Κάστρο: Ο τελευταίος απόλυτος μονάρχης…

Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν ο τελευταίος σε μια μακρά σειρά Ισπανών απολυταρχικών ηγετών, στην παράδοση του Φερδινάνδου της Αραγονίας και της Ισαβέλλας της Καστίλλης. Έζησε πολύ, και μίλησε πολύ περισσότερο. Στην προσπάθειά του να διορθώσει την ιστορία, συνέδεσε τη ζωή του με σκέψεις μέσα από ατέλειωτους λόγους και πολύωρες ομιλίες, συγκεντρώσεις, βιβλία, και συνεντεύξεις.

Ήταν επαναλαμβανόμενος και εμμονικός, και του άρεσε η χειραγώγηση. Γνώριζε την ιδέα του Γερμανού προπαγανδιστή Γκέμπελ, ότι ένα ψέμα θα πρέπει να λέγεται με σιγουριά, να φωνάζεται δυνατά, και να επαναλαμβάνεται μέχρι ο κόσμος να το πιστέψει...

Hasta la victoria ή... άστα να πάνε Αλέξη…

«Eίναι μεγάλη τιμή να συμμετέχω σε μια τόσο ιστορική στιγμή, εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό». Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε τον επικήδειό του για τον Φιντέλ Κάστρο ο Αλέξης Τσίπρας. Εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό χωρίς να τον ρωτήσει αν αυτός θέλει να λέει την κάθε παπάτζα που του έρχεται στο κεφάλι για την Κούβα, τον Κάστρο, την επανάσταση και άλλες αρλούμπες.

Πριν από μερικές ημέρες εξοργίστηκαν κάποιοι γιατί γράψαμε ότι ντρεπόμαστε για την Ελλάδα και για συγκεκριμένους λόγους. Η αλήθεια είναι ότι ντρεπόμαστε και για έναν ακόμη. Γιατί επιτρέψαμε να μας εκπροσωπεί στη… γιορτή αυτή του τρίτου σοσιαλιστικού κόσμου αυτός ο κύριος που λέει ότι είναι πρωθυπουργός. Εμείς τον στείλαμε στην Αβάνα για να πει όσα είπε χθες και για να τον χειροκροτεί ο Μαδούρο και το λοιπό ψευτοαριστερό σινάφι που έχουν κάτω από «δημοκρατική μπότα» το λαό τους…

Μα καλά… δεν ντράπηκε;

Καταλαβαίνω πολύ καλά την επιθυμία του πρωθυπουργού να πάει στην κηδεία του Κάστρο στην Κούβα. Ήταν στην παιδική και εφηβική του φαντασία ένας επαναστάτης ίνδαλμα. Ένα πρότυπο. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι ένα: Δε ντράπηκε;

Εγώ θα ντρεπόμουν να πάω να σταθώ μπροστά στα λείψανα του ανθρώπου που θαύμαζα, που ορκιζόμουν ότι θα μοιάσω, που μ’ εμπιστεύτηκε με τα μηνύματά του και που εγώ στην πράξη τον πρόδωσα στα πάντα. Σημασία δεν έχει αν ο Φιντέλ είχε δίκιο ή άδικο σε όσα έκανε. Σημασία έχει η συνέπεια, τι έλεγε και τι είναι ο ένας και ο άλλος...

Αλέξης: Από μικρός στον όμορφο αγώνα για την επανάσταση…

Η νύχτα ήταν παγερή… το κρύο αφόρητο, και το μαύρο σκοτάδι αδιαπέραστο. Στους δρόμους της πόλης δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ακόμη και τα αδέσποτα είχαν εξαφανιστεί, ως δια μαγείας.  Μόνο που και που, κάποια τζιπ με τα στρατιωτικά περίπολα του καθεστώτος έκαναν μια γρήγορη περατσάδα για τον εντοπισμό ανταρτών. Όμως ήταν τέτοιος ο χειμώνας, που πέρα από τη βλάστηση είχε παγώσει και τις ψυχές των ανθρώπων, που κουρνιασμένοι μέσα στα φτωχικά τους μετρούσαν τις ώρες και τις μέρες για την πολυπόθητη επανάσταση, ανήμποροι να κάνουν το οτιδήποτε. Τσακισμένοι … γονατισμένοι…

Όλοι; Όχι. Διότι μέσα στο μικρό δωματιάκι του σχολείου, δίπλα στο πλυσταριό, εκεί που σε κάποια άλλη χούντα, πιο μακρινή, οι Εσατζήδες βασάνιζαν τους μπαμπάδες τους, μια μικρή παρέα από νέα παιδιά, με το χαμόγελο μόνιμα αποτυπωμένο στα πρόωρα γερασμένα πρόσωπά τους… οργάνωνε την αντεπίθεση...

Τις πταίει;

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (Τετάρτη 23/11/2015) ξεδίπλωσε το σενάριο του επόμενου σανού που θα προσφέρει στην κοινωνία: Για την κατάσταση της οικονομίας φταίνε οι σαμαροβενιζέλοι που δεν έκαναν τις εκλογές τον Μάρτιο (ή Απρίλιο θα έλεγα εγώ) του 2015 και τις επέσπευσαν για τον Ιανουάριο, ενώ είχαν αφήσει τα ταμεία άδεια. Θα είχαν κλείσει το Μνημόνιο 2 και δεν θα είχαμε περιπέτειες.

