Singing in the Shower...

Les Rita Mitsouko.
Singing in the Shower....

Εικόνα από το δικό μας μέλλον στην υγειονομική περίθαλψη;

Μπορεί σήμερα, και εκ των υστέρων, ως άλλοι μετά Χριστόν προφήτες, να κατηγορούμε για  διάφορα τον «λαοπλάνο» Ανδρέα που τα ισοπέδωσε όλα και που μας χαντάκωσε μακροπρόθεσμα, αλλά το καλό να λέγεται.

Αναφέρομαι στην ίδρυση του ΕΣΥ, που ήταν δικό του παιδί, και που όσο κράτησε έπαιξε έναν σπουδαίο ρόλο, και που σήμερα κλυδωνίζεται συθέμελα, βοηθούσης της κρίσης.

Για παράδειγμα, απ ότι ακούω, οι γιατροί έχουν να πληρωθούν (κουτσουρεμένες) εφημερίες μηνών…

Οι παντός καιρού κυβερνάνθρωποι….

Από όλα τα φαινόμενα του δημοσίου βίου εσχάτως, το πιο αξιοπρόσεκτο είναι οι περιφερόμενοι πρώην αξιωματούχοι των κομμάτων εξουσίας της Μεταπολίτευσης. Άνθρωποι που αν δεν υπήρχαν δε θα μπορούσε κανείς να τους φανταστεί, επανεμφανίζονται με τη νοοτροπία που τους ανέδειξε: δεν τους νοιάζει πού πάει το όχημα - αρκεί να κάθονται οι ίδιοι στο τιμόνι.

Έχουν λύσεις και απαντήσεις για όλα, ασκούν κριτική σε όλους και κάνουν υποδείξεις για τα πάντα, ρίχνοντας ανάμεσα και καμιά κλάψα.

Τάχα, για τα λάθη τους.

Απλώς για να παίρνουν τους άλλους από μπροστά. 

Πρόκειται για φαινόμενο όχι και πολύ ευχάριστο και πάντως όχι ελπιδοφόρο για μια χώρα κατ' ουσίαν θύμα του πολιτικού προσωπικού της, που υπήρξε κατώτερο της εμπιστοσύνης του λαού της.

Γεννημένοι στη δεκαετία του 1950 οι περισσότεροι, δεν έκαναν πολιτική - έκαναν καριέρα.

Και είχαν φτάσει στο σημείο να αισθάνονται παντοδύναμοι και αιώνιοι στον καιρό τους.

Μερικοί μάλιστα από τύχη βρέθηκαν στο ένα κόμμα.

Κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι και στο άλλο.

Ο αυταρχισμός της Ε.Ε. και το λαδάκι του Θεού….

Η ΕΕ έχει μια μάλλον περίεργη σειρά προτεραιοτήτων.

Εν μέσω οικονομικής κρίσης, και εν μέσω μιας πλήρους πολιτικής αμφισβήτησης για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, μια επιτροπή της ΕΕ βρήκε το χρόνο να ασχοληθεί με την απαγόρευση της διάθεσης  χύμα λαδιού στα εστιατόρια!

Από τώρα και στο εξής, αν θέλετε να βουτήξετε το ψωμί σας σε λαδάκι, ή να βάλετε λάδι στη σαλάτα σας, αυτό θα πρέπει να γίνεται από εργοστασιακά σφραγισμένα μπουκάλια, που θα συνοδεύονται από επίσημη εγκεκριμένη ετικέτα με βάση τα θεσπισμένα κριτήρια της ΕΕ.

Πουτ δε κοτ ντάουν….

Η ανάλυση επί της ουσίας της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ ή των άλλων εταιρειών, μέτοχος των οποίων είναι ή ήταν το κράτος, δεν είναι ο στόχος αυτού του κειμένου.

Ας μου επιτραπεί, με την εμπειρία χρόνων στην παραγωγή και στο εσωτερικό ραδιοφωνικό μάρκετινγκ, να εστιάσω μόνο σε μια μικρή παράμετρο της λειτουργίας και του επαγγελματισμού τους, την οποία όλοι γνωρίζουμε.

