This Big Hush...

Shriekback

Ποιο είναι το καλύτερο διαβατήριο του πλανήτη;

Το πλέον ισχυρό και με το μεγαλύτερο διεθνές πρεστίζ διαβατήριο του κόσμου δεν είναι πλέον το γερμανικό, αλλά εκείνο τη Σιγκαπούρης. Μιας χώρας που κατατάσσεται πρώτη σε αυτόν τον τομέα στο Passport Index, έναν έγκυρο δείκτη που συντάσσει,  διαχειρίζεται, και ελέγχει η εταιρία οικονομικών συμβούλων Arton Capital.

Μέχρι πρότινος η Σιγκαπούρη ήταν ισόπαλη με την Γερμανία  στην κορυφή της κατάταξης, όμως προχθές η Παραγουάη απέσυρε τις προϋποθέσεις που έθετε για χορήγηση βίζας στους πολίτες της, και έτσι τώρα 159 κράτη προσφέρουν ελεύθερη πρόσβαση σε αυτούς σε αντίθεση με τα 158 που κάνουν το ίδιο για τους Γερμανούς. Δηλαδή ένας κάτοχος διαβατηρίου Σιγκαπούρης μπορεί τώρα να εμφανιστεί στην Παραγουάη, να το σφραγίσει με την είσοδό του στη χώρα, και να μείνει εκεί νόμιμα για 30 μέρες χωρίς να χρειαστούν αιτήσεις, εγκρίσεις, κλπ.

Ένας υπερήλικας … Νίντζα!

Εδώ και δέκα χρόνια η αστυνομία της πόλης Οσάκα στην Ιαπωνία προσπαθούσε μάταια να πιάσει έναν διαρρήκτη φάντασμα που είχε ρημάξει σπίτια και μαγαζιά. Κάτι μεταξύ Νίντζα και Σπάιντερμαν.

Έναν διαρρήκτη που σε καθημερινή βάση έκλεβε και διέφευγε. Χωρίς να αφήνει κανένα στοιχείο πίσω του πέρα από το γεγονός ότι πάντα φορούσε μαύρα ρούχα, πάντα δρούσε τη νύχτα, και μάλιστα κινούνταν σαν Νίντζα, ή σαν τον άνθρωπο αράχνη, με ακροβατικές κινήσεις, πηδώντας από ταράτσα σε ταράτσα, ή από μπαλκόνι σε μπαλκόνι…

Καταλονία: Δύο μέτρα και δύο σταθμά, ή απλά υποκρισία;

Το να διασπαστεί ένα κράτος, να αποσχιστεί ένα κομμάτι του ή να αυτονομηθεί μια περιοχή του είναι κάτι πολύ επικίνδυνο. Το είδαμε πολλές φορές στο παρελθόν και συνεχίζουμε να το βλέπουμε ακόμη και σήμερα. Θυμόσαστε τον αμερικανικό εμφύλιο; Την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και της ΕΣΣΔ; Το Ιράκ;

Πόσο δε μάλλον όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μια σχετικά ομοιογενή χώρα, χωρίς ιδιαίτερα σημαντικές θρησκευτικές ή εθνοτικές διαφορές ή έστω σοβαρές πολιτικές διενέξεις. Κάτι που είδαμε να συμβαίνει πρόσφατα στην Ισπανία και παλαιότερα στο Κεμπέκ του Καναδά. Στο οποίο Κεμπέκ θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχουν όντως πολιτισμικές, ιστορικές, εθνικές και γλωσσικές διαφορές με τον υπόλοιπο Καναδά, αλλά τουλάχιστον εκεί το δημοψήφισμα που έγινε έβαλε τέλος (προσωρινά;) στις επιδιώξεις κάποιων, που στο παρελθόν μέχρι και τρομοκρατική οργάνωση (FLQ) είχαν φτιάξει με σκοπό την ανεξαρτητοποίηση της γαλλόφωνης αυτής επαρχίας…

Ο δικός μας άνθρωπος…

Τον κοιτούσα αποσβολωμένος, προσπαθώντας να καταλάβω, αν πράγματι πιστεύει όσα λέει και κάνει ή αν, εκτός από μας, κοροϊδεύει και τον εαυτό του. Τελικά, συμπέρανα πως μόνον εμάς κοροϊδεύει, κι όλα τα υπόλοιπα είναι μέρος μιας φτηνής παράστασης. Όσο για την παντελή απουσία αξιοπρέπειας και τον εξευτελισμό του, αυτό ήταν μια δική μου, απόλυτα λανθασμένη, εκτίμηση. Όταν, χάριν της εξουσίας, γίνεσαι πρόθυμος και κατ’ επανάληψιν οσφυοκαμπτης, δεν πρόκειται για αυταπάτη. 

Ένας σκέτος αριβισμός είναι, μια πώληση της αξιοπρέπειας σε τιμή ευκαιρίας, βαφτίζοντας το φτύσιμο ‘’ψιχάλισμα’’. Ο δικός μας άνθρωπος χρωστάει παντού. Λογαριασμούς, φόρους, αγορές καθημερνής ανάγκης, τα πάντα. Ζει με δανεικά, παίρνοντας από δεξιά κι αριστερά, κι έχοντας υποθηκεύσει, εκτός από τα δικά του περιουσιακά στοιχεία, και τις περιουσίες που – υποτίθεται – θα δημιουργήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια του...