Αυτό που δεν λέει είναι «ποια θα ήταν η δική του στάση;» Θα εκτελούσε τα προβλεπόμενα από όποιες συμβάσεις «αποφοιτήσεως» από τα Μνημόνια θα είχαν υπογράψει οι σαμαροβενιζέλοι; Τα (εξαιρετικά ήπια, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων) μέτρα Χαρδούβελη θα τα εφήρμοζε; Θα έκανε όλα όσα θα προεβλέποντο από τη σύμβαση για τη γραμμή πίστωσης;

Ανατομία μιας δικτατορίας…

Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και η στιγμή που πολλοί περίμεναν, με φόβο ή ελπίδα. Ο Κάστρο έφυγε (εμείς λέμε: επιτέλους!) αλλά κυρίως στη Λατινική Αμερική και την Ελλάδα η διαμάχη για την προσωπικότητα, την παρουσία και την πολιτική του ιδιότητα και κληρονομιά μαίνεται: Ήταν ο Φιντέλ στυγνός δικτάτορας ή δεν ήταν; Είναι η Κούβα μία δικτατορία, ναι ή όχι; (Στο δυτικό κόσμο αυτά τα θέματα είναι εν πολλοίς λυμένα, αλλά σε Λατινική Αμερική και Ελλάδα όχι ιδιατέρως).

Στη Λατινική Αμερική οι λόγοι της εκτίμησης προς τον Φιντέλ Κάστρο από αξιόλογες μερίδες του πληθυσμού δεν είναι ιδεολογικοί, όπως νομίζουν πολλοί αδαείς στην Ελλάδα, δηλαδή δεν οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι που τον υποστήριξαν εμφορούνται από μαρξιστικές ιδέες, αλλά είναι λόγοι βασικά εθνικιστικοί. Εκτιμούν τον Κάστρο γιατί ύψωσε το ανάστημά του στις ΗΠΑ και, στα μάτια τους, αντιστάθηκε στα νεοαποικιακά τους σχέδια, ενσάρκωσε δηλαδή στο λατινοαμερικάνικο προαιώνιο φαντασιακό την έστω και συμβολική νίκη των «γηγενών» απέναντι στους «αποικιοκράτες»...

Τις πιο συναρπαστικές σελίδες, ΔΕΝ τις έχουμε διαβάσει ακόμα!!!

Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για την σημερινή επέτειο 7 ετών από την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά, ως 7ου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας (στις 29 Νοεμβρίου του 2009)… Προφανώς, ο κόσμος δεν το ξεχνάει!

Δεν το ξεχνούν οι φίλοι του Σαμαρά, ασφαλώς… Δεν το ξεχνούν ούτε οι αντίπαλοι του Σαμαρά. Αυτοί κι αν δεν μπορούν να το ξεχάσουν (αν και πολύ θα το ήθελαν)… Αλλά – το σπουδαιότερο – δεν το ξεχνούν κι όλοι εκείνοι που τότε (στα τέλη του 2009) ΔΕΝ ήταν «φίλοι» ούτε «οπαδοί» του Σαμαρά, και σήμερα τον θεωρούν «τον καλύτερο Πρωθυπουργό των τελευταίων δεκαετιών»!

Ή, εν πάση περιπτώσει, όλοι αυτοί που θεωρούν το Σαμαρά ως τον Πρωθυπουργό που έκανε τα περισσότερα από όλους τους άλλους στο λιγότερο χρόνο απ’ ό,τι οποιοσδήποτε άλλος, που υπονομεύθηκε όσο κανείς άλλος και δικαιώθηκε ένα χρόνο μόλις μετά που έφυγε, ώστε να τον νοσταλγούν σήμερα, όσο δεν νοστάλγησαν ποτέ κανένα…

Αν δεν ξεσκεπάζονται οι υποκριτές, θα επανέλθουν…

Ο Σταθάκης υπέγραψε για να προχωρήσουν οι εργασίες στις Σκουριές, ο Σκουρλέτης θα συνεχίσει να παριστάνει τον αδιάλλακτο, ψηφίζοντας όποιο νομοσχέδιο περνά από μπροστά του και ακόμη ένα παραμυθάκι της αντιμνημονιακής εποχής έφτασε στο τέλος.

Αλήθεια, όμως! Πού βρίσκονται όλοι εκείνοι οι καλοί άνθρωποι που διαδήλωναν τις μονές μέρες στη Θεσσαλονίκη και τις ζυγές στη Χαλκιδική, θρηνώντας και οδυρόμενοι για την καταστροφή του περιβάλλοντος; Κράτησαν άραγε για ενθύμιο τις μαύρες μπλούζες με το SOS Χαλκιδική ή τις έκαναν ξεσκονόπανα; Στους δρόμους, πάντως, δεν βρίσκονται...

Μπήκαμε ξανά στη Θεσσαλονίκη!

Για 104 χρόνια και ένα μήνα!! δεν το σκέφθηκε κανείς. Ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, ούτε κεντρώος πολιτικός. Ούτε το ΚΚΕ. Ούτε το ΠΑΜΕ. Από τις 26 Οκτωβρίου 1912, που μπήκε ο ελληνικός στρατός, η Θεσσαλονίκη αφέθηκε στην τύχη της... Προχθές όμως, 26 Νοεμβρίου 2016, ο Τσίπρας τερμάτισε την απομόνωσή της. Ίδρυσε Γραφείο Θεσσαλονίκης της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού!!!

