Da Ya Think I'm Sexy?

Rod Stewart
(Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Δρα. Μπαρουφάκη)

Η γενιά του Χ. Φλωράκη, του Λ. Κύρκου και τα αποπαίδια της…

Είναι σημαντικό να βλέπεις σε κάποιες κρίσιμες στιγμές της πατρίδας σου να επιβεβαιώνονται οι αιωνίως ισχύοντες κανόνες, που άφθαρτοι στο χρόνο, αποκλήθηκαν κοινοτοπίες.

Μια από αυτές τις κοινοτοπίες είναι η σημαντική συμβολή των βιωμάτων, των εμπειριών, στη διαμόρφωση -εφόσον μιλούμε για πολιτική- της πολιτικής συμπεριφοράς ενός ηγέτη ή μιας ηγετικής ομάδας...

Πόσο γέροι είναι…

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Πίσω από τις μεγάλες διακηρύξεις του κ. Τσίπρα και τις ρηξικέλευθες εμφανίσεις του κ. Βαρουφάκη κρύβεται η συνέχιση του αρχέγονου δόγματος που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία από τα γεννοφάσκια της: Την αντίληψη ότι το κράτος είναι το παν και ότι ο ρόλος του επιχειρηματικού τομέα είναι απλά να αναλαμβάνει να φέρνει σε πέρας ό,τι υπηρεσίες δεν επιθυμεί να παρέχει το κράτος.

Αυτή ακριβώς την αντίληψη, που έφερε την Ελλάδα στα σημερινά της προβλήματα, συνεχίζει και η σημερινή κυβέρνηση.

Η μόνη διαφορά μεταξύ μιας κυβέρνησης Σαμαρά και μιας κυβέρνησης Τσίπρα είναι ότι η πρώτη δεν έκανε μεταρρυθμίσεις με ένοχη όμως συνείδηση, ενώ η δεύτερη δεν πρόκειται να κάνει μεταρρυθμίσεις με ήσυχη συνείδηση...

Εθνικομπολσεβικισμός, η νέα απειλή για την Ευρώπη!

«Μία πτυχή του δόγματος Πούτιν σε γεωπολιτικό επίπεδο είναι η προώθηση του εθνικομπολσεβικισμού στην βαλκανική Ευρώπη, με αιχμή του δόρατος την Ελλάδα και την Σερβία»

Αλέξης Μπερέλοβιτς, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Παρίσι IV
 

             

Την πρώτη φορά που άκουσα να γίνεται λόγος για τον εθνικομπολσεβικισμό ήταν το 1982, στο Μόναχο. 

Είχα πάει να συναντήσω τον διάσημο τότε αντιφρονούντα Αλέξανδρο Ζηνόβιεφ και να συνομιλήσω μαζί του για λογαριασμό του περιοδικού Εποπτεία το οποίο εξέδιδε ο Παν. Δρακόπουλος. 

Στην συζήτηση αυτή, λοιπόν, ο Ρώσος αντιφρονών έκανε λόγο, μεταξύ άλλων, για τον εθνικομπολσεβικισμό, τονίζοντας ότι ήταν μία ιδεολογική τάση που είχε ισχυρές ρίζες τόσο στην τότε κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση όσο και στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας... 

Ήρθε η ώρα του Δραχμαζάνη!

Και εκεί που αρχίσαμε να συνηθίζουμε πως ζούμε στον αστερισμό του … Μπαρουφάκη, και της μπαρουφολογίας, όπου όποια ανεδαφική σαχλαμάρα ξεστομίσει, ή όποια θεαματική κωλοτούμπα κάνει ο Yanis, ο μεγάλος αυτός οικονομολόγος, η χειμαζόμενη μάζα από κάτω θα τον χειροκροτεί… έρχεται και απασφαλίζει ο Λαφαζάνης.

Και βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Ναι, ο πούρος αυτός συριζαίος, που με την Αριστερή Πλατφόρμα του ήταν εκεί, τις πέτρινες εποχές του 3%, και που δεν ήρθε ως φιρμάτη μεταγραφή από τα ξένα.

Αυτός που έβαζε πλάτη στον Αλέξη, ακόμη και όταν ο μέντοράς του μικρού, ο Αλαβάνος, τον είχε αποκηρύξει ως «θρασίμι»…

Πάμε για μετωπική σύγκρουση με ΕΕ;

Οι (προ)χθεσινές προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα δείχνουν πως δύσκολα θα αποφευχθεί μια σύγκρουση με την ΕΕ τις επόμενες μέρες.

Το ερώτημα είναι μέχρι πού μπορεί να φθάσει.

Νομίζουμε ότι δεν θα πρωτοτυπήσουμε αν πούμε ότι οι πιθανότητες σύγκρουσης με την Ε.Ε. στο έκτακτο Eurogroup της 11ης Φεβρουαρίου είναι μεγαλύτερες απ' ό,τι οι πιθανότητες για την επίτευξη συμφωνίας.

Κι αυτό γιατί το ζητούμενο από τους εταίρους-δανειστές ήταν κατά πόσον η ελληνική κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να ζητήσει παράταση του προγράμματος προσαρμογής…

Σαδιστικός κρατισμός…

Μου κάνει εντύπωση πως κανένας από τους ντόπιους και ξένους σχολιαστές των προγραμματικών δηλώσεων του Τσίπρα δεν παρατήρησε το κυριότερο ίσως χαρακτηριστικό τους:  Ούτε καν αναφέρθηκε στην ανάγκη προσέλκυσης εξωτερικών επενδύσεων.

Η ομιλία του αφορούσε μόνο στο τι θα κάνει το κράτος στους ελεγχόμενους από το κράτος τομείς της οικονομίας.

Ακούγοντάς των αισθάνθηκα θύμα βομβαρδισμού από ένα είδος σαδιστικού κρατισμού που ξεπερνάει ακόμη και το τεθνεώς σοβιετικό πρότυπο...

Συγκυβέρνηση με ροζ, πράσινους και μαύρους κόκκους…

Η σημαία της βυζαντινής αυτοκρατορίας, που τοποθέτησε ο Καμμένος πίσω από το γραφείο του, για να σκιάζονται οι οχτροί και να θυμάται το έθνος ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι» (όταν σταματήσουν να μας ψεκάζουν, τότε θ’ αναστηθεί ο μαρμαρωμένος βασιλιάς και θα οδηγήσει το μη ψεκασμένο γένος στην υλοποίηση των προαιώνιων πόθων του), αποτελεί ένα από τα διακριτικά σήματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η συγκρότηση της οποίας ανακοινώθηκε λίγες ώρες μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος.

Μίγμα πιπεριών θυμίζει η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.

Ροζ παραδοσιακό συριζαίικο, πράσινο από πασόκους και μαύρο από τον Καμμένο και τους ανθρώπους του.

Ηταν η πρώτη πράξη πολιτικής… συνέπειας του νικητή των εκλογών ΣΥΡΙΖΑ. Προεκλογικά δήλωνε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστεί με ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΚΙΔΗΣΟ, αλλά μόνο με Περισσό και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά δεν έκανε -για τα μάτια, βρε αδερφέ- μια κίνηση να ζητήσει συνάντηση Τσίπρα-Κουτσούμπα. Αυτή την έκανε αφού πρώτα ανακοινώθηκε η συγκυβέρνηση με τον Καμμένο...