Επί δεκαετίες, η «κρατική» αισθητική των εκφωνήσεων και της επικοινωνίας, όπως αυτές του ΟΤΕ ή του κρατικού τζόγου, ήταν άθλια.

Με αντιεπαγγελματικό και θρασύ τόνο, με απαράδεκτη προφορά στα αγγλικά και με ακατάλληλες (γυναικείες συνήθως) φωνές, ο ακροατής άκουγε στο ακουστικό του ή στο ραδιόφωνο μια «ηχητική εικόνα» τριτοκοσμικής χώρας, ανάλογη με τις περίφημες σαρκαστικές διαφημίσεις του «Πουτ δε κοτ ντάουν»…

Ομπρέλα… Γκέιτ!

Θυμόσαστε τον θόρυβο, και τον σάλο που είχε ξεσπάσει όταν ο φωτογραφικός φακός συνέλαβε τον δικό μας «αριστερό» Αλέξη Τσίπρα να προστατεύεται από την βροχή, με την βοήθεια κάποιου αστυνομικού συνοδού του, που ως άλλος βαστάζος του κρατούσε την ομπρέλα;

Για να μη βραχεί το μαλλί του λατρεμένου ηγέτη;

Το σκηνικό αυτό είχε στηλιτευτεί, και δικαίως, με βασικό επιχείρημα πως ούτε στον «πλανητάρχη» δεν κρατάει κανείς ομπρέλα, και θα κρατάει στον λαϊκό επαναστάτη Τσίπρα;

Αν είναι δυνατόν!

Και όμως είναι….

Δεν χαρίζω τον πατριωτισμό μου στους φασίστες!

Σε site με αντικείμενο τα εθνικά θέματα, στο οποίο αναδημοσιεύθηκε το άρθρο μου 

«Κουράστηκα να είμαι ‘politically correct’ για να μη με πουν ξενοφοβικό ρατσιστή» εισέπραξα ποικίλων διαβαθμίσεων ύβρεις από συμπαθούντες τη «Χρυσή Αυγή» για τον λόγο ότι, ενώ θίγω το πρόβλημα της εγκληματικότητας εξαιτίας της παράνομης μετανάστευσης, κρατώ εν τούτοις σαφείς αποστάσεις από τον εν λόγω «πολιτικό» χώρο, τον οποίο αποκαλώ νεο-ναζιστικό. (Ανάλογες ύβρεις, για διαφορετικούς βέβαια λόγους, εισέπραξα και από το αντίθετο ιδεολογικό άκρο, πράγμα όμως που ήταν εξαρχής αναμενόμενο…)

Κάποιος σχολιαστής, μάλιστα, έφτασε να χαρακτηρίσει το όλο άρθρο ως ένα προσχηματικό περιτύλιγμα μιας σκοτεινότερης, αδήλωτης πρόθεσης:

«Άσε ρε καραγκιοζάκο και σε καταλάβαμε.

ΟΛΟ το άρθρο είναι περιτύλιγμα για την πρόταση «…Κουράστηκα να φοβάμαι ν’ αρθρώσω το αυτονόητο επειδή με πρόλαβε κάποιο νεο-ναζιστικό πολιτικό μόρφωμα άσχετο με την ιστορία και την ιδεολογία μου, και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!».

Άντε χάσου ρε λαμόγιο που θα μας κάνεις εσύ εμάς φτηνή προπαγάνδα κατά της Χρυσής Αυγής.

Κατά τη γνώμη σου λοιπόν αφού «κουράστηκες» τόσο πολύ θα πρέπει να βγεις έξω και να διώξεις τους λάθρο με προτροπές: «Καλέ λαθρό φύγετε! Ξου! Ξου!».

Παλιό το κόλπο φιλαράκο. Λέμε αυτονόητα πράγματα και κει που ο άλλος μας έχει δώσει σημασία πετάμε το δηλητήριο μας και οι μαλάκες το καταπίνουν.

Άστο καλύτερα.»

(Διατηρώ σύνταξη και ορθογραφία.)