Να λοιπόν μια καλή ιδέα για το Γραφείο Πρωθυπουργού της Θεσσαλονίκης (με έξοδα δικά μας) να εγκαινιάσει τη δράση του και να αποδείξει την αναγκαιότητά του... 

Dark Side of the Moon...

Pink Floyd

Η σέχτα του Σύριζα…

1954, Λέικ Σίτι, Μινεσότα, ΗΠΑ

Η Μάριον Κιτς και ο δρ. Άμστρονγκ είχαν γνωριστεί σε μια λέσχη για ιπτάμενους δίσκους. Τον Νοέμβρη του ’51 η Μάριον έλαβε ένα μήνυμα από κάποιο όν «εξαιρετικής πυκνότητας» [sic] ονόματι Σανάντα.

Το μήνυμα ήρθε με μια δόνηση, που πέρασε μέσα απ’ το σώμα της και την ανάγκασε να γράψει στο σημειωματάριο της τα ακόλουθα λόγια: «Θα σηκωθεί ο πυθμένας του Ατλαντικού και θα βυθίσει τα παράλια του. Η Γαλλία θα βουλιάξει, η Ρωσία θα γίνει μια μεγάλη θάλασσα. Ένα μεγάλο κύμα θα κατακλύσει τα Βραχώδη Όρη. Η Γη θα καταστραφεί για να εξαγνιστεί από τα πλάσματα της και να δημιουργηθεί η νέα τάξη.»

Αυτή ήταν η αρχή. Τα μηνύματα συνέχιζαν να έρχονται, κάθε μέρα. Προειδοποιούσαν ότι την 21η Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς [1954], τα μεσάνυχτα, η Γη θα καταστραφόταν από πλημμύρα και παλιρροιακά κύματα. Θα σώζονταν μόνο όσοι πίστευαν στην εξωγήινη θεότητα Σανάντα.

Γύρω από τους «ιδρυτές» μαζεύτηκε μια μικρή ομάδα πιστών. Η Κίτι, μία απ’ αυτούς, παράτησε τη δουλειά της, πούλησε το σπίτι της και πήγε να μείνει στον ναό της Μάριον. Ο δρ Άμστρονγκ, που ήταν γιατρός, με θέση κύρους στο πανεπιστήμιο, ξεκίνησε να κάνει κήρυγμα για την επικείμενη πλημμύρα κι απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες…

Νεοορθοδοξία, Ταλιμπανισμός: το συναμφότερον…

Ένα πορτρέτο του πολυκαθηγητή Ζουράρι, γραμμένο το 2001…

O επί πολλά έτη αγυρτικώς φερόμενος ως… καθηγητής Πανεπιστημίου Κώστας Ζουράρις (πότε «Παν/μίου Παρισίων» (!), πότε του Παντείου, άλλοτε του Αριστοτελείου), συνιδρυτής με τον θεολόγο Γιανναρά της σέκτας των νεοορθοδόξων φονταμενταλιστών, υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ, ψιττακός του Θουκυδίδη και μοναδικός κληρονόμος του, γραφικός σόουμαν των τηλεοπτικών παραθύρων αλλά και τακτικός αρθρογράφος-παλλάδιον της Ελευθεροτυπίας, ένθα αναπτύσσει εις μακαρονικήν ψευδοελληνίζουσαν τα παραληρήματά του, με πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις του μετά τις 11η Σεπτεμβρίου [2001] υπήρξε από τους πιο ξετσίπωτους εκφραστές του εγχώριου ταλιμπανισμού, για τον οποίον εκόμπαζε κιόλας σε άρθρο του με τίτλο: «Τα-λι-μπά-αν στο Σε-λη-νά-ρι, με τον Κώστα-με τον Κώστα τον Ζου-ρά-ρι» (Ελευθεροτυπία, 21.11.01).

Δικαίως λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί μέλος της διεθνούς επιστημονικής κοινότητος, ως αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας της Καμπούλ ο νεοορθόδοξος κομμουνιστής (ή ορθόδοξος νεοκομμουνιστής).

Για τζερτζελέ ξεκίνησαν, σε κηδεία κατέληξαν…

Ξέχωρα από τους δικούς μας ντόπιους κομμουνισταράδες, που τα έβαψαν μαύρα με τον «απρόσμενο» θάνατο του ινδάλματός τους, του ηρωικού Φιντέλ, υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι, που κλαίνε με μαύρο δάκρυ επειδή απλά την πάτησαν. Βρέθηκαν δηλαδή σε λάθος σημείο την λάθος ώρα.

Αναφέρομαι σε όλους εκείνους τους τουρίστες από ολόκληρο τον κόσμο, που βρέθηκαν εν μέσω χειμώνα στην εξωτική Κούβα, έτοιμοι για ξεφάντωμα με χορούς σάλσα, για μοχίτο δίπλα στο κύμα, για παράνομο σεξ, για άφθονο ρούμι, για γλέντια και για πανηγύρια… και βρέθηκαν ξαφνικά σε μια νεκρή χώρα, που πενθεί απ άκρο σε άκρο, μέσα σε μια καταθλιπτική και άκρως νοσηρή ατμόσφαιρα…

