Rock the Casbah....

The Clash!

Περί ατομικής τρομοκρατίας…

Χρειάστηκε να εμφανιστεί στο περίφημο πλέον βίντεο ο θλιβερός (και αστείος σε ένα βαθμό) καταδικασμένος δολοφόνος Χριστόδουλος Ξηρός, που απειλεί να μας γ@&*$ι, για να απομυθοποιηθεί οριστικά και τελεσίδικα η ΕΟ 17Ν στα μάτια του μέσου πολίτη.

Μια 17Ν, η οποία επί δεκαετίες ολόκληρες αποτελούσε τον Νο1 στόχο των ελληνικών, αλλά και των διεθνών διωκτικών υπηρεσιών, έχοντας πραγματοποιήσει πάνω από 30 θανατηφόρες ενέργειες.

Αν δεν κάνω λάθος, αυτή και το «Φωτισμένο Μονοπάτι» του Γκούσμαν στο Περού, ήταν οι μακροβιότερες επαναστατικές ομάδες στην ιστορία…

Μέχρι να σκάσει η βόμβα…

Προσπαθώ να μετρήσω πόντο-πόντο το σενάριο που δίνει στο «σύστημα» την πρωτοβουλία για την απελευθέρωση του Ξηρού, προκειμένου να αναπτύξει αποπροσανατολιστικό ρόλο και να δημιουργήσει αμηχανία στον ΣΥΡΙΖΑ.

Πανάθεμά με αν κατάλαβα για ποιον λόγο οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ να αισθάνεται αμηχανία.

Ομοίως, αδυνατώ να κατανοήσω την επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος από τα Μέσα που ελέγχει.

Αλλά αυτό είναι πρόβλημά τους.

Ελάτε να ασχοληθούμε με το δικό μου.

Η αλήθεια για τις «προσλήψεις» της Ryanair.

Άναψαν τα τηλέφωνα στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», μετά από δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για δημιουργία 1.600 θέσεων εργασίας στη Θεσσαλονίκη από τη Ryanair.

Τι ισχύει για τις προσλήψεις της εταιρείας;

Εμείς δεν είμαστε Τατσόπουλοι… αφού!

" Άλλο κριτική άλλο κατινιά. "
Εκτροχιαζόμαστε στο Διαδίκτυο, σύντροφοι και συντρόφισσες.

Είναι σαφές, δεδομένο και δυστυχώς πλέον αδιαμφισβήτητο.

Η πρόσφατη Τατσοπουλιάδα (το έπος που περιγράφει τις αντιδράσεις μετά από τα τερτίπια ταλαντούχου συγγραφέα που εξελέγη με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε ότι γούσταρε και αποχώρησε χωρίς όμως να παραδώσει την έδρα) είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα που παραμένει από τα λιγότερο "ακίνδυνα" ξεκατινιάσματα, καθώς σε τελική ανάλυση δεν πρόκειται για ξεκατίνιασμα μεταξύ συντρόφων.

Ένας Αριστερός Στο Facebook (σ.σ. κατά το "Μια Ελληνίδα στο χαρέμι")
Οι αριστεροί -ες που κομίζουν το νέο,  στους λογαριασμούς τους στο Facebook (στο Twitter είναι διαφορετικά τα πράγματα) κομίζουν κυρίως το πολιτικό.

Τα cover τους είναι συνήθως κινηματικά ή κομματικά, στα ονόματα τους υπάρχει το red, το rosa, το Lenin ή το Che με κάποιο τρόπο, κάποιοι χρησιμοποιούν ψευδώνυμα με βαρύ κομμουνιστικό/ ριζοσπαστικό / θεωρητικό φορτίο και ιστορικότητα ( ή παραφθορές αυτών (Μitsos Taxiko), στις φωτογραφίες τους υπάρχει τουλάχιστον μία στην οποία βρίσκονται σε πορεία, σε εκδήλωση- συζήτηση ή εμφανίζονται να κρατούν σημαία ή πανό,  αναρτούν άρθρα και ειδήσεις από  ιστοσελίδες του ευρύτερου χώρου, όταν αναρτούν δημοσίευμα συστημικού ΜΜΕ αυτό συνοδεύεται από επικριτικό σχόλιο και συνήθως - σε αντίθεση με τους "κανονικούς" χρήστες του facebook δεν ξέρουμε το "relationship status" τους αλλά γνωρίζουμε δεδομένα τα "political views" τους.

Ακόμη,  έχουν αναρτήσει τουλάχιστον μία φορά στην φεησμπουκική τους "θητεία" ποίημα των Ρίτσου, Λειβαδίτη ή Βάρναλη.

Υποκριτικές υπερβολές…

Ο ηθοποιός Matthew McConaughey είναι ο τελευταίος μιας ολόκληρης σειράς ηθοποιών που αναγκάστηκαν να χάσουν πάρα πολλά κιλά, προκειμένου να παίξουν κάποιον ρόλο, στη περίπτωσή του τον ρόλο ενός ετοιμοθάνατου ασθενή με AIDS στη ταινία Dallas Buyers Club.

Σύμφωνα όμως με την Lisa Schwarzbaum του  BBC, αυτού του είδους η «θυσία» δεν είναι καθόλου αξιέπαινη, ούτε προσφέρει στη τέχνη, και ούτε αποτελεί απόδειξη της αντοχής του ανθρώπινου σώματος.

Ο παλιός είναι αλλιώς…

Τα ηλικιωμένα άτομα συχνά ξεχνούν, ή μοιάζουν πιο «αργόστροφα» από τους νέους.

Αυτό όμως δεν οφείλεται στο ότι ο εγκέφαλος τους έχει εξασθενήσει, αλλά επειδή έχουν αποθηκεύσει τεράστιες ποσότητες γνώσης.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια πρόσφατη επιστημονική έρευνα.

Η επιστημονική ομάδα που την διεξήγαγε χρησιμοποίησε μοντέλα σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, και βρήκε πως οι ισχύουσες σήμερα μετρήσεις αναφορικά με την διανοητική ικανότητα είναι ελαττωματικές, και στη πραγματικότητα, όσο ο πλούτος της γνώσης αυξάνεται, τόσο επιβραδύνεται η επεξεργασία της από πλευράς του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Το συμπέρασμα είναι ότι όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο αργά δουλεύει το μυαλό μας.