούρου κατήγγειλε ως «εχθρούς», ως «διαπλεκόμενους», ενεργά πλέον στηρίζουν την κυβέρνηση Τσίπρα.
Και τη στηρίζουν «δυνατά» για να μην πω «σκληρά».

Με έκπληξη λοιπόν πριν από μια εβδομάδα, άκουγα σημαίνοντα Ευρωπαίο παράγοντα να αναλύει τα θετικά της διακυβέρνησης Τσίπρα. Τι κι αν η αριστερά είναι ιδεολογικά απέναντι του; Κάτω από τον γκρίζο ουρανό των Βρυξελλών, ο μεγαλοσχήμων Ευρωπαίος αναρωτιόταν «μα υπάρχει άλλη εναλλακτική από τον Τσίπρα»;