Το κομματικό κράτος του Σύριζα…

Αυξημένο κατά 146 εκατ. ευρώ είναι από τον Δεκέμβριο του 2015 το κόστος μισθοδοσίας των μετακλητών υπαλλήλων, ο αριθμός των οποίων ξεπερνά πλέον τις 2.000.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, σχεδόν δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας  η εμπιστοσύνη στη δημόσια διοίκηση μεταφράζεται σε μια στρατιά μετακλητών υπαλλήλων που, βάσει των στοιχείων της απογραφής, για πρώτη φορά μετά 3,5 χρόνια έχουν ξεπεράσει τις 2.000. Και συνεχώς αυξάνονται…

Ο Τσίπρας και η κιβωτός του Νώε…

Το αν ο πρωθυπουργός έχει πρόβλημα με τον αστικό τρόπο ζωής και τις συνήθειες που αυτός υπαγορεύει, είναι καθ’ όλα αναφαίρετο δικαίωμά του. Αν ο κ. Αλέξης Τσίπρας απεχθάνεται την γνώση και την θεωρεί «καπιταλιστικό τέχνασμα», καμμία αντίρρηση –καλά κάνει. Αν βαριέται να ακούει στα αγγλικά ομιλίες για την δημοκρατία και άλλα αντιδραστικά παρόμοια, είναι επίσης δικαίωμά του. 

Πλην όμως, όλα τα παραπάνω δικαιώματά του αίρονται από την στιγμή που είναι πρωθυπουργός της Ελλάδος και εκπροσωπεί έναντι τρίτων, από την μία πλευρά, όλους τους Έλληνες και, από την άλλη, την ελληνική Ιστορία...

Φορολογούν τώρα και τις αναλήψεις μετρητών από τα ATM!!!!!!

Μία σειρά μέτρων για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, με την ενίσχυση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και τον περιορισμό της χρήσης των μετρητών στην οικονομία προτείνουν οι τράπεζες στην κυβέρνηση.

Η φορολόγηση της ανάληψης μετρητών για να μειωθεί η φοροδιαφυγή είναι ένα από τα μέτρα, όπως αναφέρει η εφημερίδα Καθημερινή...

Shine on you crazy diamond...

Pink Floyd

Φιντέλ Κάστρο: Και άγγελος και δαίμονας…

Διαβάζω για τον θάνατο του Φιντέλ κατάρες, ύβρεις αλλά και γλυκερούς επαίνους από την πιο φλώρικη αριστερά της Ευρώπης, τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν τους ξέραμε πόσο της πλάκας είναι, θα θεωρούσαμε τις αναρτήσεις του Τσίπρα και των Πολάκηδων ως τρολάρισμα κατά του αποβιώσαντος κουβανού ηγέτη.

Τι ήταν λοιπόν ο Φιντέλ; Ήταν όλα. Αντάρτης, πατριώτης, λατρεμένος από πολλούς και μισητός από άλλους τόσους, επαναστάτης και στυγνός δικτάτορας κι άλλα τόσα...

Ο θάνατος ενός δικτάτορα…

Ο κόσμος απαλλάχθηκε από έναν δικτάτορα. Ο θάνατος ενός δικτάτορα, ιδιαίτερα ενός δικτάτορα που βρίσκεται, έστω και τυπικά, στην εξουσία είναι πάντα ένα πολύ καλό νέο. Αμέσως μετά τον θάνατο δικτατόρων το αυταρχικό τους καθεστώς κλονίζεται. Αυτό ελπίζουμε να γίνει και τώρα στην Κούβα.

Κανονικά θα έκλεινα το άρθρο εδώ. Τι άλλο να πούμε; Ας ευχηθούμε να απαλλαγεί σύντομα ο κουβανικός λαός κι από τον αδελφό και διάδοχό του.

Όμως όχι. Πρέπει να πούμε μερικά ακόμα πράγματα. Ο Κάστρο είναι ειδική περίπτωση…

Μια καταπληκτική ονειρική ταινία…

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου σινεφίλ με την κουλτουριάρικη και ελιτίστικη έννοια του όρου, αλλά μου αρέσουν οι ταινίες. Πάρα πολύ. Γι αυτό, εδώ και πολλά χρόνια προσπαθώ να βλέπω τουλάχιστον από μία καθημερινά.

Είχα λοιπόν προχθές μια συζήτηση με φίλους για τις «καλύτερες» ταινίες όλων των εποχών, και θυμήθηκα μια, που όταν την πρωτοείδα πριν από πάρα πολλά χρόνια, με είχε κυριολεκτικά τρελάνει. Γι αυτό και ακόμη την θεωρώ ως μία από τις αρτιότερες που έχω δει ποτέ… μαζί με το Blade Runner, το  Donnie Darko, το Vanilla Sky, και άλλες παρόμοιες…

Ο Ρώσος πολίτης… Steven Seagal!

Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος ηθοποιός του κόσμου, αλλά οι ταινίες του παρακολουθούνται μετά μανίας από εκατομμύρια θαυμαστές του, ιδιαίτερα στη Ρωσία.

Μιλάμε για τον Steven Seagal, ο οποίος όπως και κάποιοι άλλοι «υπερήλικες» συνάδελφοί του, αλλά και αθλητές, αποφάσισε στα ύστερά του να γίνει πολίτης της Ρωσίας!

Δεν λιάζονται, πεθαίνουν...

Ηταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Το δυστύχημα που, μόνο από θαύμα, δεν είχε συμβεί μέχρι τώρα, έγινε το βράδυ της Πέμπτης στο hotspot της Μόριας, στη Λέσβο. Μια γιαγιά και το εγγόνι της, ένα εξάχρονο αγοράκι, δεν θα ζήσουν ποτέ σε κάποια φιλόξενη καινούργια πατρίδα, αφού έχασαν τη ζωή τους όταν εξερράγη φιάλη υγραερίου την ώρα που μαγείρευε η 66χρονη γυναίκα, κουρδικής καταγωγής.

Οι δύο διπλά άτυχοι άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί μέσα στην πλαστική σκηνή τους, ενώ η φωτιά μεταδόθηκε ταχύτατα παντού, με αποτέλεσμα να καεί μεγάλο μέρος του καταυλισμού, να τραυματιστούν σοβαρά άλλοι δέκα άνθρωποι και να ακολουθήσουν γενικευμένα επεισόδια…

Ο Παναγιώτης και ο Πάνος, και τα μεγαλεία τους…

Πολλοί ήταν όσοι διερωτήθηκαν γιατί συνόδευσαν τόσοι υπουργοί (σύνολον επτά) τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα στην περιοδεία του στη Θράκη (και εν συνεχεία στη Θεσσαλονίκη). Ο κάθε ένας υπουργός είχε και μια αρμοδιότητα σε ό,τι επρόκειτο να εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός.

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής για παράδειγμα, νεοτοποθετηθείς υπουργός Ναυτιλίας, πήγε για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Και εκεί, μόλις κάθισαν στο Λιμεναρχείο, ο Πρωθυπουργός γύρισε και του είπε: «Είδες, Παναγιώτη, τι μεγαλεία έχει το Ναυτιλίας;». Ο υπουργός αιφνιδιάστηκε από την ερώτηση, δεν ήξερε τι να απαντήσει και απλώς χαμογέλασε. Τι μεγαλεία να δει άλλωστε; Από πρώτος τη τάξει υπουργός (Εσωτερικών) βρέθηκε στο Ναυτιλίας, μάλλον για να τον καλοπιάσει ο Πρωθυπουργός του τα είπε αυτά…

Απειλή Τσίπρα για κάλπες…

Όλα του χρέους δύσκολα και στο βάθος κάλπη. Κάπως έτσι θα μπορούσε να διαβαστεί από τους πολύ προσεκτικούς η προχθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία σε πρώτη ανάγνωση αποτελούσε απάντηση στην προηγούμενη ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας.

Στην κομματική αυτήν ομιλία ο πρωθυπουργός εστίασε στην επιχειρηματολογία που περιέγραφε το γιατί δεν πρέπει να γίνουν εκλογές, καθώς εκκρεμούν όλα τα μεγάλα στοιχήματα της κυβέρνησης και του ιδίου:

Έγκαιρο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.

Συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα και τα μακροπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους, προκειμένου να προκύψει ένας «οδικός χάρτης» που θα περιλαμβάνει όχι μόνο την απομείωση των δανειακών βαρών σε μεγάλο βάθος χρόνου, αλλά και τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να εξοικονομηθεί ρευστότητα που θα τονώσει την ελληνική οικονομία….

Εκλογές: «Ένα φάντασμα πλανιέται»…

Για να σας λύνονται κάποιες απορίες: Ναι, έχει δίκιο ο Γιάννης Στουρνάρας, όταν λέει ότι είμαστε κοντά να βρεθεί λύση για τη «βιωσιμότητα» του χρέους…

Αλλά (υπάρχει κι ένα «αλλά» βέβαια, το οποίο ο ίδιος δεν μπορεί να το πει ευθέως)… Αλλά, αυτή η «λύση», περιλαμβάνει δύο-τρία πράγματα, που είχαν δοθεί στην κυβέρνηση Σαμαρά!

Και τα «έχασε» η κυβέρνηση Τσίπρα, όταν βγήκε από το δεύτερο μνημόνιο (που τελείωνε) για να μπει στο τρίτο Μνημόνιο (που δεν ήταν απαραίτητο, αλλά αποδείχθηκε πολύ-πολύ χειρότερο)! Άλλα από αυτά τα είχε ήδη πάρει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου…

Έχουμε διάγνωση!

Η ομιλία, η στάση του σώματος και η γενικότερη παρουσία του Αλέξη Τσίπρα κατά τη διάρκεια της συνάντησης του με τον Μπαράκ Ομπάμα ανησύχησαν πολλούς συμπολίτες μας που αναρωτήθηκαν αν ο πρωθυπουργός μας «είναι καλά»;

Ο Απόστολος Δοξιάδης ρώτησε εκ μέρους 10 εκ. Ελλήνων έναν ειδικό και δημοσίευσε μια πιθανή διάγνωση, έχοντας αποκλείσει το «Foreign Accent Syndrome» που άλλοι υποστήριξαν ως αιτία της παράξενης συμπεριφοράς του.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Απόστολου Δοξιάδη:

Γραφείο Τσίπρα εν Θεσσαλονίκη…

Το Γραφείο Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη είναι ένα άχρηστο μαγαζί για την πόλη και την περιοχή, εξυπηρετεί μόνο τα κομματικά ρουσφέτια. Αλλά πού είναι η τοπική κοινωνία των πολιτών να διαμαρτυρηθεί;

Από τότε που το εξήγγειλε, είχαμε πει ότι αυτό οι Θεσσαλονικείς, οι φορείς της αυτοδιοίκησης, οι φορείς της οικονομίας και της κοινωνίας, πρέπει να το αρνηθούν, όπως πρέπει να ζητήσουν, εδώ και τώρα, να καταργηθεί το άθλιο μασκαραλίκι του δήθεν υπουργείου Μακεδονίας και Θράκης και περιχώρων.

