Λήγεις Αλέξη... λήγεις!

Όπως βλέπεις Αλέξη τίποτα δεν σου βγαίνει. Αλλιώς τα προγραμμάτιζες και αλλιώς σου έρχονται. 

Είχες επενδύσει τα πάντα στην έξοδο του Αυγούστου, ετοίμαζες χορούς και πανηγύρια, μεγάλες φιέστες και τελικά βύθισες τη χώρα στο πένθος.
Το Εθνικό δράμα που ζούμε σήμερα Αλέξη, με την εκατόμβη των νεκρών, φέρει την υπογραφή σου με το διαλυμένο κράτος που έφτιαξες. 

Είναι απίστευτα αυτά που ζούμε. Δεν χωρούν στον ανθρώπινο νου. Το κόστος της απώλειας τόσων ψυχών είναι ασύλληπτο και ισοδυναμεί με έναν πόλεμο. Και δεν ξέρουμε ακόμα τις πραγματικές διαστάσεις του δράματος αφού δεν γνωστοποιείς τον αριθμό των αγνοουμένων. Γιατί άραγε;

Ο Τσίπρας είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την τραγωδία…

Ο αριθμός των νεκρών αυξάνει. Η σιωπή δεκάδων αγνοουμένων ακούγεται ανατριχιαστική. Οι χαροκαμένες οικογένειες, τα κουφάρια 2.500 σπιτιών και εκατοντάδων αυτοκινήτων, το χαμένο βιός χιλιάδων ανθρώπων, τα 18.000 στρέματα καμμένων δασών, ο διαλυμένος αστικός ιστός, δίνουν την αποτρόπαιη εικόνα της καταστροφής. Η οργή του κόσμου φουντώνει.

Και η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου τραγική καρικατούρα της συμφοράς!

Επιλέγει για μια ακόμη φορά την ύβρι της αλαζονείας, και το δρόμο του διχασμού: Υπαινισόμενη αόρατους εχθρούς. Κατηγορώντας τους πάντες για την καταστροφή, ακόμα κια τους πληγέντες κατοίκους. Και προστατεύοντας στο απυρόβλητο τους έχοντες – κατά το Σύνταγμα και τους νόμους – την αντικειμενική και υποκειμενική ευθύνη κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες. Τους υπεύθυνους δηλαδή για το κυβερνητικό και υπηρεσιακό αλαλούμ που επικράτησε τις κρίσιμες ώρες και κουβαλάει στην πλάτη του την ευθύνη εσφαλμένων εκτιμήσεων και πλημελούς δράσης που οδήγησαν στην ανείπωτη τραγωδία…

Ξαναψηφίστε τους…

Προτού μοιραία ξεχαστούμε και αρχίσουμε τις selfies των ηλιοκαμένων duck faces και των μεζέδων με τα τσίπουρα στις παραλίες, ας ξαναρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα των ημερών.

Κοιτάξτε τον Ψινάκη που αποκαλύφθηκε ότι δεν είναι καθόλου «θεά», όπως θάθελε, αλλά ένα κακομαθημένο, φυγόπονο και βουτηγμένο στα ψέματα πριγκιπόπουλο που τα θαλάσσωσε όταν η πραγματικότητα του χάλασε το πάρτυ των γενεθλίων και το ξεσάλωμα με τον Ρέμο, στο Nammos…

Ένας γελοίος «δήμαρχος»…

Πόσο γελοίος, πόσο ασύστολος, πόσο επικίνδυνος;

Ο δήμαρχος μιας περιοχής που θρηνεί δεκάδες δημότες, εμφανίζεται με χαριτόβρυτη άνεση, σχεδόν ανεμελιά (λυμένη γραβάτα και μαύρα γυαλιά, σαν να βγαίνει ντάγκλα απ΄τα μπουζούκια), να δηλώσει ότι κάηκε το σπίτι του.
«Ευτυχως- γιατί θα έλεγαν ότι έβαλα εγώ τη φωτιά!» συμπληρώνει με ένα γελάκι.

Θεωρεί ότι κάνει και χιούμορ, τέτοιες ώρες. Αλλά αποδεικνύεται την άλλη μέρα ότι ο κύριος δήμαρχος έχει κάνει κάτι πολύ χειρότερο: έχει πει ένα ελεεινό ψέμα, στους δημότες του και στο πανελλήνιο…

Ανοιχτή επιστολή στην κυρία Δούρου…

Αγαπητή Κυρία, 

πρέπει να πω ότι οι πρώτες σας Παρουσίες στην τοπική αυτοδιοίκηση ήταν συμπαθητικές. Βέβαια με χάλασε λίγο εκείνο το: «Όλοι ένα βήμα πίσω» αλλά το παρέκαμψα. Νέα γυναίκα είναι, ζωντανή, όμορφη – θέλει να φανεί.

Ωστόσο η μέθοδος του «λάθε βιώσας» που αρχίσατε από την αρχή να εφαρμόζετε, μου έκανε εντύπωση. Όποτε εμφανιζόταν σοβαρό πρόβλημα, η Δούρου δεν ήταν εκεί. Αμέσως ξετυλιγόταν μία γραφειοκρατική κορδέλα που μπέρδευε τα πράγματα – αλλά η Δούρου δεν ήταν εκεί…