Όμως τώρα ανακοινώθηκε το όνομα της κυρίας, η οποία τίθεται επικεφαλής του γραφείου, και είναι πολύπειρη στα 28 της, στους κοινωνικούς, κομματικούς και λαϊκούς αγώνες, αλλά ανάθεμά με εάν έχει τουλάχιστον επισκεφτεί, έστω και μια φορά, το γύρω της περιοχής που θα διαφεντεύει, στο όνομα του πρωθυπουργού της χώρας…

Πάει κι ο Φιντέλ…

Ο Φιντέλ Κάστρο, ο άνθρωπος που με το αντάρτικό του κατέλαβε την εξουσία στη Κούβα το 1959, οδηγώντας την στο άρμα του σοβιετικού κομμουνισμού… ο άνθρωπος που αψήφησε την παντοδυναμία μιας ντουζίνας Αμερικανών προέδρων, αυτός που κυβέρνησε την χώρα του με σιδερένια πυγμή για μισό αιώνα… πέθανε χτες βράδυ πλήρης ημερών, σε ηλικία 90 ετών.

Με τρεμάμενη φωνή, ο αδελφός του Ραούλ, που εδώ και μερικά χρόνια τον έχει αντικαταστήσει στην ηγεσία της χώρας, ανακοίνωσε στην κουβανική δημόσια τηλεόραση ότι ο μεγάλος αδελφός του πέθανε στις 10:29 μμ…

Υπάρχουν και σωστοί συνδικαλιστές…

Την ώρα που όλοι βάλουν κατά των συνδικαλιστών και έχει «φουντώσει» για τα καλά η κουβέντα με την Τρόικα για την αναθεώρηση (προς το δυσμενέστερο) των συνδικαλιστικών τάχα «προνομίων», έρχονται κάτι τέτοια περιστατικά στη δημοσιότητα, όπως το παρακάτω και ισορροπούν την κατάσταση λιγάκι, θυμίζοντάς μας ότι τα «προνόμια» δεν είναι προνόμια, αλλά δικαιώματα, που όταν ασκούνται λελογισμένα και με υπευθυνότητα, μόνο «πόντους» και θετικά σχόλια μπορούν να προσδώσουν στους συνδικαλιστές και στα συνδικάτα.

Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα άγνωστο στους περισσότερους περιστατικό, που έλαβε χώρα το περασμένο καλοκαίρι και συγκεκριμένα το μήνα Ιούλιο, με πρωταγωνιστή γνωστό συνδικαλιστή του ιδιωτικού τομέα και μάλιστα «πρωτοκλασάτο» στη συνδικαλιστική ιεραρχία, ο οποίος έπιασε κρυφά εργασία ως αποθηκάριος σε αλυσίδα Super Market, δίχως ο εργοδότης και οι συνάδελφοί του να γνωρίζουν το παραμικρό, με στόχο να εξακριβώσει ο ίδιος τις συνθήκες εργασίας των συνάδελφών του…

The Lebanon...

Human League

Δύο τραγωδίες στη Λάρισα…

Άνοιξη 2013. Δύο φοιτητές χάνουν τη ζωή τους λόγω αναθυμιάσεων που προήλθαν από αυτοσχέδιο μαγκάλι το οποίο είχαν ανάψει για να ζεσταθούν.

Φθινόπωρο 2016. Ένα παιδί μόλις τεσσάρων ετών υφίσταται σοβαρότατα εγκαύματα μετά από πυρκαγιά η οποία προήλθε από αναμμένο κερί.

Δύο τραγικά περιστατικά. Δύο δυστυχήματα με δύο νέους ανθρώπους νεκρούς στην πρώτη περίπτωση και ένα παιδάκι να χαροπαλεύει και πιθανότατα να μένει στιγματισμένο για όλη του τη ζωή στη δεύτερη...

Τότε που τα παιδιά, τα καίγανε τα μνημόνια…

Το είδατε υποθέτω, στα χθεσινά δελτία ειδήσεων. Τετράχρονο παιδάκι ανασύρθηκε με βαριά εγκαύματα από το φλεγόμενο σπίτι του στη Λάρισα. Η φωτιά προκλήθηκε από κερί που είχε η μάνα του για να φωτίζει το σπίτι, αφού η γυναίκα ζούσε μαζί με τα δυο παιδιά της σε σπίτι δίχως ρεύμα. Δεν μπορούσε να πληρώσει τους λογαριασμούς και η ΔΕΗ τους είχε κόψει το ρεύμα.

Είναι από τις ειδήσεις που προκαλούν φρίκη, αλλά που -σε μένα τουλάχιστον-  ανακαλούν και επώδυνες μνήμες. Από τον καιρό που τις φωτιές στα σπίτια, τις έβαζαν οι οικονομικές πολιτικές των κυβερνήσεων. Από τότε που τα παιδιά, τα καίγανε τα μνημόνια...

Μεταναστευτικό: Η ωρολογιακή βόμβα, που τοποθέτησε ο… Σύριζας!

Είμαι από κείνους τους «αντιδραστικούς», που από την αρχή έλεγαν ότι η πολιτική ανοικτών συνόρων του Σύριζα δεν θα μας βγει σε καλό. Κι αυτό δεν το κατάλαβα όταν ο Σύριζας έγινε κυβέρνηση, με τον Πανούση να ανοίγει τα κέντρα φιλοξενίας της Αμυγδαλέζας, και την κυρά Τασία να δηλώνει αμέριμνη ότι αυτή είναι αρμόδια για το πώς μπαίνουν οι «πρόσφυγες» στη χώρα, και όχι για το που πάνε μετά ή τι κάνουν στην διάρκεια (τελικά δεν λιάζονταν)…

Το είχα καταλάβει αρκετό καιρό πριν, τότε που η φλογερή επαναστατικότητα του αριστερού αυτού μορφώματος έκαιγε απ άκρη σε άκρη την Ελλάδα, σκορπίζοντας ελπίδα, με την πλειοψηφία του λαού να έχει παρασυρθεί, να έχει μεθύσει από την προσδοκία της απελευθέρωσής μας, και άρα να μη δίνει σημασία στις δεκάδες παπαριές που εκστόμιζαν καθημερινά οι προβεβλημένοι και μη ήρωες της καθ ημάς γιαλαντζί αριστεράς…

Η Χρεοκρατία των Παραισθήσεων…

Η ελληνική κοινωνία από το 2010 πάσχει από αντιληπτική διαταραχή σχετικά με τα προβλήματά της. Πλανάται ως προς την πηγή των δεινών που την ταλανίζουν, θεωρώντας το βάρος του χρέους μήτρα όλων των κακών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναρριχήθηκε στην εξουσία επενδύοντας σε αυτή την παραίσθηση. Από ντοκιμαντέρ που έστρωναν το δρόμο, περάσαμε σε πύρινο προεκλογικό λόγο για ονομαστική διαγραφή, επανεκλογή με ατζέντα την απομείωσή του με τεχνικές μεθόδους, το χρέος είναι το μόνιμο παραισθησιογόνο πλαστής ελπίδας των Ελλήνων.

Ένα ακριβό πρόζακ που σύντομα θα τελειώσει η επήρειά του.

Η αυτοκρατορία των σαθρών θεμελίων θα καταρρεύσει. Όχι από μια ήττα, όπως συμβαίνει με τις αληθινές αυτοκρατορίες, αλλά με μια νίκη. Παράδοξα, όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα διεστραμμένο βασίλειο, αυτό της Χρεοκρατίας...

Ετοιμάστε τα εκλογικά βιβλιάρια…

Ετοιμάστε τα εκλογικά βιβλιάρια και οι ετεροδημότες να πάνε στις πατρίδες τους. Αυτά που γράφαμε πριν από μερικές ημέρες, ότι δηλαδή οι εκλογές και γενικώς οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις είναι πιο κοντά απ' ότι πιστεύουμε, επιβεβαιώνονται από τα γεγονότα.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έριξε στο τραπέζι το σενάριο των πρόωρων εκλογών σε περίπτωση που η διαπραγμάτευση με την τρόικα ναυαγήσει. Βεβαίως τόνισε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα, αν και ξέχασε ότι τα ίδια του έλεγε και ο Σαμαράς το φθινόπωρο του 2014…

Γλείφει και τη Μέρκελ ο Τσίπρας…

Σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στον Χατζηνικολάου, πριν από τις εκλογές του Γενάρη του 2015, με το αλαζονικό ύφος που τον χαρακτήριζε τότε, ο Τσίπρας είχε προεξοφλήσει ότι η Μέρκελ θ' αναγκαστεί να συμφωνήσει με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. «Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να απαντήσει όχι η Μέρκελ», έλεγε, απαντώντας στο ερώτημα «αν απαντήσει όχι η Μέρκελ;». «Θα το θυμηθείτε. Και θάναι μέρα μεσημέρι», συμπλήρωνε.

Κι όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν, σε περίπτωση αρνητικής απάντησης της Μέρκελ, θα πάει σε δημοψήφισμα, ο Τσίπρας απάντησε: «Κύριε Χατζηνικολάου, σας απαντώ ευθέως. Εάν ακουστεί η λέξη «όχι» εμείς θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Κανένα δημοψήφισμα. Κανένα δίλημμα. Καμία κρυφή ατζέντα. Να τελειώνουμε με αυτά. Στις 26 Γενάρη, πιστεύω, ότι θα έχουμε μία νέα κυβέρνηση που θα έρθει να κάνει μια μεγάλη τομή με το χθες (…) Ερχεται η ώρα στην Ελλάδα - κι αυτό είναι πέρα κι έξω από κάθε συζήτηση κι από κάθε διαπραγμάτευση με τους εταίρους - να γυρίσουμε σελίδα. Και είμαι βέβαιος ότι θα γυρίσουμε σελίδα»…

Τρολ, πόρταλ, κανάλι, εξουσία…

Για πολύ καιρό, μόλις τα άρθρα μου ανέβαιναν στη σελίδα της Athens Voice στο Facebook, έβλεπα ένα πλήθος από σχόλια να απαντούν στα γραφόμενα με τρόπο χυδαίο και υβριστικό.

Τα σχόλια εμφανίζονταν μέσα σε μισή ώρα από την ανάρτηση του κάθε κειμένου, ενώ συχνά ήταν εντελώς άσχετα με το περιεχόμενο των άρθρων και απλώς επαναλάμβαναν τις γνωστές κατηγορίες περί πληρωμένων κονδυλοφόρων που άκουγαν όσοι ασκούσαν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν αποδεκτό κάποιος να κριτικάρει τον ΣΥΡΙΖΑ από μόνος του. Έπρεπε να βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία και να εξυπηρετεί συμφέροντα…

Στην χώρα των Μπαλαούρηδων…

Ακούγοντας μια συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μάκη Μπαλαούρα τα συναισθήματα διαδέχθηκαν το ένα το άλλο με την εξής σειρά: έκπληξη, αμηχανία, συνειδητοποίηση, ντροπή, οργή.

Φέρτε πράμα να ψηφίσω!

Ο κύριος Βουλευτής ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να βρεθεί η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο ενδεχόμενο να αναγκασθεί να ψηφίσει την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Και αφού κάτι ψέλλισε ο κ. Μπαλαούρας για το μνημόνιο που “δεν είναι δικό μας και μας το επέβαλλαν” έκανε την κορυφαία δήλωση που καταλαμβάνει επαξίως μια θέση δίπλα στις δεκάδες δηλώσεις του αρχηγού του που μπήκαν στο άλμπουμ του πολίτικού αμοραλισμού και του πιο άθλιου πολιτικαντισμου...

5 αλήθειες που ΔΕΝ λέγονται για το χρέος (κι ένα παλιό ανέκδοτο)…

Είπαμε να πούμε αλήθειες που δεν λέγονται. Γιατί η αλήθεια λυτρώνει.

Κι όταν δεν λέγεται, ανακυκλώνονται όλες τις κακοδαιμονίες και βαθαίνει η κρίση. Αλήθειες που δεν λέγονται, λοιπόν… Και για το κεντρικό θέμα της εποχής: Το Ελληνικό χρέος.

Μιλάμε για αλήθειες, όχι για αστήρικτες «ικασίες», όχι για συζητήσιμες «απόψεις», όχι για «θεωρίες συνομωσίας»… Για αλήθειες! Πλήρως τεκμηριωμένες, αποδεδειγμένες και μετρήσιμες… Που όμως, ακόμα και τώρα, ΔΕΝ λέγονται…

Η Κύπρος στα πρόθυρα ολοκληρωτικής τουρκοποίησης…

Η Κύπρος αποτελεί το τελευταίο προπύργιο/υπόλειμμα του ιστορικού ελληνισμού στην ανατολική Μεσόγειο. Και όμως, οι ηγεσίες της Ελλάδας, κλεισμένες στον μικροελλαδισμό και τα φοβικά τους σύνδρομα απέναντι στην Τουρκία, την εκχωρούν σταδιακά, βήμα το βήμα, εδώ και δεκαετίες στη ζώνη επιρροής του νεοθωμανισμού, με προοπτική τον πλήρη εκτουρκισμό της.

Οποιεσδήποτε άλλες ηγέτιδες τάξεις, σε οποιοδήποτε μήκος ή πλάτος του πλανήτη, θα θεωρούσαν την ελληνική Κύπρο ως το σημαντικότερο μέρος του χώρου τους και θα έκαναν τα πάντα για να διασφαλιστεί, τουλάχιστον, η στενή σχέση κυπριακού και ελλαδικού ελληνισμού. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τον χάρτη για να διαπιστώσει την τεράστια γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου, η οποία με την ύπαρξή της και μόνο καθιστά τον ελληνισμό υπολογίσιμη δύναμη στην ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα η έκλειψή της, ή ακόμα χειρότερα η παράδοσή της στα χέρια των διαχρονικών αντιπάλων του ελληνισμού, θα οδηγήσει στη μεταβολή της Ελλάδας σε συρρικνούμενο και ανίσχυρο βαλκανικό κρατίδιο...

Πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Περίπου κατά 370.000 άτομα μειώθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι από το 2011 μέχρι σήμερα, όπως αναφέρθηκε στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν σήμερα μέλη του ΔΣ της ΑΔΕΔΥ, ενόψει της 24ωρης γενικής απεργίας την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου.

Συγκεκριμένα, όπως ανέφεραν, το 2011 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ανερχόταν σε 936.000, ενώ σήμερα μαζί με τους ένστολους είναι 567.000…

Η νίκη Τραμπ και η στροφή στο εθνικό κράτος…

Η απρόσμενη εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών άνοιξε για άλλη μια φορά τη συζήτηση περί επικράτησης του λαϊκισμού και της αντισυστημικής ψήφου. Μαζί με την ακατάσχετη κινδυνολογία των περισσότερων "ειδικών" που είδαν την συντέλεια του κόσμου στην εκλογή  Τραμπ, η αντιμετώπιση της λαϊκής ετυμηγορίας από τους περισσότερους τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα μας ήταν τραγικά αναμενόμενη και προβλέψιμη με αφορισμούς κατά του λαϊκισμού, της ανεύθυνης ψήφου, της ανόδου του ρατσισμού και της ξενοφοβίας κ.ο.κ.

Αυτού του είδους η αφ υψηλού κριτική στην "ανορθόδοξη" ψήφο των πολιτών τόσο στην Ευρώπη όσο και εσχάτως στην Αμερική, είναι εντελώς επιδερμική, κοντόφθαλμη αλλά και επικίνδυνη, αφού δεν αντιμετωπίζει την γιγάντωση των πολιτικών άκρων αλλά την τροφοδοτεί. Δεν βλέπει το πρόβλημα αλλά τις συνέπειες…